Έχει ηλικία η μητρότητα;
Καταρχήν θέλω να καλωσορίσω στη μεγάλη μας πια blogοπαρέα την efal! Η σούπερ γλυκιά efal άνοιξε πριν λίγες μέρες το δικό της blog με τίτλο «Μama 35+«. Eίναι μια όμορφη, δυναμική γυναίκα, η οποία όπως μας γράφει, θέλει να γίνει μαμά και καθόλου δεν την τρομάζει η ταμπέλα «35 συν«.
Ταμπέλα; Ώστε υπάρχουν ταμπέλες, ε; Μμμμ…
Να σας πω την αλήθεια, όταν έμεινα έγκυος δεν ήταν ένας και δυο, αλλά πολλοί περισσότεροι αυτοί που μου είπαν «Μπράβο σου που αποφάσισες να γίνεις μαμά τόσο νέα!» Σημειωτέον έμεινα έγκυος στην ηλικία των 25 1/2.
Τότε μου είχε φανεί πολύ παράξενο, αλλά δεν άργησα να καταλάβω ότι οι καιροί απλά άλλαξαν. Όπως, άλλωστε, αλλάζουν πάντα.
Όταν ήμουν μικρή, οι περισσότερες φίλες μου είχαν μαμάδες νεότερες της μαμάς μου. Με ένα σωρό αποβολές πίσω της, η μαμά μου με έκανε τελικά στην ηλικία των 31. Νεότατη! Και όμως, τις περισσότερες φίλες μου οι μαμάδες τους τις είχαν γεννήσει όταν ήταν 23, 24, 25, άντε 26 χρονών.
(Tον αδερφό μου, βέβαια, τον απέκτησε στα 20! Άρα για την «εποχή» της έπιασε δυο… άκρα!)
Πόσο έχει αλλάξει αυτό σήμερα;
Θυμάμαι και έναν οδηγό ταξί που κάπου γύρω στα 24 μου με είχε ρωτήσει αν έχω παιδιά. «Χαχαχα, όχι, είμαι μικρή ακόμα«, του είχα πει. Και όταν άκουσε την ηλικία μου, μου είπε γελώντας, «Ε όχι και μικρή!«
Και αναρωτιέμαι… Υπάρχει άραγε ιδανική ηλικία για να γίνει μια γυναίκα μαμά;
Λένε ότι το να γίνεις μαμά σε μικρή ηλικία, είναι καλύτερο από άποψη αντοχών. Το να γίνεις, όμως, σε μεγαλύτερη ηλικία σού δίνει την πολυτέλεια των εμπειριών. Το να μην φτάσεις, λένε, κάποια στιγμή να αναλογιστείς με στεναχώρια όσα δεν πρόλαβες να ζήσεις.
Η efal έγραψε χθες στο blog της για μια γυναίκα που έγινε για πρώτη φορά μητέρα στα… (κρατηθείτε!!) 66 της χρόνια! «Γυναίκα καριέρας» (να μια ακόμα ταμπέλα), αποφάσισε πως θέλει να γίνει διακαώς μάνα στα 45 της και τελικά τα κατάφερε στα 66 μετά από εξωσωματική στην Ουκρανία (στο Ηνωμένο Βασίλειο απαγορεύονται οι εξωσωματικές σε γυναίκες άνω των 50)
Η εικόνα και η ιστορία της Elizabeth Adeney ίσως προκαλεί το ίδιο σοκ που προκαλούσαν κάποτε οι εικόνες ανήλικων μαμάδων (νομίζω πως πλέον αυτό το έχουμε συνηθίσει).
Από την άλλη, η εικόνα ενός άντρα που γίνεται μπαμπάς σε μεγάλη ηλικία (βλέπε Michael Douglas) μας είναι πια ουδέτερη.
Και ναι, μου έκανε και εμένα εντύπωση η αντίδραση φίλων και γνωστών απέναντι στον άντρα μου που έγινε για πρώτη φορά μπαμπάς σε ηλικία αρκετά μεγαλύτερη του μέσου όρου: οι περισσότεροι πέταξαν από τη χαρά τους.
Και ακόμα και σε αγνώστους στο δρόμο δεν προκαλεί καμία εντύπωση ότι ο Μάνος είναι ο μπαμπάς της μικρής.
Τελικά, τι ισχύει; Τι είναι καλύτερο; Τι είναι προτιμότερο;
Η φύση αποφάσισε για τη γυναίκα να τεκνοποιεί μέχρι κάποια ηλικία, ενώ για τον άντρα να τεκνοποιεί -θεωρητικά- εφ’ όρου ζωής. Τι θέλει να μας πει με αυτό;
Το 2010, ποια μητέρα θεωρείται υπερβολικά νέα και ποια υπερβολικά μεγάλη; Θα έπρεπε να δίνεται η δυνατότητα σε πολύ μεγάλες γυναίκες να τεκνοποιούν; Τι έχει να «πει» η φύση (μας) για αυτό; Θα υπάρξουν άραγε συνέπειες;
Και τελικά… Εσείς σε ποια ηλικία γίνατε για πρώτη φορά μαμά; Πώς αισθανθήκατε;
Θα θέλατε να γυρίσετε το χρόνο πίσω και να το κάνατε νωρίτερα;
Ή μήπως να έχετε περιμένει λίγο παραπάνω;
Όσο για μένα… Κάποτε έλεγα ότι η μητρότητα θα με απασχολήσει μετά τα 30. Τελικά έγινα μαμά λίγους μήνες μετά τα 26. Μικρή ή μεγάλη; Δεν ξέρω… Εγώ απλά νιώθω ότι τώρα ήταν μάλλον η ιδανική στιγμή. Αφού το ένιωσα και το επιζήτησα, δεν μπορεί να έκανα λάθος! Για μένα προσωπικά, αυτή ήταν η δική μου «ιδανική» ηλικία… μητρότητας!
Για εσάς;
Φιλιά
Ολίβια
Υ.Γ. Εύχομαι στην αγαπημένη efal να γίνει γρήγορα μανούλα! 😀 (To «γρήγορα» όχι λόγω της ταμπέλας «35 συν», αλλά επειδή το θέλει πολύ!)
Εγω ειμαι 19 τωρα μπαίνω στα 20 και θελω παρά πολυ ένα παιδί ειναι υπερβολικό? Δεν ξερω τι να κανω πως να το διαχειριστώ ο σύντροφός μου λεει ουτε καν ήμαστε πολυ μικρή ακομα και συμφωνώ αλλά.....
Όταν με παράτησε ο άντρας μου μετά από 17 ολόκληρα χρόνια που ήμασταν μαζί και παντρεύτηκε μια Ρωσίδα, ήμουν 35 χρονών και είπα, πάει, αυτό ήταν, τώρα που να ελπίζω σε άλλον έρωτα, που να ελπίζω σε κάνα παιδάκι...(βλέπετε δεν είχαμε καταφέρει να αποκτήσουμε ένα κι ας είχαμε προσπαθήσει πολύ όλα αυτά τα χρόνια). Πικραμένη και πληγωμένη λοιπόν, προσπάθησα να συμφιλιωθω με το γεγονός οτι δεν πρόκειται ποτέ να γίνω μητέρα. Και μπορώ να πω τα κατάφερα μέχρι που γνώρισα τον δεύτερο άντρα μου και τελικά έμεινα έγκυος εντελώς ξαφνικά στα...39 μου! Τι αναπάντεχη ευτυχία Θεέ μου... Τωρα κρατάω στα χέρια μου την 11 μηνών κορούλα μου, την βλέπω και δεν το πιστεύω... Γι'αυτο δεν πρέπει ποτέ να το βάζουμε κατω!!!
ΕΓΩ ΕΓΙΝΑ ΣΤΑ 20 ΚΑΙ 25 ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΟΥ .ΝΙΩΘΩ ΩΡΑΙΑ ΕΙΜΑΙ 34 ΚΑΙ Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ 14 ΕΞΩ ΟΣΟΙ ΜΑς ΣΥΝΑΝΤΑΝ ΤΟΥΣ ΦΑΙΝΕΤΕ ΠΕΡΙΕΡΓΟ .ΔΕΝ ΛΕΩ ΟΤΙ ΟΤΑΝ ΚΑΝΕΙς ΜΙΚΡΗ ΠΑΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΡΟΔΙΝΑ .ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ ...ΚΑΘΕ ΗΛΙΚΙΑ ΕΧΕΙ ΤΗ ΧΑΡΗ ΤΗΣ ΑΝ ΜΟΥ ΕΡΘΕΙ ΚΑΙ ΕΝΑ ΤΡΙΤΟ ΤΩΡΑ ΘΑ ΣΑς ΠΩ ΜΕΤΑ ΠΩς ΕΙΝΑΙ .ΘΑ ΕΧΩ ΠΙΑΣΕΙ ΟΛΕς ΤΙΣ ΗΛΙΚΙΕΣ 20-25-35+ ΦΙΛΙΑ ΜΑΝΟΥΛΕς
Εγω παντα ελεγα οτι παιδι θα εκανα μετα το τελος των σπουδων μου και αφου εχω βρει κ δουλεια για κανα δυο χρονια...ομως αγαπησα σε τετοιο βαθμο που ηξερα οτι το παιδι το θελω τοσο πολυ...ενα συναισθημα που δεν μπορω να περιγραψω...και εγω και ο αντρας μου δεν μπορουσαμε και δε θελαμε να το αναβαλλουμε..ετσι ειμαι 20 χρονων,εγκυος,τρισευτυχισμενη και πολυ καλη φοιτητρια.συνεχιζω τις σπουδες μου,φτιαχνω τη ζωη μου οπως τη θελω με τον ανθρωπο μου..εξαλλου ο λογος για τον οποιο ηθελα να κανω παιδι στα 26-2,αν και μου φαινοταν "βουνο" και δεν ηθελα να περιμενω, ηταν α)οικονομικος(δεν μπορουσα απο την εφηβεια μου να ξερω τα τωρινα οικονομικα μου) και β)(κυριοτερο) οτι δεν μπορουσα καν να φανταστω το ποσο γρηγορα θα ερχοταν ο ασυγκρατητος ερωτας και η αληθινη-βαθεια αγαπη στη ζωη μου..αυτη που θα με εκανε να λαχταραω να αποκτησω ενα παιδι απο εμενα και αυτον...
καλημερα κοριτσια.εγω εγινα μαμα στα 39 μου,μετα απο αποβολες και ταλαιπωριες η τελευταια απο τις οποιες κοντεψε να μου στοιχισει τη ζωη.ειμαι περηφανη μαμα μιας κορης που μολις εκλεισε τα 5 της χρονια.απολαμβανω καθε λεπτο κοντα της!
Καλησπέρα.... Εγώ ειμαι 33 και περιμενω το πρώτο μου μωράκι!!!! Ειναι πολυ ευτυχισμένη και δε νιώθω μεγάλη αλλα έμπειρη για να ειμαι διπλα στο παιδί μου σωστη :) Φιλάκια σ' όλες!!!!
Σχετικά όμως και για τους άντρες υπάρχει και αυτή η άποψη: Όλο και περισσότερες μελέτες υποστηρίζουν ότι καθώς οι άντρες μεγαλώνουν, αντιμετωπίζουν έναν αυξανόμενο κίνδυνο να γίνουν πατεράδες παιδιών με ανωμαλίες. Αρκετές πρόσφατες μελέτες έχουν αρχίσει να πείθουν πολλούς γιατρούς ότι οι άντρες δεν πρέπει να είναι τόσο αλαζόνες ώστε να αναβάλλουν το γάμο και τα παιδιά. Μέχρι τώρα, τα προβλήματα που ήταν γνωστό ότι εμφανίζονται πιο συχνά σε προχωρημένη πατρική ηλικία ήταν τόσο σπάνια ώστε δέχθηκαν ισχνή δημόσια προσοχή. Οι νεότερες μελέτες ήταν ανησυχητικές γιατί ανακάλυψαν υψηλότερα ποσοστά κοινών περιπτώσεων – συμπεριλαμβανομένων του αυτισμού και της σχιζοφρένιας—σε απόγονους γεννημένους από άντρες 45 ετών και άνω. Ένας μεγάλος αριθμός μελετών προτείνει επίσης ότι η αντρική γονιμότητα μπορεί να ελαττωθεί με την ηλικία. http://www.oneman.gr/keimena/men_s_only/sex/article1478078.ece
Εγώ έγινα μανούλα στα 27 μου χρόνια!δεν το προγραμματιζαμε,ούτε είμασταν παντρεμένοι με τον αντρα μου.ήμασταν βέβαια 4χρονια μαζι και συζουσαμε!οταν έμαθα για την εγκυμοσύνη μου θεωρούσα ότι ειμαι μικρή γιατί παντα έλεγα ότι θα εκανα παιδι στην ηλικία των 29-30!το παιδι δεν έρχεται κατα παραγγελία όμως!!τώρα ο Άγγελος μου ειναι 6.5 μηνών και μπορώ πλέον να σας πω ότι για μενα αυτη ηταν η ιδανική ηλικία για να γίνω μανούλα!!
Σωστο...δεν υπαρχει μικρη η μεγαλη για το ποτε μια γυναικα κανει παιδι.....εγω εχω 4 παιδια τα δυο μου τα μεγαλα τα εκανα σε ηλικια 18 κ 19 ετων κ τα δυο μου μωρα σε ηλικια 40 κ 42 ετων....και με δυο απωλειες αναμεσα στα μικρα κ μεγαλα!!!αρα αφηστε να λενε ολοι γυρο μας οτι νομιζουν...παντα θα υπαρχουν καποιοι να λενε....αααα εισαι πολυ μικρη η αααα εισαι πολυυυυ μεγαλη.....εγω χαιρομαι με τις διαφορες που εχουν τα 4 παιδακια μου.....και σημερα ειμαι 43ετων κ περναω τελεια με τα ζουζουνια μου!! και πανω απολλα θελημα ΘΕΟΥ ποτε θα ερθουν μωρα.....
Ημουν 28 στα 29 οταν εμεινα εγκυος, απο ατυχημα, δε θελαμε ακομη παιδια αλλα αποφασισαμε να το κρατησουμε, αφου εγινε. Τωρα ειμαι 34 (35 συντομα) και σκεφτομαστε για ακομη ενα. Αποψη μου ειναι οτι εφοσον εχεις ζησει αυτα που θελεις να ζησεις στη ζωη σου, εχεις ταξιδεψει, σπουδασει, δουλεψει ή τελος παντων κανεις αυτα τα πραγματα που εσυ ηθελες να κανεις και αισθανεσε ετοιμη να περιορισεις τις δικες σου αναγκες για τις αναγκες καποιου αλλου, τοτε ειναι καιρος να γινεις μαμα. Καλο ειναι να ειναι η κοπελα "γεματη" απο τη ζωη πριν σκεφτει να κανει οικογενεια. (Και φυσικα, να ειναι και σχετικα καλα οικονομικα για να μπορεσει να δωσει καποια πραγματα στο παιδι της) Τελος, προσωπικα πιστευω οτι ο νομος στην Αγγλια που απαγορευει στις γυναικες πανω απο 50 να γινονται μητερες με εξωσωματικη ειναι πολυ σωστος και σοφος. Οταν το παιδι σου θα ειναι 10, εσυ θα εισαι 60 και οταν θα ειναι 20, εσυ θα εισαι 70. Δε ξερω. Εγω θα αισθανομουν πολυ κουρασμενη για να μεγαλωσω ενα 10χρονο στα 60 μου παντως και το χασμα γενεων θα το ενιωθα τεραστιο αν η κορη/γιος μου ηταν 20 και εγω 80. Πιστευω οτι η φυση κατι εχει προνοησει και σταματαει την ωορρηξια εκει γυρω στα 45-50.
Σορρυ, ηθελα να γραψω 70, οχι 80 στην τριτη παραγραφο.
καλησπέρα το 2012! είμαι 30 χρόνων φέτος κ δεν έχω παντρευτεί ακόμα κ δεν έχω κάνει παιδί. το θέλω από τα 24 κ θα συμφωνήσω κ μένα η κατάλληλη ηλικία ήταν αυτή που το θέλησα. το βιολογικό μου ρολόι βαράει 5 χρόνια κ δεν έχω ιδέα από που κλείνει! Λόγω οικονομικών δυσκολιών κ κακών συγκυριών δεν καταφέραμε να παντρευτούμε καν με τον καλό μου. ζω ακόμα με τους γονείς μου αυτή η στασιμότητα μ έχει κουράσει αφάνταστα νιώθω λόγω κακής ψυχολογίας τις δυνάμεις μου να με εγκαταλείπουν η ψυχή μου πονάει κ διψάει Γ ένα μπεμπε , κ φως δε βλέπω ακόμα από πουθενά! θεωρώ εγωιστικό με τις συνθήκες μου να υποβάλω ένα παιδί σε φριχτή ταλαιπωρία να μεγαλώσει από μένα κ θεωρώ φριχτή αποτυχία κ πόνο που πέρασε η κατάλληλη ηλικία Γ μητρότητα Γ μένα! όσο Γ τα 66 της κυρίας τραβηγμένο αλλά Γ να της το έδωσε ο Θεός κάτι θα ήξερε. καλά να είστε όλες οι μανούλες του κόσμου γτ εκεί έξω υπάρχουν πολλές.....που ζηλεύουν....
30 χρονων κοπελα και λες οτι "περασε η ηλικια για μητροτητα"? Τι λες βρε κοριτσι......Νεοτατη εισαι, αν ειναι δυνατον.
Και για να συμπληρωσω κατι που ξεχασα... Το παιδι δεν σου ερχετε κατα παραγγελεια... Οκ εμενα μου ετυχε αλλα ειναι και μανουλες (σα τη δικια μου καλη ωρα) που ποσπαθουν για χρονια (η μαμα μου για 10 χρονια και με απεκτησε μετα απο 3 εγκυμοσυνες με αρρωστα μωρα) και δε τα καταφερουν ή και γυναικες που γνωριζουν το συντροφο τους και παντρευονται μετα τα 30 - 35 κτλ.. Ε τι να κανουν δηλαδη αυτες? Απλα περιμενουν μεχρι να ερθει η στιγμη τους! Φιλια σε ολες τις μανουλες του κοσμου ειτε ''μικρες'' ειτε ''φυσιολογικες'' ειτε και ''μεγαλες'' !!!
Παιδι στα 66 το θεωρω παρατραβηγμενο.. Η μανα μου ειναι σχεδον 55 και με εκανε στα 33.. Δε μπορω να φανταστω ουτε τη μανα μου να εκανε αλλο παιδι τωρα.. Εαν και νομιζω πως δε μπορει πια! Το ανθρωπινο σωμα και η φυση δεν εχει αφησει στη τυχη τετοια πραγματα.. Υπαρχει και η κλιμακτηριος (αυτο που σου κοβετε η περιοδος κι ολας)... Θεωρητικα εχει παψει και η αναπαραγωγικη σου ηλικια. Εγω εγινα μανουλα στα 20! Απλα ετυχε ή μαλλον πετυχε! Οχι δε θεωρησα τον εαυτο μου μικρο και ΟΧΙ δε στερουμε ΤΙΠΟΤΑ! Αν μου λεγατε για τη συνομιλικη τη φιλη μου τη ταδε θα σου ελεγα ειναι μικρη, ξεροντας και καταλαβαινοντας τη συμπεριφορα της.. Εγω ομως ημουν αλλιως... αλλος ανθρωπος... Αν ειχα επιλογη βεβαι θα εκανα το παιδι μου 2 με 3 χρονια αργοτερα απλα και μονο για να χαρουμε λιγο περισσοτερο σαν ελευθεροι τα ταξιδια μας με τον αντρα μου, αλλα οσο μεγαλωνει η μικρη βλεπω οτι δεν ειναι αδυνατο ενα ταξιδι με ενα παιδι (με ενα μωρο ειναι πολυ δυσκολο ομως).. Καποτε ενας γυναικολογος που ειχε βγει στη τηλεοραση τον ειχαν ρωτησει στην εκπομπη πια ειναι η ιδανικη ηλικια για μεινει μια γυναικα εγκυος.. Ειχε απαντησει πως εφοσον ο οργανσμος παραγει ωαρια και μπορει να μεινει εγκυος με φυσικο τροπο μια γυναικα και να εχει μια καλη εγκυμοσυνη τοτε ο οργανισμος της ειναι το πιο πιθανο να φερει ενα υγειες παιδι στο κοσμο, παρολα αυτα ιατρικα μια καλη ηλικια για τον οργανισμο και τη μητρα της γυναικας θεωρητε μεταξυ 23 με 27 χρονων! Οταν το εια ακουσει ειχε γινει ο στοχος μου για την αποκτηση του παιδιου (αλλο αν ετυχε πολυ νωριτερα) Βεβαια δεν εχω προβλημα με τις γυναικες που κανουν παιδι στα 35 ή και στα 40! Νομιζω πως μεχρι καπου εκει ο οργανισμος εχει της αντοχες, εαν και εγω σα παιδι δε μου αρεσε που οι γονεις μου ηταν τοσο μεγαυτεροι απο εμενα γιατι δεν ειχαμε ουτε κοινα ουτε καν μεγαλωσει με τον ιδιο περιπου τροπο, πραγμα που δυσκολευε λιγο την συνενοηση μας και μπερδευοταν με τη κουβεντα οτι εγω παιδι δεν ειχα ουτε κουκλες.. Οκ μπορει να μην ειχες κουκλες αλλα απο τη στιγμη που η ζωη και η τεχνολογια προχωραει τι να κανουμε? Ειναι σα να πω εγω σε 6-7 χρονια στη κορη μου οτι εγω στην ηλικια σου οχι απλα δεν ειχα αλλα δεν ηξερα να χρησιμοποιω υπολογιστη... Θα με βρισει και με το δικιο της, γιατι τωρα τα παιδια εχουν προσβαση σε τετοιου ειδους πραγματα απο.. μηνων (η κορη μου ειναι 1 ετους και ξερει να ξεκλειδωνει το κινητο αφης που εχω και να βρισκει τις προηγουμες κλησεις στον ασυρματο (ναι τα καλει κι ολας καμια φορα) και φανταζομαι οτι σε λιγους..μηνες (δε λεω χρονια γιατι αντε να ειναι σε κανενα χρονο) θα μπαινει και στις Ελληνιδες Μαμαδες μονη της και θα σας κανει like!!!
Μπορεί τα 66 να θεωρούνται "απαγορευτική" ηλικία για να γίνει μια γυναίκα μανούλα. Αλλά και τα 16?...Τα 18?...Το ίδιο δεν θα έπρεπε να λένε και γι'αυτές τις ηλικίες?...Πόσο ώριμη είναι μια κοπέλα 16 χρονών να μεγαλώσει ένα παιδί?....Αυτό που θέλω να πω είναι πως ανεξάρτητα από το αν σε μας φαίνεται "άσχημο" να γίνει μια γυναίκα μητέρα στα 66, δεν μπορώ να το θεωρήσω απαράδεκτο. Ναι, η γυναίκα αυτή δεν θα μπορέσει να χαρεί πολύ το παιδί της....ναι, δεν θα μπορεί να τρέξει μαζί του όπως μια νέα γυναίκα...να παίξει μαζί του. Για μένα έχει κάθε δικαίωμα να γίνει μανούλα. Το αν θα μπορέσει να του δώσει τις σωστές βάσεις για να προχωρήσει στη ζωή του (έστω μόνο του), αυτό είναι ένα θέμα που με απασχολεί. Το έφερε στον κόσμο. Αυτό είναι ένα θαύμα από μόνο του. Τι σημασία έχει η διαφορά ηλικίας?...Η αγάπη που μπορεί να του δώσει έχει σημασία. Εγώ είμαι 33 χρονών κι ετοιμάζομαι να σφίξω στην αγκαλιά μου τα μωράκια μου σε λίγες εβδομάδες. Με τη μαμά μου έχουμε 20 χρόνια διαφορά. Την λατρεύω και με λατρεύει, όμως πολλές φορές της βγαίνει το παράπονο πως δεν έζησε πολλά πράγματα. Εγώ τα έζησα και δεν έχω απωθημένα. Ήθελα πάντα να κάνω παιδι νωρίς. Σαν τη μαμά μου. Δεν έτυχε. Προσπαθήσαμε 3 χρόνια με τον άντρα μου για να τα καταφέρουμε. Το παιδί δεν έρχεται πάντα όταν το θέλεις εσύ. Δεν αδικώ καμία γυναίκα που επιθυμεί να γίνει μανούλα....
Πραγματικά πιστεύω ότι η ιδανικότερη στιγμή να γίνει μια γυναίκα μαμά είναι η στιγμή που συμβαίνει. Ποτέ δεν είσαι έτοιμη μέχρι να έρθει το μωρό σου. Έμεινα έγκυος στο γιό μου στα 21 1/2, 4 μήνες αφού γνώρισα τον άντρα μου κ νοιώθω τυχερή για την "επιλογή" μου να κάνω οικογένεια σε αυτή την ηλικία, με αυτό τον άνθρωπο. Τώρα ο γιος μας είναι σχεδόν 4 ετών, εμείς είμαστε 26 κ 33 ετών αντίστοιχα, δεν έχουμε αποκτήσει άλλο μωρό προς το παρόν, και απολαμβάνουμε κάθε στιγμή με το ζουζούνι μας. Δεν νομίζω ότι επειδή κάνεις παιδί τελειώνει κ η ζωή σου όπως πολλές νέες κοπέλες νομίζουν. Και τις φίλες μου θα δω, και με τον άντρα μου θα περάσω χρόνο και τις σπουδές μου συνεχίζω τώρα που "ξεπετάχτηκε" λίγο ο μικρός! Όσο για τις μαμάδες μεγαλύτερης ηλικίας, δεν βρίσκω κάτι μεμπτό σε αυτό. Η μαμά μου απέκτησε ακόμη μια κόρη πρίν 1,5 χρόνο, στα 45 της κ τωρα έχω μια αδελφούλα μικρότερη από το γιο μου. Το μόνο που με προβληματίζει σε μια γυναίκα άνω των 50 πχ, είναι η φυσική φθορά του χρόνου.....
Κάθε πράγμα στον καιρό του και.....λέγανε οι παλίοι και είχαν δίκιο δεν μπορείς να γινόμαστε μητέρες όποτε θέλουμε αλλά όποτε πρέπει, και γιατί βιολογικά έχουμε περισσότερες πιθανότητες να πάνε όλα καλά αλλά και γιατί άλλες αντοχές, όρεξη, φαντασία και αγάπη να δώσουμε στα νιάτα παρά στα μεσοκοπήματα. Το μόνο ίσως παραπάνω που διαθέτει μια γυναίκα ώριμη είναι ακριβώς αυτό ωριμότητα σε όλα τ΄άλλα θα δώσει λιγότερα, ακόμα και αν έχει "στρώσει" καριέρα, ακόμα και δεν έχει οικονομικά προβλήματα, πράγματα που λάθος να κατευθύνουν την πορεί της ζωής μια γυναίκας, κυρίως όταν ξέρουμε πως η ουσιαστική ζωή αρχίζει ότα κρατάς αγκαλί το παιδί σου Δεν είναι φυσιολογικό λοιπόν όχι στα 60, αλλά ούτε και στα 40 (που έγινα εγώ μητέρα)η μητρότητα.
geia sas koritsia!!!i mitrotita den exei ilikia!!!!opoia stigmi k na to viwseis exeis ta idia sunaisthimata!!!egw egina mana sta 22 mou xronia sto prwto mou paidi sta 25 sto deutero k sta 30 sto trito mou pou einai 3 minwn simera!!!pisteuw k sta 40 k sta 50 tha enoiwtha to idio alla den xerw an tha eixa tis idies antoxes!!
>geia sas...egw 8a kanw mallon thn entupwsh edw mesa...eimai 18 kai eimai 6 mhnwn egkuos...swsto pou afhsa authn thn egkumosunh n proxwrhsei h oxi???
Ποτέ δεν είναι λάθος να έρθει ένα παιδάκι στον κόσμο κοπέλα μ.Δεν είσαι πολύ μικρή για να μεγαλώσεις ένα μωρό απ τη στιγμή που ήσουν κ αρκετά μεγάλη για να έχεις επαφές των οποίων καρπός είναι αυτό το μικρό πλασματακι.Κι εγώ παντρεύτηκα στα 19 κ ενώ θέλαμε πολύ να κάνουμε παιδιά τελικά πρωτοεμεινα έγκυος στα 20.Τώρα είμαι 22.5 κ έχουμε δύο αγοράκια.Δε λέω ότι είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο αλλά είναι η μεγαλύτερη αγάπη που μπορεί να αισθανθεί η καρδούλα σ για άνθρωπο!δεν ξέρω αν είστε μαζί με το σύντροφο σ σ'όλο αυτό,όπως κ να χει πάντως να ξέρεις πως δεν είσαι η μόνη Κ πώς όπως τα κατάφεραν τόσες μανούλες σ'αυτό τον κόσμο που γέννησαν σε μικρή ηλικία με βοήθεια ή ακόμα κ μονές τους έτσι θα τα καταφέρεις κι εσύ είμαι βέβαιη!!Με ένα γερό μωράκι σ εύχομαι!!
>οταν νέες γυναικες 20 ή 25 χρονων που εχουν σοβαρα προβληματα υγειας ή γυναικες με αναπηρια καταφερνουν να γινουν μανες ολοι τους λεμε μπραβο και τις θαυμαζουμε..κανενας δεν λεει οτι εκαναν παιδι για να εχουν προσωπικη νοσοκομα ή βοηθο.
γιατι λοιπον σε μια μεγαλυτερη γυναικα υπαρχει αυτή προκαταληψη;
βεβαια το να γινεις μανα στα 66 ειναι καπως τραβηγμενο και σιγουρα δεν ειναι αποδεκτο,αλλα γυναικες στα 30 και στα 40 μπορουν να γινουν μανες και να προσφερουν στα παιδια τους τα παντα!!!1
>Εμεινα έγκυος στα 35 μου, οπότε θεωρητικά "άργησα". Αλλά η μεγάλη αλήθεια ειναι πως πέρα απο δουλειές, οικονομική κατάσταση και μητρικά ένστικτα, μέχρι εκεινη τη στιγμή δεν θα μπορούσα να γινω μαμα όπως θα ήθελα, με την έννοια που ΕΓΩ δινω τωρα, γιατι δεν ειχα γνωρίσει τον άντρα μου. Ο άντρας μου ειναι ο λόγος που ενθουσιάστηκα όταν καταλαβα πως περίμενα παιδι. Γιατι ήξερα και ένιωθα πως θα γίνει ενας τέλειος μπαμπας και πως ειναι ο άνθρωπος που θα με κάνει κι εμένα να γινω η τέλεια μαμα. Πριν να συνειδητοποιήσω λοιπόν το τι σημαινει πραγματικά να εισαι μανα, και πόσο αυτό θα αλλάξει τη ζωή μου, είχα την τρελή χαρά να συνειδητοποιώ ότι αφου θα το μοιραστώ μαζί του δεν μπορεί παρά να ειναι υπέροχο :)
Δεν "αργησα" λοιπόν. Εγινα μαμά την πιο καταλληλη στιγμη. Ακριβώς τη στιγμή που ειχα στο πλευρό μου τον κατάλληλο άνθρωπο για να το μοιραστω :)
>Εγώ έγινα μαμά στα 30 και στα 34. Με έχουν πει όμως γιαγιά της 3χρονης κόρης μου επειδή μεγαλοδειχνω και επειδή είμαι συντηρητική στο ντύσιμό μου (τώρα είμαι 37). Τι να λέει αυτό? Και δεν το είπε παιδάκι! Το πότε θα νιώσει κάποιος έτοιμος να γίνει γονιός είναι δικό του θέμα και πρέπει να σταματήσει να ασχολείται ο περίγυρος με αυτό. Έχω φίλη που οι γονείς της ήταν μεγάλοι αλλά δεν είδα να υστερεί σε τίποτα η φίλη μου. Από την άλλη πάλι, γιατί αυτή η εμμονή μας να γεννήσουμε τα δικά μας παιδιά αν δυσκολευόμαστε? Γιατί δεν υιοθετούμε ένα παιδάκι? Πόσες από εσάς μαμάδες συνδεσατε την εγκυμοσύνη σας με το πλασματακι που κρατήσατε μετά? Και όσες έχετε περισσότερα από ένα παιδιά, δεν μπερδεύετε τις εγκυμοσύνες?
>απο ποτε αραγε θεωρειται σωστο να κανεις παιδι νεα? η μεγαλυτερη? αναρωτιεμαι... σιγουρα τα 66 δεν ειναι μια ηλικια ενδεδειγμενη για μητροτητα αλλα ουτε για πατροτητα. αλλωστε κ τα δυο δεν εχουν να κανουν με την ικανοτητα του να μπορεις να τεκνοποιησεις αλλα με την ικανοτητα να μεγαλωσεις να διαπαιδαγωγησεις να νταντεψεις να καθοδηγησεις να προστατευσεις ενα παιδι με το μεγαλυτερο δυνατο προσδοκιμο ζωης υπολογιζοντας βεβαια παντα τα απροοπτα εσυ φροντιζεις για τις σταθερες.
με βαση αυτη την αποψη μου πιστευω οτι υπαρχουν ορια ασφαλειας αν πραγματικα θελουμε να κανουμε οτι καλυτερο για τα παιδια μας. φυσικα δεν ενοοω με αυτο οτι ειναι μεγαλη μια γυναικα 35+ να κανει παιδι σε καμια περιπτωση αλλωστε ειμαι μια απο αυτες. η αυξηση του προσδοκιμου ζωης εχουν αλλωστε αλαξει τα δεδομενα. ο τροπος που μεγαλωσε αλλωστε η γενια των 35+ απεκλειε την ωριμανση στο σωστο χρονο για τους περισσοτερους, την αυτονομια κ κατα συνεπεια την αναπτυξη κ πραγματωση ενστικτων κ στοχων.
Αλλ το θεμα ειναι οτι μια γυναικα στα 66 δλδ μια συνταξιουχο δεν παραξενευει με τις ρυτιδες της.δεν εχει σημασια αν ο συμμαθητης ρωτα ειναι η γιαγια αυτα ειναι βλακειες. εμεις μαθαινουμε το παιδι μας τα διαφορα στερεοτυπα. απλα δεν μπορει να υποσχεθει στο παιδι της οτι θα ειναι εκει γιαυτο οσο αυτο το χρειαζεται. και αυτο ειναι λιγο στεναχωρο. αλλα το ιδιο ισχυει κ για το μπαμπα. ακριβως το ιδιο ενας μεγαλος μπαμπας με μια νεα γυναικα μπορει να τεκνοποιησει αλλα δυστυχως χολαινει στα ιδια σημεια με μια ηλικωμενη μαμα.
για μενα ειναι το ιδιο σοκαριστικο.το ιδιο ακριβως.
εγω προσωπικα αποφασισα να γινω μαμα πολυ λιγο πριν τα 40 γιατι συναντησα τον αντρα μου. ηταν ο ανθρωπος μου κ ο μονος με τον οποιο μπορεσα ν περασω το κατωφλι της εκκλησιας κ να αποφασισω να γινω μαμα. τωρα περιμενουμε το αγορακι μας. αυτη ηταν η καταλληλη στιγμη για μενα.ειναι τωρα η στιγμη κ ειμαι ευτυχισμενη γιατι εχω πια την ωριμοτητα να καταλαβω την σημαντικοτητα του. πριν εγω δεν την ειχα. αλλα αυτο αφορα εμενα. αλλες γυναικες ωριμαζουν πολυ νωριτερα. για μενα η ηρεμια μεσα μου ηρθε γυρω στα 36-37. ημουν αγριεμενη ανικανοποιητη αβολη.μετα ολα μπηκαν στην θεση τους. τη στιγμη που γνωρισα κ την αγαπη λοιπον ηρθε κ η επιθυμια να παρω τις πιθανοτητες μου να κανω παιδακι με τον αντρα που αγαπω.
Η ιδανικη βιολογικη ηλικια ειναι γυρω στα 27 κ το πιστευω. κ ειναι ευλογια να κανεις παιδι σε αυτη την ηλικια με ιδανικες συνθηκες κ οχι επειδη πρεπει. ομως η ψυχολογικη ηλικια οταν η βιολογικη σιγονταρει την γυναικα μπορει να ειναι οποιαδηποτε. σε λογικα πλαισια παντα.
οσο για την φυση κ το τι προβλεπει θελω να σας πω απλα οτι η φυση ειναι μαγικη κ υποκλινομαστε σε αυτην ειδικα στη διαρκεια της εγκυοσυνης αλλα καμια φορα κανει λαθη...
>Ανώνυμη ετών 31, με τα περίεργα παιδάκια που ρωτούν τους συμμαθητές αν η μαμά τους είναι η... γιαγιά τους, τι θα έλεγες να τα μάθαινες σιγά σιγά ότι μια μαμά μπορεί να είναι μεγαλύτερη από τη δική τους? Για να έχουν συμμαθητές πηγαίνουν σχολείο, άρα είναι σε θέση να μαθαίνουν.
>Οι γονείς μου με έκαναν όταν ήταν 24 η μαμά και 33 ο μπαμπάς μου. Εγώ ετοιμάζομαι τώρα να γίνω μαμά στα 29. Δε θεωρώ ότι είναι ούτε νωρίς ούτε αργά,(ενδεχομένως λίγο προς το ...νωρίς) αν και πριν παντρευτώ το είχα τοποθετήσει κάπου στο μακρινό μέλλον, μετά τα 35-40 (όπως και τον γάμο, αλλά όταν είσαι μικρότερος και το 25 σου φαίνεται πολύ μεγάλο, κι όταν φτάνεις εκεί νομίζεις ότι είσαι πολύ νέα ακόμη). Δε νομίζω ότι υπάρχει ηλικία, γιατί ο καθένας έχει άλλο πρόγραμμα και προτεραιότητες στη ζωή του και καλύτερα να το κάνει επειδή αισθάνεται έτοιμος και όχι επειδή πιέζεται από κάτι. Προσωπικά ποτέ δεν θεώρησα ότι κάποιος πρέπει να αισθάνεται μεγάλος για να παντρευτεί ή να κάνει παιδιά απλώς καταλαβαίνω την άποψη εκείνων που αισθάνονται ότι από μια ηλικία και μετά δεν θα έχουν τόσες αντοχές, και θέλουν να κάνουν τα παιδιά τους νεότεροι ώστε να έχουν τη δυνατότητα να "τρέχουν" μαζί τους σε σχολεία, φροντιστήρια, δουλειές, άγχη γενικώς, και να τους συμπαραστέκονται όταν το έχουν περισσότερο ανάγκη. Το πότε αυτές οι αντοχές αρχίσουν να μειώνονται, είναι πάλι θέμα του καθενός, γι αυτό δεν αναφέρω συγκεκριμένες ηλικίες.
>Εγώ είμαι παιδί (30 χρονων πλέον!!!)μεγάλων για την εποχή τους γονιών( με απόκτησαν όταν ήταν 37 χρ η μαμά μου, 44χρ ο μπαμπάς μου) και μπορώ να πώ γενικά πως αυτό είχε πολλά θετικά και κάποια λίγα αρνητικά(όπως πιστεύω έχουν και όλοι οι άλλοι συνδυασμοί ηλικιών). Το ότι σταμάτησαν να δουλεύουν ενώ ακόμα πήγαινα σχολείο σήμαινε οτί ζήσαμε πιο πολύ όλοι μαζί σαν οικογένεια, πχ. ατελείωτα καλοκαίρια με γόνεις αντί μονο με γιαγιάδες, επίσης το ότι άργησαν να μας κάνουν τους δημιούργησε μια πολύ συνειδητοποιημένη λαχτάρα και νομίζω οτι αυτό βοήθησε για να είναι δύο πολύ συνειδητοποιημένοι και αφοσιωμένοι γονείς. Βέβαια απο την άλλη πλευρά του νομισμάτος δεν μπορώ να πω ότι δεν με πείραζε όταν μου έλεγαν σε περιμένει ο παππους(εννοώντας τον μπαμπά μου) ή το ότι δεν έχουν πλέον το κουράγιο να συμμετέχουν με την ίδια ενεργητικότητα σε όλα. , Βέβαια τώρα που έχουν το πρώτο τους εγγονάκι τους βλέπω να το παίζουν με τόση όρεξη όπως σχεδόν δεν είχαν παίξει μαζί μας!!!...απλώς εξαντλουνται ποιο γρήγορα!!!Δεν θα τους άλλαζα με τίποτα στον κόσμο και μόνο αν με βάλεις να το σκεφτώ θα το θυμηθώ(και όχι αρνητικά) ότι είναι μεγαλύτεροι απο άλλους γονείς φίλων μου.
Τον καλό γονιό δεν τον κάνει η ηλικία...
>Εγώ έμεινα έγκυος στα 26. Με δεδομενο ότι είχα τελειώσει το πανεπιστήμιο και έκανα μεταπτυχιακό, πολύς κόσμος μου είπε ότι ήμουν μικρή. (Άλλο πάλι κι αυτό. Για μια γυναίκα που δεν έχει σπουδάσει, στα 26 έχει αργήσει. Ενώ όταν έχεις σπουδάσει, στα 26 είναι νωρίς. Τέλος πάντων.) Ο άντρας μου 27. Εκείνος να δείτε τι άκουσε! Γιατί μπορεί τα στερεότυπα να εκλείπουν για τους μεγαλύτερης ηλικίας άντρες, αλλά για τους μικρότερης δίνουν και παίρνουν!
Όσον αφορά τη μεγάλη διαφορά ηλικίας παιδιών - γονιών, όπως και σε κάθε άλλο θέμα έτσι και σε αυτό η γνώμη μας αλλάζει ανάλογα με τις εμπειρίες μας. Η λογική μού λέει ότι μια γυναίκα σήμερα έχει το δικαίωμα της επιλογής. Ειδικά όταν δε μιλάμε για ακραίες καταστάσεις, δεν πρέπει να κατακρίνουμε τις εκάστοτε επιλογές μιας γυναίκας, ακόμη κι όταν η ίδια το κάνει αργότερα. Ωστόσο, επειδή η δική μου εμπειρία είναι τραγική, γιατί έχοντας 36 χρόνια διαφορά με τη μητέρα μου (η οποία ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ και όχι δεν ήθελε να κάνει παιδί) και μισό αιώνα διαφορά με τον πατέρα μου, τους έχασα πολύ νωρίς (πριν τελειώσω καν τη φοιτητική μου ζωή) και βρέθηκα αντιμέτωπη με πολύ δυσκολες καταστάσεις, βασιζόμενη στο σφίξιμο του στομαχιού που μου προκαλεί η ακρόαση τέτοιων διαφορών ηλικίας, προτιμώ να συμβουλεύω τους δικούς μου ανθρώπους να μην καθυστερούν και πολύ... Άλλωστε, και πιο βραχυπρόθεσμα, καλύτερα να μπορείς να τρέχεις πίσω από το παιδί σου, παρά, για να ασχοληθείς μαζί του, να πήζετε στα επιτραπέζια...
Λία
>ΕΓΩ ΘΑ ΣΥΜΦΩΝΗΣΩ ΜΕ ΤΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΓΡΑΦΤΗΚΕ Κ ΠΙΟ ΠΑΝΩ...Η ΦΥΣΗ ΤΑ ΕΧΕΙ ΠΛΑΣΕΙ Κ Η ΦΥΣΗ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΠΟΤΕ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΕΙΝΕΙ ΜΑΜΑ!!!!!!ΔΗΛΑΔΗ ΤΙ ΩΡΑΙΟ ΥΠΑΡΧΕΙΣΤΟ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΓΙΝΕΙ ΜΑΜΑ ΣΤΑ 66 ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΧΑΡΕΙΣ???ΟΤΑΝ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΧΡΟΝΙΑ ΘΑ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕΙ Η ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΑ?ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Κ ΤΥΧΕΡΟ ΑΝ ΣΤΑ 20 ΤΟΥ ΕΧΕΙ ΜΑΜΑ!
>Έγινα μαμά πρώτη φορά στα 18, (η μεγάλη μου η κόρη είναι πια 26) και ξαναέγινα μαμά στα 41 στο δεύτερο γάμο μου (η μικρή μου είναι στα 3). Ένα έχω να σας πω κορίτσια: στα 18 ήμουν πολύ παιδί για να νιώσω μαμά και να φερθώ ανάλογα, αν και η φύση με καθοδήγησε σωστά και η κόρη μου έγινε ένας υπέροχος άνθρωπος, παρότι παιδί χωρισμένων γονιών. Το συναίσθημα και η λαχτάρα ήρθαν στη δεύτερη εγκυμοσύνη. Αυτή τη φορά το παιδί ήρθε συνειδητά και με απόλυτη επίγνωση του τι θέλω και πώς μπορώ να τα καταφέρω και τα συναισθήματα δεν συγκρίνονται με την πρώτη φορά. Αυτό δεν σημαίνει πως τα παιδιά μου δεν τα αγαπάω το ίδιο δυνατά, αυτή τη φορά όμως δεσμεύομαι στο ρόλο μου απόλυτα συνειδητά. Γιατί έπρεπε να απαρνηθώ την ανάγκη που είχα να κάνω παιδί επειδή είχα φτάσει στα 41; Το θεωρείτε εγωιστικό; Και δεν ήταν εγωιστικό το ότι έκανα παιδί όντας παιδί κι εγώ η ίδια επειδή έτσι το πρόσταζε ο κοινωνικός μου περίγυρος; Η μητρότητα είναι κάτι που πρέπει να συμβαίνει όταν νιώθει κάποια έτοιμη γι αυτήν κι όχι ανάλογα με την ημερομηνία γέννησης στην ταυτότητα!!
>Αν και ήθελα παιδί σχεδόν από την αρχή που ήμασταν μαζί με τον άντρα μου, ήθελα πρώτα να παντρευτούμε και να βρούμε και σπίτι. Μόλις πλέον έγιναν αυτά και τακτοποιηθήκαμε στο σπίτι (στα 2 1/2 χρόνια γάμου) τότε προχωρήσαμε. Βέβαια είχα θέσει όριο στον εαυτό μου ότι μέχρι τα 32 θα έχουμε κάνει παιδί και όντως ήμουν 32 όταν γέννησα. Δεν μπορώ να είμαι απόλυτη για το ποια ηλικία είναι η καλύτερη. Όσο μικρότερη τόσο περισσότερες αντοχές αλλά από την άλλη μεγαλύτερη σημαίνει ότι προχωράς πιο συνειδητά! Αποκλείω όμως τελείως περιπτώσεις όπως της κυρίας που έγινε μητέρα στα 66. Θεωρώ πως το παιδί έχει ανάγκη κατά κύριο λόγο τη μαμά του (όλες λατρεύουμε τους μπαμπάδες μας αλλά στη μαμά μας τρέχουμε όλη την ώρα!) και πρέπει η μαμά να είναι σε θέση να ανταπεξέρχεται. Σοφία
>εγώ μάλλον έμεινα έγκυος μέσα στα φυσιολογικά πλαίσια, στα 31 μου, όχι όμως επειδή ένιωσα ότι είναι η ιδανική ηλικία, αλλά γιατί ένιωσα ότι ήθελα να αποκτήσω παιδί, να έρθει μια καινούργια ζωή μετά το σοβαρό ζήτημα υγείας που ξεπεράσαμε με το σύντροφό μου. Και ειλικρινά αφού έγινα μαμά, αναρωτήθηκα γιατί περίμενα τόσα χρόνια...Ίσως για να προλάβω να κάνω αυτά τα υπέροχα μακρινά ταξίδια, να απολαύσω ξενύχτια και μεθύσια.
Περισσότερο όμως χαίρομαι για το σύντροφό μου, που αποφάσισε να γίνει μπαμπάς στα 48 του και πιστέψτε με δεν είναι εύκολη απόφαση, όταν έχεις περάσει μια ζωή να φροντίζεις μόνο τον εαυτό σου. Ειλικρινά νομίζω ότι κάποια στιγμή θα αρχίσω να γράφω για τους μπαμπαδοήρωες!!!
>to theoro aparadekto na ginesai mana sta 66.
ego egina mana sta 24 synidita.
oloi elegan oti einai noris giati kai o antras m htan 24 alla eixame zisei ta panta mazi ayto itan poy mas eleipe kai meta apo 2 paidia eimaste eytixismenoi kai mas irthan tin katallhlh stigmh.
pisteyo ta 66 einai pola omos alla kai kathe stigmi einai diaforetiki gia ton kathena...
>xmmm, aporia... ti ginetai otan i gunaika aisthanetai etoimi gia mwro k o suntrofos tis oxi?
>Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΣΤΑ 20 ΤΗΣ...ΚΑΙ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΕΧΩ ΣΗΜΕΡΑ ΜΙΑ ΜΑΜΑ ΝΕΟΤΑΤΗ (ΚΑΙ ΜΕ ΑΛΛΕΣ ΑΝΤΙΛΥΨΕΙΣ) ΣΤΑ 25 ΜΟΥ!!!!
ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΣΑΝ ΤΡΕΛΗ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΕΤΟΙΜΗ ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ.....
ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΑ ΕΤΟΙΜΗ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΜΑΝΟΥΛΑ ΝΑ ΤΟ ΘΕΛΕΙΣ ΑΛΛΑ ΝΑ ΣΤΟ ΔΩΣΕΙ ΚΑΙ ΑΠΛΟΧΕΡΑ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΜΑΛΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΤΕ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΛΟΓΟ....
ΘΑ ΕΔΙΝΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΕΙΧΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΝΑ ΠΑΙΔΑΚΙ ΤΩΡΑ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΘΕΩΡΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΝΕΑ ΚΑΙ ΕΤΟΙΜΗ ΔΕ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΟΥ ΜΕΤΑ ΤΑ 30 (ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΠΟΦΑΣΙΖΩ ΕΓΩ...)ΑΥΤΟ ΤΟ 30 ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΒΟΥΝΟ......ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΤΟ ΕΙΧΑ ΕΙΔΗ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ.......ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΓΙΝΟΜΟΥΝ ΜΑΝΟΥΛΑ ΠΡΝ ΜΙΑ 5ΕΤΙΑ ΚΑΙ ΑΣ ΦΑΙΝΟΜΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ "ΜΙΚΡΗ"!!!!!ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΙΠΟΤΑ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΑΝΩ ΤΩΝ 30 ΠΡΟΣ ΘΕΟΥ!!!!! ΑΠΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΜΟΥ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΩΣΑ ΜΕ ΜΙΑ ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΜΑΜΑ ΜΕ ΕΝΑΝ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΟΝΤΕΡΝΟ ΜΠΑΜΠΑ ΚΑΙ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΜΟΥ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ.....
ΑΧ ΘΕΕ ΜΟΥ.... ΧΑΡΙΖΕΙΣ ΑΠΛΟΧΕΡΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΣΕ ΕΥΧΑΡΗΣΤΩ...ΧΑΡΙΣΕ ΜΟΥ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΕΜΕΝΑ ΕΝΑ ΠΑΙΔΑΚΙ ΚΑΙ ΘΑ ΔΕΙΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΟΙΟ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.....
>Αν και πίστευα ότι θα αργήσει να μου ξυπνήσει το ένστικτο γιατί δε τα πήγαινα και ιδιαιτερα καλά με τα παιδιά, τελικά έκανα παιδί στα 27 μου. Αφού βρήκα τον κατάλληλο άντρα θεώρησα καλό να ξεκινήσω προσπάθιες νωρίς. Ήταν απόφαση ζωής να μην κάνω εξωσωματική αν στράβωνε κάτι, οπότε ήθελα να έχω χρόνο μπροστά μου.
Από την άλλη πλευρά, έχοντας αρκετά μεγάλο μπαμπά, σαν παιδάκι μπορώ να πω ότι ζήλευα τα άλλα παιδάκια που είχαν μικρούς μπαμπάδες. Ήταν όμως ο καλύτερος μπαμπάς του κόσμου και το ισορροπούσε το πράμα. Ήταν όμως στενάχωρο για ένα παιδάκι, γιατί μπήκα γρήγορα στα βαθιά μιας και τα προβληματα υγείας δεν άργησαν τα έρθουν. Τώρα πια όντας 70, εγώ συνήθηκα αλλά στεναχωριέται εκείνος γιατί δεν χαίρεται το εγγόνι του όπως θα ήθελε. Σωματικά και πνευματικά έχει μια φθίνουσα πορία που με θλίβει αλλά πάλι αυτόν τον πατέρα θα διάλεγα αν είχα την επιλογή να διαλέξω τι θέλω.
ΑΛΛΑ όταν η μητέρα είναι 66 θεωρώ ότι είναι άλλο πράμα. Κακά τα ψεμματα η φύση ξέρει τι κάνει και τις γυναίκες τις κόβει από το δικαίωμα της μητρότητας σε κάποια ηλικία. Είναι αρκετά εγωιστικό να βάζεις πρώτα τα θέλω σου από το καλό ενός παιδιού. Η ματαιότητα είναι κακός σύμβουλος...
>παντως εχω να πω σε οσες αναφερατε οτι η μεγαλη διαφορα ηλικιας με τα παιδια ειναι προβλημα και δε μιλαω για γυναικες , οτι αυτο ειναι κατι εντελως σχετικο. μια γυναικα και 16-17 χρονια να χει διαφορα με το παιδι της δεσημαινει οτι θα το κατανοει και θα μπορει να επικοινωνησει μαζι του.
ολα εχουν να κανουν με την ωριμοτητα την εξυπναδα την πνευματικη εμβελεια τη συναισθηματικη νοημοσυνη του γονεα. η μανα μπορει να κανε την κορη στα 16 της μολις και να ειναι εντελως απαιδευτη και θειτσα και το παιδι στα 16 του να ναι μεσα σ ολα , με τελεια αισθητικη,μ ανοιχτη καρδια κι ανοιχτο μυαλο.
πως να επικοινωνησουν αυτοι οι 2 ανθρωποι τωρα;
οποτε please.
>Συμφωνώ με την Σταυρούλα παραπάνω. Και εγώ μέχρι πριν από λίγο καιρό δεν σκεφτόμουν καν να κάνω ένα παιδί. Δεν ήθελα και εγώ να ξεβολεύτω. Ειμαι 31 κοντά 32, και πριν από λίγο καιρό άρχήσαμε να προσπαθούμε για μωρό. Μέχρι στιγμής δεν το έχω μετανιώσει που δεν το έκανα νωρίτερα. Καλή ηλικία είναι όταν το ζευγάρι αισθάνεται έτοιμο.
>Από την μία, επιτέλους κατάφερε να γίνει μανούλα και μπράβο της. Από την άλλη είναι εγωϊστικό ως προς το παιδί, γιατί από την στιγμή που έγινε μαμά τώρα, στα 66 της, το παιδί της θα την χαρεί όσο θα πρέπει; Πόσο θα την ζήσει; Στα 66 θεωρώ πολύ μεγάλη ηλικία για να κάνεις παιδί! Δεν βάζω ταμπέλες. Δεν υπάρχει κάτι στάνταρ. Να είμαστε όμως και κάπου στην χρυσή τομή και όχι στα άκρα!
>χμμμ, ειμαι 33 αν με ρωτησει τωρα καποιος γιατί δεν κανουμε παιδια, ειλικρινά το πρώτο που μου ερχεται στο μυαλο ειναι το εξης: είμαι πολύ εγωίστρια για να ξεβολευτώ, ή να βάλω στη ζωή μου άλλες προτεραιότητες. Συγγνωμη που το λεω έτσι. Θελει μεγάλο θάρρος να κανεις συνειδητά αυτό το μεγάλο--τουλάχιστον για μενα βήμα.
Αυτο που λεω παραπανω απο φόβο μη με παρουν με τις πετρες δεν το μοιράζομαι με όλους. Προφασίζομαι την επαγγελματική αποκατάσταση που και αυτή φυσικά παίζει ρόλο, αλλά όχι τον πρωτο στην αποφαση αυτή.
Επίσης παραδεχομαι οτι αν είμουν σε μία χώρα που η καθημερινότητά μου δεν ήταν τόσο πολύπλοκη μπορεί να είμουν πιο έτοιμη να αφησω τις ευκολίες της "κοιταω μονο τον εαυτό μου" ζωής. Εχοντας ζήσει πολλά χρόνια Αμερική καμιά φορα σκεφτομαι ότι θα επρεπε να είχα κανει εκεί ενα παιδί.
Τελος παντων, ο αντρας μου είναι 39 και φυσικά κανείς δεν του θετει το ερωτημα ποτε θα γίνεις πατέρας. Αντιθέτως εμενα κοιτάνε, μπορεί να εχουν και δίκιο (ηλικιακοί περιορισμοί γαρ).
>Για αρχή θέλω να ευχαριστήσω την πιο χαρούμενη μητέρα της blogόσφαιρας, την Ολίβια για τα καλά της λόγια και που με υποδέχτηκε με τόση θέρμη στην blogοπαρέα σας.
Είναι υπέροχο να μοιράζεσαι τις σκέψεις, τις χαρές αλλά και τις λύπες σου και να μη νοιώθεις μόνος στον κόσμο σε σχέση με αυτά που βιώνεις και σκέφτεσαι. Εξάλλου οι φίλοι μας εκτός από πραγματικοί (live) μπορούν να είναι και εικονικοί (virtual), αρκεί να τους αγαπάμε για τα καλά τους και τα κακά τους!
Στο θέμα μας τώρα: ξεκίνησα το blog μου με τον τίτλο περί "Ηλικίας" γιατί και το Mama 35+ είναι από μόνο του φράση-"ταμπέλα" που έχει να κάνει με στερεότυπα μεν, αλλά και με τη σκληρή πραγματικότητα δε: επισκέψεις σε γυναικολόγους guru επί του θέματος υπογονιμότητας, κλινικές, εξετάσεις, υπέρηχοι, σαλπιγγογραφίες, φάρμακα, κέντρα εξωσωματικής, ενέσεις κλπ. κλπ.
Και όλα αυτά, συστήνονται σε μια γυναίκα μόλις ακούν την Η-Λ-Ι-Κ-Ι-Α της..."Γιατρέ είμαι άνω των 35".
Ευτυχώς εγώ δεν έχω μπει σε καμμία τέτοια διαδικασία, δεν έχω άγχος κανένα, αν δεν έρθει με το φυσικό τρόπο, όταν "αυτό" θελήσει, θέλω να ελπίζω ότι θα έχω την τύχη να καλωσορίσω στην οικογένειά μας ένα "ξένο" παιδάκι, παρατημένο από κάποιους γονείς που είτε δε μπόρεσαν, είτε δεν ήθελαν να το κρατήσουν.
Με συγκίνησε εξάλλου βαθύτατα το post της yolina* (http://not-just-mums.blogspot.com/2010/07/blog-post_25.html )σχετικά με την υιοθεσία.
Μαθαίνω πολλά εδώ μέσα και σας ευχαριστώ ΟΛΕΣ για αυτό. Θα συνεχίσω κι εγώ την προσπάθειά μου να πάρω αλλά και να δώσω γνώση σχετικά με το Mama 35+ θέμα μου.
Keep in touch!
Και υγεία & ευτυχία σε όλες τις μανούλες (και τους μπαμπάδες) του κόσμου...
>Οταν γινομαστε μανουλες (ειμαι 31 και εχω 2 παιδακια) θα πρεπει να σκεφτομαστε τα παιδακια και οχι τους εαυτους μας, γιατι η μεγαλη διαφορα ηλικιας δημιουργει περιεργεια στα παιδια και τα παιδια ειναι οι πιο αυστηροι κριτες. Εμενα ο γιος μου που ειναι 5 ετών πολλες φορες εχει ρωτησει συμμαθητες τους : Η γιαγια σου ειναι; και ειναι η μητερα του και τοτε ερχεται σε δυσκολη θεση το αλλο παιδακι. Κακα τα ψεμματα οσο και να περιποιειται ο αλλος οσο και να μικροδειχνει η ηλικία δεν κρυβεται
>πόσο εγωιστικό για μια γυναίκα να γεννήσει στα 66... απαράδεκτο.
>ολιβ, με αφορμη αυτο που ειπες οτι ο κοσμος στο δρομο δεν παραξενευεται που ο μανος ειναι ο μπαμπας της αθηνας , συμπληρωνω και επισημαινω οτι ο κοσμος περισοτερο θα παραξενευτει αν του πεις οτι εισαι η γυναικα του παρα οτι η Αθηνα ειναι κορη του. Σκεψου το... Που στο κατω-κατω το πρώτο αφορα 2 ενηλικους κ δεν τους πεφτει λογος, αν θεωρηοσυμε οτι καπου δικαιοδοτουνται(που κ παλι δεν τους πεφτει λογος,αλλα λεμε τωρα) να εκφρασουν γνωμη ειναι στη δευτερη περιπτωση που εχουμε να κανουμε και με ενα μωρο παιδι. με λιγα λογια τα στερεοτυπα δεν εχουν καμια λογικη, απλως εχουν δημιουργηθει γιατι καποιους βολευουν για καποιους κι απλως κανουν τη ζωη δυσκολη των υπολοιπων. κοινωςγραψτε τα.
εγω δε θεωρω δικαιο απο πλευρας θεου το η γυναικα να εχει deadline ενω ο αντρας οχι.δεν ξερω τι εμπνευση ειχε οταν το σκεφτηκε αλλα θεωρω οτι αυτη του η εμπνευση εχει συμβαλει καθοριστικα στο ρατσισμο που απεναντι στη γυναικα.
ολα τα χε η μαριορη ο φερετζες της ελειπε.
δεν καταλαβαινω γιατι ο σαρανταρης θεωρειται αντρας στην ακμη του κ οι γκριζοι κροταφοι σεξουαλικοτητα ενω η σαρανταρα σιτεμενη και οι γκριζοι κροταφοι οι δικοι της ας μη σχολιασω...
>Όλα είναι σχετικά...το να είσαι καλός γονιός δεν έχει ηλικία......συμβόλαιο με το θεό δεν έκανε κανείς μας για να ξέρουμε πότε θα φύγουμε ή πότε θα αρρωστήσουμε (χτύπα ξύλο)......αν υπάρχει αγάπη όλα είναι εντάξει...σε όποια ηλικία....
Να πω μόνο πως η φύση φροντίζει ώστε η γυναίκα να μην τεκνοποιεί μετά από ορισμένη ηλικία για να την προφυλάξει..η εκυμοσύνη είναι μια κατάσταση που απαιτεί πολλά από τον οργανισμό...αντίθετα η συνεισφορά του άντρα στην τεκνοποίηση δεν απαιτεί ιδιαίτερο κόπο από τον οργανισμό του..γι αυτό και θεωρητικά τεκνοποιεί μέχρι τα βαθειά του γεράματα...
>Δεν έχει συνταγές η ζωή, εγώ αυτό ξέρω...Η γιαγιά μου είχε κάνει υγιές παιδί στα 48 (βέβαια ήταν το τέταρτο και όχι το πρώτο). Σήμερα το ιατρικό κατεστημένο σχεδόν προσπαθεί να πείσει τις γυναίκες ότι στα 35 μπορεί να έχουν πρόβλημα και χρειάζονται "υποβοήθηση" (πλήρωνε δηλαδή!)...Το γυναικείο σώμα είναι προικισμένο και αξίζει να του έχουμε εμπιστοσύνη!
>συμφωνώ απόλυτα με τη Νένα και ιδιαίτερα με την τελευταία φράση:Ποτέ δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για να κάνεις παιδιά και πάντα είναι η κατάλληλη στιγμή για να κάνεις παιδιά.
Έμεινα έγκυος λίγο πριν κλείσω τα 30 και μετανιώνω που δεν το είχαμε προσπαθήσει νωρίτερα. Το οικονομικό είναι πάντα ένα μεγάλο πρόβλημα που ταλαιπωρεί τις περισσότερες οικογένειες και η απόκτηση ενός παιδιού απαιτεί θυσίες που με όλη μου την καρδια έκανα και κάνω μόνο και μόνο να το βλέπω να χαμογελάει. Για μένα είναι όλη μου η περιουσία.
>Συμφωνώ στο ότι σε όποια ηλικία και να γίνεις μάνα η αγάπη και η αφοσίωση που δείχνεις στα παιδιά σου είναι μοναδική, δεν αγαπάς λιγότερο τα παιδιά σου επειδή έγινες μάνα πολύ νέα ή πολύ μεγάλη και εννοείται ότι κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς γι'αυτα.
Πιστεύω όμως ότι τα άκρα είναι γενικά καλό να αποφεύγονται. Όπως δεν θα θέλαμε η κόρη μας που είναι 16 χρονών να μείνει έγκυος και να κάνει παιδί, το ίδιο πιστεύω και για μια γυναίκα που είναι άνω των ~55. Ίσως υπάρχουν γυναίκες άνω των 60 που έχουν περισσότερες αντοχές από μια 35αρα - αλλά όταν μετά τα 60 πχ αρχίζουν τα "φυσιολογικά" προβλήματα των γηρατιών (πίεση, σάκχαρο, ουρίες κτλ κτλ) πιστεύω ότι είναι λίγο ριψοκίνδυνο και για τη μαμά και για το παιδί. Προσθέτω και το γεγονός ότι όταν το παιδί φτάσει στην εφηβεία, η μαμά (και ο μπαμπάς κατ'επέκταση) θα είναι 75-80++ ... Οι αντοχές λίγες, η εφηβεία δύσκολη, το χάσμα γενεών τεράστιο... Αν και γνωρίζω άτομα που μεγάλωσαν με γιαγια και παππου λόγω καταστάσεων, τα οποία δεν αντιμετώπισαν κανένα πρόβλημα (πέραν των συνηθισμένων).
Όταν έμεινα έγκυος στο πρωτο μου παιδί ήμασταν και οι δύο άνεργοι με τον άντρα μου, και μέναμε στο πατρικό μου με τους γονείς μου λόγω μετακόμισης.. Σκεφτόμουν ότι δεν μπορούσα να μείνω έγκυος σε χειρότερη στιγμή, και ήμουν σχεδόν 30! Ευτυχώς όλα μας πήγαν καλά - ίσως όχι όπως ακριβώς ονειρευόμασταν, αλλά όλοι έχουμε συμβιβαστεί λίγο, έτσι δεν είναι? Ή είμαι η μόνη?
Θα κλείσω με κάτι που μου είπαν προ ετών, πριν αποκτήσω παιδιά, όταν αναρωτιόμουν κι εγώ πώς θα τα βγάλω πέρα: Ποτέ δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για να κάνεις παιδιά και πάντα είναι η κατάλληλη στιγμή για να κάνεις παιδιά.
Nena
>ego emeina egkyos sta 30 mou sthn alexandra.giati tote?giati tote ekleisa 4 xronia me ton antra mou kai hmastan sigouroi pos theloume na kanoume oikogeneia mazi.giati tote hmoun 3 xronia se mia douleia pou k kala lefta mou edeine kai mou arese polu(asxeto an logo tou oti emeina egkyos me edioksan meta apo ena xrono apo th douleia).giati tote enoisa etoimh gia na kano ena diko mou paidi
>έφερα στον κόσμο τη Μαρκέλλα μου που είναι 6,5 μηνών σήμερα στην ηλικία των 37. δεν με ενοχλεί. μικροδείχνω κιόλας, οπότε...
όχι ότι δεν σκεφτήκαμε με τον άντρα μου ότι θα μπορούσαμε ναχουμε κανει παιδί νωφρίτερα.. απλά σκέφτεσαι ότι όταν θαναι αυτή πια 10 εσυ θασαι 47 κλπ... αργοτερα νομίζω τα χρόνια θα παίξουν κάποιο ρόλο..
εγω ομως θα πηγαινω μαζι τηε στα μπαρακια αν μικροδειχνω και οντας.. χουφταλο... αμεεε! σιγα δηλαδη μη θελει να με παιρνει μαζι της να της χαλαω τα τυχερα..!
>Συμφωνώ απόλυτα με την Ανώνυμος παραπάνω! Έγινα μαμά στα 33 μου και πιστεύω ότι άργησα. Αν ζούσα σε άλλη χώρα της Ευρώπης θα με βοηθούσε το ίδιο το κράτος να κάνω παιδί νωρίτερα. Βέβαια όταν γίνεσαι μαμά μετά τα 30 έχεις περισσότερες εμπειρίες και ίσως λιγότερα απωθημένα εφόσον έχεις ζήσει αρκετά χωρίς ευθύνες. Διαφωνώ όμως και θεωρώ πολύ εγωιστικό να μην κάνεις παιδί συνειδητά και να το θες σε τόσο μεγάλη ηλικία όπως τα 66. Το παιδάκι δεν φταίει σε τίποτα στα 15 του να σε γηροκομήσει!
>θεωρω οτι η ιδανικη στιγμη ειναι οταν χτυπησει το βιολογικο ρολοι της καθε γυναικας...σε λογικα πλαισια βεβαια!!!οταν εγινε μαμα στα 66, οταν το βλασταρι της θα ειναι 4 εκεινη θα ειναι 70...και αναλογα 80, θα μπορει αραγε να φροντισει το παιδακι της οπως θα επρεπε?κι εκεινο πως θα νιωθει που θα αναφερονται στη μαμα του ως γιαγια του???κριμα δεν ειναι?οπως λεει και ο λαος, καθε πραγμα στον καιρο του...εγω εμεινα εγκυος στη μαρκελλα στα 26 και στον ιωαννη στα 28,5...
>Ολες θελουμε μωρακι σε σχετικα νεαρη ηλικια αλλα πλεον μετραει κ το οικονομικο.Με 500 ευρω που βγαζω εγω πχ το μηνα πως να αναθρεψω μωρο?Δυστυχως μιλανε πολλοι που εχουν οικονομικη ανεσ κ δεν σκεφτονται ποσες δυσκολιες υπαρχουν στη ζωη.
>Νομίζω ότι μαμάδες γινόμαστε ακριβώς όταν πρέπει για την κάθε μια μας ξεχωριστά!
Εχω την τύχη να γνωρίσω γυναικες που εγιναν μητέρες σε όλη την γκαμα των ηλικιών. Προσωπικα, δεν είδα καμιά διαφορα στην μανουλα των 19 ετών, των 25, των 29 (εγω) των 35 ή των 42 (ενα αγορακι και μετα διδυμα!!!).
Η αγάπη, η αφοσίωση, η φροντίδα και η ευθύνη που ερχεται με το μοναδικο γεγονός της γεννησης ενος παιδιου δεν εχει ηλικια ούτε για την γυναικα ουτε για τον άντρα.