Η φίλη μου από το μαιευτήριο!
Σήμερα το απόγευμα πήρα τηλέφωνο την Αναστασία, την κοπέλα που γέννησε μια μέρα μετά από μένα το αγοράκι της στο Αρεταίειο. Κάναμε πολλή παρεούλα στο μαιευτήριο και ρίξαμε πολύ γέλιο όσες μέρες ήμασταν εκεί. Για την Αναστασία ήταν το τρίτο της παιδάκι και έτσι τη γέμιζα καθημερινά ερωτήσεις, χαχα!
Έχει πολλή πλάκα που τα λέμε μια στις τόσες και μιλάμε για τα «ψαράκια» μας (ζωδιακά, έτσι;). Μακάρι να έμενε κοντά στην Αθήνα να βρισκόμασταν κιόλας! Την νιώθω σαν να την ξέρω χρόνια. Περίεργο, έτσι;
Σήμερα πάθαμε οικογενειακώς μια μεγάλη κατραπακιά (πάλι!!), αλλά δεν επέτρεψα στον εαυτό μου να στεναχωρηθεί. Θυμήθηκα εκείνες τις μέρες στο Αρεταίειο που ήμουν μέσα στην τρελή χαρά, που δεν με ένοιαζε κανένας και τίποτα.
7 μήνες τώρα η χαρά μεγαλώνει και μεγαλώνει και τίποτα δεν έχει καταφέρει να μου την τσακίσει (και πιστέψτε με, δεν είναι ένα και δυο αυτά που «προσπάθησαν»).
Αυτό συζητούσαμε και με την Αναστασία σήμερα… Πότε πέρασαν κιόλας 7 μήνες; Ο χρόνος πετάει σαν αγέρωχο πουλί, σβιιιιιιιν!
Το έχω υποσχεθεί σιωπηλά στην κόρη μας: δεν θα αφήσω τίποτα να μου τσαλακώσει την αισιοδοξία. Και όποτε πάω να πέσω, θα παίρνω πάντα την Αναστασία τηλέφωνο. Για να θυμόμαστε μαζί τα γέλια μας πάνω από τα «πυρεξάκια» των νεογέννητών μας και να χαμογελάμε.
Καλό βράδυ!
Ολίβια
>Καλέ,πρώτη φορά άκουσα να λέμε ότι περνάει γρήγορα ο καιρός για τα μικρούλια μας!Όταν την είχα νεογέννητο στο σπίτι τη μικρή μου ανυπομονούσα να μεγαλώσει,να κρατήσει παιχνιδάκια κλπ...Έκλεισε τα 2 και εξακολουθώ να ανυπομονώ να τη δω να μιλάει κανονικά και ολοκληρωμένα...Όλα έρχονται...
>Να μην αφήνεις τίποτα να σε πτοεί..όσα και όσοι προσπαθούν να πέφτουν πάνω στην ασπίδα σου!!!
Ομορφες ειναι οι παρεούλες από το μαιευτήριο, κι εγω κρατάω επαφές με τη συγκάτοικο μου - είναι απίθανη κοπέλα!
σε φιλώ γλυκά
>να μην μας πεφτεις κοριτσακι!εισαι η χαρα της ζωης,τελος,αυτος ειναι ο ρολος σου πια ;)))