Είχαμε συζητήσει πριν λίγο καιρό για τη σειρά προτεραιότητας στις εγκύους. Κάτι που θα έπρεπε ΟΛΟΙ να τηρούμε, αλλά λίγοι το κάνουμε.
Στο κείμενο είναι εκείνο τα έχωνα κανονικότατα, γιατί πραγματικά οι άνθρωποι που σεβάστηκαν την «κατάστασή» μου όσο ήμουν έγκυος μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Στο υστερόγραφό μου είχα γράψει ότι τώρα με το παιδί, τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα. Και αυτό έρχομαι να επιβεβαιώσω σήμερα.
Πρωί πρωί έβαλα το Αθηνάκι στο sling και φύγαμε για πρωινές δουλειές: τράπεζες, φαρμακείο, μανάβικο, είχαμε να πάρουμε και καφέ και χαρτί κουζίνας.
Είμαι η μαμά της Αθηνάς, του Αρχέλαου και του Άγγελου. Λατρεύω τη ζωή με τα πάνω και τα κάτω της. Όπως άλλωστε λατρεύω το να είμαι μαμά! Σπούδασα Ιατρική, ασχολήθηκα από νωρίς με τη μουσική, το γράψιμο και ένα σωρό άλλα πράγματα ώσπου με κέρδισε τελικά το internet που συνδυάζει τα πάντα! Ευχαριστώ που διαβάζετε το Είμαι Μαμά! Κατά κάποιο τρόπο, παιδάκι μου είναι και αυτό! :)
Δυστυχώς δεν είναι πάντα έτσι τα πράγματα Σήμερα το 2019 οι περισσότεροι δεν τηρούν τους νόμους και δεν έχουμε ανθρωπιά. Είμαι μαμά με μωρό τριών μηνών περίμενα στην σειρά στην εφορία δύο μέρες συνεχόμενες την πρώτη μέρα περίμενα 4 ώρες και την δεύτερη μέρα για να μπορέσω να μπω στην σειρά έφυγα από το σπίτι μου με το μωρό στις 7:00 το πρωί μπήκα στην σειρά και περίμενα σαν όλους αυτούς που περιμένανε και αυτό δεν μου έτυχε μόνο μία φορά στην ίδια εφορία μου έγινε και μία φορά όταν ήμουνα έγκυος και μου είχε πει ο υπάλληλο《 Θα περιμένετε στη σειρά οπως τους άλλους και θα σας φέρουν μία καρέκλα για εγκυμονούσες να καθίσετε》... Και στην ίδια εφορία την δεύτερη φορά που πήγα που σας λέω ότι ήμουνα με το μωρό η υπάλληλος που ήταν εκεί μου είπε《 να μην θεωρείτε ότι έχετε μωρό τοτε είναι δεδομένο να περάσετε χωρίς σειρά τίποτα δεν είναι δεδομένο πάρτε πρώτα τη γνώμη τον των ανθρώπων που περιμένουν πριν από εσάς...》 Με έβαλε σε δύσκολη θέση ρώτησα αν μπορώ να περάσω με το μωρό μου αυτούς που περιμένει στη σειρά και μου απάντησαν《 Ο κάθε ένας εχει τα δικά του , αν εσεις έχετε μωρό και σας καταλαβαίνω αλλά και εμείς έχουμε τις δουλειές μας και περιμένουμε τόση ώρα》 Αυτό το περιστατικό μού έγινε στην εφορία στο Υποθηκοφυλακείο που εκεί πήγε ένας υπάλληλος και ρώτησε μία άλλη υπάλληλος αν μπορώ να περάσω και απάντησε《 Όχι βέβαια αστή να περιμένει τι θα πάθει》 και όταν ο άλλος υπάλληλος μου έδωσε ένα μικρότερο νούμερο από αυτό που είχα πάρει πέντε νούμερα λιγότερα ηταν.Του είπε αυτή υπάλληλος όταν είδε τα δύο νούμερα μαζί μου 《Για ποιο λόγο το έκανε》... Η Ελλάδα το 2019 τώρα δεν σεβόμαστε τίποτα δεν σεβόμαστε τις ανάγκες του άλλου απλά αυτό που κάνουμε είναι ότι πάμε ένα βήμα μπρος και γυρνάμε δύο βήματα πίσω...
εγώ κορίτσια που λέτε τον δεκαπεντάυγουστο είπα να πάω το παιδάκι μου στην εκκλησία για να το κοινωνήσω μιας και ήταν τόσο μεγάλη γιορτή. Βάζω το ωραίο μου το φουστανάκι, το ψηλοτάκουνο το παπούτσι (λόγω της ημέρας είπα να κάνω μια εξαίρεση, γιατί 15 μήνες τώρα και άλλους 9 της εγκυμοσύνης είναι πολυτέλεια πλέον το τακούνι...σνιφ) βάζω τον γιο στο καρότσι και πάμε. Αφήνω έξω το καρότσι, παίρνω τον Χρηστάκο αγκαλίτσα (γιατί δεν γινόταν να τον κυνηγάω σε όλη την εκκλησία!!), βάζω την τσάντα (που δεν είχε και λουράκι για να την κρεμάσω στον ώμο) από την άλλη μεριά και το μπουκάλι του μικρού με το νερό του στο χέρι. Το αποτέλεσμα; Η εκκλησία γεμάτη από κόσμο, καρέκλα πουθενά, εμένα να με χτυπάει από πίσω το κλιματιστικό, ο ιδρώτας να έχει φτάσει στον αστράγαλο (από το ζόρι βλέπεις...), τα τακούνια να με έχουν πεθάνει, το ίδιο και το χέρι και η πλάτη μου (εμ είναι και 15 μηνών ο Χρηστάρας!!) και ούτε ένας "χριστιανός" δεν προσφέρθηκε να μου δώσει την θέση του!! (ξέχασα να πω ότι όλα αυτά γίνονται σε χωριό που υποτίθεται ότι εκεί είναι πιο οικεία τα πράγματα!!!). Φυσικά δεν μείναμε πολύ, με το που κοινώνησε ο μικρός φύγαμε άρον άρον...