Σειρά προτεραιότητας στη μαμά – και όμως υπάρχει!
Είχαμε συζητήσει πριν λίγο καιρό για τη σειρά προτεραιότητας στις εγκύους. Κάτι που θα έπρεπε ΟΛΟΙ να τηρούμε, αλλά λίγοι το κάνουμε.
Στο κείμενο είναι εκείνο τα έχωνα κανονικότατα, γιατί πραγματικά οι άνθρωποι που σεβάστηκαν την «κατάστασή» μου όσο ήμουν έγκυος μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Στο υστερόγραφό μου είχα γράψει ότι τώρα με το παιδί, τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα. Και αυτό έρχομαι να επιβεβαιώσω σήμερα.
Πρωί πρωί έβαλα το Αθηνάκι στο sling και φύγαμε για πρωινές δουλειές: τράπεζες, φαρμακείο, μανάβικο, είχαμε να πάρουμε και καφέ και χαρτί κουζίνας.
Στο δρόμο μέχρι την τράπεζα σκεφτόμουν «Ωωωωωωχ, ποιος πάει τώρα τράπεζα… Θα έχει κόσμο, θα περιμένουμε μία ώρα… Και αν η Αθηνά βαρεθεί και αρχίζει να γκρινιάζει;«
Για καλή μας τύχη, στην ουρά περίμεναν μόνο τρία άτομα. Μέχρι να σταθούμε τα δύο είχαν αρχίσει ήδη να εξυπηρετούνται και έμενε μόνο μια κυρία που ήταν μπροστά μας.
Και τότε γυρίζει και μου λέει
«Περάστε εσείς πρώτες!«
Χάρηκα τόσο πολύ! Και όχι, φυσικά δεν περάσαμε, δεν υπήρχε άλλωστε λόγος, αλλά παίζει να την ευχαρίστησα και δέκα φορές.
«Δεν πειράζει«, της είπα, «ας μάθει και η Αθηνά ότι στη ζωή καμιά φορά πρέπει να περιμένεις!«
«Άντε καλέ«, μου είπε, «Παιδάκι είναι!! Γιατί να περιμένει;«
ΘΕΑ!
Καθώς φτάσαμε στην πόρτα για να βγούμε (ξέρετε… αυτές οι πόρτες στις τράπεζες που κάνεις δέκα ώρες να βγεις για λόγους ασφαλείας), η κοπέλα πριν από εμάς, μας προσέφερε τη θέση της.
Καλέ, τι ευγένεια ήταν αυτή πρωί πρωί;
Όμως, όχι, δεν σταμάτησε εδώ! Τη σειρά του μας έδωσε και ένας κύριος στο φαρμακείο.
Έτσι μου ερχόταν να τους φωνάξω «Σας αγαπώ! Η ζωή είναι ωραία τελικά!!!«. Τόσο με συγκίνησαν!
Να σας πω: και στις τρεις περιπτώσεις αρνήθηκα ευγενικά τη σειρά που μου παραχώρησαν. Όμως ευχαριστήθηκα το γεγονός ότι κάποιοι σέβονται πραγματικά τα άτομα με προτεραιότητα.
Για να πω και κάτι άλλο (άσχετο): καλά, έχω πάθει σοκ με το πώς αντιδρούν οι άντρες στο δρόμο όταν βλέπουν μωρό! Κάθε μα κάθε φορά που πάω κάπου με την Αθηνά, συναντάω άγνωστους άντρες στο δρόμο που αρχίζουν να φωνάζουν και να χοροπηδάνε και να κάνουν «Γούτσου γούτσου!«, λες και δεν έχουν ξαναδεί μωρό στη ζωή τους. Πολύ γελάω και το βρίσκω ταυτόχρονα απίστευτα τρυφερό.
Όπως λένε, η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται! Και σήμερα όλοι αυτοί οι ευγενικοί άνθρωποι μου έφτιαξαν τη μέρα!
Αλλά να μην ξεχνάμε και τις εγκύους, εντάξει;;;;
Φιλιά
Ολίβια
Υ.Γ. Και τώρα που το θυμήθηκα… Όσο έμενα στη Θεσσαλονίκη, πολλές φορές άφηνα το αυτοκίνητό μου στο Ikea, εκεί που είναι το τέρμα των λεωφορείων και πήγαινα στη δουλειά με το λεωφορείο. Ποτέ μα ποτέ δεν άφησα το αυτοκίνητό μου στις θέσεις για άτομα με κινητικά προβλήματα, εγκύους, μητέρες.
Ένας φίλος μου με κορόιδευε και με ρωτούσε, «Νομίζεις ότι αν ποτέ μείνεις έγκυος, θα σε σκέφτεται κανείς; Σιγά μην βρίσκεις θέση!«
Και φυσικά έτσι και έγινε. Ποτέ οι θέσεις αυτές δεν ήταν άδειες και φυσικά στις περισσότερες των περιπτώσεων είχαν παρκάρει άνθρωποι που δεν τις είχαν ανάγκη. Απλά βαριούνταν να παρκάρουν λίγο παραπέρα.
Θέλει πολλή προσπάθεια για να… «αλλάξουν τα μυαλά» και να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Αν αρχίσουμε, όμως, ένας ένας, ίσως τότε κάποια μέρα όντως κάτι γίνει!
Δυστυχώς δεν είναι πάντα έτσι τα πράγματα Σήμερα το 2019 οι περισσότεροι δεν τηρούν τους νόμους και δεν έχουμε ανθρωπιά. Είμαι μαμά με μωρό τριών μηνών περίμενα στην σειρά στην εφορία δύο μέρες συνεχόμενες την πρώτη μέρα περίμενα 4 ώρες και την δεύτερη μέρα για να μπορέσω να μπω στην σειρά έφυγα από το σπίτι μου με το μωρό στις 7:00 το πρωί μπήκα στην σειρά και περίμενα σαν όλους αυτούς που περιμένανε και αυτό δεν μου έτυχε μόνο μία φορά στην ίδια εφορία μου έγινε και μία φορά όταν ήμουνα έγκυος και μου είχε πει ο υπάλληλο《 Θα περιμένετε στη σειρά οπως τους άλλους και θα σας φέρουν μία καρέκλα για εγκυμονούσες να καθίσετε》... Και στην ίδια εφορία την δεύτερη φορά που πήγα που σας λέω ότι ήμουνα με το μωρό η υπάλληλος που ήταν εκεί μου είπε《 να μην θεωρείτε ότι έχετε μωρό τοτε είναι δεδομένο να περάσετε χωρίς σειρά τίποτα δεν είναι δεδομένο πάρτε πρώτα τη γνώμη τον των ανθρώπων που περιμένουν πριν από εσάς...》 Με έβαλε σε δύσκολη θέση ρώτησα αν μπορώ να περάσω με το μωρό μου αυτούς που περιμένει στη σειρά και μου απάντησαν《 Ο κάθε ένας εχει τα δικά του , αν εσεις έχετε μωρό και σας καταλαβαίνω αλλά και εμείς έχουμε τις δουλειές μας και περιμένουμε τόση ώρα》 Αυτό το περιστατικό μού έγινε στην εφορία στο Υποθηκοφυλακείο που εκεί πήγε ένας υπάλληλος και ρώτησε μία άλλη υπάλληλος αν μπορώ να περάσω και απάντησε《 Όχι βέβαια αστή να περιμένει τι θα πάθει》 και όταν ο άλλος υπάλληλος μου έδωσε ένα μικρότερο νούμερο από αυτό που είχα πάρει πέντε νούμερα λιγότερα ηταν.Του είπε αυτή υπάλληλος όταν είδε τα δύο νούμερα μαζί μου 《Για ποιο λόγο το έκανε》... Η Ελλάδα το 2019 τώρα δεν σεβόμαστε τίποτα δεν σεβόμαστε τις ανάγκες του άλλου απλά αυτό που κάνουμε είναι ότι πάμε ένα βήμα μπρος και γυρνάμε δύο βήματα πίσω...
εγώ κορίτσια που λέτε τον δεκαπεντάυγουστο είπα να πάω το παιδάκι μου στην εκκλησία για να το κοινωνήσω μιας και ήταν τόσο μεγάλη γιορτή. Βάζω το ωραίο μου το φουστανάκι, το ψηλοτάκουνο το παπούτσι (λόγω της ημέρας είπα να κάνω μια εξαίρεση, γιατί 15 μήνες τώρα και άλλους 9 της εγκυμοσύνης είναι πολυτέλεια πλέον το τακούνι...σνιφ) βάζω τον γιο στο καρότσι και πάμε. Αφήνω έξω το καρότσι, παίρνω τον Χρηστάκο αγκαλίτσα (γιατί δεν γινόταν να τον κυνηγάω σε όλη την εκκλησία!!), βάζω την τσάντα (που δεν είχε και λουράκι για να την κρεμάσω στον ώμο) από την άλλη μεριά και το μπουκάλι του μικρού με το νερό του στο χέρι. Το αποτέλεσμα; Η εκκλησία γεμάτη από κόσμο, καρέκλα πουθενά, εμένα να με χτυπάει από πίσω το κλιματιστικό, ο ιδρώτας να έχει φτάσει στον αστράγαλο (από το ζόρι βλέπεις...), τα τακούνια να με έχουν πεθάνει, το ίδιο και το χέρι και η πλάτη μου (εμ είναι και 15 μηνών ο Χρηστάρας!!) και ούτε ένας "χριστιανός" δεν προσφέρθηκε να μου δώσει την θέση του!! (ξέχασα να πω ότι όλα αυτά γίνονται σε χωριό που υποτίθεται ότι εκεί είναι πιο οικεία τα πράγματα!!!). Φυσικά δεν μείναμε πολύ, με το που κοινώνησε ο μικρός φύγαμε άρον άρον...
Εγώ πάντως ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ φορές το έχω βιώσει αυτό!!!!! Το τραγικότερο ήταν όταν έχοντας μπει πλέον στο μήνα μου (και πιο συγκεκριμένα μία εβδομάδα πριν γεννήσω) πήγα σε μία ΔΟΥ για μία δουλειά 5 λεπτών (απλά ένα χαρτί έπρεπε να καταθέσω) και περιμένω ΟΡΘΙΑ 1.5 ώρα να ρθει η σειρά μου!!!!!!! ΚΑΝΕΝΑΣ δεν προθυμοποιήθηκε να μου δώσει τη σειρά του, κανένας δεν προθυμοποιήθηκε να μου δώσει μία καρέκλα έστω να κάτσω!!! ΤΕΤΟΙΑ ΓΑΙΔΟΥΡΙΑ!!! Και η κοιλιά μου τεράστια από εδώ μέχρι τη Λάρισα, που λέει ο λόγος!!! Και όσες φορές έχω πάει σούπερ μάρκετ με τα παιδιά, αυτό που βλέπω στα πρόσωπα όλων είναι μια δυσανασχέτιση για το ότι καθυστερώ στο ταμείο (και λογικό είναι να καθυστερώ όταν έχω ένα παιδί στο μάρσιπο και το άλλο στο καρότσι, και δεν βοηθάει κάνείς να βάλω τα πράγματα στις σακούλες). Και φυσικά στους περισσότερους υπάρχει η έκφραση "καλέ που πάει αυτή;;;"... Κάνα δυο φορές μόνο με έχουν βοηθήσει κάποιες... γιαγιάδες!!! Αυτά μόνο στην Ελλάδα!
εγω οσο ημουν εγκυος ποτε δεν υπηρξα τυχερη ωστε να μου δωσει καποιος τη σειρα του. ειμαι λογιστρια και ολη μερα ετρεχα σε εφοριες, ικα , επιθεωρησεις εργασιας και αλλες δημοσιες κη μη υπηρεσιες. Ποτε μα ποτε δεν μου εδωσαν προτεραιοτητα και μια φορα σε μια εφορια που τολμισα να περασω μπροστα γιατι περιμεναν τουλαχιστον 80 ατομα και δεν μπορουσα φυσικα με την κοιλια στο στομα (ημουν στον 8ο) να περιμενω μερικοι αντεδρασαν. Βεβαια και τωρα με το μωρο μερικοι αντιδρουν. προχτες στο σουπερ μαρκετ την ωρα που εφτασα στο ταμειο, ηρθε και χωθηκε μπροστα μου με το ετσι θελω μια γαιδαρα με το καροτσι γεματο πραγματα μεχρι πανω ενω εγω ειχα μονο το γαλα της μικρης και μια συσκευασια πανες. ειχε μαλιστα το θρασος να μου πει να τραβηξω το καροτσι της μικρης πιο πισω γιατι η μπεμπα την κλοτσουσε καθως κουνουσε τα ποδαρακια της.
μαλλον θα εισαι απο τις τυχερες, πριν μερικες μερες πηγα στην τραπεζα με το μωρο στην αγκαλια ηταν δυο ατομα πριν απο εμενα κ ενας κυριος της τραπεζας ειπε στη κυρια πριν απο εμενα να περασω λογο του μωρου, εκεινη ειπε οτι βιαζετε εχει φυγει απο την δουλεια, εγω ειπα πως δεν πειραζει περιμενω κ μετα μου λεει περαστε αλλα απλα βιαζομαι με υφος. Την ευχαριστησα κ της ειπα πως θα περιμενω τη σειρα μου κ ετσι εγινε. Κ προχτες πηγα στο νοσοκομειο περιμεναμε να βγαλουμε εισιτηριο κ ειχα 15 νουμ. ακομα μπροστα μου αλλα περιμενα μιση ωρα ξαφνικα ακουω μια κυρια να φωναζει σε μια ηληκιωμενη κ να της λεει οτι περιμενει πολυ ωρα κ οτι τους περνανε ετσι κ πολλα αλλα. Καθως εκεινη τσακωνετε πατανε το νουμ. αλλα εκεινη δεν το περνει ειδηση γιατι φωναζει στη γριουλα κ αλλαζουν νουμ. κ στο διπλα ταμιο ειναι η σειρα μου ερχετε να μου παρει τη σειρα κ της λεω κυρια μου ειμαι εγω. Εκεινη φωναζει κ μου λεει μα δεν το ειδα βεβαια της λεω γιατι ειχατε το νου σας να μαλωσετε με την κυρια, κ εγω περιμενω μιση ωρα κ τη μου λεει παρακαλω. Εσυ καθεσαι ολη μερα με ενα μωρο ενω εγω δουλευω δεν με ηξερε δεν την ηξερα. Με ξερετε της λεω πως μου μιλατε ετσι αλλα σιγα μη σεβαστητε εμενα εδω δεν σεβαστηκες την ηληκιωμενη μαλλον δεν εχεις παιδια για να λες κατι τετοιο . Εχω κ παιδια κ εγγονια μου λεει . Εγω της ειπα πως λυπαμαι τοτε γιατι θα επρεπε να ξερει κ εφυγα,εκεινη ακομα εψελνε. Παντα οι γυναικες δεν προσεχουν παρολο που θα επρεπε να εχουν μεγαλυτερη ευαισθησια, οι αντρες ειναι ποιο ευγενικοι νομιζω.
Εγω Ολιβια λεω κατι αλλο!<>Γιατι να πουμε Αντι να κανουμε το σωστο για να μημουντε και αλλοι το σωστο
oso imoun egkuos den eixa auta ta trela pronomia idika otan anebaina sto leoforeio kaneis den paraxwrouse ti 8esi tou gia na katsw kai den mporousa na katakabw to giati. Mipws den fenotan oti imoun egkuos kai apla me pernousan gia mia xontri...?? kai sti trapeza panta pigena kateu8eian kai kanei (eutixos) den elege tpt twra pou exsw to paidi den exw kanei apopira na paw sti trapeza akoma oses fores xreiastike na balw to enoikio to ekane o antra mou epidi eixe adeia i egw xwris omws to mwro giati mou to kratouse i mama mou. Otan er8ei i wra na paw kai 8a eimai me to mwro den 3erw pws 8a antidrasoun oi upolipoi alla 8a prospa8isw na diendikisw ti protaireotita gia ti to paidi einai akoma mwro....
ποτε δεν με εξυπηρετησαν απο μονοι τους σε καποια σειρα οσο ημουν εγγυος, επαιρνα την κοιλαρα μου και συναμενη κουναμενη πηγαινα στον πρωτο της ουρας κ ελεγα δεν σε πειραζει να περασω, ετσι? μια γυναικα μια φορα με ρωτησε στραβωμενα "γιατι?" και της λεω γιατι δεν θα περιμενω να γεννησω εδω! και δεν απαντησε τιποτα η ξυνη! το κουφο ειναι οτι μετα την εγκυμοσυνη οποτε φοραω κανα φαρδουλο κ μπω σε λεωφορειο με εχουνε ρωτησει και 5 φορες αν ειμαι εγγυος!υπενθυμιση οτι πρεπει να χασω λιγα ξεχασμενα κιλα!!!
ειμαι 7 μηνων εγκυος..μεχρι στιγμης 1 με εξυπηρετησε λογω εγκυμοσυνης κ ευτυχως δε μιλησε κανεις.αλλα σε εφορια,λεωφορεια κτλ τπτ εξυπηρετηση καμια..ισα ισα που με αντιμετωπισαν κ ρατσιστικα..δε πειραζει ομως..ροδα ειναι κ γυριζει..
Σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου, όλες και όλες δύο φορές μου παραχώρησαν θέση! Συνήθως με αγνοούσαν, και μένα και την κοιλιά μου! Συγκεκριμένα μια φορά είχα πάει στο δήμο να πάρω ένα πιστοποιητικό και μπροστά στο γραφείο του υπαλλήλου είχε μία καρέκλα. Πλησιάζω να καθίσω και με προλαβαίνει ένας μαντράχαλος γύρω στα 25. Όταν τελείωσα τη δουλειά μου γυρίζει και μου λέει "εεε, μήπως ήθελες να κάτσεις?" "Οχι βέβαια!!" του λέω, "Εγώ είμαι έγκυος! ΕΣΥ να κάτσεις!"
δυστυχως δεν συμβαινει παντα να δινουν προτεραιοτητα σε μητερα. Πριν κανα μηνα πηρα τον λευτερη μου στο καροτσι, και πηγαμε στο ταχυδρομειο. Προσπαθουσα απεγνωσμενα να ανεβασω το καροτσι στα σκαλια του ταχυδρομειου και κανενας κοπανος δεν προσφερθηκε να με βοηθησει!Ασε που μου ¨"την ειπαν" κιολας γιατι τους εκλεινα τον δρομο!! Τοσο ΓΑΙΔΟΥΡΙΑ!!!
>Αααα να συμπληρώσω και το άλλο. Μια φορά που έσερνα το καρότσι, πετυχαίνω έναν τύπο που το άφησε πάνω στη ράμπα. Επίτηδες περνάω από κει και του γρατζουνάω με το καρότσι το αυτοκίνητο.
Με έβρισε φυσικά αλλά μόλις άνοιξα τον ωχετό μου, το βούλωσε και έφυγε...Του λέω, ξανάστο σε ράμπα αν τολμάς. ΧΟΥΧΟΥΧΟΥΧΟΥΧχαχαα
>Πάντα θυμάμαι τη μαμά μου να είναι εξυπηρετική και παραχωρητική στις τράπεζες και στις ουρές γενικότερα. Ακόμα και αν κάποιος της έπαιρνε τη σειρά δεν παραπονιόταν ούτε έμπαινε στον κόπο να μαλώσει.
Το παράδειγμά της ακολουθώ και γω. Ποτέ δε έχω χαλαστεί σε σειρά, ούτε έχω μαλώσει, ακόμα όταν ήμουν έγκυος. Απλά βλέπω τα γαιδούρια, βλέπω και τους ευγενικούς. Από το παράδειγμά μας στα παιδιά μας ξεκινάει η διαπαιδαγώγησή τους για να αλλάξει αυτη η νοοτροπία. Για να γίνουμε επιτέλους Ανθρωποι και όχι παρτάκηδες.
>Τις προάλλες έβλεπα ένα βιντεάκι σας με τίτλο ευγένεια-αγένεια.Παραπονιόσουν ότι δεν παραχωρούν τη σειρά τους σε εγκύους κτλ.και σκεφτόμουν ΠΟΣΟ συμφωνώ με αυτά που λέτε!!Στο ΙΚΕΑ της θεσ/νίκης στα ταμεία έχει μια τεράστια ταμπέλα που γράφει ότι πρέπει να δίνεται προτεραιότητα σε εγκύους και ΑΜΕΑ!!!Εγώ δεν είμαι τίποτα από τα δύο,εκτός του ότι εδώ και 2 χρόνια περπατάω με πατερίτσες.Και δεν θέλω ρε γαμώτο να με λυπούνται αλλά ούτε ένας δεν γύρισε καν να με κοιτάξει!και ΝΑΙ!πονάω και δεν μπορώ να στέκομαι όρθια!Ένιωσα πολίτης δεύτερης κατηγορίας.Ασ σκεφτόμαστε τον διπλανό μας και τις δυσκολίες που μπορεί να ζεί!(Ευτυχώς όλες οι ταμίες με φωνάξαν να πάω μπροστά!οι υπόλοιποι πελάτες απλά με αγριοκοίταξαν.
>εγω εργαζομαι σε τραπεζα και θελω να σας πω πως σ΄αυτο το θεμα ειμαστε πολυ ευαισθητοι... δεν υπαρχει περιπτωση να μπει εγκυμονουσα η καροτσι και να μην δοθει προτεραιοτητα.. ειμαστε και περισσοτερες γυναικες βεβαια και σιγουρα παιζει ρολο και αυτο.. υπαρχει και η αλληλεγγυη βλεπετε..
>Πριν λίγες μέρες χρειάστηκε να πάω στη τράπεζα. Δεν είχε πολύ κόσμο αλλά δε προχωρούσαν με τίποτα τα νούμερα. Ένας γνωστός μου τραπεζικός μου έκανε νόημα να πάω. Και δε φαντάζεστε τι άκουσα. "Η κυρία ήρθε στο τελος και πάει πρωτη!!"λέει ένας κύριος(ο Θεός να τον κάνει) και του λέει κάποιος άλλος "Είναι έγκυος όμως" κι συνεχίζει αυτός "Και μένα τι με νοιάζει;Έχει καρέκλα να κάτσει!" Είχα εκνευριστεί τόσο πολύ! Δε μίλησα αλλά αν μιλούσα θα του έλεγα ότι εύχομαι η νυφη ή η κόρη του να μη βρεθούν στη θέση που βρέθηκα εγώ.
>κουκλα μου αυτο ειδικα με τις θεσεις παρκινγκ που ειναι για τις εγκυους και τις μητερες ειναι ενα μεγαλο προβλημα. Τωρα το καλοκαιρι που ημουν στην χαλκιδικη ειχε ερθει μια φιλη μου , που ειναι και εγκυος, για καφε. Αποφασισαμε να παμε στο λιντλ για ψωνια καποια στιγμη μαζι με τα παιδια. Εκει που παμε να παρκαρουμε στις θεσεις για τις εγκυους και τις μανουλες ερχεται ενας με το ετσι θελω και χωνεται να μην πω σαν τι...
Η φιλη μου ομως δεν του χαριστηκε. Κατεβηκε με την κοιλια στο στομα και του την ειπε . Και αυτος αφου βεβαια ξεφορτωσε το αυτ/το του αποφασισε οτι τοτε μπορει να παει να παρκαρει αλλου . Αν ειναι ποτε δυνατον .