Οι συμβουλές της μαμάς
Όποτε με συμβούλευε η μαμά μου, μου έλεγε και την ατάκα «Μόνο η μαμά θέλει πραγματικά το καλό σου«. Αποδείχτηκε ότι κατά βάση είχε (και έχει) δίκιο. Η μαμά και ο μπαμπάς είναι ίσως οι μοναδικοί άνθρωποι που θέλουν το καλύτερο για το παιδί τους. Θέλουν να είναι ευτυχισμένο, θέλουν να χαμογελάει.
Αυτό που είναι μπερδε-γουέι στο όλο θέμα είναι το ότι ο καθένας βλέπει τα πράγματα από τη δική του σκοπιά και τα δικά του βιώματα: οι γονείς κρίνουν από τους εαυτούς τους και τα όσα έχουν ζήσει και απλόχερα προσφέρουν συμβουλές που πιθανότατα να μη συμβαδίζουν με τη ζωή και το χαρακτήρα του παιδιού τους.
Σκέφτομαι πολλές φορές -κυρίως το βράδυ που χαζεύω το μικρό μας πλασματάκι να κοιμάται- το αν θα μπορέσω να είμαι αντικειμενική, όταν θα έρθει αύριο μεθαύριο να ζητήσει τη συμβουλή μου. Αν θα μπορέσω να εστιάσω στο πρόβλημά της, ή αν παρασυρόμενη από το γεγονός ότι είναι κόρη μου (άρα δεν μπορώ να είμαι τοοοόσο αντικειμενική) και φυσικά τα όσα έχω «πάθει» εγώ μέσα στα χρόνια, της δώσω τελικά συμβουλές που θα την τρομάξουν, θα την δειλιάσουν ή θα την αποπροσανατολίσουν.
>Περαστικά σου κοριτσάκι!!! Εχω δύο κόρες 9,5 και 6,5 χρονών και έχω να πω ότι ολες τελικά είμαστε φτιαγμένες από την ίδια πάστα!!! Ανησυχούμε, φοβόμαστε, έχουμε αυτό που λέω εγώ το "διαολεμένο ένστικτο" σε ότι αφορά τα παιδιά μας, ζούμε και αναπνεύουμε γι' αυτά, θυμώνουμε μαζί τους, τα λατρεύουμε, μαθαίνουμε, γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι!!! Θυμώναμε πάντα που οι μαμάδες μας συνήθως τα ήξεραν όλα!!! ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΜΑΔΕΣ και θα είμαστε για πάντα!!! Κι οι δικές μας μαμάδες το ίδιο!!! Θέλανε το καλό μας, εμείς θέλουμε το καλό των παιδιών μας... Ετσι είναι η ζωή...
Σίσσυ
>ολιβιακι κατρχην περαστικουλια κοπελα μου!!!!!!!!Κ κατα δευτερον διαβαζοντας το ηταν σαν να διαβαζω σκεψεις μου...
>@Ανώνυμος: Όλους μας βοήθησε... Συγκίνηση... Απλά ευχαριστω...
@Όλιβ: Περαστικα!
>KAT'AΡΧΗΝ ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΣΟΥ ΟΛΙΒΙΑ,ΚΑΙ ΟΤΙ ΚΙ ΑΝ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΟΥ ΣΥΝΕΒΗ,ΠΕΡΑΣΕ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑΡΘΕΙ.
ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΟΥ ΠΕΡΙ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΜΕ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΚΙ ΕΜΕΝΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ.ΑΝ ΚΑΙ Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΟΛΙΣ 2,5 ΜΗΝΩΝ ΑΓΧΩΝΟΜΑΙ ΚΙ ΕΓΩ ΑΠΟ ΤΩΡΑ.ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ...........
>http://www.youtube.com/watch?v=sHQ_aTjXObs ίσως σε βοηθήσει... Περαστικά!
>Περαστικά κι από μένα. Συμφωνώ 100% και ταυτίζομαι...
Λία
>Ολίβια σιδερένια!
Τον ίδιο προβληματισμό ειχα κι εγώ στον μεγάλο μου, 16 χρόνια πριν (αλλά και την ίδια σχέση με τη μαμά μου ;-) Στην πορεία όμως φάνηκε πως, αν και δεν ειναι πάντα έυκολο "να είσαι κουλ και ταυτόχρονα στοργικός "συμβουλάτορας";" συνήθως κατάφερνα να μαι και τα δυο και ακόμα πιο συχνά η μία ταυτότητα λειτουργουσε υποστηρικτικά προς την άλλη. Γιατί δεν αναιρεί η μιά την άλλη (καθώς κι εμείς υπήρξαμε παιδιά και έφηβοι & νέοι & ακραίοι ίσως), ίσα-ίσα: Τις καλύτερες (αλλα και πιο "επίφοβες")συζητήσεις με τον γιο μου (σχετικά με φιλους, σχέσεις, κινδυνους, ναρκοτικά, σπουδές, κοπάνες,μόδες,τρέλες,κλπ) τις κάναμε σα δυο καλά φιλαράκια & πάντα στα πιο κουλ μέρη & καταστάσεις (παραλίες, φωτιές, αστροφεγγιές, ταξίδια, σκηνές, κλπ) και φαίνεται πως πάντα απέδιδαν, τουλάχιστο μέχρι τώρα. Πιστεύω το σημαντικό είναι να μην ψευδόμαστε στα παιδιά μας σχετικά με τα λάθη που ίσως κάναμε στην ηλικία τους. Να μην εξοραϊζουμε τα δικά μας λάθη και τους το παίζουμε "σωστοί". Είναι πιο εύκολο & άμεσο να συμβουλέψεις το παιδί μεσα απο προσωπικό παράδειγμα ή ιστορία ή λάθος σου, χωρίς να γίνεις δογματικός και επικριτικός, όντας απλά ειλικρινής. Και βέβαια η αγάπη άνευ όρων και η αποδοχή ειναι ο θεμέλιος λίθος. Καποια πράγματα θα τα μάθουν ετσι κι αλλιώς μέσα απ τα δικά τους λάθη και τοτε είναι ιδανικό να γνωρίζουν πως θαμαστε στο πλευρό τους.
>Καταρχήν λέμε περαστικά!! Ελπίζω Ολίβια όταν έρθει εκείνη η ώρα να μας φωτίσει ο Θεός να δούμε τα πράματα αντικειμενικά. Μέχρι και τα 18 μου είχα μια σχέση μίσους με τη μαμά μου γιατί ένιωθα ότι δε με καταλάβαινε. Αυτά που έλεγε ήταν σωστά αλλά ο τρόπος της απαράδεκτος και ειρωνικός.
Όταν άρχισα να ωριμάζω απλά κατάλαβα ότι είναι ο τρόπος της να πλησιάσει μία έφηβη που την αμφισβητούσε συνεχώς και αμυνόταν μέσα από το ειρωνικό υφάκι που είχε. Μόλις το πιασα αυτό και την αποδέχτηκα σαν άνθρωπο με πάθη και λάθη, κατευθείαν κούλαρε και γίναμε οι καλύτερες φίλες.
Η αγάπη είναι ο κοινός παρονομαστής και όποια λάθη και να κάνουμε πιστεύω τα παιδιά μας θα πιάσουν το νόημα γιατί ξέρουν ότι δε θέλουμε το κακό τους. Ας μάθουν να φιλτράρουν και αυτά που λέει η μαμά και ο μπαμπάς και οι φίλοι και να αποκτήσουν τις δικές τους δυνάμεις να αντιμετωπίζουν τη ζωή. Εμείς θα είμαστε εκεί για να τα καμαρώνουμε..
ΥΓ Αν δεν είχα τους φίλους μου πιστεύω ότι δε ήμουν αυτή που είμαι. Ξέρω ότι θέλουν το καλό μου και ότι και γω θέλω το καλό τους. Εντάξει!Σαν τους γονείς δεν είναι αλλά τους ευγνομωνώ γιατί στα δύσκολα ήταν ΟΛΟΙ εκεί.
>Περαστικά και από εμένα !!! νομίζω πως ειναι ερωτήματα που θα μας "κυνηγάνε" για πολλά πολλά χρόνια ίσως , ακόμα και όταν θα φτάσει η δύσκολη στιγμή για το παιδί μας , θα σκεφτόμαστε αν πρέπει να το αφήσουμε να τα βγάλει πέρα μόνο του είτε για να δει πως είναι στα δύσκολα , είτε για να μην νομίζει ότι ανακατευόμαστε ... αλλά κακά τα ψέμματα δεν νομίζω πως θα μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια όπως και να γίνει είμαστε μανούλες και θα είμαστε για πάντα και στο παραμικρό που θα πληγώνει το παιδί μας ή θα το φέρνει σε κίνδυνο εμείς θα είμαστε εκεί δίπλα του με συμβουλές γιατί αυτή είναι η φύση της ΜΑΝΟΥΛΑΣ ....!!!!! Από Δήμητρα μαμά Ήριας!!
>auto eina kati pou apasxolei ka8e manoula nomizw. oi idioes skepseis gurizoun kai sto diko mou kefali, kai pragmatika pernaei grhgora o kairos (0h muriakh mou einai hdh 2 etwn k 2 mhnwn k xampari den phra. 8a mporesw arage otan er8ei h stigmh na thn sumvoulepsw na to kanw swsta, na pw tis swstes le3eis, na mhn thn apw8hsw??? eidika sthn efhvia....apla pisteuw pws prepei na eimaste eilikrieis me ta paidakia apo otan genniountai kai ka8ws negalwnoun pisteuw pws oi sumvoules mas 8a einai apla h sunexeia ths kauhmerinothtas mas.an eimaste konta tous kai de ta ammeloume (kai den ennow mono to taisma, ka8arisma ktl alla na exoun kai na niw8oun thn sunais8hmatikh plhrothta)tote mallon 8a mporesoume na sta8oume anta3ies stis prosdokies tous kai na mhn einai mia katastash"apo thn mia mpainei kai apo thn allh bgainei".
Giota A.
>οσο σκεφτομαι τισ παρεεσ που εκανα κ αυτα που εκανα εγω απο τισ διαφορεσ βλακειεσ καταχρησεισ αλκοολ κ διαφορων ουσιων μεχρι ντισιμο κ piercing τοσο πιο πολυ φοβαμαι για το παιδι μου...και ακομα εχο και 3 μηνεσ μεχρι να γεννησω κ η ηλικια μου μικρη ειμαι μολισ 21!και μου ελεγαν οι γονεισ μου να δω το παιδι σου τι θα το λεσ που εσυ θεσ να κανεισ ολα αυτα μεχρι κ στην ωρα που επρεπε να γυρισω κ εγω απαντουσα το παιδι μου θα το εχω ελευθερο να κανει οτι θελει κ να ζησει οπωσ θελει αχχ τωρα να με δω....μονο στην ιδεα τρεμω!
>περαστικούλια Ολυβιάκι!!!
>αυτό το μητρικό φίλτρο που λένε, η διαίσθηση ...την ένιωσα και πλέον το πιστεύω... πέρασα μία; πολύ δύσκολη εγκυμοσύνη αλλά είχα προαίσθημα πως το μωρό θα επιζήσει και θα είναι υγιές, και έγινε. Επίσης, όταν ήταν στη θερμοκοιτίδα μία μέρα είπα στους γιατρούς πως η όψη του δεν είναι καλή, φένετε άρρωστο και όντως είχε λοίμωξη και έκανε σηψαιμία. Τυχαίο?? Έτσι λοιπόν λέω (σε εσάς μόνο γιατί αν το πω στη μαμά μου, ξέρετε ...) η μαμά ξέρει καλύτερα.
>η κάθε μαμά ξέρει το χαρακτήρα του παιδιού της. ασ βάλουμε στην άκρη εγωισμούς και ας κοιταξουμε καθαρά ποιο είναι το καλύτερο για το κάθε παιδί μας, δεδομένου οτι το κάθε παιδί είναι διαφορετικό.
>Περαστικά, να είσαι καλά, μας κρατάς όμορφη συντροφιά.
Θα βγω λίγο εκτός θέματος, αλλά με το που είδα την Αθηνά να φορά την κορδέλα, σκέφτηκα ότι θα ανέλυες αυτό που με απασχολεί εδω και καιρό: την κορδέλα τη βάζουμε πάνω από τα αυτιά ή έξω από τα αυτιά;
:)))))))
Να είμαστε κοντά στα παιδιά μας, αυτό έχω να πω και να τους κάνουμε να μας εμπιστεύονται. Αυτονομία αλλά και εμπιστοσύνη.
...περιμένω απάντηση στο ερώτημα που με ταλανίζει...
>Περαστικά Όλι. Σοφία
>Κουκλιτσα μου περαστικα σου ευχομαι. Και εγω τα ιδια ειχα με την μητερα μου οπως και εσυ. Ακομα και τωρα αγχωνομαι για τα ιδια πραγματα οπως εσυ. Δεν θα σου πω τι πρεπει να κανεις γιατι απο τετοια αλλο τιποτα. Θα σου πω οτι ειναι λογικο να τα σκεφτεσαι ολα αυτα και να σε αγχωνουν . Σημασια εχει να ειστε γεροι. Οταν θα ερθει η ωρα που θα πρεπει να την συμβουλευσεις θα καταλαβεις και μονη σου οπως και εγω φανταζομαι πια θα ειναι η καλυτερη σταση που θα πρεπει να κρατησεις απεναντι στην κορουλα σου. Εγω θελω να πιστευω οτι θα τις συμβουλευω τις δικες μου αλλα θα τους αφηνω το περιθωριο να διαλεξουν εκεινες τι θελουν να κανουν. ( για απλα πραγματα μιλαμε οχι για τιποτα σημαντικο χιχιχι ) Παντα ομως θα τους λεω οτι ο,τι και να επιλεξουν οσο μπορω θα ειμαι διπλα τους να τις στηριζω. Εγω απο τον εαυτο μου αν κρινω δεν ακουγα παντα την μητερα μου και δεν μαθαινα αν πρωτα δεν παθαινα χιχιχι .
>Καταρχάς περαστικά! Εγω και χωρις νοσοκομείο ενδιάμεσα μας (εγω-παιδια) το ίδιο έχω σκεφτεί και σκέφτομαι ακόμα που ειναι λίγο πιο μεγάλα τα καμάρια μου (6 & 4,5 χρ). Ακρη δεν εβγαλα! Μεχρι πιο σημειο έχει δίκιο η μαμά? Τόσο η μαμά μου όσο και εγω ως μαμα?
Βίκη Βογιατζή