Οι συμβουλές της μαμάς

Όποτε με συμβούλευε η μαμά μου, μου έλεγε και την ατάκα «Μόνο η μαμά θέλει πραγματικά το καλό σου«. Αποδείχτηκε ότι κατά βάση είχε (και έχει) δίκιο. Η μαμά και ο μπαμπάς είναι ίσως οι μοναδικοί άνθρωποι που θέλουν το καλύτερο για το παιδί τους. Θέλουν να είναι ευτυχισμένο, θέλουν να χαμογελάει.

Αυτό που είναι μπερδε-γουέι στο όλο θέμα είναι το ότι ο καθένας βλέπει τα πράγματα από τη δική του σκοπιά και τα δικά του βιώματα: οι γονείς κρίνουν από τους εαυτούς τους και τα όσα έχουν ζήσει και απλόχερα προσφέρουν συμβουλές που πιθανότατα να μη συμβαδίζουν με τη ζωή και το χαρακτήρα του παιδιού τους.

Σκέφτομαι πολλές φορές -κυρίως το βράδυ που χαζεύω το μικρό μας πλασματάκι να κοιμάται- το αν θα μπορέσω να είμαι αντικειμενική, όταν θα έρθει αύριο μεθαύριο να ζητήσει τη συμβουλή μου. Αν θα μπορέσω να εστιάσω στο πρόβλημά της, ή αν παρασυρόμενη από το γεγονός ότι είναι κόρη μου (άρα δεν μπορώ να είμαι τοοοόσο αντικειμενική) και φυσικά τα όσα έχω «πάθει» εγώ μέσα στα χρόνια, της δώσω τελικά συμβουλές που θα την τρομάξουν, θα την δειλιάσουν ή θα την αποπροσανατολίσουν.