To κοριτσάκι μου ζύγιζε μόλις 1.770 γραμμάρια!
Η ιστορία της Μαρίας
(Η Μαρία γέννησε με καισαρική και επισκληρίδιο)
Ήρθε η ώρα να πω και εγώ την δίκη μου ιστορία, για το πως έφερα στον κόσμο ότι πολυτιμότερο έχω… το κοριτσάκι μου!
Η εγκυμοσύνη μου από την αρχή ήταν λίγο δύσκολη… με εμετούς, ζαλάδες… Ενώ ξεκινήσαμε με δύο μωράκια, ξαφνικά τον δεύτερο μήνα, το ένα σταμάτησε να μεγαλώνει… το πρώτο σοκ!
Το δεύτερο τρίμηνο τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα, μέχρι την ημέρα που ανακαλύψαμε ότι η πίεση μου αρχίζει να παίρνει την ανηφόρα… Ευτυχώς ο γιατρός μου (ήμουν πολύ τυχερή σε αυτόν το τομέα), αμέσως υποψιάστηκε ότι θα είχαμε άσχημη κατάληξη και μου άρχισε τις ενέσεις για τους πνεύμονες της μικρής μου.
Για να μην τα πολυλογώ μέσα 33ης εβδομάδας τα πράγματα έγιναν πολυ άσχημα… η μικρή δεν μεγάλωνε, ο καρδιοτοκογράφος έδειχνε ότι το παιδί δυσφορούσε μέσα στην κοιλιά μου, εγώ είχα πρόβλημα με το συκώτι μου, τα νεφρά μου, είχα πρηστεί και η πίεση όλο και αυξανόταν.
34η εβδομάδα πάω στον γιατρό (πήγαινα κάθε μέρα) όπου η πίεση μου έφτασε 18 η μεγάλη με 12 η μικρή και πλέον δεν υπήρχε χρόνος για καθυστέρηση.. η προεκλαμψία είχε ήδη αρχίσει.
«Αύριο γεννάμε» μου λεει και μου έρχεται ο ουρανός σφοντύλι!!!
«Μα είμαι μόνο στην 34η εβδομάδα!! Είναι τόσο νωρίς… το μωρό μου θα αντέξει;;»
Αφού με καθησύχασε ότι το μωρό θα είναι μια χαρά και ότι μέσα στην κοιλιά μου κινδυνεύει αφάνταστα, κλείσαμε ραντεβού την επόμενη το πρωί.
Το βράδυ περιττό να σας πω ότι ήταν εφιαλτικό… είχα τόση αγωνία για το μωρό μου….
Την άλλη μέρα το πρωί, πιστή στο ραντεβού μου, πήγα στο μαιευτήριο και αφού με ετοιμάσανε με βάλανε στην αίθουσα οδυνών γιατί πρώτον ήδη είχε ξεκινήσει η διαδικασία του τοκετού από μόνη της (η φύση…) και δεύτερον ο γιατρός μου ήθελε να το παλέψουμε γιατί οι ορμόνες του φυσιολογικού τοκετού βοηθάνε το μωρό να ωριμάσει περισσότερο.
5 ώρες προσπαθούσαμε (αφού μου έσπασε πρώτα τα νερά) και ευτυχώς που είχα συσπάσεις αλλά όχι πόνο! Κάποια στιγμή αποφάσισαν να μου βάλουν τεχνητούς πόνους γιατί πηγαίναμε πολύ αργά και τότε η πίεση μου από 15 που την είχαν σταθεροποιήσει πήγε πάλι 18! Αυτό ήταν! Σε 5 λεπτά ήμουν στο χειρουργείο..
Μου έκαναν την επισκληρίδιο (όπου δεν την κατάλαβα καν), μια ηρεμιστική για να μην επιβαρύνω την πίεση μου λόγω άγχους και σε λίγα λεπτά ξεκίνησε η διαδικασία…
Η μαία μου, μου χάιδευε τα μαλλιά και μου μιλούσε συνέχεια… μέχρι που την ακούω να λεει συγκινημένη «Νά την!!! Βγήκε!! Γύρνα δεξιά να την δεις!!!»
Πριν ακόμα την δω, ρωτάω «Αναπνέει μόνη της;;»
«Καλά δεν ακούς το κλάμα της;; Φυσικά και αναπνέει!» και μόλις την είδα, τυλιγμένη στο πανάκι της, ακούω και το νιαούρισμα της… γιατί σαν νιαούρισμα ήταν και μόλις που ακουγόταν… ήταν μόνο 1.770 γραμμάρια… και εκεί άρχισα να κλαιω…
Αφού την ετοιμάσανε, την κρατήσανε στον αέρα δίπλα στο κεφάλι μου, της έδωσα ένα πεταχτό φιλί και μου την πήρανε..
Την είδα την επόμενη ημέρα μέσα στην θερμοκοιτίδα! Και εκεί κατάλαβα τι εστί 1.770 (1.600 πλέον γιατί είχε ηδη χάσει βάρος).
Κάθε μέρα που πήγαινα να την δω για 16 μέρες που ήταν μέσα στην θερμοκοιτίδα, έκλαιγα… ειδικά όταν ήταν ξύπνια και έκλαιγε και εγώ δεν μπορούσα ούτε μια αγκαλίτσα να την πάρω να την παρηγορήσω… όμως έπαιρνα κουράγιο που το παιδί μου ήταν υγιέστατο και έπρεπε μόνο να πάρει βάρος για να βγει από εκεί μέσα!
Την 20η ημέρα την πήραμε σπίτι και από τότε ζούμε ένα όνειρο!! Τώρα η κοράκλα μου είναι 20 μηνών, πλήρως αναπτυγμένη, δυνατή και σκερτσιόζα!!
Γι’ αυτό μαμάδες πρόωρων μωρών, μην απελπίζεστε!! Μέσα εκεί είδα και μωράκια 800 γραμμάρια που τώρα έχουν γίνει παίδαροι!!!
Τα παιδάκια τα μεγαλώνει η Παναγίτσα και όσο και αν σας φαίνονται μικρά, δεν φαντάζεστε πόση δύναμη και λαχτάρα για ζωή έχουν!!!
Σας φιλώ!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Τι ενεσεις ειναι αυτες? εχουν να κανουν με την πιεση? ανεβασα και εγω πιεση αλλα την σταθεροποιησαμε με χαπια Tenormin...τελικα γεννησα στις 39,5 βδομαδες με προκληση γιατι ο μπεμπης δεν ελεγε να βγει...επρεπε να γινουν αυτες οι ενεσεις?
Διαβάζω την ιστορία σου και είναι λες και διαβάζω την δική μου.Γέννησα λόγω προεκλαμψίας την 34η εβδομάδα ένα αγοράκι 1780γρ.Σήμερα είναι 17μηνών σφίζει απο υγεία και είναι δυνατός πολύ.Να σημειώσω πως η ένεση για τους πνεύμονες που έκαναν σε μένα ήταν σωτήρια για το παιδάκι μου.Αφου ήταν εναμιση μηνα στο νοσοκομείο και θέμα αναπνευστικό δεν είχε ποτε..Οσες μανούλες γεννάνε πρόωρα να μην απελπίζονται υπάρχουν σπουδαίοι γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό γι΄αυτές τις περιπτώσεις.Εμένα ο μικρός ήταν στον Παίδων Αγ. Σοφία και έμεινα πάρα πολύ ευχαριστημένοι απο το προσωπικό και είδα επίσης τη μάχη δίνουν για να βοηθήσουν όλα τα μωράκια.
ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΟΝ ΓΙΟ ΜΟΥ ΣΤΗΝ 36 ΒΔΟΜΑΔΑ ΚΑΙ 2450 ΒΑΡΟΣ ΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΟ ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ 48 ΠΟΝΤΟΥΣ , 10 ΜΕΡΕΣ ΣΤΗΝ ΘΕΡΜΟΚΟΙΤΙΔΑ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ 5,5 ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΥΨΟΣ 1,23.ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΣΤΗΝ 32 ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΑΙ 1770 ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΜΕ ΥΨΟΣ 45 ΠΟΝΤΟΥΣ, 24 ΜΕΡΕΣ ΘΕΡΜΟΚΟΙΤΙΔΑ , ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ 3,5 1,03 ΥΨΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΑΖΕΥΕΤΑΙ. ΥΠΟΜΟΝΗ !
Εγώ γέννησα απρόσμενα στις 36 εβδομάδες κ λέω απρόσμενα γιατί όλα μέχρι τότε πήγαιναν καλα..αν εξαιρέσουμε μια αποκόλληση που έπαθα στον 2ο μήνα.το αγοράκι μου γεννήθηκε 1.490γρ (!!!)ναι 1.490 παρόλο που γέννησα 4 εβδομάδες πρίν κ 48 πόντους.όπως καταλαβαίνετε δεν είχαμε κάνει καμία ένεση για τα πνευμονάκια του έτσι το μωρό μου έμεινε στη θερμοκοιτίδα για 9 μέρες.εγώ ήμουν πολύ χάλια δεν έτρωγα κ συνέχεια έκλαιγα που δεν μπορούσα να αγκαλιάσω το μωράκι μου.ο μπέμπης μας είναι τώρα 3μηνών κ κάτι κ με βάρος 6 κιλά κ 59 πόντους!κουράγιο στις μανούλες που γεννούν πρόωρα μωράκια θέλει πολύ δύναμη κ υπομονή.ο χριστούλης (του οποίου το όνομα θα πάρει ο μπέμπης μου),κ η παναγίτσα είναι δίπλα σε όλα τα μωράκια κ τα προστατεύει.
ΑΧ ΚΟΡΙΤΣΙΑ!.... ΕΥΤΥΧΩΣ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΜΠΗΚΕ ΣΕ ΘΕΡΜΟΚΟΙΤΙΔΑ! ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΤΙΣ 35 ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ (ΕΣΠΑΣΑΝ ΤΑ ΝΕΡΑ) ΚΑΙ ΒΓΗΚΕ ΕΝΑ ΠΟΝΤΙΚΑΚΙ 1800ΓΡΑΜΜΑΡΙΑ! ΑΜΕΣΩΣ ΟΜΩΣ ΕΚΛΑΨΕ ΚΑΙ ΕΦΑΓΕ ΚΑΝΟΝΙΚΑ (ΤΑ 20 ΓΡΑΜΜΑΡΙΑ ΓΑΛΑ). ΣΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΗ ΤΟΝ ΦΩΝΑΖΑΝ "ΣΥΜΠΗΚΝΩΜΕΝΗ ΔΥΝΑΜΗ" ΚΑΙ "ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΘΑΥΜΑ"!ΤΩΡΑ ΕΙΜΑΣΤΕ 10 ΜΗΝΩΝ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΜΕ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΤΑΛΑΙΠΩΡΟ ΠΛΑΣΜΑΤΑΚΙ!...