Ο υπέροχος τοκετός μου στις Βρυξέλλες!
Είμαι η Χριστίνα, η μαμά της Δανάης! Αφού το μπεμπάκι μου αποφάσισε να κοιμηθεί απόψε νωρίς , σκέφτηκα ότι είναι μια καλή ευκαιρία να κάτσω να σας γράψω την δική μου ιστορία τοκετού!
Μένω στο Βέλγιο και όπως καταλαβαίνετε τόσο η παρακολούθηση της εγκυμοσύνης, όσο και ο τοκετός έλαβαν χώρα σε νοσοκομείο των Βρυξελλών και συγκεκριμένα στο St. Elisabeth.
Την εγκυμοσύνη παρακολουθούσαν η γυναικολόγος μου και η μαία. Ο ρόλος της μαίας εδώ είναι πολύ σημαντικός κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης, αλλά και μετά τον τοκετό. Φοβισμένη από αυτά που άκουγα από διάφορα sites και γνωστές σχετικά με τους τοκετούς στην Ελλάδα, μπήκα στο γραφείο της μαίας γύρω στον 7ο μήνα και με αυστηρό ύφος της ανακοίνωσα ότι σε καμία περίπτωση δεν ήθελα καισαρική και επισκληρίδιο. Με κοίταξε απορημένη και μου είπε: »Ποιος μίλησε για καισαρική; Αυτό το κάνουμε μόνο σε κατάσταση ανάγκης και όταν δεν γίνεται αλλιώς. Όσο για την επισκληρίδιο είναι δική σου επιλογή’‘ Κατόπιν με ρώτησε σε ποια χώρα γίνεται καισαρική χωρίς να υπάρχει λόγος και της απάντησα δειλά δειλά: »Στην Ελλάδα…»
Από την αρχή ήθελα να γεννήσω φυσιολογικά, να πονέσω, να να να… Ήθελα να νιώσω τον τοκετό όπως τον ένιωσε η δική μου μητέρα όταν με έφερνε στον κόσμο. Προσευχόμουν κάθε βράδυ να πάνε τα πράγματα καλά ως το τέλος για να εκπληρωθεί η επιθυμία μου. Κι έτσι κι έγινε.
Ενώ είχα ΠΗΤ στις 20 Μαϊου 2013 , τα ξημερώματα της 11ης Μαϊου με έπιασαν οι πρώτοι πόνοι. Είχε έρθει ευτυχώς έγκαιρα η μητέρα μου από την Ελλάδα (γιατί το είχα ένα άγχος ότι θα γεννήσω χωρίς αυτή) κι έτσι το πρώτο που έκανα ήταν να πάω να την ξυπνήσω και να της το πω. Κατόπιν πήγα στην τουαλέτα και είδα λίγο ροζ αίμα. Όταν της το είπα μου απάντησε ‘Σήμερα θα γεννήσεις». Ξύπνησα και τον σύντροφο μου. Ήταν 05:30 το πρωί. Η μητέρα μου μου είπε να περιμένω λίγο να γίνουν πιο συχνοί και έντονοι οι πόνοι. Έφαγα πρωινό, ετοιμάστηκα κανόνισα τις τελευταίες λεπτομέρειες και αφού οι πόνοι γίνονταν πιο συχνοί και πιο έντονοι κατά τις 08:00 φύγαμε για το νοσοκομείο.
Φτάνοντας περίμενα για λίγο έξω από τις αίθουσες τοκετών που ήταν όλες πιασμένες εκείνη την στιγμή! Και οι πόνοι σταματάνε. Σκέφτομαι να δεις που δεν είναι να γεννήσω σήμερα και θα με στείλουν πίσω. Αλλά σε λίγο άνοιξε η πόρτα μιας αίθουσας και μια κοπέλα με τον άντρα της βγήκε έξω. Ήταν πρησμένο το πρόσωπο της και φαινόταν σα να την έστελναν πίσω. Εμένα πάντως μου φαινόταν έτοιμη να γεννήσει. Αφού καθάρισαν το δωμάτιο μας φώναξαν να μπούμε μέσα. Μου έβαλαν το μόνιτορ να ελέγξουν το παιδί και τις συσπάσεις. Η μαία με ρώτησε εάν ήθελα να μείνω με την δική μου νυχτικιά ή να μου δώσουν εκείνοι του νοσοκομείου. Έβαλα την δική τους γιατί ήταν πιο άνετη και άνοιγε από πίσω.
Εν τω μεταξύ οι ωδίνες είχαν επιστρέψει δριμύτερες τόσο που άρχισα να βογγάω! Ήταν τόσο παράξενος αυτός ο πόνος για μένα! Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα γινόταν πιο δυνατός! Η μητέρα και ο σύντροφος μου ήταν μαζί μου, κοντά μου και προσπαθούσαν να με παρηγορήσουν. Εάν τα κατάφερνα να μιλήσω, τους έλεγα ότι δεν καταλαβαίνουν πόσο πονάω και καλά θα έκαναν να μην μου μιλάνε καθόλου! Κάθε τόσο ερχόντουσαν μαίες για να με δουν και να ελέγξουν την κατάσταση μου. Φυσικά ούτε λόγος για ξύρισμα, κλίσμα κι αλλά τέτοια ανέκδοτα.
Όλες οι μαίες ήταν ευγενικές κι γλυκές μαζί μου αλλά εγώ ξεχώρισα μια που μου συμπαραστάθηκε ως το τέλος. Δεν πρέπει να ήταν πάνω από 30 χρόνων. Είχε ήρεμη απαλή φωνή. Μου μιλούσε παρηγορητικά στο αυτί και όταν έρχονταν οι ωδίνες μου έκανε μασάζ στην πλάτη χαμηλά και με ανακούφιζε. Ήταν σαν άγγελος και μόνο αυτή δεχόμουν να μου μιλάει. Ούτε ο σύντροφος ούτε η μαμά μου. Έπειτα οι μαίες φεύγαν και εάν ήθελα μπορούσα να πατήσω ένα κόκκινο κουμπί να για βοήθεια. Θυμάμαι κάποια στιγμή που ο σύντροφος μου βγήκε έξω να καπνίσει και μου ήρθαν πολύ δυνατοί πόνοι! Άρχισα να πιέζω το κόκκινο κουμπί και να λέω στην μαμά μου ότι πονάω και να ρωτήσει κάποιον που είναι η μαία. Έλα όμως που η μαμά μου μιλάει μόνο ελληνικά και σε τι γλώσσα θα το έλεγε; Σηκώθηκα ξυπόλητη και βγήκα στον διάδρομο να την βρω μόνη μου ενώ ταυτόχρονα έρχονταν κι άλλες ωδίνες. Ήταν τόσο τρελό αυτό, αλλά νόμιζα ότι εάν ερχόταν η μαία ο πόνος θα έφευγε. Τελικά ήρθε, με βοήθησε να πέσω στο κρεβάτι και επειδή εγώ την κοιτούσα και της έλεγα ΠΟΝΑΩ, με ρώτησε εάν ήθελα να κάνω επισκληρίδιο.
Θα ήθελα να πω σε αυτό το σημείο ότι εκείνη την στιγμή πήρα πίσω όλα τα λόγια που είχα πει για τις γυναίκες που κάνουν επισκληρίδιο. Αυτός ο πόνος δεν αντέχεται και τις καταλαβαίνω απόλυτα! Παρ’ όλα αυτά όμως είπα όχι. Ήθελα όλα να γίνουν φυσιολογικά. Όσο και να με τρέλαινε ο πόνος ήθελα να τα νιώσω όλα. Είχα φτάσει σε ένα σημείο που από τον πόνο ούτε να βογγηξω μπορούσα. Όταν ένιωθα την ωδίνη να έρχεται σηκωνόμουν πάνω και έσκυβα μπροστά στο κρεβάτι με κλειστά τα πόδια μου. Παρακαλούσα τον Θεό να σταματήσουν οι πόνοι αλλά από την άλλη σκεφτόμουν ότι έτσι κι αλλιώς εάν σταματήσουν και δεν γεννήσω σήμερα θα γίνει ούτως η άλλως μια άλλη μέρα και πάλι τα ίδια θα περάσω οπότε… άντε να τελειώνουμε σήμερα. Μέσα σε εκείνη την ζάλη του πόνου σκέφτηκα πόσο τυχερή ήμουν που γεννούσα σε ένα νοσοκομείο, υπό την φροντίδα τόσων μαιών, ο άντρας μου και η μητέρα μου δίπλα μου, μηχανήματα να παρακολουθούν την κατάσταση μου και ότι κάπου στον κόσμο μπορεί μια γυναίκα να γεννούσε σε μια εμπόλεμη χώρα κάτω από αδιανόητες συνθήκες, ίσως μόνη χωρίς βοήθεια, χωρίς μια τρυφερή κουβέντα, μη ξέροντας εάν το παιδί της γεννηθεί υγιές και δοξάσα τον Θεό για την τύχη μου ενώ παράλληλα προσευχήθηκα νοερά για εκείνες τις γυναίκες που γεννούσαν εκείνη την ώρα σε άλλες συνθήκες…
Κάποια στιγμή πήγα στην τουαλέτα και όταν κοιτάχτηκα στον καθρέφτη δεν πίστευα στα μάτια μου! Ήμουν πρησμένη και το πρόσωπο μου πολύ εξαντλημένο! Παρακαλούσα να τελειώσει αυτός ο πόνος που όσο πήγαινε γινόταν όλο και πιο δυνατός. Ξαπλωμένη περίμενα να έρθει η μαία που είχαμε ειδοποιήσει γιατί οι πόνοι είχαν γινει πια αβάσταχτοι! Η μαία ήρθε και με ετοίμασε γιατί η διαστολή ήταν πια 9. Όταν λέω με ετοίμασε, μου είπε να ανοίξω τα πόδια μου και να τα ανεβάσω ψηλά σε κάτι πασαλάκια που είχε το κρεβάτι. Ο πόνος με τρέλαινε, δεν πίστευα ότι μπορούσα να αντέξω άλλο. Λέω στην μαία-αγγέλο:»Δεν μπορώ άλλο, δεν γίνεται» Ήρθε κοντά μου, μου χάιδεψε τα μαλλιά και μου ψιθύρισε »Μπορείς, είσαι τόσο δυνατή που έφτασες ως εδώ. Δεν είναι όλες οι γυναίκες τόσο δυνατές» Μπορεί να ήταν παιδιαστικό αλλά αυτό μου έδωσε πολλή δύναμη.
Ήρθε και η γιατρός και ήταν τυχαιο αλλά ήταν η δική μου γυναικολογος. Εδώ δεν γέννας με την γυναικολόγο σου αλλά την/τον γυναικολόγο της βάρδιας. Η μαία μου είπε ότι στις επόμενες ωδίνες θα έπρεπε να πάρω βαθιά ανάσα να την κρατήσω και μετά να σπρώξω με όλη μου την δύναμη. Ήθελα να γελάσω, αλλά δεν με άφηνε ο πόνος. Κι αυτό γιατί κατάλαβα ότι εννοούσε ότι με αυτόν τον τρόπο θα έβγαινε έξω το μωρό μου. Μου φαινόταν αδιανόητο ότι θα το κατάφερνα εγώ αυτό. Ότι δηλαδή το κεφάλι του παιδιού θα έβγαινε έξω. Ήταν τόσο ακατόρθωτο στο μυαλό μου. Έσπρωχνα 1 τέταρτο. Κάποια στιγμή άκουσα κάποια γυναίκα που φώναζε από ένα διπλανό δωμάτιο. Η καρδιά μου σφίχτηκε. Αλλά το ξεπεράσα αμέσως! Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν ότι έπρεπε να βγει το παιδί μου και αυτό χρειαζόταν σπρώξιμο! Ήμουν εξαντλημένη και έβαζα όλη μου την δύναμη στις εξωθήσεις. Η μαία με ρώτησε εάν ήθελα να δω τα μαλλιά του μωρού με τον καθρέφτη. Όχι δεν ήθελα, ήθελα να το δω ολόκληρο όταν θα έβγαινε. Κοίταξα στα αριστερά μου, η μητέρα μου είχε γυρίσει την πλάτη και κοίταγε έξω από το παράθυρο. Προσευχόταν… Ο ουρανός ήταν μουντός και ψιχάλες επεφταν πάνω στον τζάμι. Και εγώ ήθελα να σε γεννήσω με ήλιο, πριγκιπέσσα μου. Στα δεξιά μου κρυμμένος πίσω από την κουρτίνα ο άντρας μου δακρυσμένος προσευχόταν κι εκείνος.
Ξανασπρωχνω, ακούω την γιατρό να λέει έτσι μπράβο Χριστίνα, έλα πάρε το παιδί σου! Ανάμεσα απ’ τα πόδια μου βλέπω ένα κοκκινωπό μουτράκι να κλαιει! Είναι 12:46! Αξέχαστη ώρα! Δεν το πιστευω ότι αυτό είναι το παιδί μου! Δεν το πιστευω ότι τα κατάφερα. Τα πόδια της είναι ακόμη μέσα στον κόλπο μου. Την τραβάω ουσιαστικά, πάνω μου. Μυρίζει αίματα αλλά δεν με νοιάζει! Την παίρνω στην αγκαλιά μου κι εκείνη δεν κλαίει πια. Ο άντρας μου πετάγεται απ’ την κουρτίνα και έρχεται κοντά μας! Μ’αγκαλιάζει κλαίει και γελάει, μου λέει αυτό είναι το μωρό μας! Μετά από λίγο η γιατρός του δίνει το ψαλίδι και κόβει τον ομφάλιο λώρο.
Είναι τόσο περίεργο το συναίσθημα μου. Το πλασματάκι μου είναι χωμένο στην αγκαλιά μου! Δεν μου το παίρνει κανείς. Έχει κουρνιάσει εκεί και απολαμβάνει στην ζεστασιά της αγκαλιάς μου. Η μητερούλα μου έρχεται κοντά μου και μου λέει συγκινημένη »Έχεις μωρό Χριστίνα, έχεις μωρό!» Είναι όλα τόσο παράξενα.
Βγαίνει και ο πλακούντας. Μου την παίρνουν μετά από κανα μισάωρο να την μετρήσουν. 3,245 κιλά το χρυσούλι μου!
Μου αλλάζουν κρεβάτι. Εγώ την κοιτάζω, δεν θέλω να την χάσω από τα μάτια μου! Είναι τόσο παράξενα όλα… Μας πάνε σε άλλο δωμάτιο και μου την δίνουν να θηλάσει. Η μαμά μου μου δείχνει πως να την βάλω στο στήθος. Τι πρωτόγνωρο συναίσθημα! Εκείνη πιάνει, απίστευτο, πιπιλάει! Νιώθω τόσο υπέροχα! Δεν θυμάμαι καν τον πόνο που είχα λίγα λεπτά πριν. Είμαι μαμά! Αυριο είναι η γιορτή της μητέρας και θα γιορτάζω κι εγώ!
Το δωμάτιο που θα διαμείνω 4 ημέρες το μοιράζομαι με μια άλλη κοπέλα. Το μόνο που δεν μ’ αρέσει είναι ότι το νοσοκομείο δέχεται να επισκέπτονται τις λεχώνες και μικρά παιδιά. Την επόμενη φορά θα επιλέξω μονόκλινο κι ας πληρώσω, δεν είναι δα και τόσα πολλά τα χρήματα, απλώς με αυτό τον τρόπο δεν πλήρωσα ούτε ένα σεντ! Και φυσικά αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα και πληρώνεται έξτρα ο γιατρός ούτε λόγος! Για την παρακολούθηση της κύησης, τον τοκετό και την διαμονή μου στο νοσοκομείο δεν πλήρωσα τίποτα! Κάθε μέρα έρχονται μαίες που μας υπηρετούν κυριολεκτικά! Ευγενικές, εξυπηρετικές! Όλες τους τέλειες και πολύ νέες! Η μεγαλύτερη δεν θα ήταν πάνω από 35. Μου δείχνουν για τον θηλασμό, πως να κάνω μπάνιο το μωρό, πως να το αλλάζω, πως να το ντύνω! Περιττό να πω ότι το μωρό κοιμάται δίπλα μου. Δεν το έχασα στιμγή από τα μάτια μου απ’ όταν γεννήθηκε! Δεν τους περνάει καν από το μυαλό ότι υπάρχουν θάλαμοι βρεφών στην Ελλάδα! Τους το λέω – το είχα δει στο ΜΗΤΕΡΑ στην Ελλάδα – και δεν με πιστεύουν.
Μετά από 4 ημέρες γυρίζω σπίτι όπου αρχίζει η νέα μας ζωή!
Θυμαμαι κάθε λεπτομέρεια του τοκετού και είμαι πολύ χαρούμενη γι’ αυτό! Νομίζω ότι ήταν όλα όπως τα είχα ευχηθεί και ποτέ μα ποτέ δεν πρόκειται να ξεχάσω ούτε μια στιγμή! Είναι μια γλυκιά ανάμνηση και εύχομαι όλες οι γυναίκες του κόσμου να έχουν αυτή την γλυκειά νοσταλγία που έχω κι εγώ για τον τοκετό μου! Πάνω από όλα ευχαριστώ τον σύντροφο μου και την μητέρα μου που ήταν συνέχεια δίπλα μου και παρ’ όλο που δεν ήθελα να μου μιλάνε κατά την διάρκεια του τοκετού, η παρουσία τους και μόνο μου έδινε δύναμη να αντέξω!
*Η φωτογραφία είναι στην αίθουσα τοκετού όταν για πρώτη φορά θηλάζω το μωρό μου 3 τέταρτα μετά την γέννηση της. Είμαι πολύ εξαντλημένη αλλά και πολύ ευτυχισμένη!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Ζω στις Βρυξελλες και ειμαι εγκυος στον 7ο μηνα και θα σας συμβουλευα να κατεβασετε την ιστορια διοτι ειναι ψευτικη. Πουθενα στο Βελγιο δεν πας δωρεαν! Πληρωνεις τα παντα, επισκεψεις στο γυναικολογο, εξετασεις, γεννα κτλπ. Τα πληρωνεις ολα προκαταβολικα και μετα η ασφαλιστικη σου δινει ΚΑΠΟΙΟ ΠΟΣΟΣΤΟ πισω και οχι ολα που σημαινει οτι παντα πληρωνεις κατι στο τελος! Ειμαι ηδη στον 7ο μηνα και ουδεποτε μου συστησαν μαια, μεχρι τωρα με παρακολουθει μια γυναικολογος η οποια πληρωνεται κανονικα και η οποια θα με ξεγεννησει και δεν σε ξεγενναει ο γιατρος της βαρδιας οπως αναφερεται στο κειμενο. Επισης δεν υπαρχουν αγγελικα πλασμενες νοσηλευτριες και μαιες στις Βρυξελλες, οι μισες δεν ξερουν να μιλανε αλλη γλωσσα εκτος απο γαλλικη και τα νοσοκομεια τους και οι κλινικες τους εχουν ελλειψη προσωπικου και γενικα η νοοτροπια στο Βελγιο ειναι οτι "δεν πληρωνομαι αρκετα γι αυτην την δουλεια" . Να μην σχολιασω τι εχω τραβηξει για απλες εξετασεις αιματος καθε μηνα εφευγα με μπλε χερια επειδη δεν μπορουν να κανουν μια απλη αιμοληψια. Ουδεποτε ειχα τετοιο θεμα στην Ελλαδα που τοσο απαξιωτικα μιλαει η κυρια. Ο θεος να μας φυλαει δηλαδη αν χρειαστω επισκληριδιο στις Βρυξελλες. Δεν θελω ουτε να το φανταστω. Το μοναδικο θεμα που εχει η Ελλαδα ειναι οι πολλες αναιτιες καισαρικες, τιποτα αλλο! Δεν εισαι βασιλισσα στις βρυξελλες ουτε σε περιμενουν αγγελικα πλασμενες μαιες να σε εξυπηρετησουν και να σε τριβουν την ωρα που γεννας, ασε μας κουκλιτσα μου!
Γέννησα την πρώτη μου κόρη Ελλαδα και την Δεύτερη στο εξωτερικό ,ναι στο εξωτερικό υπάρχει ο εξοπλισμός υπάρχει η αφθονία του προσωπικού ναι υπάρχουν πολλά συν αλλά μαιες με αγγελικά πρόσωπα παρα τις δύσκολες συνθήκες ήταν όλες στην Ελλάδα όχι μια όλες,και ναι παρόλο που τράβηξα 17 ώρες ωδίνες με την πρώτη μου κόρη γιατί δεν ήθελα επισκλυριδιο ήταν όλες ,παρόλο που ήταν μόνο 2 στην βάρδια,δίπλα μου και με εμψυχωνανε και αν δεν ήταν η μαία με την εμπειρία της δίπλα μου παρα το τρέξιμο που είχε με άλλες 14 κοπέλες θα έχανα το μωρό μου και αν δεν με είχε παροτρύνει την κατάλληλη στιγμή να κάνω καισαρική και πάλι θα έχανα το μωρό μου....και ναι δεν αντιλέγω πολλά υπερ στο εξωτερικό αλλά αυτή την καλοσύνη που ένιωσα στην Ελλάδα παρόλο που μένω Χρόνια στο εξωτερικό εδώ δεν την ένιωσα....Γιατι μπορεί να μας λείπουν πολλά αλλά η ανθρωπιά όχι να τα λέμε κι αυτά....Να σου ζήσει το παιδάκι σου
Γεννησα με καισαρικη,ευτυχως που υπαρχει,γιατι το παιδι πνιγοταν.Περασα τους πονους αλλα ευτυχως πιο ηπια με τη βοηθεια του ορου και χαιρομουν γι`αυτο.Ειχα μαιες διπλα μου γιατι ζω σε συγχρονο κρατος.Γεννησα σε ιδιωτικο μαιευτηριο γιατι ηθελα εγω να επιλεξω τον τροπο που θα νοσηλευτουμε.Ηταν υπερ, το γεγονος οτι το παιδι ηταν στο θαλαμο νεογνων γιατι ειχα ενα περιθωριο καποιων ωρων να ανακαμψω.Πληρωσα το γιατρο γιατι αισθανομουν ασφαλης μαζι του και αφησα τη ζωη του μωρου μου στα γνωστα,εμπειρα χερια του.Καθυστερησα μια ωρα να μπω στο χειρουργειο γιατι δοθηκε προτεραιοτητα σε μια επιτοκο με μια τοσο ασχημη γεννα που οι γιατροι της βγαινοντας κουρελια λιγο αργοτερα,εκαναν το σταυρο τους,κατορθωνοντας να σωσουν και τους δυο.Με καισαρικη φυσικα.Καποιοι στο σαλονι θα μειδιουσαν βεβαια,σκεπτομενοι ποση δουλεια επεσε στο "μαγαζι" των καισαρικων.Εμεις οι δυο ομως ξεραμε την αληθεια.Και καταλαβαμε γιατι στο παρελθον υπηρχε τοσο μεγαλη θνησιμοτητα στις μητερες και τα μωρα.Για τα νεα κοριτσια ομως αυτες οι εποχες δεν υπαρχουν.Γνωριζουν βεβαια την επισκληριδιο και τη θελουν ολες.Αναρωτιεμαι οταν την κανουν εχουν ερωτηθει αν εχουν προβληματα με κηλες μεσοσπονδυλιου δισκου κλπ.? Παντου συμβαινουν και καλα και ασχημα.Αρνουμαι ομως να ακουω συνεχεια οτι η πολυπαθη χωρα μου εχει μονο στραβα!
Καθε γυναικα που αποφασιζει να γεννησει και να πονεσει ειτε φυσιολογικα ειτε με καισαρικη ειναι δυνατη. Ολα τα υπολοιπα που αναφερεις ειναι λεπτομερειες. Συγχαρητηρια για το μωρακι σου αλλα και παλι διαβαζουμε ακομη ενα ανουσιο κειμενο περι φυσιολογικου τοκετου. Κι εγω με καισαρικη γεννησα και ποναγα ενα μηνα μετα απο το χειρουργειο. Ειμαι λιγοτερο μαμα απο εσενα επειδη ο πονος ηταν διαφορετικος;;;;; Ποτε θα σταματησετε να δημοσιευετε τετοιες ιστοριες;;;; Τι να πει δηλαδη και μια γυναικα που προσπαθει να υιοθετησει ενα παιδακι και ακομα δεν τα εχει καταφερει;;;; Τι να πει κι αυτη που εχει χασει μωρο η μωρα αππ αποβολες;;;;; Τι να πουν τελος και τα ζευγαρια που εχουν ταλαιπωρηθει μετις εξωσωματικες;;;; Ειστε για κλαματα πραγματικα. Λυπαμαι για λογαριασμος σας. Συνεχιστε να δημοσιευετε τετοιες ιστοριες. Μπραβο σας.
Τι λαός όμως είμαστε ε; Τόσο καιρό σε όλα τα σχόλια λέμε για το άθλιο σύστημα υγείας, τόσες κ τόσες κοπέλες έχουν καταθέσει την προσωπική τους ιστορία, στα περισσότερα νοσοκομεία γίνεται χαμός ειδικά τώρα που ενοποιήθηκαν τα ταμεία κ όλοι πάνε στο νοσοκομείο. Τόσο καιρό σε πάμπολα σαϊτ λένε κ λένε για τις ελλείψεις των νοσοκομείων, για τις απαράδεκτες συνθήκες και ξαφνικά με το που βγήκε μια κοπέλα που μένει στο εξωτερικό κ υπονόησε κάτι για Ελλάδα πάμε να την φάμε! Ξαφνικά τα νοσοκομεία μας έγιναν τα καλύτερα, τα ιδανικότερα που δεν πληρώνεις μια για να γεννήσεις κ που κάνεις κ τη γέννα των ονείρων σου χαχαχαχα να στε καλα βρε κορίτσια με κανατε κ γέλασα πρωί πρωί! Κ εις ανώτερά μας! Να σου ζήσει το μωρούλι σου κ με το καλό να μας ξαναγράψεις για μια ακόμα γέννα σε ένα σύστημα που σέβεται τους πολίτες του κ δεν τους αντιμετωπίζει σαν ζώα.. Να ξέρεις σε ζηλεύουμε πολύ, πολλές θα ήθελαν να είναι στη θέση σου ;-)
Αυτό ξαναπές το!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Απίστευτες είμαστε......... και προφανώς εθελοτυφλούμε!!!!!!!
Γέννησα σε δημόσιο νοσοκομείο στην Αθήνα και τα δύο παιδιά μου Φυσιολογικά με τον γυναικολόγο μου και τις άψογες μαιες συνέχεια δίπλα μου είχα το μωρό από την πρώτη στιγμή δίπλα μου και με πολύ βοήθεια για τον θηλασμό. Ήμουν σε δίκλινο και δεν πλήρωσα τίποτα θα συμφωνήσω με την ανώνυμη ότι μου φάνηκε ότι έκανες συνέχεια επίθεση κατά της Ελλάδας βέβαια τα ιδιωτικά νοσοκομεία είναι αυτά που πληρώνεις και τον αέρα που αναπνέεις
Δεν εισαι καθόλου εξαντλημενη στην φωτογραφια, είσαι μια κουκλα και λαμπεις πραγματικα απο ευτυχια! Να χαιρεσαι την μικρουλα σου και σε ευχαριστω που μοιραστηκες μαζι μασ την ίστορια σου :)
ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΟΥ Κ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ!ΕΓΩ ΕΧΩ ΔΥΟ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΚΑ ΤΑ ΔΥΟ ΓΕΝΝΗΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟ ΜΗΤΕΡΑ.ΓΕΝΝΗΣΑ ΜΕ ΤΗΝ ΓΙΑΤΡΟ ΜΟΥ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΟΠΩΣ Κ ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΣΤΕΣ Κ ΦΙΛΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΓΕΝΝΗΣΕΙ ΕΚΕΙ ΑΛΛΑ Κ ΣΕ ΑΛΛΑ ΜΑΙΕΥΤΗΡΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ Κ ΔΗΜΟΣΙΑ.ΟΠΩΣ Κ ΕΣΥ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΩ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ Κ ΕΤΣΙ ΕΓΙΝΕ Κ ΟΤΑΝ ΜΑΛΙΣΤΑ ΑΝΕΦΕΡΑ ΣΤΗΝ ΓΙΑΤΡΟ ΜΟΥ ΤΗΝ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕΙ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΚΑΙΣΑΡΙΚΕΣ ΕΙΝΑΙ ΜΥΘΟΣ.ΠΑΝΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΝΕΓΚΕΦΑΛΟΙ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΟΛΟΙ ΙΔΙΟΙ!ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΛΗΡΙΔΙΟ ΕΧΕΙΣ ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΛΟΓΗ.ΔΕΝ ΣΕ ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑΤΗΝ ΚΑΝΕΙΣ.ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ Κ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΟΥ ΤΟΚΕΤΟΙ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΗΤΑΝ ΥΠΕΡΟΧΟΙ!!ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΕ ΣΤΕΝΑΧΩΡΕΙ ΝΑ ΒΓΑΙΝΕΙ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΞΩ...ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΤΟΣΟ ΜΑΥΡΑ!!!ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ Κ ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΤΕ ΟΛΕΣ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΣΑΣ...
egw gennhsa se dhmosio nosokomeio twn iwanninwn.opws ta perigrafeis einai ki edw.h monh diafora einai pws edw se 3urizoun kai sou kanoun klusma kati to opoio sumfwnw.to 3urisma apo apopsh ugieinhs kai to klusma gia ...na mhn exoume atuxhmata.plhrwsa men alla ta phra amesws apo to tameio mou kai me to parapanw kai o giatros den zhthse tipota.h nootropia mas einai pou exoume ma8ei sta fakelakia.kai me stenoxwrei pou san ellhnida vgazeis tetoia sumperasmata gia thn xwra sou krinontas apo ena noshleftiko idruma pou etuxe na deis. na sou zhsei to mwraki sou ,na eiste panta eftuxismenoi kai na to deis opws epi8umeis
Poly omorfi i perigrafi sou! Akrivos etsi ezisa ton toketo mou kai ego stin Germania! Apla yperoxa!
Εγώ είχα δύο γέννες με φυσιολογικό τοκετό σε ιδιωτικό μαιευτήριο της Θεσσαλονίκης και παρόλο που σε γενικές γραμμές είμαι πολύ ευχαριστημένη χωρίς να έχω δυσάρεστες εμπειρίες, ομολογώ ότι ζήλεψα πολλά από αυτά που ανέφερες τα οποία γνωρίζω ότι συμβαίνουν και σε άλλες χώρες, όπως ότι το μωρό είναι ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ!, ότι με το που γεννιέται στο δίνουν, το κρατάς ,το θηλάζεις, μου άρεσε που το τράβηξες εσύ και ο σύζυγος έκοψε τον ομφάλιο λώρο κτλ...Δε χωράει αμφισβήτηση ότι στην Ελλάδα τα ιδιωτικά μαιευτήρια είναι μια καλοστημένη επιχείρηση όσον αφορά τις γέννες όπως επίσης οι συνθήκες στα δήμόσια ακόμα και αν έχουν τα παραπάνω θετικά δεν εουν καμία σχέση με τα δημόσια του εξωτερικού! Για να μην αναφέρω για την κατάσταση που επικρατεί τώρα με τις ελλείψεις σε προσωπικό και αναλώσιμα... Να σου ζήσει το κοριτσάκι, να το χαίρεστε!!!!!!
Να χαίρεσαι το μωράκι σου, να ναι καλότυχο και ευτυχισμένο πάντα! Πιστεύω κι εγώ με τη σειρά μου ότι το κείμενό σου δεν αντικατοπτρίζει το σύνολο των μαιευτηρίων στην Ελλάδα, αλλά έναν μεγάλο (δυστυχώς) αριθμό των ιδιωτικών. Προσωπικά γέννησα στο ''ΕΛΕΝΑ'', το οποίο είναι πιστοποιημένο από την Ε.Ε. ως ''baby-friendly'' μαιευτήριο. Η εμπειρία μου από όλες τις απόψεις ήταν άψογη. Έχω γράψει σχετική μαμαδο-ιστορία, με τίτλο : Πρώτος τοκετός: Η εμπειρία μου!''. Θα λεγα ότι εκτός από την αποκλειστικότητα της μαίας, σύστημα το οποίο γενικά δεν πολυφοριέται στην Ελλάδα, είχα όλα τα υπόλοιπα που περιγράφεις, ίσως και κάτι παραπάνω. Συν την αποκλειστικότητα του γιατρού. Να πω εδώ ότι και στο ΕΛΕΝΑ που είναι δημόσιο, αν γεννήσεις με τον γιατρό της βάρδιας και μείνεις σε δίκλινο, με τον ΕΟΠΠΥ δεν πληρώνεις τίποτα. Και τα μωράκια rooming-in υποχρεωτικά.
Μαίρη Κομν έχω διαβάσει το άρθρο σ και έχω ενθουσιαστεί.Θα ήθελα αν μπορείς να μου πεις το όνομα του γιατρού σ διότι ενδιαφέρομαι.
Να σου ζήσει το παιδάκι σου. Να είναι γερό και να το δεις όπως επιθυμείς. Γέννησα στις Σέρρες σε δημόσιο νοσοκομείο. Γέννησα με τον γιατρό ΜΟΥ (και όχι της βάρδιας) και οι καταπληκτικές μαίες (όπως και η παιδίατρος του νοσοκομείου) με καθοδήγησαν και με υποστήριξαν πάρα πολύ στο θέμα θηλασμού. Το μωρό το είχα συνέχεια κοντά μου. Δεν πλήρωσα τίποτα στο νοσοκομείο. Θέμα για έξτρα χρήματα δεν τέθηκε ούτε πριν γεννήσω, ούτε αφού γέννησα από τον γιατρό μου. Όπως βλέπεις, και στην Ελλάδα έχουμε επιλογές. Για να είμαι ειλικρινής, η αίσθηση που μου άφησε το κείμενό σου για την Ελλάδα δεν μου άρεσε. Δύο φορές την ανέφερες για να πεις κάτι αρνητικό.
Ειπα καποιες αληθειες που μπορεί να πονάνε αλλά έτσι είναι στην Ελλάδα. Δεν το είπα γιατί θέλω να υποτιμήσω την χώρα μου! Τώρα απ 'ότι λες κι εσύ κι από ότι διαβάζω από άλλα σχόλια , μάλλον στην επαρχία είναι καλύτερες οι συνθήκες απ'ότι στην Αθήνα! Δεν μίλησα γενικώς αρνητικά για την Ελλάδα αλλά για το συγκεκριμένο ζήτημα! Τώρα εάν σε κάποιους αρέσει να εθελοτυφλούν αυτό είναι άλλο θέμα και είναι ο λόγος που συνεχίζονται αυτές οι καταστάσεις στα ελληνικά νοσοκομεία!
Να σου ζήσει η μικρη Δαναη Τωρα είδα το άρθρο σου Απλός θα ήθελα να σε διορθώσω σε μερικά πράγματα που έγραψες , που προφανώς δεν ήξερες κ´εσυ η ίδια. 1) μπορεί να έφυγες απο το νοσοκομείο χωρίς να πλήρωσες μια , αλλα δεν σου ήρθε μετά απο 4 μήνες στο σπιτι ο λογαριασμός?
Α καλα τα μισά φαίνονται 2) στο " δεν γεννάς με τον γυναικολόγο σου αλλα με αυτόν που έχει βάρδια " αυτο γίνετε μονο όταν τον έχεις βρει στο νοσοκομείο και σε εξετάζει κάθε μήνα εκεί και παλι ρωτάνε εάν έχεις έναν συγκεκριμένω γιατρό στο μυαλό σου που θελεις να σε ξεγεννησει ( αυτο είχε γίνεις την νύφη μου ) 3) ΝΑΙ οι μαίες ειναι φανταστικές και μας έχουν στα οπα-οπα Απλός ήθελα να το διευκρινίσω για τοις μητέρες που ειναι στην Ελλάδα
Δυστυχώς καλή μου για πολλά μαιευτήρια της Αθήνας οι γέννες είναι ένα ελεεινό εμπόριο. Το έχω ζήσει οχι κάνοντας καισαρικής για ψύλου πήδημα, αλλά παρουσιάζοντάς μου ένα μικρό πρόβλημα που είχε το μωρό σαν τεράστιο. Με έπρηζαν κάθε μέρα ότι το μωρό πρέπει να μπει στη ΜΕΝΝ για να δουν τι έχει που υποψιάζονταν πως ήταν κάτι πολύ σοβαρό. Επειδή χωρίς να μας πουν συγκεκριμένα τι ήταν αυτό που τους προβλημάτιζε δεν υπήρχε περίπτωση να συμφωνήσουμε σε κάτι τέτοιο, η πίεση που δεχόμουν κάθε μέρα από τους γιατρούς του μαιευτηρίου ήταν όλο και πιο έντονη. Και συνήθως έρχονται να πούνε τα τραγικά μαντάτα την ώρα που η μαμά είναι μόνη της για να είναι πιο ευάλωτη και να πει το ναι. Τελικά το παιδί δεν είχε τίποτα! Αλλά τίποτα. Ένα μικρό πρόβλημα που το έχουν πάρα πολλά μωρά και το οποίο διορθώθηκε από μόνο του. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην το ξέρανε αυτό οι γιατροί, γιατί όταν το πήγα ημερών για διαγωστικές εξετάσεις, πριν ακόμα ξεκινήσουν μου είπαν πως το χειρότερο που θα μπορούσε να χρειαστεί ήταν μια επέμβαση όταν θα μεγάλωνε λιγάκι. Όχι, όμως, νοσηλεία στη ΜΕΝΝ! Δυστυχώς αυτό συμβαίνει. Από τα υπόλοιπα δε μωρά του δωματίου (περάσανε συνολικά από εκεί άλλες 3 κοπέλες) τα 2 από τα 3 τα βάλανε στη ΜΕΝΝ δήθεν γιατί έπρεπε να παρακολουθούν το βάρος τους. Καμία από αυτές τις κοπέλες φυσικά δεν κατάφερε να θηλάσει έχοντας το μωρό στη ΜΕΝΝ. Είναι ανήθικο αυτό που συμβαίνει.
Να χαιρεστε την κορούλα σας! Με έκανες κ ζήλεψα, μακάρι κ εγώ να γεννήσω τόσο όμορφα (πλησιάζω), και να έχω το νινι μου κοντά μου στο μαιευτήριο, κάτι που φυσικά δεν συμβαίνει στην Ελλάδα...........
Να σου ζήσει το παιδάκι σου! Πολύ όμορφη η ιστορία του τοκετού και υπέροχες οι συνθήκες. Για να λέμε και τα καλά για τη χώρα μας.. Γέννησα στο νοσοκομείο της Σάμου φυσιολογικά χωρίς επισκληρίδιο. Δεν είμαι από το νησί. Είχα πολύ υποστήριξη από το γιατρό και το μαιευτικό προσωπικό και την ώρα του τοκετού, αλλά και κατά τη διάρκεια της παραμονής μου στο νοσοκομείο. Ένιωσα ότι κοντά τους γεννάω όπως πρέπει να γεννιούνται τα παιδιά. Είχα τον άντρα μου δίπλα μου. Μου δώσανε να θηλάσω το μωρό λίγο αφού γεννήθηκε. Με στηρίξανε πολύ στο θέμα του θηλασμού γενικότερα. Και φυσικά κανείς δεν έθεσε θέμα για έξτρα χρήματα.
αχ αδερφουλα μου ποσο με συγκινησες...κλαιω...ηταν εκπληκτικο..αλλιως να τα ακουω απο σενα και αλλιως να τα διαβαζω...να μας ζησει το αγγελουδακι μας!
Αγαπητη Σταυρουλα μου,δεν ειναι θεμα δυσφημησης,αλλα πραγματικων γεγονοτων....οι περισσοτεροι,οχι ολοι,σε παραπεμπουν σε καισαρικη...αλλα ολα αυτα που προαναφερθηκαν εδω(για λεφτα σε γυναικολογους,ενα καρο,υπερυχους καθε τρις κ λιγο,οι οποιοι δεν ειναι απαραιτητοι,ο χωρισμος της μητερας,απο τον αντρα η τη μαμα της,την ωρα τον πονων,και πολλα αλλα,ειναι ΑΛΗΘΕΙΑ,και δεν επιτρεπεται
Διαβαζα λεξη προς λεξη την υπεροχη,τρυφερη ιστορια σου,και ηταν ακριβως ιδια με τη δικη μου!!!εχω 5 παιδια,το 5 ομως το γεννησα στην σκωτεια.με το συζηγο μου μαζι,απο της 2κ30 το βραδι-της 1 το μεσημερι που γεννησα...ειχα δικο μου δωματιο ωδινων,με μουσικη,καφε,νερο με παγακια,ουτε σε ιδιωτικο της ελλαδας.μηχανηματα,μαιες υπεροχες,που συζηταγαμε,και ακριβως διπλα το κουνακι της μικρουλας,ωστε οταν γεννιοταν να την βαζαμε εκει,ωστε να την φροντισουν....Υπεροχες συνθηκες για να γεννησεις.Και ουτε λογος για χρηματα.Δωρεαν ολα.Το ανοητο κ ανουσιο που συμβαινει στην ελλαδα,ειναι,που αφηνουν τις γυναικες,να περνανε ολο αυτο,μονες!!!!!!!!χωρις το συζηγο η την μητερα τους.Δεν υπαρχει λογος,για κατι τετοιο.Ειναι τοσο φυσικο η γεννα,που χρειαζεται να το περασεις φυσικοτατα!!!μου ειπαν να γεννησω σπιτι (με μεταφορα μηχανηματων σπιτι μου,καιο ασθενοφορο απεξω),η σε μπανιερα δωρεαν κ αυτο φυσικα..αλλα λογω στρεπτοκοκκου που παρουσιαστηκε,δεν μαφησαν τελικα,γιατι επρεπε ν παρω αντιβιωση.Τα 4 παιδια μου τα γεννησα ελλαδα.Καμια σχεση....μην αναφερθω...εκμεταλευση σκετη!!!!Εδω αν πανε καλα ολα,την ιδια μερα φευγεις με το μωρο,και καθε μερα μαιες ερχονται σπιτι και σε κοιτανε!!!!!!καλη δυναμη σε ολες τις φιλες και μανουλες,που ετοιμαζονται να φερουν μια ευλογια απο το θεο στην ζωη,το παιδι τους!!!!!Νασαι καλα κοριτσι μου,και να κανεις κι αλλα.....Εγω παντως τελος στα 5!!!:))
Χμ. Δε μου άρεσε και πολύ που είπες στην Ελλάδα γίνονται καισαρικές χωρίς λόγο όμως. Είναι συνήθεια των Ελλήνων να δυσφημούν τη χώρα τους όπου σταθούν κι όπου βρεθούν.
Δεν δυσφημησε κατι για την Ελλαδα, την αληθεια ειπε. Ειναι γεγονος αυτο που ειπε το οποιο μπορουνε ευκολα να τσεκαρουν και οι ιδιοι αν δουν τις στατιστικες.
Είπα ότι στην Ελλάδα γίνονται καισαρικές χωρίς λόγο γιατί αυτό είναι ένα πραγματικό γεγονός. Δεν είμαι απ'αυτούς που δυσφημούν την χώρα τους εδώ κι εκεί, το αντίθετο θα'λεγα. Έχω πάντα κάτι θετικό να πω για την χώρα μου και δεν διστάζω να την επεφημω εκεί που πρέπει! Στο συγκεκριμένο θέμα όμως υστερεί και καλό είναι να γράφονται αυτά για να ξυπνάνε οι νέες μαμάδες να μην πέφτουν στις παγίδες των γιατρών-χασάπηδων στην Ελλάδα που θέλουν να ξεμπερδεύουν γρήγορα με τους τοκετούς! Προς Θεού δεν μιλάω για καισαρικές που ήταν μονόδρομος, που δεν γινόταν αλλιώς.
Χμ, οτι δεν ειναι η αλήθεια αυτη! Ελεος ρε παιδια, ξυπνατε λιγο κ δειτε τι γινεται γυρω σας! Η κοπέλα γέννησε με μηδαμινα έξοδα και σε υπέροχες συνθήκες! Αντε πες το εσυ αυτό για την Ελλάδα! Που αν δεν μπορεις να σκάσεις δυο χιλιάρικα το λιγότερο θα πρέπει να γεννήσεις δίπλα στους τσιγγάνους (πειτε με κ ρατσιστρια, αλλα προσωπικα δεν θα το ήθελα!)!
Συγγνώμη που επεμβαίνω αλλα έτσι έχουν τα πράγματα στην Ελλάδα, κάνουν καισαρικη χωρίς λόγο κ ξέρω πολλές που το χουν ζήσει
Ζήλεψα αφόρητα!!! Να σου ζήσει το αγγελούδι σου, να έχετε πάντα υγεία! Όλο αυτό που περιέγραψες μοιάζει με όνειρο απατηλό για το Ελλαδιστάν, που στα μαιευτήρια-κλωσσομηχανές το μόνο που κοιτούν είναι να ξεμπερδέψουν μαζί σου το συντμότερο δυνατόν και να βάλουν όσο περισσότερο μπορούν χέρι στο πορτοφόλι σου...
ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ!! ..ΜΑΚΑΡΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΝΑ ΓΕΝΝΟΥΝ ΤΟΣΟ ΚΑΛΑ ΜΕ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΤΟΣΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΣΟ..., ΜΑΚΡΙΝΕΣ ΕΔΩ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ... ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΧΡΗΜΑΤΑ,ΤΥΧΗ ΚΑΙ ΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ.ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΠΕΙΣ ΚΑΤΙ ΟΛΟ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ,ΟΠΟΤΕ ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΑΣΤΟΧΟ... ΦΙΛΙΚΑ
Να σου ζήσει η κοριτσάρα σου και να την δεις όπως επιθυμείς! Θα ήθελα μόνο να πω πως εγώ αν και γέννησα εδώ στην Ελλάδα, στο ιπποκράτειο Θεσσαλονίκης, το μωρό το είχα συνέχεια μαζί μου, εκτός από μια ώρα την ημέρα που έπαιρναν τα μωρά για να τα κάνουν μπάνιο. Ερχόντουσαν συχνά μαίες και μας έδειχναν πως να θηλάσουμε, πως να τα κρατήσουμε, και φυσικά ήταν κατά του ξένου γάλακτος! Μας έλεγαν συνέχεια να προσπαθούμε έστω κι αν είχαμε πολύ λίγο γάλα..Και εγώ επίσης δεν πλήρωσα τίποτα! Πίστευα πως στο τέλος όλο και κάτι θα έδινα γιατί είχα ακούσει διάφορα ποσά, αλλά τελικά έφυγα χωρίς να δώσω ούτε ένα ευρώ! Ας είναι καλότυχα όλα τα μωρά του κόσμου κι ευτυχισμένα!
να σου ζήσει η κουκλάρα σου και να είναι πάντα ευτυχισμένη και καλότυχη!!! όλο αυτό που μόλις περιέγραψες μου φάνηκε σαν παράδεισος για μια γυναίκα που φέρνει το παιδί της στον κόσμο, ναι μεν η ασφάλεια του νοσοκομείου αλλά όλα τελείως φυσικά. συγχαρητήρια που κατάφερες να γεννήσεις χωρίς την επισκληρίδιο και χωρίς ένα σωρό καλώδια, ορούς και δεν ξέρω τί άλλο μας βάζουν εδώ στην Ελλάδα!!