"Μπορεί να έχεις κεφαλάκι σαν πεπονάκι, όμως εγώ σ' αγαπώ πολύ πολύ!"

«Μπορεί να έχεις κεφαλάκι σαν πεπονάκι, όμως εγώ σ’ αγαπώ πολύ πολύ!»

06/01/2011

Η ιστορία της Μάρθας

(Η Μάρθα γέννησε φυσιολογικά χωρίς επισκληρίδιο)

Γνωρισα τον αντρα μου στις 12/12/1999 του Αγίου Σπυρίδωνα στην γιορτη του ανιψιου του. Μετα απο μια εβδομαδα γιναμε ζευγαρι. Στους 3.5 μηνες δεσμου εφυγε ταξιδι στο εξωτερικο για 7 μηνες, αφου η δουλεια του ειναι ναυτικος. Συνεχιστηκε η σχεση μας και η αποσταση μεγαλωνε την αγαπη μας και την εκανε πιο ισχυρη.

Ηρθε για δεκα μερες διακοπες στις 10 Ιουλιου 2000 και πηγαμε στην Σκιαθο. Μετα απο συζητησεις που καναμε, αποφασισαμε να αραβωνιαστουμε και να κανουμε ενα παιδακι. Ετσι και εγινε. Πηραμε βερες και το βραδυ πριν φυγει, καναμε την εκπληξη στις οικογενειες μας. Ημασταν μαζεμενοι ολοι για να τον χαιρετησουμε που θα εφευγε για το καραβι παλι και θα ερχοταν τον Νοεμβριο μετα.

Στις 27 Ιουλιου περιμενα να αδιαθετησω αλλα τιποτα, στις 28 του μηνα με ρωτησε η μαμα μου αν ειχα αδιαθετησει και επαθε εγκεφαλικο οταν της ειπα οχι ακομα…

Την επομενη μερα 8 η ωρα το πρωι πηγε στο φαρμακειο και μου πηρε να κανω το τεστ…. και ναι το εκανα και ΝΑΙ βγηκε θετικο!! Ειχαμε μεγαλη χαρα! Ο αντρας μου το εμαθε την επομενη μερα γιατι δεν μπορουσαμε να εχουμε καθημερινη επικοινωνια.

Οταν το εμαθε, τρελαθηκε απο την χαρα του! Ο ξαδελφος του που ταξιδευε μαζι του μου ειπε οτι ετρεχε στο κρουαζιεροπλοιο και φωναζε «Θα γινω πατερας!!«

Οι μηνες περνουσαν, ολα ηταν υπεροχα, η μονη μας διαφωνια ηταν οτι εγω ηθελα αγορι και εκεινος κοριτσακι! Εφτασε η μερα που ηρθε απο το ταξιδι, επαθε πλακα οταν με ειδε με ενα πεπονακι να εξεχει στην κοιλιτσα μου. Ηταν συνεχεια με ενα χερι στην κοιλια μου.

Μετα απο δυο εβδομαδες πηγαμε για το β’επιπεδου και ναι του εγινε το χατηρι: ειχαμε κοριτσακι! Κλαιγαμε απο χαρα. Οι μηνες περναγανε, καναμε τον γαμο μας στον 7ο μηνα εγκυμοσυνης (20 Ιανουαριου).

Το μωράκι της Μάρθας μεγάλωσε!

ΠΗΤ ειχα 4/4/2001. Στις 19 ΜΑΡΤΙΟΥ στις 12.15 το βραδυ πηγα τουαλετα και ειδα αιμα αρκετο. Πηρα τηλεφωνο τον γιατρο και μου ειπε «Ετοιμασου και ανεβα στο ΗΡΑ!«

Ετοιμαστηκαμε, ο αντρας μου με κοιταγε και ετρεμε.

«Τι φοβασαι;«, του ελεγα, «το πρωι θα εχεις την κορη σου αγκαλια!«

Ηρθε η κουνιαδα μου με τον αντρα της να μας πανε στο ΗΡΑ, πηγαμε πηραμε την μανουλιτσα μου και τον αδελφο μου και φυγαμε. Στον δρομο ειδε ο αντρας μου οτι ξεχασε το κινητο του ξαναγυρισαμε πισω να το παρουμε, ο μπατζανακης μου ηθελε νερο (οταν πηρα τηλεφωνο να τους πω οτι γενναω κοιμοταν και τον τρομαξαν οι φωνες των ανηψιων μας και δεν εβαλε να πιει λιγο νερο να συνελθει απο την τρομαρα του) και ο αντρας μου απο το αγχος του ρωταγε που να στο βαλω…

Επιτελους φυγαμε, πηγαμε στο ΗΡΑ, με περιμεναν οι νοσοκομες, με πηγανε κατω και με ετοιμασανε και με βαλανε στο δωματιο των πονων. Ηρθε και το αντρακι μου εκει, θα ηταν μαζι μου στην γεννα. Δεν ποναγα καθολου. Μου εσπασαν τα νερα, δεν καταλαβαινα τιποτα.

Εμπαινε η προησταμενη και μου ελεγε «Καλα δεν πονας;» και ελεγα εγω «Γιατι πρεπει;«

«Καλα αφου εχεις συσπασεις δεν τις νοιωθεις;«

«Οχι!«, της ειπα, «τιποτα! Μονο οτι μαλακωνει και σκληραινει τιποτα αλλο!«

Μετα απο 6 ωρες αναμονη και καταμετρησεις που εκανα στις αλλες μαμαδες που γεννησαν, αρχισαν και εμενα οι πονοι. Τους αντεχα ολους, δεν ειχα προβλημα κανενα… Οι πονοι ξεκινησαν 7.30 η ωρα το πρωι. Στις 10.30 με μεταφερουν στην αιθουσα τοκετου. Ο αντρας μου ηταν πανω απο το κεφαλι μου συνεχεια και εκανε τις αναπνοες μαζι μου για να μην τις χανω.

Θυμαμαι τρια σπρωξιματα στο τριτο εβγαλα ενα ουρλιαχτο «Δεν μπορω!!» και σπρωχνω ταυτοχρονα και ξαφνικα ακουω ενα κλαμα και ειναι αληθεια! Βγηκε ενα μωρακι πολυ μικρουλικο με μακροστενο κεφαλακι και ορθανοικτα ματακια! Κλαιγαμε με τον αντρα μου απο την απεραντη χαρα μας!! Μου την εδωσαν στην αγκαλια μου και τι ειπα;

«Μπορει να εχεις ενα κεφαλακι σαν πεπονακι, εγω ομως σ’ αγαπαω πολυ πολυ και οποιος σε πειραξει ποτε θα τον σκοτωσω!!«

Μου την ζυγισανε και οντως ηταν λιγο μικρουλικο, 2.700 το βαρος της και 49 ποντοι το υψος της. Γεννησα στην 37 εβδομαδα... Οταν με βγαλανε εξω να παω στο δωματιο, ηταν ολο το σοι εκει. Τα αδελφια του αντρα μου, τα 6 απο τα 8 με τα παιδια τους, ο αδελφος μου, η μαμα μου, η πεθερα μου, η αδελφη της μανας μου και η κουμπαρα μου…

Με ρωταγανε αν θα το ξαναεκανα αυτο, τους ειπα «ΝΑΙ θα το ξαναεκανα!» και τωρα εχω τρια παιδια, δυο κοριτσια και ενα αγορι (τα αλλα δυο ομως ειναι με καισαρικη)

Τα παιδακια μου ειναι τωρα 9.5 και 3 χρονων και ο μπεμπης 5 μηνων!

Αυτη ηταν η γεννα μου φυσιολογικη και χωρις επισκληριδιο. Ημουν 23 χρονων και ο αντρας μου 26….!

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com

26shares

Anonymous Φεβρουάριος 17, 08:56

>Egw eimai deuterh anipsia tis....ekeinw to vrady eixame trelatheiiiii oloiiiii...kai meta apo duo koritsaroyss...mas efereee kai to giokaaaaaaaa!!!!! makari oles oi gynaikes toy kosmoy pou pragmatika theloun na kanoyn paidakia na ta kataferoyn einai to poio symantiko pragma ston kosmo....!!!Gianna....
Απάντηση
Anonymous Φεβρουάριος 03, 03:11

>Auth einai h theia mou k egw eimai mia apo tis 2 anhpsies pou ourliazame to vradu pou mas phre thl na mas pei oti gennaei to Staurooulaki mas!!!!!Sagapw polu Marthoula mou!!!! "Penu"
Απάντηση
Anonymous Ιανουάριος 07, 21:24

>...ANATRIXIASA!!!!!!!!!!!!!!
ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΟΥΝ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΥΠΕΡΟΧΟΣ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΣΟΥ....!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑΦΡΟΔΙΤΗ
Απάντηση
Αργυρω 27 Ιανουάριος 07, 20:23

>τελεια περιγραφηηη!!!ναναι γερα και τα 3 παιδακια σου και η οικογενεια σας ναναι παντα ευτυχισμενη!!!
Απάντηση

«Μπορεί να έχεις κεφαλάκι σαν πεπονάκι, όμως εγώ σ’ αγαπώ πολύ πολύ!»

eimaimama

Σχόλια

Ανάρτηση Απάντησης

«Μπορεί να έχεις κεφαλάκι σαν πεπονάκι, όμως εγώ σ’ αγαπώ πολύ πολύ!»

eimaimama

Παρόμοια άρθρα από Σχετικές Κατηγορίες

Βοήθα Παναγιά μου!

Από τη μέρα που τον γέννησα, κλαίω κάθε φορά που ακούω… Χατζηγιάννη!

Ενα ευχαριστω στον Άγιο Νικόλαο που μας προτατευσε και τις δύο!

Τα διδυμάκια μου και εγώ, μια υπέροχη ομάδα!

Σχόλια

Ανάρτηση Απάντησης

Πατήστε εδώ για να ακυρώσετε το σχόλιο.

Φορτώνεται, παρακαλώ περιμένετε!