Όχι πια "νιανιά", τρώω κανονικά (με τα χέρια μου)!
Η Αθηνά δεν τρελαίνεται τελικά για τις χορτόσουπες και τις κρεατόσουπες. Έχω δοκιμάσει 200 διαφορετικούς τρόπους και όλοι πιάνουν για λίγο και μετά τζίφος.
Από τότε που ήταν 7 μηνών (και είχε ήδη 2 δοντάκια) της δίνουμε να τρώει μόνη της: μπισκοτάκια, μπανάνα, κολοκυθάκι, τυράκι, κριτσίνι (χωρίς σουσαμάκι), κοτοπουλάκι.
Γενικά είναι παιδί που δεν τρελαίνεται για το «νιανιά», μπορεί να φάει από μικρή μπουκιές κανονικές. Έτσι εδώ και αρκετό καιρό την αφήνουμε να τρώει μόνη της.
Στο εξωτερικό είναι πολύ συνηθισμένο να περνούν τα μωρά από το στάδιο του γάλακτος στις στερεές τροφές με το να τρώνε φαγητό όχι αλεσμένο, αλλά σε κομμάτια. Υπάρχουν μωράκια ακόμα και 6 μηνών που αρπάζουν το μπροκολάκι και το μασουλάνε. Ούτε μούλτι, ούτε κουτάλια. Όλα με το χέρι κομμένα σε μέγεθος finger food. Αυτό ονομάζεται led weaning
Έτσι τρώει πια και η μικρή μας. Της βάζουμε μπροστά της σε ένα πιάτο λαχανικά, κρεατάκι ψιλοκομμένο, ακόμα και ρυζάκι ή μακαρονάκια και με τα χεράκια της αρχίζει να τρώει όπως θέλει και όσο θέλει. Έτσι της αρέσει και είναι ο μόνος τρόπος να φάει π.χ. μοσχαράκι.
Της έχω δώσει και τα βρεφικά της μαχαιροπήρουνα να αρχίζει να εξοικιώνεται, προς το παρόν παίζει μαζί τους, αλλά κάποια στιγμή θα αρχίσει να τα χρησιμοποιεί.
Τώρα θα μου πείτε «Είναι εύκολο αυτό το πράγμα;«
Αν είσαι άνθρωπος που δεν σε νοιάζει να λερωθούν τα πάντα (πιστέψτε με το φαγητό πάει παντού!) και ούτε αγχώνεσαι για το πόσο θα φάει το παιδί, μπορείς να το δοκιμάσεις. Λένε ότι το led weaning βοηθάει τα μωρά να γνωρίσουν καλύτερα το φαγητό, να αποφασίσουν τι τους αρέσει και τι όχι και τελικά να το διασκεδάσουν κιόλας. Α, τα φέρνει φυσικά και στο οικογενειακό τραπέζι. «Γιατί εσείς να τρώτε φαγητό και εγώ μια αλεσμένη χαζομάρα, ε;«
Πιστέψτε με, αν δεν είχα το ζόρι με το βάρος της (που ευτυχώς το ξεπέρασα), θα είχα δοκιμάσει να το κάνω αποκλειστικά πολύ νωρίτερα, αντί να κάνω το αεροπλανάκι με το κουτάλι μπας και φάει 2 κουταλιές παραπάνω.
Μερικοί γονείς φοβούνται ότι το μωρό μπορεί να πνιγεί, αλλά πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε ότι ακόμα και το να «στραβοκαταπιεί» ένα μωρό, όχι μόνο είναι στο πρόγραμμα, αλλά το βοηθάει να κατανοήσει καλύτερα το πώς θα μασήσει το φαγητό του. Άλλωστε δεν νομίζω να αφήνει κανείς το παιδί του να τρώει μόνο του και να πάει π.χ. για μπάνιο.
Ο γονιός είναι πάντα από κοντά να προσφέρει νεράκι ανάμεσα στις μπουκιές ή ακόμα και να δίνει λίγο γιαουρτάκι για να κατανοήσει το νινί πώς λειτουργεί και το κουτάλι.
Είναι μια διαδικασία της απόλυτης ελευθερίας και έχει πραγματική πλάκα να βλέπεις το μωρό να δοκιμάζει με τα χεράκια του το φαγητό. Ok, ίσως το καθάρισμα που ακολουθεί να μην έχει τόση πλάκα, αλλά παιδιά είναι… θα λερωθούν, χαχα!
Α! Επίσης είναι μια σχετικά χρονοβόρα διαδικασία. Επειδή το παιδί τρώει μόνο του, μπορεί να χρειαστεί αρκετή ώρα για να χορτάσει. Σίγουρα διαρκεί πολύ περισσότερο απ’ ότι το τάισμα με το κουτάλι.
Νομίζω πως ο καλύτερος τρόπος για να το τεστάρετε μόνοι σας είναι να δώσετε μπανάνα που είναι μαλακή και λιώνει εύκολα στο στοματάκι. 😀
Να και μερικά βίντεο (θα τραβήξουμε και εμείς!):
>Πιστεψέ με αν πνίγεται, θα το καταλάβεις.
Στην αρχή στραβοκατάπινε αρκετά. Την χτυπούσα ελαφρά στην πλάτη και της έδινα λίγο νερό. Όταν κόβεις το φαί σε μικρά κομμάτια δεν έχει πρόβλημα να το καταπιεί. Πρόβλημα ίσως να δημιουργηθεί όταν τρώει κάτι μόνη της. Για παράδειγμα το ψωμί, Της δίνω ένα μεγάλο κομμάτι να μασουλάει. Στην αρχή έκοβε μεγάλα κομματια. Την παρακολουθούσα και όταν όταν έβλεπα ότι πάει να καταπιεί, της το έβγαζα από το στόμα. Τώρα πλέον τρώει το ψωμάκι κόβωντας με τα ούλα μικρές μπουκίτσες. Έχει καταλάβει ότι μεγάλη ποσότητα δεν μπορεί να την διαχειριστεί μέσα στο στόμα της. Βέβαια θέλει χρόνο όλο αυτό, δεν γίνεται σε μια μέρα.
Αν θες να ξεκινήσεις, άρχισε με μια μπανάνα. Δώσε στο παιδί να την κρατάει ολόκληρη κ να γλύφει και 2 3 μέρες μετά κόβε μικρά κομματάκια και ταιζέ το υπομονετικά.
Αν βιάζεσαι, μην μπαίνεις στην διαδικασία.
Όσο για τον κίνδυνο πνιγμού, τα παιδιά μπορεί να ξεφύγουν από την προσοχή μας και να καταπιούν ο,τιδήποτε. Δεν είναι μόνο το φαγητό πρόβλημα. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τέτοια κατάσταση. Πρέπει να γυρίσεις το παιδί μπρούμυτα και να το χτυπήσεις στην πλάτη. Άν είσαι κοντά στο παιδί όταν τρώει μπορείς να επέμβεις εγκαίρως, γι'αυτο λέω ότι δεν την αφήνω από τα μάτια μου.
Και να πω τέλος ότι όλα τα παιδια δεν είναι ίδια. Η κόρη μου το διασκεδάσει γι’αυτό και το συνέχισα. Αν έβλεπα ότι δυσανασχετεί, θα της έδινα μόνο αλεσμένα
>χαχαχα!!!
πολυ γελιο το 1ο βιντεακι!!!
κι εγω εκοψα τα αλεσμενα στο χρονο, οσο για τα λερωμενα ρουχα, αγοραστε μια ποδια σαν αυτες που βαζουμε οταν ζωγραφιζουν με μπογιες, τεμπερες κ τετοια κ κανενα προβλημα!!!
αλλα πολυυυυυυυυυυυυυ ωρα βρε παιδι μου.........
>ta paidia ta ma8ainoume emeis!!! 3erw paidia pou mexri 2 xronwn tous ale8an to faghto gia na mhn pnigoun.. to mwro mporei na faei, h anasfaleia ths mamas mhpws pa8ei kati den to afhnei.. sthn korh mou stamathsa na dinw alesmeno faghto apo 7 mhnwn..!! den epa8e tpa, isa isa pou 3exwrizei tis trofes k trwei ta panta!!! k twra meta k apo ta sxolia sas 8a arxisw na thn afhnw na trwei monh ths.nomiza oti htan nwris gia na to kanw alla vlepw oti kapoies apo sas to kanete hdh k ta zouzounia sas einai pio mikra apo thn korh mou. kalh epituxia loipon se oles mas!!!
>Tα δικα μου τα μωρα δεν εφαγαν ποτε αλεσμενα φαγητα .... Απο μικρα ( αφου ειχα πεταξει τονους μοσχαρι, ψαρι, κοτοπουλο κ.τ.λ. ) τους εδινα το φαγητο στο χερι και το ετρωγαν μονα τους ... Στο σπιτι οπου και να πατουσες ( ακομα και τωρα ) ολο και κατι θα κολλουσε στο ποδι σου! Ακομα και τωρα αυτο κανω, απλα αυτος ο τροπος σε περιοριζει λιγο στα φαγητα γιατι πρεπει να ειναι πραγματα που πιανονται, χωρις λαδια κ.τ.λ. ... Καλα, το οτι δεν εχω ενα καθαρο ρουχο των μωρων, δεν το σχολιαζω ... Απο τα φρουτα, εγιναν ολα τα ρουχα τους χαλια και οσο και να πλυνω δεν καθαριζουν ... Ομως δεν βαριεσαι ... Ας τρωνε τα μωρα και τα ρουχα και το σπιτι ερχονται σε δευτερη μοιρα ....
>όλα τα παιδιά δεν είναι το ίδιο. Κι εγώ έδινα στα παιδιά μου μπισκοτάκια κ.α. απο 6 μηνών. Ο γιος μου όμως μέχρι 1 έτους πνιγόταν. Κι όταν λέω πνιγόταν, πνιγόταν ΚΑΝΟΝΙΚΑ. Οπότε έφαγε κανονικά όταν ήταν περίπου 14 μηνών. ΠΡΟΣΟΧΗ δεν είναι το ίδιο σε όλα τα παιδιά.