Με διάθεση ανεβασμένη και μια γλυκιά αγωνία!
Η ιστορία της Φλώρας
(Η Φλώρα γέννησε με καισαρική και επισκληρίδιο)
Όπως πολλές εγκυούλες, έτσι κι εγώ, που με έχανες που με έβρισκες ήταν να διαβάζω τις ιστορίες τοκετού. Γελούσα, έκλαιγα, ανυπομονούσα… και να που τελικά ήρθε η ώρα να γράψω και γω τη δική μου ιστορία…! Μετά από μια παλίνδρομη κύηση στην 9η εβδομάδα, πολλή στενοχώρια που έφτανε τα όρια της κατάθλιψης και άπειρες εξετάσεις, το Μάρτιο του 2010 βρίσκομαι να κρατάω ένα θετικό τέστ εγκυμοσύνης.
Στην αρχή είχα παγώσει. Οι πρώτες σκέψεις που έκανα ήταν αρνητικές λόγω του παρελθόντος και ήμουν σίγουρη ότι θα ακολουθούσε μια εγκυμοσύνη γεμάτη άγχος και ανασφάλεια. Τελικά όμως, παρά τις διάφορες δυσκολίες, την περίοδο αυτή θα τη χαρακτήριζα την πιο όμορφη της ζωής μου!
Για να επανέλθω και να μην μακρηγορώ, είχα Π.Η.Τ 10/12/2010, οι μέρες περνούσαν και είχα μπει για τα καλά στο μήνα μου, η τούρλα κοιλια και το βάδισμα της πάπιας με συνόδευαν παντού.
Tο μωράκι είχε πάρει θέση και ένιωθα κάτι μικροπονάκια που σύμφωνα με τη γιατρό μου ήταν καλό σημάδι. Στις 4/12 έκανα τη καθιερωμένη επίσκεψη στη γιατρό μου, όπου μου ανακοίνωσε ότι το μωρό είναι αρκετά ψηλά και τη Δευτέρα 6/12 θα μπω με πρόκληση.
Την Κυριακή με έπιασε λίγο άγχος αλλά και τρομερή ανυπομονησία -επιτέλους θα αντίκριζα το μικρό αυτό πλασματάκι που είχα τόσους μήνες μέσα μου! Το βράδυ κοιμήθηκα μια χαρά. Πρωί πρωί το ξυπνητήρι χτύπησε και μέσα σε ένα λέπτο είχαμε πεταχτεί όλοι πάνω.. εγώ, ο Χάρης μου και φυσικά η μαμά μου. Η διάθεση μας ήταν ανεβασμένη αλλά παράλληλα νιώθαμε και μια γλυκιά αγωνία.
Σε μια ώρα ήμασταν στο Μητέρα. Με ετοιμάσαν γρήγορα γρήγορα και με μετέφεραν στο δωμάτιο οδινών. Μου έβαλαν στις 7:30 τον όρο και περιμέναμε να ξεκινήσουν οι πόνοι.. πάνω που άρχισα να τους καταλαβαίνω, έρχεται και η επισκληρίδιος. Η ώρα έχει πάει 12 παρά και το μωρό όχι μόνο δεν έχει κατέβει αλλά έχει αρχίσει να πηγαίνει στο πλάι… ο τράχηλος μου δεν έχει μαλακώσει καθόλου και ουτέ καν μπορούνε να μου σπάσουν τα νερά για να βοηθηθεί η διδικασία. Η γιατρός προτείνει καισαρική.
Σε μερικά λεπτά βρίσκομαι στο χειρουργείο και αρχίζω να νιώθω τα χέρια των γιατρών να με ψηλαφίζουν. Μετά η πίεση γίνεται πιο έντονη, αισθάνομαι οτιδήποτε μου κάνουν χωρίς όμως να πονάω και ξαφνικά… ακούω το γοερό κλάμα της μικρής μου. Μου τη φέρνουν και της δίνω ένα φιλάκι στο τοσοδούλι στοματάκι και βάζω τα κλάματα. Σίγουρα η συγκεκριμένη στιγμή είναι απερίγραπτη. Γεμάτη χαρά, αγάπη, ένταση, ανακούφιση, συγκίνηση και ένα σωρό άλλα συναισθήματα.
Εν τω μεταξύ έχω αρχίσει να αιμορραγώ από ένα κιρσό που έσπασε τη στιγμή που έγινε η τομή. Κυριαρχεί μια αναταραχή στο χειρουργείο, εγώ από την υψηλή πίεση και την αιμοραγία νιώθω να χάνω τις αισθήσεις μου. Αισθάνομαι ότι κάτι δεν πάει καλά αλλά από την άλλη δεν φοβάμαι γιατί έχω ήδη δει το μωράκι μου και συνεχίζω να ακούω το κλάμα του. Μετά από αρκετή ώρα και έχοντας χάσει πολύ αίμα η αιμοραγία σταματάει και με στέλνουν για μετάγγιση. Μετά από αρκετές ώρες παρακολούθησης έρχεται η ώρα να με πάνε στο δωμάτιο..
Ποτέ δεν θα ξεχάσω τη στιγμή που πρωτοαντίκρισα αυτά τα λαμπερά άγρια μαύρα ματάκια!!
Ευχαριστώ πολύ τον Χαρούλη μου, που μαζί δημιουργήσαμε το υπέροχο αυτό πλασματάκι και εύχομαι σε κάθε γυναίκα (που το θέλει φυσικά!) να γευτεί τη μαγεία αυτής της στιγμής!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
>Θα συμφωνήσω μαζί σου ότι αυτή η στιγμή είναι όντως μαγική!!!!!!!!!!!!! είτε γεννάς φυσιολογικά όπως στην περίπτωση μου είτε με καισαρική.
Θέλω να την ξαναζήσω....
Να χαίρεσαι την οικογένεια σου και σας εύχομαι κάθε καλό!!!!
>αγχωμένη(όχι για μενα αλλά για το μικρό)..πρωτάρα
Φλώρα
>afou eixes pithani imerominia stis 10 giati mpikes gia proklisi apo tis 6 tou mina?den itan fysiko na einai akoma psila to mwro afou den eixe erthei i wra tou akoma?
aplws rwtaw......me filiki diathesi panta....
>Ειναι κουκλιιιιι!!!!
Να το χαιρεσαι!