Ο απροσμενος δυνατος μου ερωτας!

H ιστορία της Ευρυδίκης

Ειμαι στην παρεα σας εδω και λιγους μηνες και ομολογω οτι μου κρατατε πολυ καλη παρεα. Αντι να ξεκουραζομαι μπροστα σε ενα χαζοκουτι, εχω την ευκαιρια να συζητω και να γνωριζω μανουλες που εχουν τις ιδιες ανησυχιες και τα ιδια ονειρα με μενα για τα παιδια τους.

Λοιπον, αποφασισα να σας διηγηθω την δικη μου ιστορια οσον αφορα την τεταρτη απροσμενη εγκυμοσυνη μου. Με τον αντρα μου ειμαστε μαζι απο το 2000, παντρευτηκαμε το 2002, τον Αυγουστο του ιδιου χρονου ερχεται ο πρωτος μας γιος, τον Ιουνιο του 2003 ερχεται ο δευτερος μας γιος και τον Αυγουστο του 2007 ερχεται και ο τριτος μας. Χαρουμενη χαζομαμα με τους τρεις γιους μου αφοσιωνομαι να τους μεγαλωσω οσο πιο καλα μπορω και θεωρωντας ως δεδομενο οτι δεν θα κανω αλλο παιδακι νοουμενου οτι ειχα κανει τρεις καισαρικες τομες και εξαλλου τρια παιδακια θελουν πολυ υπομονη και δυναμη να τα μεγαλωσεις.

Τον Ιουνιο του 2009 ειχα ταλαιπωρηθει απο ουρολοιμωξη που με βασανιζε και με μια καθυστερηση των τριων εβδομαδων. Δεν περνουσε απο το μυαλο μου οτι μπορουσε να ημουν εγκυος, παρολα αυτα εκανα τεστ εγκυμοσυνης και οχι ενα αλλα τρια τα οποια ειχαν αρνητικο αποτελεσμα. Για να μην σας τα πολυλογω ο γιατρος με εστειλε για αιματολογικη η οποια ηταν θετικη. Εμεινα με το στομα ανοιχτο δεν ηξερα τι να νιωσω, δεν το περιμενα το μονο που σκεφτομουν: ΤΕΤΑΡΤΗ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ.

Πηγα σε δημοσιο νοσοκομειο, επειδη ειχα ασχημες εμπειριες απο την ιδιωτικη κλινικη στην 3η μου καισαρικη και ξεκινησαν τα προβληματα. Στην αρχη ειχα υψηλη πιεση, πραγμα που δεν συνεβη στις αλλες εγκυμοσυνες, Μετα γυρω στην 10 εβδομαδα κατα την εξεταση στον υπερηχο ο γιατρος με μια ωμοτητα μου ανακοινωνει οτι το μωρο μου δεν ζει και οταν δω αιμα να παω για να μου κανουν αποξεση. Ακουσον ακουσον!!! Το μονο που θυμαμαι ειναι τον εαυτο μου στο εκκλησακι του νοσοκομειου να κλαιω και να ζηταω απο την Παναγια να σωσει το μωρο που κυοφορω. Μετα απο αυτο τρεχω σε ενα ακτινολογικο κεντρο με καλυτερους υπερηχους και η ακτινολογος μου ανακοινωνει πως βρισκει καρδιακους παλμους απλα ειναι πιο μικρο απο την ηλικια του.

Οι μηνες περνουσαν εγω καθε μερα εκανα εμετους, το μωρο μεγαλωνε κανονικα, νοσηλευτικα μια φορα με υψηλη πιεση, αλλη μια φορα την 30η εβδομαδα με ουρολοιμωξη και εγω μες το αγχος αν θα επιζησω της τεταρτης καισαρικης. Οποιος με εβλεπε και του ελεγα τεταρτη καισαρικη γουρλωνε τα ματια του γεματα τρομο, ακομα και γιατροι και νοσηλευτριες. Εν τω μεταξυ απο τον 5ο μηνα αλλαξα νοσοκομειο και πηγα στης διπλανης πολης που τελικα αποδειχτηκε πολυ καλη επιλογη.

Παρασκευη 5 Μαρτιου μου ανακοινωσε ο γιατρος μου πως θα κανουμε την καισαρικη και εφτασε η μερα. Νοσηλευτηκα απο την προηγουμενη για τις αναλογες εξετασεις μιλησα με καρδιολογο, με τον αναισθησιολογο και απο την  νυχτα αρχισαν να μου χορηγουν κατι για να χαλαρωσω γιατι ημουν σε ενταση. Ακομα δεν πιστευω που την βρηκα τοση πολυ δυναμη, συνεχως προσευχομουν και ειχα ενα τοσο ηρεμο υπνο και ενα αισιοδοξο πρωινο, ενιωθα πως η Παναγια ειναι μαζι μου και ολα θα πανε καλα.

Απο τις 7 κατεφθασε και ο αντρας μου γεματος αγωνια περιμενοντας να αντικρυσει τον τεταρτο γιο του. Στις 9 με κατεβασαν στο χειρουργειο με χαιρετισε βουρκωμενος και ξεκινησε η διαδικασια, καισαρικη με ραχιαια αναισθησια, ηταν το καλυτερο για την περιπτωση μου αφου μου χορηγουσαν κατευθειαν το φαρμακο στο σπονδυλο και δεν ενιωσα καθολου μεταγχειρουργικους πονους. Μου εκανε ο αναισθησιολογος την ναρκωση και ο γιατρος μου χαιδευε την κοιλια λεγωντας μου ολα θα πανε καλα. Υπηρχαν τοσα πολλα ατομα μεσα που ασχολουνταν μαζι μου και μου μιλουσαν που ενιωσα ξεχωριστη.

Βλεπω το ρολοι 9.30, νιωθω μια πιεση στην κοιλια μου και ακουω τον ωραιοτερο ηχο που ακουσα ποτε μου, μυριζω ευωδια απο το σωμα του και πιανω το μεταξενιο γυμνο κορμακι του. Αντικριζω τον Παναγιωτη μου, κλαιω και τον ερωτευομαι κεραυνοβολα. Αν και το τεταρτο παιδακι μου ηταν ξεχωριστη εμπειρια γιατι στα αλλα μου παιδια εκανα ολικη ναρκωση και δεν εζησα αυτο το θαυμα!!!

Σημερα ειναι 21 μηνων, ειναι η χαρα του σπιτιου μας και των αδερφων του. Οταν ηταν 11 μηνων διαγνωστηκε με επιληψια, μετα απο 2 επιληπτικα επεισοδια, δεν εχουμε αλλαξει την καθημερινοτητα μας το μονο που κανουμε ειναι να τον αγαπαμε και να ειμαστε διπλα του και οι πεντε. Στον αγωνα που κανουμε συμμετεχουν και τα αδερφακια του και αυτο τα κανει πιο ωριμα και πιο υπευθυνα.

Ευχαριστω τον Θεο που μου εστειλε τα αγορακια μου, ευχαριστω τον Θεο που μου εστειλε τον Παναγιωτη  μου με την ιδιαιτεροτητα του, ευχαριστω τον αντρα μου που παντα στεκεται ορθιος και παντα με στηριζει.

ΕΙΜΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ!

Ευχαριστω που με ακουσατε. Καλη δυναμη σε ολους του γονεις!!!!!

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com