Λες και είναι χθες…
Πριν ένα χρόνο ακριβώς, βράδυ της 22ης Φεβρουαρίου, τέτοια ώρα χαλάρωνα γιατί το πρωί θα έπρεπε να πάω στο Αρεταίειο για ένα καρδιοτοκογράφημα. Δεν ήξερα πότε ακριβώς θα γεννήσω, μιας και το μωρό μου είχε πάρει τελικά -έστω και αργά- θέση με το κεφάλι κάτω μέσα στη μήτρα και άρα θα περιμέναμε να σπάσουν τα νερά.
Είχα μια αγωνία απίστευτη… Μόνο που δεν ήξερα ότι τελικά θα γεννούσα πολύ πιο σύντομα απ’ ότι πίστευα. Μιας και η μικρή μου είχε σχέδιο να… ξαναγυρίσει με το κεφάλι πάνω. Εκείνο το βράδυ της 22ης Φεβρουαρίου που κοιμόμουν αμέριμνη, το χταποδάκι έκανε πλήρη αναστροφή. Και εγώ δεν πήρα χαμπάρι, μόνο ένιωσα να χορεύει σαν τρελή όπως έκανε κάθε βράδυ. Ούτε πόνος, ούτε τίποτα.
Και το πρωί ψηλάφισε ο γιατρός την κοιλιά μου πριν μπω στον καρδιοτοκογράφο και εκεί που θα έπρεπε να ήταν το κεφάλι, ήταν πια μαλακά και λίγο… άδεια. Με έναν υπέρηχο λίγων λεπτών το είδαμε: το κεφαλάκι της είχε στραφεί και πάλι κάτω από την καρδιά μου.
Και έτσι έμεινε μέχρι που έφτασα 1 1/2 μέρα μετά στο χειρουργείο και γεννήθηκε το μωράκι μου: τόσο άτακτο στην κοιλιά και τόσο ήσυχο έξω από την κοιλιά!
Από το πρωί είμαι μέσα στην τρελή συγκίνηση… Όσο πλησιάζει η Πέμπτη, τόσο πιστεύω πως θα μεγαλώνει. Πέταξε ο χρόνος! Γρηγορότερα από οποιονδήποτε χρόνο της ζωής μου!!
>Με έπιασε προχθές και κοίταζα το πρώτο Video που τραβήξαμε της κόρης μας όταν ήταν 5 ωρών και με έπιασε φοβερό άγχος πως μια μέρα θα ξεχάσω τελείως το συναίσθημα εκείνης της μέρας, το πρώτο άγγιγμα, την πρώτη μυρωδιά της. Το είπα στη μαμά μου και μου είπε πως δεν ξέχασε ποτέ την πρώτη μας μέρα πριν από 34 χρόνια..και πως της φαίνεται σα να ήταν χθες! Να είναι πάντα τα συναισθήματα και οι σκέψεις σου τόσο γλυκιές όσο όταν σκέφτεσαι εκείνες τις μέρες. Σοφία
>Σε καταλαβαίνω οσο δεν παει!!!!!!!!!
Χρόνια πολλά κ υπέροχα στην Αθηνούλα!!!!!!!!!
Τζένη
>Αχ! Ολιβια φτανουν οι μερες .... αξεχαστες στιγμες η γεννηση του/των παιδιου/ων μας πιστευω,εμεις εχουμε 1 μηνα μετα απο εσας κ μια μερα διαφορα 23/03,οντως σε πιανει μια νοσταλγια -αναποληση να το πω για περυσι που περιμεναμε με ανυπομονησια τα λουλουδακια μας ....σνιφ !!! υγεια σε ολα τα παιδακια κ φιλακια στο μπιζελακι σου που σιγα σιγα γινεται παιδακι απο μωρο αχ φευγει κ η μωρουδιλα τωρα κ τι θα κανουμε ? μηπως ενα δευτερο ??? ΥΕSSSSSSS!!!!!!!!!!!!!!
>Και επειδή πριν προσπάθησα να μην ασχοληθώ με τον ανώνυμο,για να μη γεμίσει με τη μιζέρια του τις ευχές μου,τώρα δεν κρατιέμαι Ολίβια,θα το πω. Άνθρωποι μίζεροι,κομπλεξικοί,κενοί από αισθήματα θα υπάρχουν πάντα γύρω μας.Το θέμα είναι να μην τους βλέπουμε!Κακεντρεχή σχόλια τέτοιου τύπου,μου δίνουν την εντύπωση ότι είναι γραμμένα από ανθρώπους που δεν έχουν αγαπηθεί από κανέναν,από ανθρώπους στεριμένους! Έλεος πια!