Φοβάται ωρέ η μάνα;
Κάποια βράδια πέφτω να κοιμηθώ και σκέφτομαι ένα σωρό αγχωτικά πράγματα. Με πιάνει κάτι σαν φόβος: φοβάμαι τα κινητά, φοβάμαι και τα μπισκότα, φοβάμαι μέχρι και τον αέρα που αναπνέουμε.
Ένα χρόνο τώρα έχουμε υιοθετήσει ως γονείς μια μέση στάση: δεν είμαστε με την καμία υποχόνδριοι μέχρι τρέλας, αλλά ούτε και εντελώς μα εντελώς κουλ. Δηλαδή ναι, δίνουμε στην Αθηνά μπισκοτάκι να φάει, αλλά δεν της δίνουμε… χοτ ντογκ. Την βγάζουμε βόλτα με κρύο, αλλά όχι και με βροχή (τι; Στο εξωτερικό δεν μασάνε!). Την βγάζουμε φωτογραφία με το κινητό μας, αλλά δεν της το δίνουμε να «παίξει». Δεν διαβάζουμε αναλυτικά τη σύσταση του κάθετι που αγοράζουμε, αλλά δεν πάμε και εντελώς στα τυφλά.
Στις αρχές το «Έλα μωρέ και εμείς που φάγαμε/ κάναμε/ ράναμε όταν ήμασταν παιδιά, τι πάθαμε;» με έπειθε. Αλλά όσο μεγαλώνει η μικρή και μαζί της μεγαλώνω και εγώ, αναρωτιέμαι… Μήπως ακόμα δεν ξέρουμε τι πάθαμε;
Βλέπω και μαμάδες να αναρτούν συνεχώς στο Facebook άρθρα για μεταλλαγμένα, δηλητηριώδεις ουσίες, φάρμακα που ανακαλούνται, πέφτω και εγώ ούτως ή άλλως πάνω τους όλη μέρα και δεν μπορώ, με τρώει κάτι μέσα μου… Πού είναι η αλήθεια και πού το ψέμα; Ποια είναι υπερβολικά και ποια βασίζονται σε αποδείξεις; (εδώ κολλάει και το παλιότερο κείμενο που σας είχα γράψει σχετικά με τις θεωρίες).
Και ενώ συνεχίζω να παίρνω αποφάσεις εξ ενστίκτου, είναι αυτά τα παλιοβράδια που με τρώει το μαύρο άγχος. Ξέρω ότι πολλοί άνθρωποι αλλάζουν αφού γίνονται γονείς. Κάποιοι βγάζουν τρομερές φοβίες, άλλοι πάλι απλά αρχίζουν να σκέφτονται και πράγματα που δεν είχαν… σκεφτεί ποτέ να σκεφτούν!
Δεν είναι ότι φοβάμαι μην τυχόν κρυώσει ή χτυπήσει η μικρή. Αυτά άλλωστε, θες δεν θες, υποσυνείδητα τα σκέφτεσαι και εύχεσαι να τα αποφύγεις (αν και κομματάκι απίθανο).
Φοβάμαι όλους αυτούς τους καθημερινούς παράγοντες που έχουν γίνει κομμάτια της ζωής μας και την μακροπρόθεσμη επίδρασή τους. Ναι, ρε παιδί μου, έχω κάποια στιγμή φοβηθεί ακόμα και όλη αυτή την μπίχλα που βγάζουν οι εξατμίσεις των αυτοκινήτων καθημερινά σε -σχεδόν- κάθε γωνιά της γης…
Eυτυχώς που δεν τα σκέφτομαι όλη μέρα, αλλά μόνο εκείνα τα τυχαία βράδια… Όπως το χθεσινό που ήταν σίγουρα λόγω των γενεθλίων της μικρούλας μας!
Και θέλω να σας ρωτήσω:
σας χτύπησε και εσάς κάποια στιγμή
η «έγινα γονιός και με έπιασε ένα άγχος»-φοβία;
Πιστευω στον Θεό.Μου χάρισε ένα παιδι που εγω είχα αποκλείσει πως θα συνέβαινε για πολλούς λόγους.Απο την πρώτη στιγμή που είδα θετικό το τεστ τα άφησα ολα πάνω Του.Ευχομαι μονο να εχω τη δύναμη να συνεχίσω έτσι.Και να αγχωθω η και μην αγχωθω άλλος ειναι αυτός που καθορίζει την ζωή του.Εγω σαν γονιός θα του δώσω και την τελευταία μου ανάσα αλλα πέρα απο τα πολυ βασικά που μπορώ να το προστάτεψω,προσπαθώ να μην του στέρησω πράγματα και ξένοιαστες στιγμές λόγω της δικής μου ανησυχίας.
ΦΟΒΙΕΣ ΝΑ ΘΕΣ!ΦΟΒΑΜΕ ΤΑ ΖΩΑ(ΣΚΥΛΟΣ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΝ ΔΑΓΚΟΣΕΙ,ΓΑΤΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΝ ΓΡΑΤΖΟΥΝΙΣΕΙ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ,ΚΟΤΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΝ ΤΣΙΜΠΙΣΕΙ ΚΑΙ ΟΤΙ ΑΛΟ ΦΑΝΤΑΖΕΣΤΕ!)ΚΑΙ ΜΕΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΕ ΧΩΡΙΟ !!!ΜΠΕΝΕΙ ΣΤΟΝ ΚΟΙΠΟ,ΠΕΡΝΕΙ ΤΗΝ ΤΣΑΠΑ ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΑ ΜΑΣ,ΠΑΝΙΚΟΣ ΕΓΩ ΜΗΝ ΠΕΣΕΙ ΚΑΙ ΧΤΙΠΙΣΕΙ.ΒΛΕΠΩ ΠΟΛΥ ΣΥΧΝΑ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΟΤΙ ΤΟΝ ΧΤΥΠΑΕΙ ΑΥΤΟΚΙΝΙΤΟ,ΟΤΙ ΤΟΝ ΔΑΓΚΟΝΕΙ ΣΚΥΛΟΣ ΚΑΙ Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ 2,5 ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΛΑΤΡΕΥΕΙ ΤΑ ΖΩΑ,ΤΑ ΛΑΤΡΕΥΕΙ!ΚΑΙ ΓΩ ΤΑ ΑΓΑΠΑΩ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΑΦΟΥ ΟΤΑΝ ΓΚΡΙΝΙΑΖΩ (ΠΑΛΥ ΣΤΗΝ ΓΑΤΑ ΠΑΕΙ ΠΑΛΥ ΕΠΙΑΣΑΙ ΤΟΝ ΣΚΥΛΟ )ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΜΟΥ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΜΥΑΖΕΙ ΣΕ ΜΕΝΑ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΑ ΒΛΕΠΩ ΣΑΝ ΜΙΑ ΕΣΤΙΑ ΜΙΚΡΟΒΙΩΝ ΠΟΥ ΔΑΓΚΟΝΟΥΝ ΚΑΙ ΓΡΑΤΖΟΥΝΑΝΕ!ΠΟΛΥ ΑΝΧΟΣ!
ΑΧ ΟΛΙΒΙΑ ΠΟΛΛΑ ΒΡΑΔΙΑ ΜΕ ΠΟΙΑΝΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΝΧΟΤΗΚΟ ΣΤΟ ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΣΕ ΤΙ ΚΟΣΜΟ Κ ΤΗ ΒΡΟΜΙΑ...ΕΜΕΙΣ ΕΥΤΗΧΩΣ ΜΕΓΑΛΩΣΑΜΕ ΣΕ ΔΙΑΦΩΡΕΤΙΚΕΣ ΕΠΟΧΕΣ ΠΙΟ ΚΑΘΑΡΕΣ ΟΧΙ ΤΟΣΟ ΤΗΣ ΚΑΚΙΑΣ Κ ΤΗΣ ΒΡΟΜΙΑΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΠΡΟΣΤΑΤΥΟΥΜΕ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ Κ ΚΑΘΕ ΛΟΓΙΣ ΚΟΣΜΟ...ΕΥΧΩΜΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΗΡΕΜΗ Η ΖΩΟΥΛΑ ΤΟΥΣ Κ ΧΩΡΙΣ ΠΟΛΟΥΣ ΚΙΝΔΗΝΟΥΣ... ΦΙΛΑΚΙΑ ΟΛΙΒΙΑ!!!
Ασε Ολίβια.Εγώ από όταν γέννησα ψωνίζουμε μόνο βιολογικά. Στο πρώτο παιδί ήμουν τρελαμένη, να πλένει τα χέρια του, να αλλάζει ρούχα μετα την παιδική χαρά ή τον παιδότοπο. Μόνο για τα γλυκά ήμουν χαλαρή γιατί ο γιατρός μου με είχε χαλαρώσει. Στο δεύτερο παιδί μου χαλαρωσα και κατάλαβα ότι δεν τα γεννάμε για να τα κλείσουμε στη γυάλα. Σε αυτό τον κόσμο γεννήθηκαν σε αυτόν θα ζήσουν και εμείς θα κάνουμε το καλύτερο γι αυτά. Φιλάκια
>Σαν μάνα, αλλά και πριν τη μητρότητα, φοβάμαι αυτά που δεν κατανοώ ή που δεν γνωρίζω αρκετά. Όσα γνωρίζω & κατανοώ δεν τα φοβάμαι συνήθως, τ αντιμετωπίζω. Με τη μητρότητα απλά μεγάλωσε η ανάγκη μου να κατανοήσω περισσότερα για θέματα που πριν δεν με ειχαν απασχολήσει τόσο. Και μεγάλωσε κι η δύναμη μου απέναντι στο φόβο. Έτσι, για το τι θα φάνε, που θα μεγαλώσουν, πως θα πορευτούν & που μπορεί να μπλέξουν τα παιδιά μου, δεν φοβάμαι, μια και η "δουλειά μου" είναι από τώρα να τους δώσω τις βάσεις ωστε να παίρνουν τις υγειείς αποφάσεις για τη ζωή τους. Ούτε για τις φυσικές καταστροφές, μια κι είναι τόσο απρόβλεπτες, ώστε δεν έχει νόημα ο όποιος φόβος. Φοβάμαι όμως τη ζημιά που μπορούν να κάνουν στα παιδιά μου άλλοι παράγοντες, που δεν ορίζω κι ούτε θα καταφέρω ποτέ να τα προετοιμάσω αρκετά γιαυτούς: η καταστροφή του οικοσυστήματος, το εκπαιδευτικό σύστημα, ο κοινωνικός ρατσισμός, η μη-αποδοχή της διαφορετικότητας, η ανθρώπινη κακία, η ανθρώπινη βλακεία, η ανθρώπινη απληστία... Μα επειδή ό,τι φοβόμαστε το καλούμε κοντά μας, διώχνω απ το κεφάλι μου ακόμα κι αυτούς τους φόβους & στη θέση τους φαντασιώνω τα παιδιά μου & τα παιδιά όλου του κόσμου, αυριανούς ενήλικες, να τ αλλάζουν όλα και να ζουν σ έναν ειρηνικό & συνειδητό κόσμο, απαλλαγμένο απ αυτά ;-)
>o dikos mou fovos pali,apo thn periodo ths egkumoshnhs mou akoma,einai na mh mpei kapoios sto spiti k mou parei to paidi....pote ma pote den koimomouna me fwtaki k kiniomoun sta skotadia sto spiti mias k hksera pou einai to ka8e ti.oso pernousan omws oi mhnes k eftane k o kairos gia na gennhsw fovomoun olo k pio polu....twra pou exw to paidi,k otan eimai monh mou sto spiti k me parea(antras - mama mou) fovamai mhpws ekei pou 8a me parei o upnos den akousw thn porta k mpei kapoios mesa k mou parei to paidi k kanei k kako se mas....exw katanthsei paranoikh me auto to 8ema.....pros to paron ton profusw oso kalutera mporw ton mikro mou...
>ΔΥΣΤΙΧΩΣ ΓΙΑ ΟΛΛΟΥΣ ΜΑΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΟΥΜΕ.ΕΓΩ ΠΑΝΤΩΣ ΟΤΑΝ ΠΑΘΑΙΝΟΥΝ ΚΑΤΙ ΤΑ ΜΩΡΑΚΙΑ ΜΟΥ ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ.ΑΠΟΡΩ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΠΑΘΩ ΕΓΩ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΘΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΜΩΡΑ ΜΟΥ.ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΑΠΛΑ ΤΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΘΕΙΣ ΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΜΠΟΡΕΙΣ.
>Για ακομα μια φορα το ποστ σου ειναι περιεκτικοτατο και σαφες! Γραφεις πολυ ωραια. Διαβαζοντας τα υπολοιπα σχολια θα ηθελα να σταθω λιγο στο δευτερο (25/02/11 10:57 μ.μ)
Νομιζω πως η φιλη (φανταζομαι πως ειναι γυναικα)κανει λαθος. Το φαγητο και τα καυσαερια ειναι κατι που λιγο-πολυ ολοι μπορουμε να ελεγξουμε. Περναει απ το χερι μας το τι θα φαμε και το ποσο (και εαν) θα εκτεθουμε σε βλαβερες ουσιες. Απ την αλλη οι απαγωγες και ιδιαιτερα τα φυσικα φαινομενα οπως οι φωτιες και οι σεισμοι ειναι παραγοντες που ποτε κανενας δεν μπορει να κοντρολλαρει. Μακαρι να ξεραμε ποτε θα "χτυπησει" ο σεισμος ετσι ωστε να προφυλλαχθουμε...
Ενιγουει, ο φοβος ειναι ενα αρχεγονο και βασικο ενστικτο που χωρις αυτο δεν θα καταφερναμε να επιβιωσουμε. Ομως παν μετρον αριστον!
>Η επιδημία της εποχής μας..το άγχος.
Φλώρα
>Είχα μερικά κουσούρια από πριν, τώρα το απογείωσα!! Καταρχάς Ό,ΤΙ τρώω πια είναι βιολογικό (ή τουλάχιστον έτσι νομίζω) εκτός από τα μακαρόνια τα barilla που δεν με νοιάζει αν είναι βιολογικά γιατί μαρέσουν!!!
Πάντως τιποτα ασυρματο δεν υπάρχει σπίτι από πριν, δεν μιλάμε στο κινητό όταν είναι κοντά ο μικρός, κάνουμε ανακύκλωση και γενικά έχουμε μια κάποια οικολογική συνείδηση για χάρη των παιδιών και του δικού μας φυσικά. Και πολλάααα άλλα που μας έπιασαν μετά το παιδί!!
>ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΑ ΕΓΚΥΟΣ ΑΠΕΒΑΛΛΑ....ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ, ΧΩΡΙΣ ΑΙΤΙΑ..ΟΤΑΝ ΞΑΝΑΕΜΕΙΝΑ ΦΟΒΟΜΟΥΝ ΤΟ ΚΑΘΕ ΤΙ. ΤΙ ΘΑ ΦΑΩ, ΤΙ ΘΑ ΠΙΩ, ΠΩΣ ΘΑ ΜΠΩ ΣΤΗ ΜΠΑΝΙΕΡΑ, ΠΩΣ ΘΑ ΑΝΕΒΩ ΜΙΑ ΣΚΑΛΑ. ΤΑ ΠΑΝΤΑ...ΓΥΡΙΖΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΞΑΠΛΩΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΟΥ ΣΥΜΒΕΙ ΤΙΠΟΤΑ.ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΥΟ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙΑ Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗΣ ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΑΠΟ ΠΛΕΥΡΑΣ ΑΝΧΟΥΣ. ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΠΟΤΕ ΞΕΝΟΙΑΣΤΗ. ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΜΕ ΑΦΗΣΕ ΝΑ ΤΟ ΖΗΣΩ ΟΠΩΣ ΘΑ ΗΘΕΛΑ.ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΦΟΒΑΜΑΙ....ΦΟΒΑΜΑΙ ΠΟΛΥ.... ΣΑΦΩΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΜΙΑ ΥΓΙΕΙΝΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ.ΝΑ ΕΛΕΝΧΩ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΛΛΑ ΘΑ ΤΑ ΑΦΗΣΩ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΑ ΒΑΛΛΩ ΣΕ ΜΙΑ ΓΥΑΛΑ ΜΗ ΜΟΥ ΠΑΘΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ.ΚΑΝΩ ΟΤΙ ΜΠΟΡΩ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΙ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
>Ημουν αρκετα φοβιτσιαρα με ολα...απ την στιγμη που γεννησα ομως ολα φυγανε...εχω πιστη και κανω οτι περναει απο το χερι μου για να ελεγχω οσο μπορω καποια πραγματα που για να ειμαι ειλικρινης το μονο που σκεφτομαι σχεδον καθε μερα ειναι οτι δυστηχως λιγα πραγματα μπορω να ελεγξω πραγματικα....μας εχουν στησει χορο και χορευουμε,χορο με φαρμακα,ορμονες σε οτιδηποτε κι αν τρωμε ολα για το κερδος....οτι μπορω λοιπον κοριτσια μου οτι μπορω....
Οτι εχει να κανει με τα υπολοιπα απλα θα ειμαι εκει συμβουλευοντας και προσευχομενη να πηγαινουν ολα καλα....θα κανω οτι εκανε η μανουλα μου....μου ειχε εμπιστοσυνη κι αυτο με εκανε δυνατη με αυτοπεποιθηση και ωριμη να παιρνω παντα την σωστη αποφαση....
>Ολιβια μου και εγω στο γκρουπ!!Απο την μερα που εμεινα εγκυος και μεχρι σημερα που ο μεγαλος μου γιος ειναι 17 μηνων εχω σκεφτει και εχω προβληματιστει με πραγματα που δεν φανταζομουν ποτε!!!Και επειδη με εχετε καλυψει με οσα εχετε γραψει παραπανω εγω το μονο που θελω να πω ειναι ΣΥΓΝΩΜΗ ΜΑΜΑ για οσες φορες σου φωναξα επειδη με κυνηγουσες με την πορτοκαλαδα στο χερι και συγνωμη για τις φορες που σου θυμωσα επειδη περιμενες ξυπνια στο σπιτι να γυρισω απο τη βολτα....και κυριως συγνωμη για την φορα που σου ειπα οτι οταν εγω γινω μαμα δεν θα ειμαι ετσι.....σημερα με βεβαιοτητα μπορω να πω οτι θα ειμαι χειροτερη!!!!
despina1984
>Νομίζω ότι πολλές φοβίες γενικότερα έχει όποιος έχει και πάρα πολύ χρόνο ελεύθερο. Απ ότι καταλαβαίνω δεν εργάζεσαι και ασχολείσαι συνεχώς με τη μικρή. Αυτό σου κάνει κακό. Αν βρείς μια δουλειά έστω και για λίγες ώρες επι καθημερινής βάσης θα νιώσεις καλύτερα, πιστεψέ με. Και το βασικό είναι ότι δημιουργείς και κακή εξαρτώμενη σχέση με το παιδί, οπότε σκέψου το και για το καλό των δυό σας αλλά και ευρέως και της σχέσης σου με τον σύζυγο. Καλή σου μέρα και μπράβο για το μπλόγκ σου. Διαμαντή Μάρω.
>Αν μας πιανει; Ουουουουουουουου....... Η ερωτηση πιο σωστη θα ηταν αν μας αφηνει ποτε! Πόσες φορες εχω προσπαθησει να πεισω τον εαυτο μου να χαλαρωσει, αλλα εις ματην...... Σημερα μιλουσα με τη μητερα μου, μου ελεγε οτι γενικα πρεπει να χαλαρωσω και να μην σκεφτομαι και να μην αγχωνομαι για τα παντα. Και της λεω "Μαμα για τα υπόλοιπα της ζωης μας, αντε, να το κανουμε..... για τα παιδια σου σου φευγει ο φοβος ποτε;" Η απαντηση ήταν "ΟΧΙ"! Το ξερω και το εχω παρει αποφαση. Ειναι μερος της μητροτητας (απο τον ανθρωπο εξαρταται ο βαθμος του φοβου- βαθμο υπευθυνοτητας/ανευθυνοτητας τον ονομαζω εγω).... Παντως, εστω και με αυτες τις φοβιες, δε θα με αλλαζα σε κατι πιο cool. Και νομιζω οτι καμια μας δε θα αλλαζε τον τροπο που σκεφτεται, κινειται και αποφασιζει σε οτι αφορα τα παιδια της. Ας μην ξεχναμε οτι όλες κανουμε το καλυτερο μας για τα παιδια μας!
>les kai ta egrapsa egw htan vre Olivia... :) poso se katalavainw...
>Άν εχεις δεί το παιδί σου να χάνεται και να παλεύει για τη ζωή αν και μόλις 8 ημερών όλα τα παραπάνω κοριτσια σου φαίνονται πολύ φυσιολογικά. Το θέμα ειναι να εστιάζουμε στην ουσία. Βεβαια η ουσία για τον καθένα ειναι καθαρά υποκειμενική. Για εμένα ειναι τα παιδιά μου (και τα 3) να ειναι υγιή, χαρούμενα και γεμάτα συναισθήματα.Θέλω να βγουν αυριο στην κοινωνία χωρίς κόμπλεξ,χωρίς ταμπού και χωρίς να τους εχω μεταφέρει τις δικές μου σκέψεις-φοβίες. Ας δημιουργήσουμε χαρούμενα παιδιά και αργότερα χαρούμενους ενήλικες,γεμάτες και ολοκληρωμένες προσωπικότητες διχως να ψάχνουν την επιβεβαίωση σε λάθος μονοπάτια.
Ελένη Πάλμου-Νικολαίδου απο Λίμνη Πλαστήρα.
>αχ αυτες οι φοβίες.. απο τότε που εγινα μαμά δεν θελω με τίποτα να μπω σε αεροπλάνο. Ούτε μονη μου ούτε με τα παιδιά μου εννοείται.. Όταν πέφτω για ύπνο το βράδυ σκέφτομαι συνέχεια ότι μπαίνουν στο σπίτι μου και μου παίρνουν τα παιδιά ή ότι μπορεί να μας κάνουν κακό. Ολο το βράδυ τριγυρνάω να δω αν είναι κλειδωμένα καλα.. Ααα και μην ξεχασω τα ατυχήματα, μην μου φυγει απ'το χερι και το χτυπήσει αυτοκίνητο, τις απαγωγές και μεγαλώντας τα ξενύχτια τους, τα ναρκωτικά οι μηχανές και πολλά πολλά άλλα που μπορώ να σας γράφω όλο το βράδυ!!! Μάλλον έχω ξεφύγει τελείως αλλά τι να σας πω από τότε που έγινα μαμά τρέμω μην μου πάθουν κάτι.. και μάλλον δεν είμαι η μόνη!! Ευτυχώς!! (αν σας έβαλα κι άλλες ιδέες στο μυαλό ζητώ συγγνώμη)
>χαλάρωσε κι απόλαυσέ το :) Είσαι απλώς μαμά... θες δεν θες... θα φοβάσαι ;)
>Δεν είναι τρομερό; Γινεσαι γονιός και απο τη μια μέρα στην άλλη χάνεις την ξεγνιασιά σου. Από κει που το έχεις προστατευμένο μέσα στην κοιλίτσα σου και ούτε πονάει, ούτε πεινάει, ούτε κρυώνει, ξαφνικά το έχεις στην αγκαλιά σου και κλαίει και εσένα σου ματώνει την καρδιά κάθε φορά. Καλύτερα να πονάς, να αρρωσταίνεις εσύ και όχι αυτό.
Χωρίς αυτήν την ανησυχία και χωρίς τα διάφορα αγχη μας (που πολλές φορές μπορεί να είναι πολύ χαζα όπως μην ιδρώσει και την αρπάξει τρέχοντας στο πάρκο) τι μανούλες θα ήμασταν και πως θα μπορούσαμε να προστατέψουμε τα μικρά μας;;
Μόνο που θέλει να προσέχουμε κιόλας γιατί μερικές φορές το άγχος δεν μας αφήνει να απολαύσουμε τη σχέση με τα παιδάκια μας και αν γίνομαστε υστερικές δεν την απολαμβάνουν ούτε αυτά.
>Αχ κοριτσια εγω περναω πολυ μεγαλο δραμα...μου παρουσιαστικε διαβιτης στην εγκυμοσυνη και απο τοτε παλευω καθε μερα με το τι θα φαμε ολοι...και με το ποσο γερη ειμαι.Η μικρη μου ειναι 2μιση χρονων και απεχθανεται τα γλυκα και τισ σοκολατες ετσι εμαθε..εγω ομως δεν μπορω να ζησω χωρις γλυκα και νομιζω οτι τρωγοντας εστω και λιγο με σκοτωνω και μαζι με εμενα και το παιδι μου...εχω φοβεραο αγχος! κρισεις πανικου και γενικα τρεχω στους γιατρους...γενικα ειμαι πολυ αδυναμη και με πολλα προβληματα υγειας..δεν ξερω τελικα αν εφταιγε που οι δικοι μου γονεις δεν προσεξανε ποτε την διατροφη μας η ηταν θεμα οργανισμου...εγω παντως το παιδι μου δεν θα το αφησω να φαει σκουπιδια!!!
>ΟΛΙΒΙΑ, ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΓΧΟΣ, ΚΙ ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΕΧΕΙ ΠΙΑΣΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΕΝΤΟΝΑ Ο ΦΟΒΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ, ΠΩΣ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΡΟΦΥΛΑΞΩ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ "ΠΟΝΗΡΕΨΩ" ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΧΑΝΕΙ ΤΗΝ ΑΘΩΟΤΗΤΑ ΤΗΣ, ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΟΙ, ΚΑΙ ΑΝ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΠΑΘΑΜΕ ΚΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ ΑΛΛΕΣ ΕΠΟΧΕΣ, ΠΙΣΤΕΥΩ ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΚΑΘΑΡΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ..... ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΕΡΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟΥΣ....ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ....ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΒΕΒΑΙΑ, ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΒΑΖΟΥΜΕ ΚΙ ΕΝΑ ΦΡΕΝΟ ΣΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΗΡΕΜΙΑ, ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΤΟ ΧΑΣΟΥΜΕ...... ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ, ΤΟ ΝΑ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ.....ΚΙ ΟΠΩΣ ΛΕΣ....Ο ΘΕΟΣ ΦΥΛΑΞΟΙ...
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΑΤΗ
>Μονίμως φοβάμαι... Μέχρι που έχω σκεφτεί να πάω σε ψυχολόγο για να το αντιμετωπίσω! Προφανώς είναι μέρος του πακέτου μητρότητα η φοβία μην τυχών και συμβεί κάτι στο παιδί! Η μητέρα μου μου έλεγε ότι ακόμα και τώρα φοβάται!!
>Α...εγώ σκέφτομαι να πάω σε ψυχολόγο για να τα ξεπεράσω όσο γινεται αύτα!μια ψιλοκατάθλιψη την έχω τσιμπίσει!
Νικολέτα.
>και πιστευω με το δικιο μας ανησυχουμε για αυτα που λες κοπελια!βλεποντας οσα συμβαινουν καθημερινα τρεμουμε μην χτυπησουν και την δικια μας πορτα!εγω εχω θορυβηθει με τις εξαφανισεις παιδιων!οποτε τυχαινει να βλεπω αφισες με εξαφανισμενα παιδια η να ακουω στην τηλεοραση αυτον τον συναγερμο του χαμογελου του παιδιου με πιανει τρεμουλο!Ο Θεος να μας φυλαει εμας και τα μικρα μας!
ΜΑΡΙΑ
>Να πω την αλήθεια είμαι πολύ πιο άνετη από τον άντρα μου. Εγώ της έχω δώσει και πράγματα που ο άντρας μου απαγορεύει πχ...μιλάει με την γιαγιά της στο ασύρματο ενώ ο μπαμπάς μας ουρλιάζει να μην την αφήνω! Πάντως σαφώς και έχω μπει κάποιες φορές σε όλο το άγχος μόνο που συνήθως είναι εφιάλτης στον ύπνο μου που συνεχίζεται για όλη την επόμενη μέρα... όπως προχθές που είδα ότι την έχασα (την άρπαξαν) και την έψαχνα (ακόμα να συνέλθω από αυτό βασικά!!). Σοφία
>εμενα προσωπικα πολλες φορες!αλλα πιστευω πως και
πολλες γυναικες οταν γινονται μαμαδες τις πιανουν διαφορες φοβιες για τα παιδακια τους,μη παθουν το ενα μην παθουν το αλλο!γιατι εμεις που γεννηθηκαμε την εποχη του τσερνομπιλ?
ελπιζω να μην γινουμε καταπιεστικες αργοτερα στα παιδια μας!δεν ξερω ωρες ωρες νομιζω οτι δεν μπορουμε να προστατευτουμε απο μερικα πραγματα!τι να πω οσο το δυνατον περισσοτερη ψυχραιμια και ο Θεος βοηθος!
ΜΑΡΙΑ
>ax,Ολιβια - αστο καλυτερα, γιατι θα τρελαθεις....κανε οτι σουλεει το ενστιγκτο σου - μην τις στερεις οτι θελει καθε νορμαλ παιδακι - το μπισκοτακι,το παγωτακι - απλα ψαξου λιγο στην προελευση αυτων που αγοραζετε....οχι μονο για την μικρη αλλα και για το μπαμπα και τη μαμα της - γιατι η Αθηνα εσας χρειαζεται γερους και υγιεις διπλα της....( στα λεω εσενα, να τ'ακουω και γω....)
>Ε! εμένα θα το έχεις δει! τον τελευταίο καιρό δε σταματάω να γράφω για το φαγητό της, για το τί της έκοψα από τη διατροφή, τί της ξεκίνησα! Ίσως είναι εντελώς μάταιο, ίσως όμως να είναι μια καλή αρχή! Όλοι κάνουμε ό,τι θεωρούμε καλύτερο, όχι βέβαια, όπως λες να αγγίζουμε την υπερβολή... (αν και μεταξύ μας τα μπισκοτάκια της τα έκοψα, αλλά μόλις μου περάσει αυτή η "έγινα γονιός και με έπιασε ένα άγχος"-φοβία, θα τα ξαναρχίσω. Φάση είναι θα περάσει.)
>egw pali de skeftomai afta giati einai kati pou de borw na to antimetopisw - oson afora fagita ktl ktl ta kafsaeria kai ola ta sinafh....se afta eimai cool giati de pernaei apo to xeri mou na kanw kati. Egw exw alles fovies pio sovares nomizw gia mena panta - narkwtika - dustiximata - apagoges - purkages - seismous kai katapontismous pou lene... Kathe mera tha perasei apo to mualo mou kati tetoio alla de to kanw viwma opote perna...oso tha megalwnei omws ? ekei na dw ti tha kanw....Ouf.......PANAGITSA MOU NA PROSEXEIS TO PAIDAKI MOU KAI OLA TA PAIDAKIA TOU KOSMOU...
>ολιβια ετσι ειμαι κ εγω φοβαμαι κ τι σκια μου που λεει ο λογος αφτα που γραφεις καθε φορα ειναι σαν να μας διαβαζεις!!!ΜΠΡΑΒΩ ΣΟΥ Κ ΠΑΛΙ!!!
ευαγγελια πατρικιου!!!