Κάποια βράδια πέφτω να κοιμηθώ και σκέφτομαι ένα σωρό αγχωτικά πράγματα. Με πιάνει κάτι σαν φόβος: φοβάμαι τα κινητά, φοβάμαι και τα μπισκότα, φοβάμαι μέχρι και τον αέρα που αναπνέουμε.
Ένα χρόνο τώρα έχουμε υιοθετήσει ως γονείς μια μέση στάση: δεν είμαστε με την καμία υποχόνδριοι μέχρι τρέλας, αλλά ούτε και εντελώς μα εντελώς κουλ. Δηλαδή ναι, δίνουμε στην Αθηνά μπισκοτάκι να φάει, αλλά δεν της δίνουμε… χοτ ντογκ. Την βγάζουμε βόλτα με κρύο, αλλά όχι και με βροχή (τι; Στο εξωτερικό δεν μασάνε!). Την βγάζουμε φωτογραφία με το κινητό μας, αλλά δεν της το δίνουμε να «παίξει». Δεν διαβάζουμε αναλυτικά τη σύσταση του κάθετι που αγοράζουμε, αλλά δεν πάμε και εντελώς στα τυφλά.
Είμαι η μαμά της Αθηνάς, του Αρχέλαου και του Άγγελου. Λατρεύω τη ζωή με τα πάνω και τα κάτω της. Όπως άλλωστε λατρεύω το να είμαι μαμά! Σπούδασα Ιατρική, ασχολήθηκα από νωρίς με τη μουσική, το γράψιμο και ένα σωρό άλλα πράγματα ώσπου με κέρδισε τελικά το internet που συνδυάζει τα πάντα! Ευχαριστώ που διαβάζετε το Είμαι Μαμά! Κατά κάποιο τρόπο, παιδάκι μου είναι και αυτό! :)
>ΔΥΣΤΙΧΩΣ ΓΙΑ ΟΛΛΟΥΣ ΜΑΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΟΥΜΕ.ΕΓΩ ΠΑΝΤΩΣ ΟΤΑΝ ΠΑΘΑΙΝΟΥΝ ΚΑΤΙ ΤΑ ΜΩΡΑΚΙΑ ΜΟΥ ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ.ΑΠΟΡΩ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΠΑΘΩ ΕΓΩ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΘΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΜΩΡΑ ΜΟΥ.ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΑΠΛΑ ΤΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΘΕΙΣ ΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΜΠΟΡΕΙΣ.
>Για ακομα μια φορα το ποστ σου ειναι περιεκτικοτατο και σαφες! Γραφεις πολυ ωραια. Διαβαζοντας τα υπολοιπα σχολια θα ηθελα να σταθω λιγο στο δευτερο (25/02/11 10:57 μ.μ)
Νομιζω πως η φιλη (φανταζομαι πως ειναι γυναικα)κανει λαθος. Το φαγητο και τα καυσαερια ειναι κατι που λιγο-πολυ ολοι μπορουμε να ελεγξουμε. Περναει απ το χερι μας το τι θα φαμε και το ποσο (και εαν) θα εκτεθουμε σε βλαβερες ουσιες. Απ την αλλη οι απαγωγες και ιδιαιτερα τα φυσικα φαινομενα οπως οι φωτιες και οι σεισμοι ειναι παραγοντες που ποτε κανενας δεν μπορει να κοντρολλαρει. Μακαρι να ξεραμε ποτε θα "χτυπησει" ο σεισμος ετσι ωστε να προφυλλαχθουμε...
Ενιγουει, ο φοβος ειναι ενα αρχεγονο και βασικο ενστικτο που χωρις αυτο δεν θα καταφερναμε να επιβιωσουμε. Ομως παν μετρον αριστον!
>Η επιδημία της εποχής μας..το άγχος.
Φλώρα
>Είχα μερικά κουσούρια από πριν, τώρα το απογείωσα!! Καταρχάς Ό,ΤΙ τρώω πια είναι βιολογικό (ή τουλάχιστον έτσι νομίζω) εκτός από τα μακαρόνια τα barilla που δεν με νοιάζει αν είναι βιολογικά γιατί μαρέσουν!!!
Πάντως τιποτα ασυρματο δεν υπάρχει σπίτι από πριν, δεν μιλάμε στο κινητό όταν είναι κοντά ο μικρός, κάνουμε ανακύκλωση και γενικά έχουμε μια κάποια οικολογική συνείδηση για χάρη των παιδιών και του δικού μας φυσικά. Και πολλάααα άλλα που μας έπιασαν μετά το παιδί!!
>ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΑ ΕΓΚΥΟΣ ΑΠΕΒΑΛΛΑ....ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ, ΧΩΡΙΣ ΑΙΤΙΑ..ΟΤΑΝ ΞΑΝΑΕΜΕΙΝΑ ΦΟΒΟΜΟΥΝ ΤΟ ΚΑΘΕ ΤΙ. ΤΙ ΘΑ ΦΑΩ, ΤΙ ΘΑ ΠΙΩ, ΠΩΣ ΘΑ ΜΠΩ ΣΤΗ ΜΠΑΝΙΕΡΑ, ΠΩΣ ΘΑ ΑΝΕΒΩ ΜΙΑ ΣΚΑΛΑ. ΤΑ ΠΑΝΤΑ...ΓΥΡΙΖΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΞΑΠΛΩΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΟΥ ΣΥΜΒΕΙ ΤΙΠΟΤΑ.ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΥΟ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙΑ Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗΣ ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΑΠΟ ΠΛΕΥΡΑΣ ΑΝΧΟΥΣ. ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΠΟΤΕ ΞΕΝΟΙΑΣΤΗ. ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΜΕ ΑΦΗΣΕ ΝΑ ΤΟ ΖΗΣΩ ΟΠΩΣ ΘΑ ΗΘΕΛΑ.ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΦΟΒΑΜΑΙ....ΦΟΒΑΜΑΙ ΠΟΛΥ.... ΣΑΦΩΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΜΙΑ ΥΓΙΕΙΝΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ.ΝΑ ΕΛΕΝΧΩ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΛΛΑ ΘΑ ΤΑ ΑΦΗΣΩ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΑ ΒΑΛΛΩ ΣΕ ΜΙΑ ΓΥΑΛΑ ΜΗ ΜΟΥ ΠΑΘΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ.ΚΑΝΩ ΟΤΙ ΜΠΟΡΩ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΙ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ