Ο Άγγελος έγινε 4 μηνών!

Η Αθηνά μου ήταν ένα μωρο τόσο ήρεμο που πραγματικά δεν αισθάνθηκα στιγμή πιεσμένη ή ζορισμένη… «Καλά, κάνε δεύτερο και θα δεις!«, μου έλεγαν τότε…

Και ύστερα ήρθε ο Αρχέλαός μου, το παιδί χαμόγελο! Δεν έχω καν ανάμνησή του να κλαίει ως μωρό… «Άντε τυχερή είσαι, αν κάνεις άλλο, τότε να δούμε!«

Και τότε ήρθε ο Άγγελός μου που σήμερα έκλεισε 4 μήνες ζωής…

Το πρώτο κλάμα της ζωής του ήταν τόσο δυνατό που αντήχησε σε όλο το μαιευτήριο. «Βρε λες, να έχω τον πρώτο γκρινιαρούλη;» σκέφτηκα όταν μου διηγήθηκαν πόσο βροντερόφωνος ήταν, χεχε! Τις πρώτες πρώτες μέρες είχαμε κάτι απογευματινά μικρά κλαματάκια (όχι κολικούς) που δεν είχα στα άλλα παιδιά και… αυτό ήταν… Ένα ακόμα αγόρι-χαμόγελο φωτίζει πια τη ζωή μου.

Δεν ξέρω αν είναι θέμα τύχης ή αν κάνω εγώ κάτι… Ξέρω σίγουρα τι ΔΕΝ κάνω: δεν αγχώνομαι… Από την πρώτη κιόλας μέρα που κράτησα την Αθηνά στα χέρια μου, 26 ετών τότε και εντελώς άπειρη από μωρά, είπα στον εαυτό μου «Το ‘χεις!» Φυσικά και έχουν έρθει δύσκολες μέρες, φυσικά και έχουν έρθει στιγμές άγχους ή και εκνευρισμού. Όμως, από τα παιδιά μου ως μωρά κυρίως αμέτρητα χαμόγελα και απερίγραπτη τρυφεράδα έχω να θυμηθώ…

Ο Αγγελάκος μας μεγαλώνει με τρελούς ρυθμούς. Είναι ένα μεγάλο, απίστευτα επικοινωνιακό μωρό που έχει κλέψει την καρδιά όλων μας. Όσο περνά ο καιρός, τόσο πιο σίγουρη είμαι πως το όνομά του δεν το διάλεξα τυχαία…