Έλεγα «Τέλος, θα μείνω με ένα!», αλλά τελικά…

Οι ιστορίες της Κατερίνας

Ειμαι η Kατερινα, μαμα τριων υπεροχων παιδιων και 33 χρονων. Η ιστορια μου ελπιζω οτι θα  δωσει κουραγιο σε οσες εχουν περασει απο δυσκολιες ή ακομα περνανε για να κανουν ενα παιδακι.

Η ιστορια μου εχει ως εξης: στα 23 παντρευτηκα τον ανδρα μου, εναν υπεροχο ευτυχως ανθρωπο και ημουν και εγκυος 5,5 μηνων στο πρώτο παιδάκι μου, τον Μπάμπη μου. Πηγαν ολα καλα και ηρθε η πολυποθητη ημερομηνια τοκετου. Μπαινω μεσα στο Λητω και ενω η γιατρος με ετοιμαζε για καισαρικη γιατι ο γιοκας ηταν 4.000 και 60 εκατοστα παιδι,  γενναω χωρις επισκληριδιο και ολα καλα.

Αφου περασε ενας χρονος ειχα καθυστερηση και αποφασιζω να παω να κανω μια εξεταση αιματος για να δω τι γινεται. Παω, την κανω και βγαινει θετικη. Ημουν και παλι εγκυος! Χαρα ο ανδρας μου και εγω πεταγαμε στα ουρανια!

Και συμπτωση: οταν το εμαθα, την ιδια ημερα εκανα και τα πρωτα γενεθλια του γιου μου! Ετσι και εμεις αποφασιζουμε και το λεμε σε ολους την ιδια ημερα. Χαρες ολοι, ευτυχια απο εμας.

Αρχιζουμε, λοιπον, οταν εφτασα τεσσαρων μηνων, να φτιαχνουμε το δωματιο για να υποδεχτουμε το καινουργιο μελος. Ο μικρος να μου χαιδευει την κοιλια, ο ανδρας μου και η μαμα μου και η πεθερα με βοηθουσαν παρα πολυ. Α και να σας πω οτι ολες τις εξετασεις και τον υπερηχο τα ειχα κανει ολα κανονικα.

Ερχεται η Μεγαλη βδομαδα ετοιμαζομαστε να φυγουμε να παμε στο χωριο. Το βραδυ τον ξυπναω κατα τις 3 και του λεω «Στελιο μου, δεν αισθανομαι καλα!«

«Γιατι κοριτσι μου;«

«Δεν ξερω… Παω να πιω λιγο νερο!

Παω να σηκωθω και τι βλεπω; Ενα υπερδιπλο κρεβατι μεσα στο αιμα! Αμεσως παιρνει ο ανδρας μου τηλεφωνο τη γιατρο μου, της λεει τι συμβαινει και εκεινη του λεει να με παει στο Λητω.

Με κρατησανε μεσα δυο εβδομαδες. Οπως ειπε η γιατρος ηταν σαν να ειχαν ανοιξει μια βρυση και να μην μπορουν να σταματησουν το αιμα. Μου κανουν και υπερηχο και τι να δουν;;; Ειχα διδυμα!!! 

Ο πρωτος που ειχα κανει τον υπερηχο δεν το ειχε δει! Ειχα αποκολληση, το ενα παιδι το ειχα χασει, ειχε μεινει το αλλο… Εκανα για τρεις μηνες ενα καρο ενεσεις και επινα τα χαπακια αλλα τελικα ενα μεσημερι αφου ειχα μπει στον εβδομο σπασανε τα νερα…

Παλι το Λητω, αυτη τη φορα σε ημικοματωδη κατασταση. Το εχασα και το αλλο, αφου δεν αναπτυσσοταν φυσιολογιακα. Εκανα γεννα και αποβολη.

Μετα περασανε να με δουνε ενα σωρο γιατροι για να μου ανεβασουν την ψυχολογια. Τελικα τα καταφερα καποια στιγμη για χαρη του γιου μου και ανεβηκα παλι. Για παιδι ουτε λογος βέβαια, ουτε απο εμενα ουτε απο τον ανδρα μου. Οταν μου ανοιγαν συζητηση, την εκοβα μαχαιρι και καθετα οτι δεν θελω αλλο παιδι, τελεια και παυλα.

Αφου περασαν τεσσερα χρονια, ετσι ξαφνικα την ωρα που δουλευα λιποθυμαω. Με συνεφερουν. Κανενος, ουτε το δικο μου ουτε του ανδρα μου το μυαλο οτι μπορει να ειμαι εγκυος. Περνανε ετσι τρεις μηνες, παω ξανα αφου ειχα καθυστερηση και κανω εξεταση θετικοτατη και μαλιστα ανεβασμενη.

Κανεις δεν μου μιλαει αλλα με αφηνουν μονη μου να το σκεφτω και να αποφασισω τι θελω να κανω. Αφου μιλαω με την γιατρο μου και μου λεει οτι θα πρεπει να ειμαι ξαπλα για οσο καιρο χρειαστει για να ειμαστε σιγουροι, παιρνω την μεγαλη αποφαση και την οποια δεν εχω ακομα και τωρα μετανιωσει, παρ’ ολο που κουραστηκα να το κρατησω το παιδι.

Ερχεται με το καλο η ωρα να γεννησω, μπαινω παλι στο Λητω αλλα αυτην την φορα μεσα ηταν και ο ανδρας μου. Γενναω, χαρα και πανυγηρια παλι, αφου εκανα και ενα γλυκυτατο κοριτσακι. Και ενω ολοι πιστευανε οτι θα βγω, ξαφνικα τους λεει η γιατρος μου οτι θα με ξαναανοιξουν γιατι η μικρη βγήκε με τον αγκωνα και μου εκανε αιματωμα και αυτο ανοιξε και αιμοραγγει.

Τρελαθηκαν ολοι! Ημουν κατω στο χειρουργειο μεχρι τις 8 το απογευμα και αφου πηγαν ολα καλα, με ανεβαζουν επιτελους στο δωματιο. Ερχοταν η γιατρος μου και με εβλεπε και μου λεει την τελευταια ημερα «Αντε καλε, κανε και ενα τριτο!«

«Εισαι τρελη!«, της λέω,  «τελος εδω!!!«

Περναει ο καιρος και μετα απο τρια χρονια, μενω εγκυος στην Σοφια, στην οποια το εμαθα οταν ημουν 5 μηνων. Σαν τον γιο μου ειχα κανονικα τον κυκλο μου χωρις καθυστερηση,  χωρις κανενα απολυτως συμπτωμα.

Επαθα ενα ψιλοεγκεφαλικο γιατι ο γιος μου ηταν στην πρωτη Δημοτικου, η κορη μου η μεγαλη ανακαλυψαμε οτι δεν ακουει απο το ενα το αυτι λογω λαθους στο Παιδων απο αντιβιωση και ετρεχα για λογοθεραπειες και εργοθεραπειες. Με μια εγκυμοσυνη πως θα τα καταφερνα;; 

Τελικα οχι μονο τα καταφερα αλλα και αυτο που ελεγα μετα την αποβολη «Τελος, θα μεινω με ενα!» τελικα δεν συνεβη.

Για αυτο θα ηθελα να πω σε ολες που εχετε περασει αποβολες, μην το βαζετε κατω, θελει μεγαλο αγωνα αλλα σιγουρα οι πληγες επουλωνονται καποια στιγμη και οταν θα παρετε τα μωρακια σας αγκαλια θα τα ξεχασετε ολα!

Με αγαπη

Κατερινα

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com