Της κρατώ το χέρι…
Να σας πω κάτι; Έναν ολόκληρο χρόνο προσπάθησα να αποφύγω όσο το δυνατό περισσότερο τους μεγάλους κουκουβαγισμούς… Είναι δύσκολο, ειδικά για μια πρωτομάνα να μην μιλάει συνέχεια για το παιδάκι της, πόσο μάλλον να μην το καμαρώνει. Το «Άλλη παιδί δεν έκανε, μόνο η Μαριώ τον Γιάννη» δεν μπορεί να βγήκε τυχαία, έτσι δεν είναι;
Τις τελευταίες μέρες όμως… Χμ, δεν ξέρω… Τις τελευταίες μέρες νιώθω μια συγκίνηση άνευ προηγουμένου. Μεγαλύτερη και απ’ όταν γεννήθηκε, μεγαλύτερη και απ’ όταν την θήλασα για πρώτη φορά, μεγαλύτερη από τη βάπτιση, τα γενέθλια… Είναι σχεδόν καθημερινή και δεν περιγράφεται με λόγια…
Είναι εκείνες οι στιγμές της μέρας που θέλει, ας πούμε, να φτάσει κάποιο παιχνίδι της στην άλλη άκρη του σαλονιού και ενώ μπορεί να πάει πιασμένη από έπιπλο σε έπιπλο, όταν με συναντάει στη διαδρομή της απλώνει το χεράκι της να την πιάσω να πάμε μαζί.
Είναι τα αμέτρητα λεπτά που μπορεί να περπατάει πιασμένη από τα χέρια μου. Αισθάνομαι πως αν δεν σταματούσα εγώ, θα άντεχε να κάνει μαζί μου τον γύρο του κόσμου χωρίς σταματημό.
Είναι κάποια βράδια που επηρεασμένη από όλες αυτές τις μεγάλες αλλαγές στη ζωή της ξυπνάει στον ύπνο της και με καλεί. Δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο από το να βάλει το χέρι της μέσα στο δικό μου. Σε 1-2 δευτερόλεπτα ξαναβυθίζεται στα όνειρά της.
Το χέρι της μέσα στο δικό μου! Είναι ένα χεράκι τόσο δα, πολλές φορές είναι σαλιωμένο -άτιμα δόντια!-, άλλες φορές έχει πάνω υπολείμματα μπανάνας ή μήλου, κάποιες φορές σφίγγει κάποιο μωρομάντηλο που λίγο νωρίτερα «έκλεψε» κρυφά. Όπως και να ‘ναι, όμως, κάθε μα κάθε φορά που βάζει το χέρι της μέσα στο δικό μου, είναι λες και ακούω ένα «Κλινγκ!» σαν να κλείδωσε το ένα χέρι με το άλλο και κάθε φορά συγκινούμαι απίστευτα και χαμογελάω σαν χαζή.
Με κολακεύει τόσο πολύ η σιγουριά που νιώθει όταν με κρατάει. Και ας είναι κάτι δεδομένο, αφού είμαι η μαμά της!
Νομίζω πως τα λόγια σου εκφράζουν απόλυτα όσα νιώθω κι εγώ για τη μικρή μου...
ax re olibia me ekanes kai eklapsa polu.kai egw otan koimamai me thn glukia mou koroula etsi kanei bazei to xeraki ths mesa sto diko mou kai koimatai toso gluka pou mou erxetai na thn faw kai na klaiw mazi.
Για 6 μηνες που ειχαμε την κουνια στην κρεβατοκαμαρα κοιμομασταν χερι χερι ολη νυχτα!!!δηλ. Μου κρατουσε το μικρο δαχτυλακι, εννοειται το χερι μου μεσα απο τα καγκελα κ ουτε για μια στιγνη δεν σκεφτηκα οτι ειναι κουραστικο!μολις την βγαλαμε απο το δωματιο της κρατουσα το χερι μεχρι να κοιμηθει....τωρα που ηρθε κ ο μπεμπούλης δεν εχω αυτη την πολυτέλεια....κ αισθάνομαι τυψεις....γίνεται ενας μικρος χαμος στο σπιτι....αλλα σαν μ´αγκαλιασουν κ μου σκασουν ενα φιλι ξεχναω ολη την κουραση...
ενιωσα τοσες ενοχες...για τις φορες που τον μαλωνω. πραγματικα ειναι η ζωη μου και μεκανες να κλαψω ολιβια... τα ιδια νιωθω και γω,οσο για τα μωρομαντηλα που κλεβουν -χιχι-ολα τα μωρακια την ιδια χαρα νιωθουν οταν το κανουν!!!
αχ πόσο σε καταλαβαίνω όταν λες ότι ξυπνάει στον ύπνο της και σε καλεί...κάποτε (πριν γίνω μαμά) όταν ξυπνούσα από κάποιο θόρυβο την νύχτα εκνευριζόμουν, τώρα όσο κουρασμένη και να είμαι πετάγομαι στο λεπτό από το κρεβάτι και το μόνο που κάνω είναι να χαμογελάω γιατί θα την δω για μερικά δευτερόλεπτα μέχρι να της βάλω την πιπίλα στο στόμα και να ξαναπέσω για ύπνο
>αχ ολιβιαααααααααααααααα ολος ο κοσμος ειναι τα παιδια μας και οταν μας χρειαζονται εμεις εκει παντα ακομα και αν πριν ειχαν φαει μπανανα και θελουν να μας παρουν αγκαλιτσα η να μας κρατησουν απο το χερι η να μας δωσουν ενα φιλακι και εγω ετσι νιωθω οταν ο γιαννης ξαφνικα με φωναζει"μαμαααααααα μου "και ερχεται και με αρπαζει απο το ποδι και μου λεει ελα μαμα παμε αχχχχχχχχχχχχχχχχχ ερωτας μεγαλος φαντασου ποσο θα τρελαθω οταν μεγαλωσει και ο μικροςαχ αχ αχ αχ
>Kαι που να δεις οταν θα παει σχολειο,οταν θα δινει εξετασεις,οταν θα παρει το πτυχιο της,οταν οταν οταν...κ τοσα ακομα...ειμαι 20 χρονων κ βλεπω τους δικους μου να καμαρωνουν καθε μερα...να εισαι γερη Ολιβια γιατι εχει μελλον!!!
>ειναι φοβερος ο δεσμος της μανας και του παιδιου τελικα. απορω πως μπορουν μερικες "μανες" και δεν αγαπουν τα παιδια τους..Οταν κραταω στην αγκαλια μου την Μαργαριτα , την κορη μου, νομιζω οτι ειμαστε ενα!
>όντως αυτα τα υπεροχά πλασματάκια μας γεμίζουν καθημερινά με χαρές που ποτέ δεν είχαμε φανταστεί. Και εμένα με τρελένει όταν μέσα στην νύχτα με φωνάζει και ανακουφίζεται με την παρουσία μου...νίωθω φοβερή τιμή και υπερηφάνια που μπορώ να της προσφέρω ηρεμία και ασφάλεια!
....μπράβο Ολίβια φοβερό κείμενο γιατί το έλεγα σε φιλές μου χωρίς παιδία και μου έλεγαν μάλλον είσαι τρελή να χαίρεσαι που σε ξυπνάει μέσα στην νύχτα και σε φωνάζει....
>οταν την βαζω για υπνο κανει σχεδον καθε βραδυ το ιδιο πραγμα..αγκαλιαζει το χερι μου και το βαζει κατω απο το μαγουλο της και μου λεει "μαμα εγω θα κοιμηθω με το χερι σου σημερα.."
την αφηνω για λιγο και οσο το κραταει κλεινει τα ματια και εχει ενα χαμογελο ολο ζεστασια..
νομιζω ολιβια ολες οι μαμαδες σε νιωθουμε..
μ'αρεσε πολυ αυτο που ειπες..οτι σε κολακευει ο τροπος που σου δειχνει οτι σε χρειαζεται και σε θελει..και εμενα ακριβως το ιδιο..
νιωθω σιγουριά χάρη σε αυτην..
Νινα
>αχ, έκλαψα...πόσο με εκφράζεις!
elena
>Με εκανες να κλαψω παλι.Και δεν κλαιω ευκολα.
>Πολύ απλά με συγκίνησες για ακόμα μια φορά..... Και εγώ έτσι νιώθω με την 2 χρονών κορούλα μου..
Μαρία Β
>pwpw sugkinithika! k gw trellainomai twra pou o mikros einai 6 mhnwn k hdh mou kanei kapoia xadia pou den ekane prin k pou upodhlwnoun pio suneidhta oti me anagnwrizei ws th mama tou k me ksexwrizei :))) pou na kleisei k xrono! tha trellathw! ma pragmatika ti erwtas einai autos pou mporei na gennhthei anamesa se mia mana k to paidi ths!!!
Despoina
>θα συμφωνησω με την Μινα,δεν εχεις δει ακομα τιποτα!!!29 μηνων ειναι η δικη μου,κ οταν αντιγραφει αυτα που κανω με τρελενει!!!!!ειναι αλλιως τα κοριτσακια!!!!<3
>ME ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΣ ΠΟΛΥ ΜΕ ΑΥΤΑ ΣΟΥ ΤΑ ΛΟΓΙΑ! ΕΤΣΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΝΟΙΩΘΕΙ ΚΑΘΕ ΜΑΝΑ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ.....ΤΟ ΙΔΙΟ ΝΟΙΩΘΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΟΡΟΥΛΕΣ ΜΟΥ....ΕΙΔΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΙΚΡΟΥΛΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ 11 ΜΗΝΩΝ Κ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΠΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙΣ...ΜΕ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΜΟΥ ΚΟΡΗ ΤΟ ΕΖΗΣΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΟ ΞΑΝΑΖΩ! ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ....
>pote tha rthei kai mena to nini mou!!!exw mia pelwwwwwwwwwria laxtara!!!!
>Μου θύμησες έναν στίχο από ένα τραγούδι των owl city (Vanilla Twilight) κάπου λέει:
Cause the spaces between my fingers
Are right where yours fit perfectly...
Είναι τόσο γλυκό και τρυφερό...
Να είσαστε πάντα ευτυχισμένοι...
>wxou, pali suginh8hka!
teleutaia kanw k egw diafores tetoies skepseis k as einai i fouska mou mono 5misi minon akoma k as min exei perpathsei akoma k as min exoume giortasei ta prwta mas megala gene8lia...ka8e minas einai mia syginhsh!
auto to mikro xeraki pou les einai mia toooso megalh eutuxia!
na tin xairesai k na tin apolamvaneis oso mporeis olivia mou kai oles oi manoules tou kosmou!
>εχω και εγω δυο κορες,δυο και πεντε και νιωθω ακριβως αυτα που νιωθεις και εσυ.εμενα η μικρη ανεβαινει στο τραπεζακι,με φωναζει να παω κοντα της και αμεσως κανει μια βουτια και πηδαει χωρις δυσταγμο γιατι ξερει πως ειμαι εγω εκει και θα την πιασω αμεσως και δεν θα την αφησω να πεσει.ιωαννα
>ax olivia posa akoma exeis na nioseis...ki ego ta idia aisthanomai,ta idia synaisthimata niotho ,otan aplonei ta xerakia tou to diko mou zouzouni,na piasei ta dika mou,eidika to vrady pou ton vazo gia ypno,otan kathomai ki ego dipla sto krevati mou,vgazei ta xerakia tou apo tin kounia na piasei ta dika mou!!!1pethainooooooooo ki as to exo xanazhsei alles treis fores!!!!! kathe fora einai to idio synaisthima!!!1na xairesai tin kathe stigmi me tin athinoula giati einai afta pou menoun na thimomaste otan megalonoun ta zouzounia mas!filiaaaaaa
>ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΜΙΛΑΣ ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΙΚΡΗ ΣΟΥ.ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΚΑΙ ΓΩ ΤΑ ΙΔΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.ΕΧΩ 2 ΚΟΡΙΤΣΑΚΙΑ 1,5 ΚΑΙ 5 ΚΑΙ ΕΧΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΟΤΙ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΕΙΔΕΣ ΤΙΠΟΤΑ.ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΟΜΩΣ ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΑΣΧΗΜΑ ΓΙΑΤΙ Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΜΕ ΚΑΤΑΒΑΛΛΟΥΝ ΚΑΙ ΕΤΣΙ, ΝΑΙ, ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΟΤΑΝ ΞΥΠΝΑΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΠΝΟ ΤΗΣ ΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑΖΩ ΣΤΟΡΓΙΚΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΝΑΝΟΥΡΙΖΩ, ΑΛΛΑ ΑΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΘΥΜΩΝΩ ΝΕΥΡΙΑΖΩ (ΠΑΛΙ ΤΙΣ ΑΓΚΑΛΙΑΖΩ ΟΜΩΣ ;-)) ΚΑΙ ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΓΩ ΔΕΝ ΕΧΩ ΕΝΑ ΜΩΡΟ ΠΟΥ ΑΠΛΑ ΝΑ ΘΕΛΕΙ ΕΝΑ ΚΡΑΤΗΜΑ ΧΕΡΙΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙ ΞΑΝΑ...;