Το μωρό μετά τον πρώτο χρόνο
Με το που σβήσει ένα μωρό το πρώτο του κεράκι, κάθε μα κάθε μέρα είναι και μια νέα περιπέτεια και συνοδεύεται από μία και δύο και τρεις νέες ανακαλύψεις.
Μέχρι τις 23 Φεβρουαρίου η Αθηνά ήταν το πιο ήσυχο παιδί του κόσμου. Τόσο ήσυχο που ώρες ώρες ανησυχούσα. Μου φαινόταν απίστευτο το ότι καθόταν και έπαιζε ήρεμα και καλά πάνω στο χαλί για μία ώρα και, ότι δεν έκλαιγε, ότι δεν τσατιζόταν.
Αφήστε που δεν μπουσουλούσε, ούτε έκανε καμιά προσπάθεια να περπατήσει και με είχαν ζώσει τα μαύρα φίδια. Ναι, το παραδέχομαι, είχα πάθει έναν μίνι πανικό. Σε σημείο να πάρω την παιδίατρό μας και να της κλαφτώ να μου συστήσει έναν νευρολόγο. Η Ζωή γέλασε και μου είπε «Κοίτα, δεν χρειάζεται νευρολόγο το παιδί, αλλά είμαι μάνα και σε καταλαβαίνω«. Ο Μάνος ούτε να το συζητήσει, με περνούσε για τρελή.
Ευτυχώς, όντως, δεν χρειάστηκε νευρολόγος (και όχι τίποτα, δικαιώθηκε και ο Μάνος, χαχα). Γιατί από τις 24 Φεβρουαρίου και μετά, από την ημέρα των γενεθλίων της δηλαδή, η κόρη μας άλλαξε. Η κόρη μας πια αλωνίζει σε όλο το σπίτι, στηριζόμενη μεν, αλλά είναι πια θέμα χρόνου να φύγει μόνη της, μπουσουλάει τύπου κομμάντο-σκουλήκι (ο καθένας με τον τρόπο του), θέλει να παίζουμε μαζί της, δεν κάθεται ήσυχη σε ένα μέρος πάνω από λίγα λεπτά, μαθαίνει τώρα να ζωγραφίζει με κηρομπογιές (ναι, ναι, μπορεί να είναι νωρίς, αλλά το τόλμησα!), αύξησε το λεξιλόγιό της, έγινε πιο κοινωνική, θέλει να τρώει μόνη και τραγουδάει όλη μέρα. Όλη μέρα όμως!
Εξακολουθεί και κάνει ντροπές όταν είναι με ξένους ή ανάμεσα σε πολύ κόσμο, αλλά σιγά σιγά το ξεπερνάει και αυτό (ε είναι και ιχθύς, μία συστολή πάντα θα την έχει όπως μου λένε!).
Μέσα σε λίγες μέρες, το μωρό μας έχει γίνει ανθρωπάκι, ζιζανιάκι, ζουζουνάκι. Μιλάμε για κανονική μετάλλαξη.
Φανταστείτε ότι κουράζεται τόσο πολύ από το συνεχές πήγαινε έλα, σκαρφάλωμα και παιχνίδι που έχει μεταφέρει την ώρα του ύπνου της από τις 9 στις 8. Δυο φορές αποκοιμήθηκε την ώρα που της ετοίμαζα το γάλα και την τάισα κοιμισμένη. Τόσο κουρασμένη ήταν!
Για να μην πω για την ανάπτυξη… Από τη Δευτέρα που την έφερα πίσω στην Αθήνα μέχρι σήμερα που σας γράφω, αισθάνομαι ότι έχει ψηλώσει. Μπορεί να είμαι τρελή… Θα δούμε την Δευτέρα που θα πάμε για εμβόλιο και θα μετρηθούμε μετά από 3 μήνες…
Το έβλεπα και στα παιδάκια των φίλων μου: ακόμα και στις φωτογραφίες έβλεπα τεράστια διαφορά βδομάδα με τη βδομάδα μετά τον πρώτο χρόνο…
Μέσα μου ελπίζω -παρά τη ζωηράδα- να συνεχίσει να είναι καλόβολο παιδάκι και να μην μεταλλαχτεί σε τερατάκι όπως με είχαν προειδοποιήσει διάφορες κυρίες…
«Έτσι ήσυχος ήταν και του αδερφού μου ο γιος και τώρα κάθε τρεις και λίγο τον τρέχουμε για ράμματα«
Σας αφήνω… Πάω να μαζέψω το χάος στο σαλόνι! Το έχουμε κάνει κανονικό παιδότοπο!
Φιλιά
Ολίβια
>Τόσο όμορφο όταν γίνεται αυτή η μεταμόρφωση!
Τώρα θα ξεκινήσει να εξερευνά τον κόσμο "αυτοκίνητη"!
Καλές βόλτες και καλό babyproofing!
Να σου ζήσει!
>αχ ολιβια γελασα πολυ με το ποστ σου..περασα περιπου τα ιδια με μονη διαφορα το περπατημα..εμας δεν μπουσουλισε ουτε δευτερολεπτο..περπατησε με τη μια απο 10 μισο μηνων..
ηταν ετσι οπως τα λες,ηρεμο,καλοβολο και κοινωνικο παιδακι και ξαφνικα αρχισε η μεταλλαξη!τωρα καθε μιση ωρα μαζευω το τσουναμι που περναει απο το σαλονι...εκει που τα εχω μαζεψει ολα ξανα φτου και απο την αρχη!
ανακαλυψε την ανεξαρτησια της και μαζι με αυτο και την δυναμη της να κανει το δικο της..
ευτυχως οσο και αν ζωηρεψε δεν επαψε να ειναι ενα καλο παιδακι που μπορεις να συννενοηθεις..
τωρα απλα χρησιμοποιω αλλες μεθοδους..για παραδειγμα παιρνω μια σακουλα και λεω φωναχτα "περναει ο σκουπιδιαρης και οτι βρει στο πατωμα,στους καναπεδες και στα τραπεζια το μαζευει και το πεταειιιιι!"
σιφουνας γινεται η μικρη για να προλαβει να τα μαζεψει πριν περασει η...σκουπιδιαρα!!!
Νινα
>Και που είσαι ακομα Ολιβια!!!Ο γιος μου όταν ήταν μωρό ήταν πάρα πολύ ήσυχος.Στα 1,5 που ήταν και καλοκαίρι ενα θα σου πω: Την έβγαλα ένα καλοκαίρι στον κήπο τι και αν ήταν 10,11,2 το μεσημερι,3!!Τι και αν είχε 40 βαθμούς εμείς στον κήπο. Σε κάποια φάση δεν ήθελε να μπει ούτε το βράδυ για ύπνο μεσα στο σπίτι!!!!
>Είναι η ώρα της να εξερευνήσει τον κόσμο ακόμα καλύτερα αφού άρχισε να δηλωνει την ανεξαρτησία της.
Ο γιος μου απο σκουλίκι όπως λες, περπάτησε κατευθείαν. Δεν μπουσούλησε κανονικά. Μετά που δυνάμωσαν τα πόδια του μπουσουλουσε και περπατούσε. Πάντως από τη στιγμή που περπάτησε εγώ ηρέμισα και δεν έτρεχα από πίσω του. Άλλοι τρέχουνε και το θεωρουν πιο δύσκολο.
(ωστε οι ιχθύς είναι χαμηλοβλεπούσες ε??? χαχα..για να τσεκάρω και γω την κορούλα μου)
>αχου μωρέ... τι μικρο πατουσινι ειναι αυτο? οτι πρεπει για φιλημα! να της το φιλησεις απο μενα θελω! πες της αυτο το φιλη ειναι απο μια ηλεκτρονικη θεια... χεχε
και να της διαβασεις και το παραμυθι που χα γραψει για αυτη στα γενέθλιά της. Μη το ξεχασεις... το ειχα εμπνευστει αποκλειστικα απο τη μικρη σου! :)
καλημεραααα