Ο μπαμπάς μου πρόλαβε να αγκαλιάσει το εγγονάκι του!

17/04/2011

Η ιστορία της Άννας<
(Η Άννα γέννησε με καισαρική και ολική νάρκωση)

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Λάρισα. Το 1997 ήμουν 19 χρονών, ήρθα στην Αθήνα για σπουδές. Ένα μήνα μετά γνώρισα τον άντρα μου και 5 μήνες μετά αρραβωνιαστήκαμε. Οι γονείς μου δε μπορούσαν να δεχτούν με τίποτα ότι θα έμενα μακριά τους και τότε δεν καταλάβαινα το γιατί, δεν ήμουν μάνα βλέπετε…

Τελικά το δέχτηκαν, σε 4 χρόνια πήρα το πτυχίο μου και παντρευτήκαμε. Άρχισαν λοιπόν οι ευχές με το καλό ένα παιδάκι και τα συναφή. Οι μήνες πέρναγαν, γίνανε χρόνια, οι φίλες μου έγιναν μητέρες κι εγώ σταμάτησα να κάνω παρέα μαζί τους… Παντρεύτηκε η κόρη της αδερφής μου, έκανε το πρώτο της παιδάκι, το δεύτερο κι εγώ είχα μόνο τις ευχές…

Ο μπαμπάς μου άρρωστος με καρδιά και μεγάλος σε ηλικία με παρακαλούσε να πάω σε γιατρό και δάκρυζε κάθε φορά που αγκάλιαζα παιδάκι μα εγώ από το πείσμα μου έλεγα «Όχι, δε θέλω ακόμη παιδιά!«. Επέμενα τόσο που νομίζω πως κάποια στιγμή το πίστεψα κι εγώ.

Ο άντρας μου παραπονιόταν, εγώ έφτασα 32 χρονών εκείνος 34 και είχαμε μόνο ευχές…

Τελικά πήγα για εξετάσεις. «Ενδομητρίωση«, μου είπανε και μετά από 3 αποτυχημένες σπερματεγχύσεις πήγα για εξωσωματική.

14 μέρες μετά, στις 24/3 η β χοριακή θετική..

«Έγκυος!» μου λέει ο γιατρός «αλλά επανέλαβε τη σε 2 μέρες«. Στο σπίτι όλοι ξετρελαμένοι.

Δυο μέρες μετά η χοριακή είχε ανέβει λίγο ενώ έπρεπε να διπλασιαστεί. «Παλινδρόμησε δυστυχώς«, μου είπε ο γιατρός «κόψε τα χάπια και θα σου έρθει περίοδος«

Η απογοήτευση δύο φορές μεγαλύτερη. Πέρασαν 2 εβδομάδες και η περίοδος τίποτα, παίρνω το γιατρό «Έλα να σε δω«, μου λέει. Στο μόνιτορ είδα ένα στρογγυλό πράγμα, τον ακούω να λέει «Έλα Χριστέ μου!» και να φωνάζει τον άντρα μου.

Απορημένη τον κοιτάζω και ξαφνικά ακούω μια καρδούλα να χτυπά γρήγορα. Κλαίω ασταμάτητα αλλά αυτή τη φορά από ευτυχία… Η εγκυμοσύνη συνεχίστηκε με καθημερινούς εμετούς και ναυτίες (όταν γέννησα ήμουν 13 κιλά λιγότερο από ότι πριν μείνω έγκυος)

15 Μαΐου χτυπά το τηλέφωνο. Η αδερφή μου κλαμμένη: ο μπαμπάς έχει καρκίνο στον πνεύμονα σε προχωρημένο στάδιο. Σωριάστηκα, ο άντρας μου προσπαθεί να με συνεφέρει και μου λέει «Σκέψου το μωρό!«. Τότε είπα κάτι που θα μετανιώνω όλη μου τη ζωή «Παιδί θα κάνω κι άλλο, πατέρα όμως;«

Το βράδυ με μετάφεραν στο Λητώ με συσπάσεις. Στο κρεβάτι, φάρμακα μέχρι τον Αύγουστο, τότε επιτέλους πήγα στον μπαμπά μου.

Σεπτέμβρη αρχίζω να πονάω στα πόδια, σε λίγες μέρες είχα παραλύσει και δεν άντεχα ούτε στο κρεβάτι. Η μήτρα πίεζε τα νεύρα της μέσης. Εξετάσεις και να και μια λοίμωξη που δε βρίσκαμε που είναι.

«Δε τον γλιτώνεις με τίποτα τον πρόωρο τοκετό» μου λέει ο γιατρός και 32 εβδομάδων γεννάω τη κόρη μου με ραντεβού και ολική νάρκωση. Οταν συνήλθα είχα περίεργη ψυχολογία, το μωρό σε θερμοκοιτίδα και εγώ δε πήγα να το δω.

«Θα σου περάσει» λέει η αδερφή μου, η μαμά μου δεν ήταν εκεί, ήταν με τον πατέρα και η απουσία τους ήταν έντονη. Την επόμενη μέρα την είδα, μου έμοιαζε κι όταν την άγγιξα την ερωτευτηκα…

Ένα μήνα μετά Χριστούγεννα την πήγα στο μπαμπά μου.Έκλαιγε σα μωρό παιδί και μου λέει «Παρακαλούσα χρόνια τη Παναγία να σε δω να κρατάς ένα μωρό στην αγκαλιά σου όπως εκείνη τον Χριστό και μετά να πεθάνω…«

3 μήνες μετά ανέβηκε στον ουρανό για να μας προσέχει από κει.

Με όλα αυτά έχασα τις ημερομηνίες και τον Ιούνιο συνειδητοποιώ ότι δεν έχω περίοδό εδώ και καιρό. Πάω στο γιατρό και μου λέει «9 εβδομάδων έγκυος!«. Τι;;;

Δυστυχώς η χαρά δε κράτησε πολύ. Στη β επιπέδου μου είπαν 1:2 για down, το επιβεβαίωσε και η τροφοβλάστη και αναγκάστηκα να τη διακόψω με βαριά καρδια γατί σκεφτόμουν το άλλο μου παιδί.

Από εκείνη τη μέρα βλέπω σχεδόν κάθε βράδυ το ίδιο όνειρο. Ένας κήπος και ο μπαμπάς μου να κρατά από το χέρι ένα μικρο αγοράκι και να απομακρύνονται…..

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com

545shares

Anonymous Απρίλιος 17, 15:57

>Με συγκίνησες πραγματικά Άννα μου,είσαι δυνατό κορίτσι -πάλεψε τώρα για το μωρό σου...το αγοράκι το προσέχει ο μπαμπά σου...
Απάντηση
καλι Απρίλιος 17, 15:55

>κλαιω κλαιω κλαιω!!!!!!!!να χαιρεσαι το μωρακι σου και να ξερεις οτι παντα θα εχεις καποιους να προστατευουν εσενα και την οικογενεια σου απο κει ψηλα!!!!!
Απάντηση
Anonymous Απρίλιος 17, 15:51

>τρομερη ιστορια... να χαιρεσαι το κοριτσακι σου και ευχομαι να κανεις κι αλλα παιδακια...
Απάντηση
Anonymous Απρίλιος 17, 15:46

>Παναγίτσα μου...ανατρίχιασα... Να είσαι γερή κοπέλα μου και να χαίρεσαι το παιδάκι σου...
Απάντηση
Anonymous Απρίλιος 17, 15:45

>den to pisteyo exo anatrixiasei k dakrisei. o theos na mas exei oloys kala na xairesai tin oikogeneia soy kopela moy.ola gia kalo ginontai!!! zoi
Απάντηση