Το γνώριζα από καιρό ότι το Αρεταίειο και το Αιγινήτειο κινδύνευαν να «κλείσουν». Και τελικά σήμερα διάβασα ότι σύμφωνα με απόφαση της Πανεπιστημιακής τους διοίκησης, τα πανεπιστημιακά νοσοκομεία Αρεταίειο και Αιγινήτειο αναστέλλουν από σήμερα 8/4/11 την λειτουργία τους (τουλάχιστον μέχρι νεωτέρας).

Είναι τελείως ειρωνικό, μιας και χθες σε μια συζήτησή μου με μανούλες στο chat του Ελληνίδες Μαμάδες, έτυχε να ήμαστε 4 μανούλες που γεννήσαμε στο Αρεταίειο και λέγαμε πόσο καλές εντυπώσεις είχαμε και ότι θα ξαναγυρίσουμε εκεί για τα επόμενα παιδάκια μας.

Δεν σας κρύβω ότι στεναχωρέθηκα ΠΟΛΥ.

Όταν στον 6ο μήνα της εγκυμοσύνης μου αποφάσισα να γεννήσω σε δημόσιο νοσοκομείο, πολλοί ήταν εκείνοι που μου είπαν ότι κάνω του κεφαλιού μου και αμάν πώς κάνω κάτι τόσο… τολμηρό.

Οι εντυπώσεις μου από το Αρεταίειο ήταν οι καλύτερες. Από τον τοκετό μέχρι και την παραμονή μου εκεί, δεν είχα κανένα παράπονο. Το αντίθετο: θυμάμαι με πολλή αγάπη και ευγνωμοσύνη πολλούς από τους ανθρώπους εκεί (γιατρούς, μαίες, νοσηλευτές) που με βοήθησαν εκείνες τις μέρες. Αισθανόμουν σαν στο… σπίτι μου. Σε σημείο να ψιλοστεναχωρεθώ και λίγο τη μέρα που φεύγαμε.

Γιατί κλείνει το Αρεταίειο (και το Αιγινήτειο); 


Η απόφαση ελήφθη λόγω του οικονομικού αδιεξόδου, στο οποίο για πρώτη φορά στην ιστορία τους έχουν περιέλθει και για το οποίο αποκλειστικά υπεύθυνα είναι τα Υπουργεία Οικονομικών και Υγείας (πηγή tromaktiko)


Μου προκαλεί απέραντη θλίψη να μαθαίνω ότι δύο από τα σημαντικότερα πανεπιστημιακά νοσοκομεία κλείνουν. Το Αρεταίειο εγκαινιάστηκε το 1898 και μετράει περισσότερα από 100 χρόνια προσφοράς στην υγεία! (Διαβάστε εδώ)

Και όλο μου έρχεται στο μυαλό ένας στίχος των Goin’ Through… «Πού είναι η υγεία; Πού είναι η παιδεία σας; Κύριε Υπουργέ, μπιπ τα υπουργεία σας!»

Όλο και περισσότερες Ελληνίδες εμπιστεύονται ξανά και στρέφονται προς τα δημόσια μαιευτήρια εδώ και 1-2 χρόνια. Αν σήμερα το Αρεταίειο έκλεισε, τι επιφυλάσσει το μέλλον και για τα υπόλοιπα;

Ειλικρινά δεν τολμώ να φανταστώ… (Ή μήπως να φανταστώ; Διαβάστε για τις μελλοντικές συγχωνεύσεις νοσοκομείων εδώ!)


Βρίσκομαι συνέχεια σε συζητήσεις περί ιδιωτικών και δημόσιων μαιευτηρίων. Ο καθένας λέει την άποψή του, σύμφωνα με τις εμπειρίες του και σύμφωνα με τις ιστορίες που άκουσε από τρίτους. Για τα δημόσια μαιευτήρια έχω διαβάσει ότι είναι βρώμικα, είναι ανεύθυνα, ότι δεν είναι για να εμπιστεύεσαι το μωρό σου, ένα κάρο ιστορίες για αγρίους. Αντίστοιχες ιστορίες έχω διαβάσει και για τα ιδιωτικά. Λίγο πολύ ο καθένας θέλει να υποστηρίξει την επιλογή του.

Η άποψή μου ήταν εξ αρχής η εξής: καλά μαιευτήρια υπάρχουν, τόσο ιδιωτικά όσο και δημόσια. Καλοί γιατροί επίσης, όπως και «κακοί» και στα δύο είδη. Δεν μου αρέσει να βάζω ταμπέλες, τύπου το δημόσιο είναι καλό και το ιδιωτικό το κακό και τούμπαλιν.

Η δικιά μου ένσταση και αντίθεση ήταν και είναι στον όγκο και τη λογική των χρημάτων που καλείται να δώσει ένα ζευγάρι προκειμένου να γεννήσει το παιδί του σε ιδιωτικό μαιευτήριο. Δεν είναι θέμα μόνο του να μην τα διαθέτει κανείς, είναι και θέμα διαφορετικής άποψης σχετικά με το… κόστος ενός τοκετού.

Επειδή όμως θέλουμε να μιλάμε για δημόσια υγεία και επειδή σίγουρα ένα τεράστιο -πια- ποσοστό  ανθρώπων έχει ανάγκη να χρησιμοποιήσει τη δημόσια υγεία που δικαιωματικά του αναλογεί, είναι λυπηρό και τρομακτικό να κλείνουν κάποια δημόσια νοσοκομεία. Και όλο και περισσότερα έχουν αρχίσει να υπολειτουργούν, άρα ίσως και το δικό τους τέλος δεν είναι μακριά.

Και ταυτόχρονα σκέφτομαι και τους συμφοιτητές μου, οι οποίοι σε αντίθεση με εμένα, εξακολουθούν να ονειρεύονται να γίνουν κάποια μέρα γιατροί. Με το κλείσιμο πανεπιστημιακών νοσοκομείων είναι και το δικό τους μέλλον δυσοίωνο, τουλάχιστον όσο παραμένουν στην Ελλάδα.

Μεγάλο θέμα, σας λέω… Πολύ μεγάλο…

Μακάρι να γίνει κάτι -δεν ξέρω τι- και να αλλάξει η παρούσα κατάσταση. Τι να πρωτο-αλλάξει, θα μου πείτε… Δεν ξέρω… Πάντως θα ήθελα να μην είναι η κόρη μου ένα από τα τελευταία βρεφάκια που γεννήθηκαν στο Αρεταίειο. Κατά τη γνώμη μου, στο μαιευτήριο αυτό αξίζει πραγματικά να πάρουν την πρώτη τους ανάσα πολλά, πάρα πολλά ακόμη μωράκια…