Σήμερα με ρώτησε η Δέσποινα αν τρελαίνομαι που έχω κοριτσάκι. Φυσικά και τρελαίνομαι!
«Θα τρελαινόσουν το ίδιο αν είχες αγοράκι;«, συμπλήρωσε
Προσπάθησα να της αναλύσω κάποιες σκέψεις μου πάνω σ’ αυτό, αλλά το άφησα στη μέση, γιατί για να πω την αλήθεια, δεν ξέρω από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω.
Είναι φως φανάρι ότι άλλη είναι η σχέση της μάνας με τον γιο και άλλη με την κόρη. Ναι, το παιδί είναι παιδί ότι φύλο και να έχει, αλλά δεν μπορώ να αγνοήσω όλες τις εικόνες που μάζευε και μαζεύει το μυαλό μου χροοοοόνια ολόκληρα. Με τον γιο είναι πολύ εύκολο μια μαμά να πάθει έρωτα –και να μεταλλαχτεί αύριο μεθαύριο σε θανάσιμη πεθερά, άλλο πονεμένο κεφάλαιο και αυτό– ενώ η σχέση με την κόρη εγκυμονεί εξίσου σοβαρό «κίνδυνο» να περάσει σε επίπεδα ανταγωνιστικότητας ή να βγάλει πάνω της όλα της τα απωθημένα.
Είμαι η μαμά της Αθηνάς, του Αρχέλαου και του Άγγελου. Λατρεύω τη ζωή με τα πάνω και τα κάτω της. Όπως άλλωστε λατρεύω το να είμαι μαμά! Σπούδασα Ιατρική, ασχολήθηκα από νωρίς με τη μουσική, το γράψιμο και ένα σωρό άλλα πράγματα ώσπου με κέρδισε τελικά το internet που συνδυάζει τα πάντα! Ευχαριστώ που διαβάζετε το Είμαι Μαμά! Κατά κάποιο τρόπο, παιδάκι μου είναι και αυτό! :)
Εγω έζησα τον ανταγωνισμό της μητέρας μου και πάντοτε φοβόμουν τι μαμά θα γίνω εγω.. Ειδικά αν θα έκανΑ κορίτσι..τελικά όμως με το αγοράκι μου ένιωσα έναν σύμμαχο.. Καμία φορά βλέπω μέσα στα μάτια του τον αδερφό μου τον πατέρα μου τον άντρα μου..βέβαια παίζει ρόλο η ψυχολογία μου .. Έχει 8 μήνες που ξενητευτικα,έχω μόνο τα αγόρια μου.. Οπότε το θανάσιμη πεθερά το βλέπω να έρχεται..
Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψω πώς αισθάνομαι όταν ο δίχρονος γιος μου κουλουριάζεται στην αγκαλιά μου, μου χαιδεύει τα μαλλιά και βάζει το πρόσωπο του στο λαιμό μου για να μυρίσει το άρωμα μου είτε φοράω είτε όχι. Δεν υπάρχει τέτοιος άντρας λέμε!!! Λιώνω...
εγώ λοιπόν μεγάλωσα σε ένα σόι γεμάτο κορίτσια...μόνο κορίτσια...7 ξαδέλφες...μία αδελφή...μία ανιψιά...μένω έγκυος...σίγουρη για κοροτσάκι...(δεν ήξερα από αγόρια και τίποτα) και στο υπερηχογράφημα...βγαίνει ο νεαρός!Ομολογώ ότι πανικοβλήθηκα! Μετά από 2 χρόνια, του λέω ότι θα τον παντρευτώ όταν μεγαλώσει, αλλά θα πάμε στο εξωτερικό για να ζήσουμε τον έρωτά μας...εδω δεν θα μας αφήσουν...χιχιχι!!!
Καλημέρα... ρε κοριτσια καλα τα λέτε. Εχω μια κορη 10 χρονών, την οποία έχω μεγαλώσει σχεδον μόνη μου - αν κ με τον πατερα της εχουμε πολυ καλές σχέσεις. Η σχεση μας ειναι υπερ του δεοντος καταπληκτικη. Κανουμε τα πάντα μαζι, από βόλτες μεχρι συζητησεις για τους έρωτες της, τα μυστικα της τα λέει πρώτα σε 'μένα. Αλλαζουμε ρουχα κλπ κλπ όλα αυτα τα χαριτωμένα... Κ πριν 5 μηνες εκανα ενα πανεμορφο γιοκα και η αλήθεια είναι οτι ενώ τρελαίνομαι όταν παιζουμε, τον βλέπω και λιώνω δηλαδή, ειναι ομως αλλιώς με τη Λευκοθέα... και νιώθω λίγο άσχημα γι' αυτό!!! Απλώς υποθέτω ότι με τη μικρη εχουμε χτισει μια σχεση 10 χρονων σιγα σιγα μετά απο παίδεμα, δυσκολίες, ομορφιες και οτι πια σεβομαστε η μια την άλλη σαν ατομα καταρχην...