Η κυρία «Δεν ξέρω τι θέλω»!
 |
| Έχει καταλάβει ήδη τι θα πει πόζα! |
Κάθε νύχτα τον τελευταίο καιρό, εκεί γύρω στις 8:30 το βράδυ, η κόρη μας μεταμορφώνεται στην κυρία «Δεν ξέρω τι θέλω«.
Φωτιά θα πέσει να με κάψει, αν πω ότι το παιδί μου είναι γενικά αναποφάσιστο, αλλά πραγματικά έχει κάποιες μέρες που μόλις το ρολόι δείξει 8 και μισή, η Αθηνά αρχίζει μια ασυνήθιστη για τα δεδομένα της γκρίνια.
Ενώ τραβάει τα αυτιά της και τρίβει τα μάτια της, ξεκάθαρο σημάδι ότι κουτουλάει από τη νύστα και τη βάζω για ύπνο και μου γυρίζει πλευρό, ύστερα από 10 λεπτά αρχίζει το τραγούδι και εκεί που πιστεύω ότι είναι ο τρόπος της να νανουριστεί, μετά μπήγει τις φωνές να τη σηκώσω.
Παίζει λίγη ώρα με τα παιχνίδια της, κάνουμε το «Βγαίνει η βαρκούλα του ψαρά» (τέλειος τρόπος για κοιλιακούς!), κάνει ποδήλατο και μετά δώστου πάλι τράβηγμα αυτιών και κλάψα να πάει στο κρεβάτι. Ε λέω «Κουράστηκε για τα καλά και θέλει να κοιμηθεί!»
Μόλις ξαπλώνει στο κρεβάτι, τινάζει το σεντόνι με τα πόδια της με μανία και αρχίζει να παλεύει μαζί του.
Ύστερα από λίγο βαριέται και θέλει να ξανασηκωθεί.
Βρε μήπως θέλει νερό;
Μήπως θέλει γάλα;
Μήπως θέλει αλλαγή πάνας;
Μήπως θέλει αγκαλιές;
Αγκαλιαζόμαστε με κλειστά φώτα, σκαρφαλώνει πάνω στο κεφάλι μου, μού τραβάει τα μαλλιά, βάζει το δάχτυλο στο στόμα μου να της το δαγκώσω (!!) και μετά λέει να ξανακοιμηθεί.
Μετά ξανασηκώνεται, παίζει λίγο, κάνουμε ξανά αγκαλιές μέχρι να κουραστεί εντελώς και να πέσει ξερή για ύπνο στο… κρεβάτι μας!
Αφού περάσουν 2 ωρίτσες που κοιμάται στο διπλό κρεβάτι μόνη της αραχτή, πασάς στα Γιάννενα, την παίρνω αγκαλιά και την μεταφέρω στο κρεβάτι της και η κυρία «Δεν ξέρω τι θέλω» είναι ξανά η γνωστή κυρία «Υπναρού» που και κανόνια δίπλα της να βαράνε, χαμπάρι δεν παίρνει!
Δεν ξέρω αν φταίνε τα δόντια, το γεγονός ότι μεγαλώνει, η υπερένταση από μια ολόκληρη μέρα νον στοπ ενέργειας, αλλά λιιιιίγο έχει αρχίσει να μου λείπει εκείνο το πιτσίνι που με το που το ρολόι έδειχνε 9, κοιμόταν όπου να ‘ναι, χωρίς καμία προσπάθεια.
Ε ναι, πρέπει πια να αποδεχτώ ότι το κορίτσι μου μεγάλωσε!!
(Το γράφω συνέχεια, αλλά μάλλον δεν λέω να το συνειδητοποιήσω!)
>@Ανώνυμος
Μαριάνα, το γνωρίζω το βιβλίο, όμως δεν νομίζω ότι ταιριάζει σε εμάς. Η μικρή μας από πάρα πολύ νωρίς έπεφτε μόνη της για ύπνο και το πήγαινε σερί μίνιμουν 8ωρο!
Απλά τώρα που μεγαλώνει, η υπερένταση της ημέρας δεν την αφήνει να κοιμηθεί με τη μία!
>Ολίβια εμένα μια φίλη καθώς και ο παιδίατρος μου πρότειναν να διαβάσω το βιβλίο "Κοιμήσου παιδί μου",πραγματικά είδα πως σε κάποιο βαθμό με βοήθησε και το μωρό κοιμάται μόνο του χωρίς να το νανουρίσω.Θέλει μόνο λίγη αποφασιστικότητα και περίπου μια εβδομάδα εκπαίδευσης.Μακάρι να σε βοηθήσει και σένα....γιατί πολύ σύντομα θα νιώθεις πολύ κουρασμένη απο την διαδικασία του ύπνου!Φιλικά,Μαριάνα
>α επίσης μη ξεχάσω... για να κοιμηθεί μπανακι, γαλατακι, αγκαλιτσα και το δάχτυλο στο στόμα μου(καινούρια μόδα)!!!
>Πω,πω δεν είμαι μόνη τελικά ε;;;
Από πολύ μικρό το νινί μας στις 8-8.30 αρχίζει τη γκρίνια!!! Στην αρχή είχα κουραστεί με το να τον πηγαινωφέρνω στο κρεβατάκι του. Τωρα τελευταία "ο κύριος δε ξέρω τι θέλω" κοιμάται μισή ωρίτσα κ ξυπνάει με τρελλά κέφια!!! Μέχρι τις 11 παρακαλώ παίζουμε και μετά κοιμάται κανονικά!! Δε γίνεται με τπτ να κοιμηθεί από τις 8.30 σερι μέχρι το πρωι.