Tι γνώμη έχω για την αγκαλιά

Έλαβα χθες ένα από τα πιο σύντομα και περιεκτικά e-mails της ζωής μου:

«Ολιβια, γεια σου! Είμαι μια νέα, τρελαμένη μανούλα! Θέλω να ξέρω την άποψή σου για τις αγκαλιές! Φιλάκια«

Η άποψή μου για τις αγκαλιές… Χμμμ…

Η αγκαλιά…

Ανακουφίζει τον πόνο (των δοντιών, των κολικών, των καρούμπαλων)

Κάνει τα μωράκια να γουργουρίζουν σαν γατιά

Κάνει τον εφιάλτη να φύγει μακριά

Γεμίζει την ψυχή χαρά

Δίνει στο μωράκι σιγουριά

Είναι κάθε φορά λες και είναι η πρώτη φορά

Δεν στοιχίζει τίποτα, αλλά είναι ανεκτίμητης αξίας!

Ευχαριστώ τον Θεό και την ζωή που μου έχω δίπλα μου ανθρώπους που δεν ξεστόμισαν ούτε μια φορά την ατάκα «Μην την παίρνεις αγκαλιά γιατί θα την κακομάθεις«

Δεν έχω διαβάσει ΤΙΠΟΤΑ για τις αγκαλιές, καμία θεωρία, ξέρω μόνο πως το ένστικτό μου με κάνει να μην τις τσιγκουνεύομαι ΚΑΘΟΛΟΥ.

Κάνω συχνά του κεφαλιού μου, όμως μόνο για τις αγκαλιές που χαρίζω καθημερινά στην κόρη μου, μπορώ να είμαι 100% σίγουρη πως δεν πρόκειται να της κάνουν κανένα κακό, παρά μόνο να της δώσουν όλη την ασφάλεια και την σιγουριά που χρειάζεται κάθε μωρό τα πρώτα χρόνια της ζωής του, ώστε να μεγαλώσει και να είναι ένας συναισθηματικά γεμάτος άνθρωπος.

Η μαιμού αγκαλιάζει το μαιμουδάκι της και η γάτα το γατάκι της. Έτσι και η ανθρωπίνα το ανθρωπάκι της.

Αυτή είναι η γνώμη μου για την αγκαλιά. Είναι το πιο αυτονόητο και ταυτόχρονα ένα από τα πιο πολύτιμα πράγματα που μπορούμε να προσφέρουμε στα παιδάκια μας!

(Συμφωνεί και ο μπαμπάς της σε όλα τα παραπάνω!!)

Ολίβια