Μια επεισοδιακή εγκυμοσύνη! (#186)
Η ιστορία της Βούλας
(Η Βούλα γέννησε με καισαρική και ολική νάρκωση)
Εγώ θα χαρακτήριζα τον εαυτο μου «γκαντεμη», γιατι και στα δυο μου παιδια, ημουν απο τις ατυχες, αφου γεννηθηκανε και τα δυο προωρα.
Παντρευτηκα με τον αντρουλη μου τον Ιουνιο του 2007, θελαμε και οι 2 σαν τρελοι να κανουμε μωρακι και πριν τον γαμο. Ελα ομως που και αυτα δεν ερχονται οποτε τα θελεις… Μετα απο 2 χρονια προσπαθειας πηγαμε σε γιατρο για εξετασεις. Ολες καλες, απλα αγχος!
Τελικα τον Αυγουστο του 2008 εμεινα εγκυος! Η χαρα μας απεριγραπτη. Οι αναγουλες μου χτυπησαν την πορτα απο την πρωτη κιολας εβδομαδα που το εμαθα, εμετο συνεχεια μεχρι και 20 φορες την ημερα (το μονο καλο ειναι οτι εχανα κιλα).
Ερχεται ο καιρος για την αυχενικη διαφανεια. Η αγωνια μας χτυπησε κοκκινο, ερχεται η σειρα μας, μπαινουμε και βλεπουμε αυτη τη μαγεια της φυσης! Μεχρι τοτε, στον υπερηχο του γιατρου μας βλεπαμε απλα ενα σπορακι.. Ξεκινησαν ολα καλα, τα οργανα, οι αρτηριες, ο εγκεφαλος… Ολα καλα!
Παμε στον αυχενα, βλεπει παραπανω υγρο, κανουμε και τις εξετασεις αιματος και βλεπουμε τα ποσοστα μας υψηλα για συνδρομο Down. Mας λεει ο εμβρυολογος πως πρεπει να κανουμε αμνιοπαρακεντηση. Εχασα την γη κατω απο τα ποδια μου.
«Γιατι σε εμενα;» ελεγα. «Τι θα κανω;;» και αλλα πολλα.
Κλεινουμε ραντεβου, την κανουμε, τα αποτελεσματα θα βγαιναν σε 4 μερες γιατι μεσολαβουσε 28/10 και Σαββατοκύριακο. Το αγχος ακομα περισσοτερο, οι εμετοι να συνεχιζονται. Δεν ετρωγα τιποτα και να κανω εμετο, να βγαζω ακομη και χολη.
Τα αποτελεσματα βγηκανε, δοξα τον Θεο, ολα καλα! Το αγορακι μου ηταν υγιεστατο. Σταματανε και οι εμετοι και μεχρι που να μπω στον 5ο ολα τελεια! «Επιτελους!» ειπα «να χαρω την εγκυμοσυνη μου«.
Λιγο πριν κλεισω τον 5ο μηνα, αρχισα να εχω τρομερη φαγουρα σε ολο μου το κορμι! Δεν αντεχα λεπτο! Ημουν συνεχεια σε γεματη μπανιερα, μονο εκει μου περναγε. Κανω εξετασεις και βλεπω το συκωτι μου ανεβασμενο. Πηρα τον γιατρο μου αμεσως, μου εδωσε να κανω καποιες εξετασεις.
Εκτος απο την φαγουρα, ειχα και εναν πονο δεξια κατω απο το στηθος. Κανω υπερηχους και μου βρισκουν χολη και για αυτο πειραχτηκε και το συκωτι. Στην αρχη μου ειπανε να κανω εγχειρηση στον 6ο μηνα, τελικα με συνεχομενες εξετασεις και με αυστηρη διατροφη, φτανω στον 8ο μηνα.
Ο γιατρος φοβισμενος καθε φορα που με εξεταζε, μου λεει «Θα μετρας την πιεση σου πρωι μεσημερι βραδυ. Αν ειναι πανω απο 13,5, ερχεσαι κατευθειαν!» και αυτο καναμε. Την μετρουσα συνεχεια, περισσοτερο και απο την γιαγια μου.
Φτανω στις 35 βδομαδες, μου λεει ο γιατρος μου πως πρεπει να μπουμε για γεννα και φυσικα με καισαρικη.
Στις 2/4/09 ερχεται ο πριγκιπας μου 2,650kg και ολοι ειπαν «Επιτελους, ολα καλα!«, ομως δεν ηταν… Γενναω στις 9 το πρωι, το μωρο μπηκε κατευθειαν θερμοκοιτιδα, δεν τον ειδα καθολου.
Γυρω στις 5 το απογευμα μου τον φερνει ο παιδιατρος για 10 – 15 «δευτερολεπτα», μολις που προλαβα να δω τα γαλανα του ματακια. Μου λεει ο γατρος πως πρεπει να τον παμε στην μοναδα νεογνων.
Ο Γιωργακης μου ειχε λοιμωξη και επρεπε να παρει αντιβιωση για 10 μερες. Την 3 ημερα πηγα και τον ειδα στην θερμοκοιτιδα με οξυγονο και ορο, απαισια εικονα που εχει μεινει στο μυαλο μου.
9 μερες μετα τον πηραμε. Εκει ενιωσα οτι τον γεννησα! Πηγαμε στο σπιτακι μας και ημασταν πολυ ευτυχισμενοι. 3 μηνες μετα εβγαλα και την χολη μου και ολα πηγαιναν επιτελους καλα!
Τωρα εχω τον Γιωργακη μου που ειναι 2 ετών και την μπεμπα μου που σημερα ειναι 4 μηνών.. Ο Θεος να μας εχει ολες τις μανουλες και τα μωρακια τους καλα!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Κανένα σχόλιο ακόμη
Γράψτε πρώτος ένα σχόλιο