Τοκετός στο εξωτερικό!

H ιστορία της Στέλλας

Ειμαι η μαμα Στελλα και θα ηθελα να διηγηθω την δικια μου ιστορια τοκετου. Θελω να δωσω εμφαση, βαση αυτων που εγραψε μια μανουλα, οπου τη «χτυπουσε» ο γιατρος της κατα την διαρκεια του τοκετου, στην σχεση μου με το προσωπικο του νοσοκομειου και την ολη εξελιξη της προετοιμασιας και καταληξης του τοκετου.

Ειχα μια τελεια εγκυμοσυνη, δουλευα ευχαριστως μεχρι το τελος, αφου να φανταστειτε τα νερα μου σπασανε την ωρα που γαρνιριζα μια τουρτα. Εδω στο εξωτερικο που μενω δεν σε ξεγενναει ο γυναικολογος αλλα η μαια. ∆ιαλεγεις μια που σε συνοδευει τους 9 μηνες και φυσικα επισκεπτεσαι ενδιαμεσα και τον γιατρο σου. Εγω διαλεξα μια μαια εντελως τυχαια οπου δουλευε και στο νοσοκομειο το οποιο επισης επελεξα να γεννησω. Οτι ερωτησεις ειχα, οτι χρειαζομουν με βοηθουσε.

Αφου γεμισα τις 40 εβδομαδες και σπασαν τα νερα μου, με πηγε ο ανδρας μου κατα τη 1η ωρα το μεσημερι στο νοσοκομειο. Με υποδεχτηκαν σαν βασιλισσα, λες και ημουν η μονη που γεννουσε, και με βαλανε σε ενα δωματιο μαζι με τον ανδρα μου να ηρεμησουμε.

Με μουσικη χαλαρωτικη σε εναν ειδικα διαμορφωμενο χωρο για μενα και τον ανδρουλη μου, ειχαμε χρονο μεχρι να ερθουν οι πονοι. Βγηκαμε βολτα, φαγαμε, περπατησαμε μπας και ερθουν πιο γρηγορα αλλα τιποτα. Το βραδυ κατα τις 9 η ωρα αρχισαν αραια και που να ερχονται.

Περιττο να πω οτι καθε φορα που αλλαζε βαρδια μια μαια, μας ενημερωναν και ερχοντουσαν για να συστηθουμε και να μας γνωρισουνε. Με χαιδευαν, μου μιλουσαν γλυκα… Τον ανδρα μου δε… μεχρι και μασαζ του εκαναν για να χαλαρωσει…

Κατα τις 2 η ωρα το βραδυ ανελαβε, ολως τυχαιως βαρδια η δικια μου μαια. Χαρηκα, οχι οτι θα ειχα προβλημα να ειναι καποια αλλη, απλως δεν θα ντρεπομουνα.

Επισης να τονισω οτι δεν μου εκαναν κλισμα, ουτε με ξυρισαν, ουτε εδεσαν τα ορθανοιχτα ποδια μου, ουτε ειδικη στολη φορεσα. Ολα εγιναν απο μονα τους. Αφου δεν αντεχα τους ανα 20λεπτο πονους, ηρθε η μαια μου οπου μου μιλησε και μου ειπε οτι δεν χρειαζεται να ποναω, να μην το παιζω γενναια, να κανω την επισκληριδιο, μπραβο μου που αντεξα τοσες ωρες. Και δωστου παινεμα και κουραγιο.

Οση ωρα μου εκανε την επισκληριδιο ο αναισθησιολογος, η μαια μου κρατουσε το χερι και μου χαιδευε τα μαλλια. Ομορφα λογια, ομορφες λεξεις.

Μεσα σε μιση ωρα χαλαρωσα, θαυμα αυτη η επισκληριδιος.

Κατα τις 5 η ωρα τα ξημερωματα νιωθω πως θελω να παω προς «αναγκη» μου. Παταω το κουμπι και ερχεται η μαμη μου.

Τι τουαλετα; Το μωρο ειναι αυτο που σπρωχνει να βγει…

Αμεσως μπαινουμε στο δωματιο οπου ειχα διαλεξει να γεννησω. Ηθελα να ειμαι ξαπλωμενη, ουτε καθιστη, ουτε ορθια, ουτε στην μπανιερα…

Στις 7.10 η ωρα και μετα απο πολυ σπρωξιμο, βγηκε, την κρατησε ψηλα. Η μπεμπα μου με κοιτουσε με γουρλωμενα ορθανοιχτα ματακια…. Αμεσως την εβαλε γυμνη πανω στο στηθος μου. Μου ευχηθηκε και φωναξε τον ανδρα μου μεσα, τον οποιο δεν τον ηθελα μαζι, ντρεπομουνα λιγουλακι…

Μας αφησαν μονους, ωρες, επρεπε να μαθει να πιανει το στηθος, Μονο ενδιαμεσα ηρθαν την μετρησαν και την ελεγξε και ο παιδιατρος. Αυτο ηταν, ουτε μπανιο την καναν, ουτε τιποτα, επρεπε να ειναι πανω μου, να με μυριζει, να με νιωθει.

Για μια στιγμη εκανα το λαθος να απλωσω να την δωσω στην μαμα μου να την αγκαλιασει και αυτη. Κοντεψαν να με φανε…. «Μηηηηηηηη, το μωρο πρεπει να μεινει πανω σου, η πρωτη επαφη ειναι η σημαντικοτερη!«

Τις 3 μερες που εμεινα εκει την ειχα μονο πανω μου και διπλα μου, για τις απαραιτητες εξετασεις επισης την πηγαινα εγω και δεν την επαιρναν οι νοσοκομες.

Ωρες επισκεπτηριου; ∆εν υπαρχουν, δηλαδη υπαρχουν αλλα εισαι ανα πασα στιγμη ευπροσδεκτος.

Φυσικα μετα που πηγαμε στο σπιτι μας η μαια μας επισκεπτοταν καθε μερα, για να ζυγισει το μωρο, να βοηθησει με τον θηλασμο και τα λοιπα… Απο την μια χαιρομαι που εζησα αυτη την εμπειρια τοσο θετικα και ειχα διπλα μου φοβερους ανθρωπους (σημειωση οτι δεν πληρωσα τιποτα εξτρα τα πληρωσε ολα η κρατικη μου ασφαλεια) και απο την αλλη νοσταλγω την πατριδα μου, θα ηθελα να γεννησω εκει , μιλωντας την μητρικη μου γλωσσα καθολη την διαρκεια της γεννας να τα πω ετσι ακριβως οπως τα νιωθω.

Κριμα…. παντως ελπιζω καποια στιγμη (θα πρεπει να γινει τα επομενα, το πολυ, 8 χρονια), να μπορεσω να εχω αυτη την εμπειρια στην Ελλαδα!

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com