Μαμά σε μικρή ηλικία. Ας πάψει να είναι ταμπού!
Μαμά σε μικρή ηλικία.
Ας πάψει να είναι ταμπού!
μαμά Β.
Αποφάσισα να γράψω τη δική μου ιστορία για έναν και μόνο λόγο: για όλες αυτές τις προκαταλήψεις και τις απόψεις για τις γυναίκες που γίνονται μαμάδες πολύ νέες. Επειδή το φαινόμενο αυτό δεν είναι σύνηθες τα τελευταία χρόνια, δεν παύει και να υπάρχει. Δεν σημαίνει ότι οι γυναίκες αυτές είναι κατώτερου κοινωνικού και μορφωτικού επιπέδου (όπως πολλές φορές έχω ακούσει). Και επιτέλους, ας μου πει κάποιος με ποια κριτήρια και ποια μονάδα μέτρησης μετριέται το επίπεδο;
Μια από αυτές τις γυναίκες είμαι και εγώ. Έγινα μαμά μόλις 19 ετών και τώρα έχω ένα αγγελούδι, τον γιο μου, 6 χρονών.Ας τα πάρω από την αρχή: γνώρισα τον άντρα μου στα 15 και από τον πρώτο μήνα της γνωριμίας μας ήξερα ότι αυτός είναι ο άνθρωπός μου. Βέβαια, κανείς δεν με πίστευε και πολύ λογικό το βρίσκω, γιατί όπως προείπα, ήμουν μόλις 15!
Μετά από τέσσερα χρόνια σχέσης και ενώ ετοίμαζα τις βαλιτσούλες μου για να πάω στη Ρόδο για σπουδές (μιας και είχα περάσει στο παιδαγωγικό), ένα τεστ εγκυμοσύνης ήρθε να αλλάξει τα πάντα. Θετικό! Και τώρα;;;
Στην αρχή πάγωσα, αλλά ποτέ, ούτε για μια στιγμή δεν σκέφτηκα την άμβλωση. Ευτυχώς για μένα, έχω έναν υπέροχο άνθρωπο δίπλα μου που από την πρώτη στιγμή ήταν πλάι μου. Όταν του ανακοίνωσα ότι είμαι έγκυος, μου απάντησε «Εεεε και; Σε εννιά μήνες θα έχουμε το μωράκι μας!!«
Το άλλο θετικό στην ιστορία είναι ότι έχω και δύο καταπληκτικούς γονείς, τρομερά ανοιχτόμυαλους και μορφωμένους. Που το μόνο που μου ζήτησαν ήταν να μην αφήσω τις σπουδές μου, γιατί έχουν κάνει μεγάλο αγώνα να μου δώσουν όλα τα απαραίτητα εφόδια για το μέλλον μου.
Σε εννέα μήνες ήρθε το αγγελούδι μου και η ζωή μου άλλαξε! Όλοι μου είπαν και μου λένε ακόμα «Μα θα στερηθείς πράγματα!! Θα κλειστείς σε ένα σπίτι, θα περάσεις την υπόλοιπη ζωή σου με έναν άνθρωπο» και άλλες τέτοιες μπούρδες. Δεν καταλαβαίνω… Αφού έχω βρει τον φύλακα άγγελο της ζωής μου, τον άντρα μου, μου έδωσε ο Θεός το μεγαλύτερο δώρο, τον γιο μου, δεν έχω νιώσει 6 χρόνια μετά ότι μου λείπει το παραμικρό, ζω τη ζωή μου όπως ακριβώς ήθελα, μετά από πολύ κόπο και πολλές αιτήσεις μεταγραφών για Αθήνα, πηγαίνω στην σχολή μου, δουλεύω στην εταιρεία του πατέρα μου και είμαι απόλυτα ικανοποιημένη… Σε γενικές γραμμές, δεν μου λείπει τίποτα!
Γιατί θα έπρεπε να περιμένω για να κάνω παιδί;;;
Γιατί θεωρούμουν στα 19 μικρή, ενώ στα 24-25 όχι;
Γιατί έπρεπε να μην έχω κρατήσει το παιδί;
Γιατί πρέπει να υπάρχει ένας κανόνας για το πότε να κάνει μια γυναίκα το παιδί της;
Όταν βρίσκεις τον άνθρωπό σου, δεν υπάρχει ηλικία για να γίνεις μητέρα. Εγώ αυτό πιστεύω. Θα ήθελα λοιπόν να σταματήσουν να κοιτούν κάποιοι περίεργα τις μικρές μαμάδες, είναι απλά και αυτές μαμάδες που λατρεύουν τα παιδιά τους το ίδιο και ζουν μια απολύτως φυσιολογική ζωή!
Το αγγελούδι μου είναι το μεγαλύτερο κατόρθωμα της ζωής μου και η μέρα που έγινα μαμά η ωραιότερη απ’ όλες! Αν γύριζα τον χρόνο πίσω, πάλι τα ίδια πράγματα θα έκανα!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Είμαι κ εγώ μια μικρή μαμά στην παρέα. Γνώρισα τον άντρα μου λίγο πριν τα 17 στα 20 έκανα τον γιο μου, στα 22 την κόρη μου κ τώρα στα 24 ετοιμάζομαι για έναν ακόμη θησαυρό! Μου φαίνεται απίστευτα λογικό το να ξεκινήσεις την οικογένεια σου ΟΤΑΝ βρεις το άλλο σου μισό όποτε κ αν συμβεί αυτό είτε στα 18 είτε στα 27. Θά μπορούσε καθένας να πει ( μου το έχουν πει αρκετοί ) πως κάποια μέρα θα θέλω να ζητήσω πίσω τα χρόνια που έχασα αλλά παίρνοντας σαν παράδειγμα την μαμά μου ( μαμα στα 18 τησ, γιαγια στα 40 της) δεν το μετάνιωσε στιγμή, θα μου πείτε άλλες εποχές τότε κ άλλες τώρα. τώρα οι γυναίκες ψάχνουν διευθυντικές θέσεις κ όχι οικογένεια δεν μπορούν να αντιληφθούν πς ένα φιλάκι από το πλασματάκι σου είναι ασύγκριτο με την όποια προαγωγή!!!!
polina 1990: Οι επιδιώξεις που έχει η κάθε γυναίκα από την ζωή της είναι καθαρά υποκειμενικές. Σε κάποιες η επαγγελματική επιτυχία προσφέρει μεγάλη ικανοποίηση. Δεν είμαστε όλες προορισμένες για να κάνουμε οικογένεια. Κάποιες έχουμε γεννηθεί για επιστημονικά επιτεύγματα, είμαστε εργασιομανείς και φιλόδοξες. Επομένως όχι, δεν είναι ''ένα φιλάκι ασύγκριτο με την όποια προαγωγή''.
ο κοσμος για ολα εχει αποψη... τα ιδια ακουγε και η μαμα μου που μας εκανε στα 40 και 41... λες και αμα δεν κανεις παιδι στα 25-35 δεν θα εισαι καλη και δραστηρια μανα...
Μαμά Β. εγώ αρραβωνιάστηκα στα 21 μου, τώρα είμαι 24 και κάνω τις ετοιμασίες του γάμου μου....Δεν είμαι ακόμα μανούλα, όμως θέλω πολύ να γίνω κι εύχομαι να μ' αξιώσει ο Θεός να γίνω όσο πιο σύντομα γίνεται ακόμα και πριν το γάμο μου.....όταν αρραβωνιάστηκα όλοι με κοιτούσαν περίεργα και μου έλεγαν:''21 χρονών και αρραβωνιάστηκες;;;;''...ή όταν λέω πως εγώ θέλω παιδί και μάλιστα σύντομα μου λένε:''μα εσύ είσαι παιδί ακόμα, πως θα κάνεις παιδί;;;''. Τους φαίνομαι εξωγήινη...Δεν καταλαβαίνουν πως όταν έχεις βρει τον άνθρωπό σου και είσαι καλά θες να προχωρήσεις τη ζωή σου άσχετα με την ηλικία σου.....Κι επιπλέον πως στη ζωή ΜΟΥ θα κάνω ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΕΓΩ.....Ο καθένας κρίνει το πως περνάει ο άλλος στη ζωή του, στη σχέση του, στο γάμο του...Δεν μπορούν όμως να ξέρουν..Δεν είναι μέσα στη ζωή, στη σχέση, στο γάμο του άλλου και δυστυχώς κρίνουν....Να χαίρεσαι το παιδάκι σου και τον αντρούλη σου, να είστε πάντα καλά και με το καλό και στο δεύτερο!!!!
Προσωπικά δεν θεωρώ μια μικρομάνα " στερημένη". Οταν όμως εκείνη εργάζεται και ταυτόχρονα παρακολουθεί τα μαθήματα της σχολής της και κάνει πράγματα που έκανε πριν τη γέννα αναρωτιέμαι πόσο "στερημένο" της μητρικής επαφής ειναι το παιδάκι...
Δεν διαφωνω...ειναι επιλογη του καθενος,απλα εχω στο νου μου πως οι μικρες ηλικες εχουν και τις αντιδρασεις και τα ξεσπασματα των ορμονων (εφηβεια) και ολα οσα συμπεριλαμβανει αυτη η περιοδος. Η μητερα μου με γεννησε στα 16 της ο πατερας μου 17 και οι δυο παντρευτηκαν με την αφορμη να φυγουν απο τα πατρικα τους....και τελικα εφυγαν εκεινοι(χωριστα εννοειτε) και με αφησαν στην γιαγια μου γτ δεν ηταν ετοιμοι,γτ θελαν να ζησουν....γτ ενιωθαν παιδια/νεοι και το αιμα τους "εβραζε"! Τους καταλαβαινω τωρα πια...ομως το λαθος τους ηταν τραγικο και ισως ανεπανορθωτο! (Το λαθος φυσικα πηγαζε απο τα σπιτια τους,απο τους δικους τους γονεις που δεν ηταν κοντα τους ωστε ολο αυτο να ειχε αποφεχθει η να ειχε αντιμετωπιστει διαφορετικα) Ας ειμαστε κοντα στα παιδια που νιωθουν υπευθηνα και ετοιμα να δημιουργησουν την δικη τους οικογενεια,τα δικα τους ονειρα...αλλωστε ολοι δεν ειμαστε ιδιοι!!! :)