Το μωρό μου δεν περπατάει
Είναι 15 μηνών, έχει φτάσει τα 80 εκατοστά και ζυγίζει 8 κιλά και 250 γραμμάρια. Είναι υγιέστατη, συνεργάσιμη, καταλαβαίνει, τρώει μόνη της με τα χεράκια της, πίνει το γάλα από ποτήρι με καλαμάκι, ξέρει να κάνει ένα σωρό πράγματα που δεν σας τα γράφω γιατί σιχαίνομαι να κουκουβαγίζω. Όμως… δεν περπατάει.
Δηλαδή περπατάει, αλλά πάντα πιασμένη. Άργησε να μπουσουλήσει κανονικά, άργησε να πιαστεί και να σηκωθεί, άργησε να μάθει να ανακάθεται από ξαπλωτή θέση. Είναι λογικό και επόμενο να αργήσει και να περπατήσει μόνη της.
Η αγαπημένη μας παιδίατρος μού το λέει πριν καν χρονίσει η Αθηνά: «Μην αγχώνεσαι!» Όμως μια στις τόσες, αγχώνομαι. Όλο σκέφτομαι μήπως έκανα κάτι λάθος ή μήπως κάτι πάει στραβά. Δεν σας κρύβω ότι μια σεζόν παρακαλούσα τη γιατρό μας να μας συστήσει κάποιον νευρολόγο να πάμε. Στην αρχή γελούσε «Βρε, αν είχε πρόβλημα το παιδί, ούτε να κάτσει δεν θα μπορούσε!«, μετά από 2-3 φορές μου είπε «Κοίτα… Ως γιατρός σου λέω ότι τζάμπα ανησυχείς. Ως μάνα, όμως, σε καταλαβαίνω και αν θες μπορώ να σου προτείνω έναν γιατρό«.
 |
| Η Αθηνά χαρούμενη, αγνοώντας ότι ακολουθεί εμβόλιο! |
Τελικά η κόρη μου με κορόιδεψε κατάμουτρα και λίγες μέρες μετά το κορμάκι της λύθηκε από μόνο του. Η κίνησή της άρχισε να προοδεύει με εκπληκτική ταχύτητα. Άρχισε να κάνει πράγματα που κάποια μικρότερα φιλαράκια της έκαναν από πιο νωρίς, όμως… έστω και λίγο αργοπορημένα, τα έκανε. Και μάλιστα προσεκτικά, χωρίς πολλές… τούμπες.
Τώρα μένει μόνο να αφήσει τα χέρια και να φύγει. «Μέχρι τους 18 μήνες έχεις ακόμα«, μου είπε και πάλι καθησυχαστικά η γιατρός μας.
Δεν ξέρω τι φταίει… Να είναι κάποιοι που μου λένε «Αααα, δεν περπατάει ακόμα; Μήπως φταίει ότι… μπλα μπλα» Και γιατί να με επηρεάζουν αυτοί και όχι οι άλλοι που λένε «Καλέ, δεν πειράζει και εμένα ο γιος μου 18 μηνών περπάτησε και τώρα δεν τον φτάνουμε!«; Μήπως γιατί απλά είμαι… μαμά;
Ο Μάνος μάλλον διασκεδάζει με τις μικρές κρίσεις μαμαδίσιου πανικού που με πιάνουν. Μεταξύ μας, ούτε εγώ με καταλαβαίνω. Έχω απέναντί μου ένα παιδάκι που κινείται πια γοργά και ας πιάνεται. Πώς είναι δυνατόν να ψάχνω κάτι κακό σε ένα παιδί που δεν δείχνει σημάδια ότι κάτι τρέχει; Πώς είναι δυνατόν να προσπερνώ όσα καθησυχαστικά έχω διαβάσει κατά καιρούς σε βιβλία και internet και να κολλάω;
Είναι αυτός ο ανούσιος αγώνας δρόμου που κάνουν καμιά φορά οι μαμάδες. Γελάω από μέσα μου, όταν καμιά φορά μου λέει π.χ. μια μαμά στεναχωρεμένη «Εμένα δεν μπορεί να φάει μόνος του!» και εγώ της απαντάω «Ναι, αλλά εσένα περπατάει, εμένα όχι!» Γελάω γιατί λίγο πολύ κανένα παιδάκι δεν τα κάνει όλα μαζί γρήγορα και τέλεια. Το καθένα πάει ένα βήμα μπροστά σε κάτι και ακολουθεί με αργότερους ρυθμούς σε κάτι άλλο. Έλα όμως που όσο και να το προσπαθείς να το καταλάβεις, ώρες ώρες –εσύ, η μαμά!– το ξεχνάς…
Ένα είναι σίγουρο: όταν με το καλό περπατήσει, θα φτιάξω περπατόπιτα και θα σας κεράσω όλους! χεχε
Και μετά… θα βρω κάτι άλλο για να αγχωθώ!
Ολίβια
>εμένα με προβληματίζουν λίγο οι απαιτήσεις που έχουμε από τα παιδιά μας. εγω το βλέπω και ανάμεσα στα δυο μου παιδιά έχω απαιτηση να κάνει η δεύτερη το ίδιο με την πρώτη... δηλαδή εμένα η αγωνία-απορία μου είναι ... γιατί δεν περπατάει ακόμα (αφού η αννα στην ηλικία της είχε περπατήσει) και φοβάμαι μήπωως τις αγχώνω με την ανησυχία μου αυτή...
>O μικρός μου περπάτησε 16 μηνών. Ηταν κι αυτός πολύ ήσυχος όπως η Αθηνά. Από 14-16 έκανε μονο δυο βηματάκια από το τραπεζάκι στον καναπέ. Ποτέ δεν τον βασάνισα να τον κάνω στράτα στρατούλα κτλ. Πιστεύω ότι επειδή ήταν πολύ ήσυχος, καθόλου νευρικός κτλ. περπάτησε όταν ανέκτησε πλήρως τις δυνάμεις του. Και φυσικά περπάτησε κανονικά χωρίς να πέφτει κτλ. Σίγουρα πράγματα. Δεν είχα αγχωθεί καθόλου γιατί δεν είχε κάποια ένδειξη πχ. να μην κάθεται, να μην πιάνει κτλ. Είχα συνομήλικο γειτονάκι που περπατούσε από 9 μηνών, ε και; απλά εγώ κέρδισα άλλους 7 μήνες από τον ανεπανάληπτο μπέμπη μου.
>Ολίβια να αναφέρω ότι ανησυχία μας για το περπάτημα των παιδιών αφορά παιδιά που ούτε πρόωρα είναι, ούτε κάποια νευρολογική πάθηση έχει διαγνωστεί ούτε κάποιο άλλο ιατρικό θέμα. Μιλάμε για απλές καταστάσεις άγχους και όχι για καταστάσεις που λόγω υγείας ένα παιδάκι αργή να περπατήσει ή χρειάζεται κάποια θεραπεία.
Το παιδί μου δεν περπατά λόγω κάποιων προβλημάτων, είναι άλλο δύσκολο κεφάλαιο που η συζήτηση του χρειάζεται διαφορετικούς χειρισμούς.
Σταυρούλα Πετροπούλου
>Εμενα περπατησε πριν τα γενεθλια της...αλλα αργησε να φαει το φαγητο της μη αλεσμενο και ακομη με το μοσχαρι και το κοτοπουλο εχουμε θεμα...(16 μηνων)...λεω λοιπον σε σενα "Ολιβια κουλ θα περπατησει"...λεω σε μενα..."Σοφια κουλ θα μασησει" :-))))))
>ο γιος μου περπάτησε 20 μηνών
άπειρες επισκέψεις σε παιδονευρολόγους με διάγνωση "καλοηθης βρεφιή υποτονία"
τελικά τα κατάφερε
δεν τα καταφέρνουν όλα τα παιδάκια όμως.....