Η κόρη μου και εγώ!
Τι να πω πια για το κοριτσάκι μου; Πόσο με συγκινεί η αγάπη της κάθε μέρα! Ο τρόπος που μου χαιδεύει τα μαλλιά, που κολλάει τη μούρη της πάνω στη δικιά μου και με κοιτάει μέσα στα μάτια. Μου δίνει πάντα να φάω από το φαγητό της ή να πιω από το γάλα της. Και όταν την παίρνω αγκαλιά, γαντζώνεται πάνω μου σαν μαιμουδάκι. Το σώμα μου, λες και έχει αποκτήσει μια εσοχή για να εφαρμόζει η μικρή μου πάνω του τέλεια.
Ξεπέρασε το ίχνος μαμακίασης που την είχε πιάσει πριν λίγο καιρό, απέκτησε αυτοπεποίθηση, έγινε πιο κοινωνική. Την παρατηρώ από μακριά να παίζει με άλλα παιδιά, να μοιράζεται με χαρά τα παιχνίδια της. Είναι καλόβολη όπως πάντα. Και μας ακούει. Καταλαβαίνει πότε δεν πρέπει να πειράζει κάτι και κάνει μόνη της «Όχι». Μάλιστα, αν δει ένα παιδάκι να πειράζει π.χ. ποτήρια πάνω στο τραπέζι του κάνει και αυτού «Οοοοοο!» χαμογελαστά.
Δεν μπορώ να περιγράψω με λέξεις τη σχέση μας. Η αγάπη μου που δείχνει είναι ότι πιο συγκινητικό έχω νιώσει ποτέ. Και τον μπαμπά της τον λατρεύει φυσικά, με αυτόν είναι πιο τσαχπίνα και ναζιάρα, γελάει μαζί του όλη την ώρα. Σε εμένα έρχεται όταν νυστάζει, όταν πεινάει, όταν θέλει κάτι. Και έρχεται τόσο γλυκά και ήρεμα, φωνάζοντας «μαμά».
Κάθε περίοδος της ζωής της μέχρι σήμερα είναι καλύτερη από την προηγούμενη. Ανυπομονώ να μας μιλήσει πια σιγά σιγά κανονικά, προς το παρόν συνεννοούμαστε κυρίως με χειρονομίες. Είναι απίστευτο το πόσο γρήγορα μαθαίνει…
Ειλικρινά, ακόμα και σήμερα, 15 1/2 μήνες μετά τη γέννησή της, ώρες ώρες μου φαίνεται απίστευτο ότι είμαι μαμά και αυτό είναι το παιδάκι μου…!
>"Ο τρόπος που μου χαιδεύει τα μαλλιά, που κολλάει τη μούρη της πάνω στη δικιά μου και με κοιτάει μέσα στα μάτια."
Κανένα σχόλιο!
Mία ανυπόμονη :)
>Είναι πολύ συγκινητικά αυτά που γράφεις, ιδιαίτερα γιατί αυτές τις μέρες κάνω κι εγώ ακριβώς τις ίδιες σκέψεις για την ενός έτους κόρη μου! Ότι το σώμα μου έχει εσοχή που χωράει το κορμάκι της ακριβώς, ότι μου δίνει συνέχεια την πιπίλα της, το φαγητό της και το γάλα της, ότι δεν μπορώ να πιστέψω ότι αυτό το υπέροχο, χαρούμενο, χαμογελαστό πλασματάκι προέρχεται από τον άντρα μου κι εμένα! Νιώθω ευλογημένη που είμαι μανούλα! Αχ, πάλι κλαίω πρωινιάτικα... sun
>Κλαίω νυχτιάτικα....Φαντάζομαι πόσα θα νιώθει μια μαμά,διαβάζοντας ένα τέτοιο ποστ,όταν εγώ,που δεν έχω παιδιά,αναρριγώ ολόκληρη...
Μου άρεσαν πάρα πολύ και όλα τα σχόλια,αλλά νομίζω ότι η πρόταση της Ολίβιας,που τα λέει όλα είναι:
"Το σώμα μου, λες και έχει αποκτήσει μια εσοχή για να εφαρμόζει η μικρή μου πάνω του τέλεια."
Εύχομαι ολόψυχα να είστε όλες οι μαμάδες,γερές,ήρεμες,γεμάτες θετική αύρα και ενέργεια,χαμογελαστές και χαρούμενες,να βλέπετε τα παιδάκια σας να μεγαλώνουν και να τα καμαρώνετε!!!!
>ποσο γλυκα και ποσο αληθινα ειναι αυτα που περιγραφεις?το ιδιο αισθανομαι και γω και ολες οι μαμαδες του κοσμου θελω να πιστευω..εγω που δεν πιστευα οτι κανω για μαμα οτι ημουν στον κοσμο μου οτι δεν θελω να αγχωθω ποτε μου για τιποτα..κοιταω τη ζωη μου να κοιμαται και ακομα δεν πιστευω πως τα καταφερα,ποσο τη λατρευω γιατι ειναι κομματι απο το σωμα μου και την ψυχη μου.και δεν νομιζω να παψω ποτε να την κοιταω με το ιδιο βλεμμα λατρειας και να εχω ενα αισθημα υπερηφανιας για μενα που καταφερα να βγαλω απο μεσα μου αισθηματα που δεν περιμενα ποτε πως θα ειχα..
>Ειναι οτι πιο ομορφο να εισαι μαμα και θα σταθω σε αυτο που ανέφερες......την στιγμη που το παιδί κολλάει πάνω σου οταν το παίρνεις αγκαλίτσα, εκείνη η στιγμή δεν θές να τελειώσει ποτε..........!!!!!!!!
>ειλικρινα ολες οι μαμαδες τα ιδια νιωθουν?πες μου...
ενα εχω να πω για το πως νιωθω. η αγαπη μου τα συναισθηματα τρεχουν κ εγω πιο πισω τρεχω επισης να τα προλαβω. ειναι φοβερο ασυλληπτο...
>ti glyka!!how sweet!!!
>ελα βρε Ολιβια, παλι μας συγκινησες! Τα κοιτας που μεγαλωνουν και δεν πιστευεις οτι μεγαλωσαν μεσα σου, οτι ειναι σαρκα απο τη σαρκα σου. Κοιτας βιντεακια και φωτογραφιες απο οταν γεννηθηκαν και λες: " Ποσο μικρουλακι ηταν Θεε μου?,". Δεν προλαβαινεις τις αλλαγες. Μου ειχε πει μια γνωστη : "Ζησε την καθε στιγμη με το παιδι σου γιατι δεν επαναλαμβανεται, ειδικα η βρεφικη ηλικια φευγει τοοοσο γρηγορα". Ποσο δικιο ειχε! Και η μικρη μου ειναι μολις 9,5 μηνων! Ποσο γρηγορα ομως περασαν 9,5 μηνες???
>Έτσι είναι... μαμά και κόρη υπέροχη σχέση!!!!
Και που να αρχίσει να συ μιλάει.. εμείς πιάνουμε κουβέντα και όλη μέρα μιλάμε... (εντάξει μαλώνουμε και λίγο χαχαχα)
Είναι υπέροχα αναντικατάστατες στιγμές!!!!!