Πίσω από κάθε μου σκέψη..!
«Τι σκέφτεσαι;«, με ρώτησε ο Μάνος την ώρα που σκάλιζα την ντοματο-σαλάτα που μου έφτιαξε.
«Την Αθηνά, τι άλλο;«, του απάντησα.
Και τότε συνειδητοποίησα ότι από τη μέρα που γεννήθηκε, δεν υπάρχει στιγμή της ημέρας που να μην τη σκέφτομαι. Ακόμα και όταν δεν το καταλαβαίνω, ακόμα και όταν συζητάω για οτιδήποτε άλλο εκτός από παιδιά, βρεφικά, παιδικά, σχολεία και γιογιό, ακόμα και αν μόλις έχω σταματήσει -νομίζω- να τη σκέφτομαι… συνεχίζω να την σκέφτομαι!
Κρύβεται πίσω από κάθε μια μου σκέψη, 24 ώρες το 24ωρο, 7 ημέρες την εβδομάδα…
Λες και το μουτράκι της έχει κολλήσει στο μυαλό μου σαν τατουάζ, πεταρίζει η εικόνα της συνέχεια μπροστά στα μάτια μου.
Δεν ξέρω αν αυτό θα σταματήσει ποτέ… Πιστεύω πως όχι… Και προσπαθώ να μας φανταστώ πώς θα είμαστε αύριο μεθαύριο όταν μεγαλώσει… Θα είμαι η κλασική υπερβολική ελληνίδα μάνα που θα την παίρνει 10 φορές την ημέρα τηλέφωνο και πάλι θα γκρινιάζει ότι δεν επικοινωνούν συχνά; Θεέ μου, ας μην γίνω έτσι! Αλλά από την άλλη… πώς θα αντέχω να μην ξέρω αν είναι καλά 24/7, όταν η εικόνα της θα αρνείται να αφήσει το μυαλό μου έστω και για ένα δευτερόλεπτο;
Δεν τη χορταίνω… Εξακολουθώ να γεμίζω φιλιά τα μαγουλίνια της όλη μέρα… Εξακολουθώ να λιώνω κάθε φορά που μου λέει «Γκαλιά!». Εξακολουθώ να τρέχω σαν τον άνεμο, όποτε με φωνάξει… Ακόμα και όταν καμιά φορά της θυμώνω, δεν μπορώ να προσπεράσω αυτό το σκιουρο-χαμόγελό της που έχει γεμίσει το είναι μου…
Σε λατρεύω, παιδί μου!!
Τι θα κάνω η τρελή μάνα, όταν μεγαλώσεις;
Και όχι τίποτα, αλλά ποιος την ακούει τη γιαγιά σου που θα μου λέει «Ααααααχ, για να δεις τι τραβούσα με εσένα!!«
Η κόρη μου η μεγάλη γεννήθηκε σαν χτες,πριν 19 χρόνια.Ένιωθα και νιώθω τα ίδια συναισθήματα για κείνη,μόνο που προσάρμοσα τα θέλω μου στα δικά της.Τι σημαίνει αυτό;Ότι ΔΕΝ της τηλεφωνώ συνεχώς,ρωτώντας πού είναι,αν πείνασε, αν κρύωσε,αν έχει κάποιο πρόβλημα,αν,αν,αν,.....αν και το θέλω πολύ. Θέλει να νιώσει ανεξάρτητη και μεγάλη.Και το ότι πέρασε στο πανεπιστήμιο στην πόλη που ζούμε δεν την βοηθάει.Και για μας τους γονείς που είμαστε 24/7 για τα παιδιά μας(έχω άλλα 2)είναι πολύ δύσκολο να κρατήσουμε την ισορροπία μεταξύ των 'θέλων' μας και των 'θέλω της'Υπάρχουν και συγκρούσεις αλλά τελικός νικητής είναι η ΑΓΑΠΗ.Γι'αυτό,όσο υπάρχει αγάπη μη φοβάσαι τίποτα..Και το πιο σημαντικό....Προσευχή!!!!!!