Δεν έγινα αυτόματα μαμά με το που γέννησα το παιδί μου!
Η ιστορία της Άσπας
(Η Άσπα γέννησε φυσιολογικά με επισκληρίδιο)
Γεια σας! Το όνομα μου ειναι Άσπα. Πριν απο ένα χρόνο και κάτι, ήρθε στη ζωή μου το δικό μου μικρο ταλιμπανακι μέσα απο μια μαλλον αστεία διαδικασια… Ας τα πάρω απο την αρχη ωστόσο. Ενα βραδυ Αυγούστου στη Χίο και μετα απο μια υπέροχη βραδυα όπου ήπια και κάπνισα σαν να μην υπάρχει αύριο, αποφάσισα μέσα στη θολούρα μου να κάνω κι ενα τεστ εγκυμοσύνης (να μου βρισκεται βρε αδερφε… ειπαμε.. σουρωμενη ημουνα).
Κι ενω έχω πάρει απόφαση οτι δεν υπάρχει περίπτωση να ειναι θετικο, αρχισαν να σχηματίζονται οι γνωστες 2 γραμμούλες. Λόγω θολούρας δεν πίστευα στα μάτια μου. Απευθυνθηκα λοιπόν στην (εξίσου σουρωμενη) κουμπαρα μου να με διαφωτίσει για τα αποτελέσματα ισχυριζόμενη οτι το τεστ ειναι χαλασμενο. Φυσικα όπως καταλαβαίνετε δεν ήταν και το αποτελεσμα ηταν να περάσω τις επόμενες 2 ώρες ξαπλωμένη στο πάτωμα κοιτάζοντας το ταβανι προσπαθώντας να καταλάβω τι ηταν αυτο που με χτύπησε, μέχρι που η φιλενάδα μου με αρπαξε απο το μαλλι και με έχωσε στη μπανιερα για να συνέλθω (οχι απο το μεθυσι, καθως είχα ξενερωσει τελειως, αλλα απο το σοκ).
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
τοσο καιρο διαβαζω ιστοριες απο κοπελες που ηθελαν σαν τρελες να γινουν μαναδες....αφηγησεις για το πως ενιωσαν οταν κρατησαν πρωτη φορα το παιδι τους οταν το ειδαν οταν το ενιωσαν οταν ηταν στην κοιλια ακομα. και αναρωτιεμαι εγω γιατι να μην νιωθω τοσο φανταστικα? εμεινα εγκυος απλα χωρις προσπαθεια χωρις καλα καλα να εχουμε παντρευτει ακομα. ηθελα παντα τοσο πολυ παιδι και δεν το πιστευα οτι αληθεια θα γινοταν. μιλουσαμε για τη γεννα και δε μπορουσα να πιστεψω οτι εγω θα γεννησω και θα εχω δικο μου παιδι!!!! οταν γεννησα δε καταλαβα τπτ!!! πηγα για εξεταση και μου λενε πρεπει να το παρουμε τωρα! και εγινε ετσι απλα! δεν την εβαλαν πανω μου οταν την γεννησα. δε σκεφτηκα καν να το ζητησω απο πριν. η αναισθησιολογος με ρωτησε απλα οταν με εραβαν.... θες να τη δεις? λεω ναι και μου την εδειξαν απλα.... περιμενα οτι θα νιωσω τοσα πολλα... αλλα τπτ....απλα ειπα οτι ειναι πολυ ομορφη. καθε μερα ομως που περναει την αγαπαω οσο δεν παει!!!!!!! ειναι 6 μηνων σημερα και ακομα δε μπορω να το πιστεψω οτι εχω κορη!
χαχαχαχα... πόσο χαίρομαι που δεν είμαι η μόνη που τα βίωσα κάπως έτσι ΚΑΙ ΝΑΙ πεινούσα τοοοοοοοοοοοοοοοοοοοσο μα τοοοοοοοοοοοοοοοοοοοσο πολύ!!!! Δεν πιστεύω να γίνεται καμιά μαμά με την μία... χρειάζεται χρόνος... μέχρι να γίνει η γνωριμία, να υπάρξει η αποδοχή και έπειτα να γίνει η συνήθεια που γίνεται λατρεία...
Τελικά, συνειδητοποιώ ότι δεν είμαι η μόνη !!Οταν γέννησα και έβαλαν το ζουζούνο μου πάνω μου, εγώ τον κοιτούσα καλά καλά και δεν είχα καμία αντίδραση! Με βλέπει η μαία και μου λέει "θα τον πάρω τώρα να τον πλύνω, κλπ" Την κοιτάω και της λέω "οκ" και μου λέει "ε, φίλησέ τον"!! Τον φιλάω κι εγώ!! Σήμερα δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτό το τρελόπαιδο, που το λατρεύω όσο δεν πάει!!!! Νομίζω, πάντως, ότι και αυτή η αντίδραση των μαμάδων είναι απολύτως φυσιολογική,εφόσον δεν παραμένει η "απάθεια" και δεν εξελίσσεται σε αδιαφορία.
aspa na xairesai to koritsaki sou.egw thelw na se rwtisw eisai euxaristimeni apo to diavalkaniko;;;milame gia to diavalkaniko thessalonikis etsi;;;giati se ligous mines pou tha erthei k i diki mou seira eimai anamesa se genessis k diavalkaniko.apla gia to diavalkaqniko den akousa ki toso kala logia
μπράβο βρε κορίτσια!!!!! και εγώ όταν έμαθα πως είμουν έγκυος κόντεψα να πάθω εγκεφαλικό..στη διαρκεια της εγκυμοσύνης δεν άλλαξα καθόλου τις συνήθειές μου,λες και αρνιόμουν να παραδεχτώ οτι είμαι έγκυος..και όταν γέννησα μου δείξανε την κόρη μου και δεν μου έκανε διαφορά,είτε κοιτούσα το μωράκι,είτε ,τι να πώ,μια σιδερώστρα?????το ίδιο ήταν..και τις 2 πρώτες μέρες στο νοσοκομείο δεν την είχα ακουμπήσει..δεν ήξερα κιόλας πως να την πιάσω..πηγαίνοντας στο σπίτι άρχισα να νιώθω τύψεις,και σκεφτόμουν πόσο σκύλα μπορεί να είμαι..που δεν έχω συναισθήματα γι αυτό το μικρό πλασματάκι..τώρα είναι 7 χρονών και δεν την αλλάζω με τίποτα...