Δεν έγινα αυτόματα μαμά με το που γέννησα το παιδί μου!
Η ιστορία της Άσπας
(Η Άσπα γέννησε φυσιολογικά με επισκληρίδιο)
Γεια σας! Το όνομα μου ειναι Άσπα. Πριν απο ένα χρόνο και κάτι, ήρθε στη ζωή μου το δικό μου μικρο ταλιμπανακι μέσα απο μια μαλλον αστεία διαδικασια… Ας τα πάρω απο την αρχη ωστόσο. Ενα βραδυ Αυγούστου στη Χίο και μετα απο μια υπέροχη βραδυα όπου ήπια και κάπνισα σαν να μην υπάρχει αύριο, αποφάσισα μέσα στη θολούρα μου να κάνω κι ενα τεστ εγκυμοσύνης (να μου βρισκεται βρε αδερφε… ειπαμε.. σουρωμενη ημουνα).
Κι ενω έχω πάρει απόφαση οτι δεν υπάρχει περίπτωση να ειναι θετικο, αρχισαν να σχηματίζονται οι γνωστες 2 γραμμούλες. Λόγω θολούρας δεν πίστευα στα μάτια μου. Απευθυνθηκα λοιπόν στην (εξίσου σουρωμενη) κουμπαρα μου να με διαφωτίσει για τα αποτελέσματα ισχυριζόμενη οτι το τεστ ειναι χαλασμενο. Φυσικα όπως καταλαβαίνετε δεν ήταν και το αποτελεσμα ηταν να περάσω τις επόμενες 2 ώρες ξαπλωμένη στο πάτωμα κοιτάζοντας το ταβανι προσπαθώντας να καταλάβω τι ηταν αυτο που με χτύπησε, μέχρι που η φιλενάδα μου με αρπαξε απο το μαλλι και με έχωσε στη μπανιερα για να συνέλθω (οχι απο το μεθυσι, καθως είχα ξενερωσει τελειως, αλλα απο το σοκ).
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
τοσο καιρο διαβαζω ιστοριες απο κοπελες που ηθελαν σαν τρελες να γινουν μαναδες....αφηγησεις για το πως ενιωσαν οταν κρατησαν πρωτη φορα το παιδι τους οταν το ειδαν οταν το ενιωσαν οταν ηταν στην κοιλια ακομα. και αναρωτιεμαι εγω γιατι να μην νιωθω τοσο φανταστικα? εμεινα εγκυος απλα χωρις προσπαθεια χωρις καλα καλα να εχουμε παντρευτει ακομα. ηθελα παντα τοσο πολυ παιδι και δεν το πιστευα οτι αληθεια θα γινοταν. μιλουσαμε για τη γεννα και δε μπορουσα να πιστεψω οτι εγω θα γεννησω και θα εχω δικο μου παιδι!!!! οταν γεννησα δε καταλαβα τπτ!!! πηγα για εξεταση και μου λενε πρεπει να το παρουμε τωρα! και εγινε ετσι απλα! δεν την εβαλαν πανω μου οταν την γεννησα. δε σκεφτηκα καν να το ζητησω απο πριν. η αναισθησιολογος με ρωτησε απλα οταν με εραβαν.... θες να τη δεις? λεω ναι και μου την εδειξαν απλα.... περιμενα οτι θα νιωσω τοσα πολλα... αλλα τπτ....απλα ειπα οτι ειναι πολυ ομορφη. καθε μερα ομως που περναει την αγαπαω οσο δεν παει!!!!!!! ειναι 6 μηνων σημερα και ακομα δε μπορω να το πιστεψω οτι εχω κορη!
χαχαχαχα... πόσο χαίρομαι που δεν είμαι η μόνη που τα βίωσα κάπως έτσι ΚΑΙ ΝΑΙ πεινούσα τοοοοοοοοοοοοοοοοοοοσο μα τοοοοοοοοοοοοοοοοοοοσο πολύ!!!! Δεν πιστεύω να γίνεται καμιά μαμά με την μία... χρειάζεται χρόνος... μέχρι να γίνει η γνωριμία, να υπάρξει η αποδοχή και έπειτα να γίνει η συνήθεια που γίνεται λατρεία...
Τελικά, συνειδητοποιώ ότι δεν είμαι η μόνη !!Οταν γέννησα και έβαλαν το ζουζούνο μου πάνω μου, εγώ τον κοιτούσα καλά καλά και δεν είχα καμία αντίδραση! Με βλέπει η μαία και μου λέει "θα τον πάρω τώρα να τον πλύνω, κλπ" Την κοιτάω και της λέω "οκ" και μου λέει "ε, φίλησέ τον"!! Τον φιλάω κι εγώ!! Σήμερα δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτό το τρελόπαιδο, που το λατρεύω όσο δεν πάει!!!! Νομίζω, πάντως, ότι και αυτή η αντίδραση των μαμάδων είναι απολύτως φυσιολογική,εφόσον δεν παραμένει η "απάθεια" και δεν εξελίσσεται σε αδιαφορία.
aspa na xairesai to koritsaki sou.egw thelw na se rwtisw eisai euxaristimeni apo to diavalkaniko;;;milame gia to diavalkaniko thessalonikis etsi;;;giati se ligous mines pou tha erthei k i diki mou seira eimai anamesa se genessis k diavalkaniko.apla gia to diavalkaqniko den akousa ki toso kala logia
μπράβο βρε κορίτσια!!!!! και εγώ όταν έμαθα πως είμουν έγκυος κόντεψα να πάθω εγκεφαλικό..στη διαρκεια της εγκυμοσύνης δεν άλλαξα καθόλου τις συνήθειές μου,λες και αρνιόμουν να παραδεχτώ οτι είμαι έγκυος..και όταν γέννησα μου δείξανε την κόρη μου και δεν μου έκανε διαφορά,είτε κοιτούσα το μωράκι,είτε ,τι να πώ,μια σιδερώστρα?????το ίδιο ήταν..και τις 2 πρώτες μέρες στο νοσοκομείο δεν την είχα ακουμπήσει..δεν ήξερα κιόλας πως να την πιάσω..πηγαίνοντας στο σπίτι άρχισα να νιώθω τύψεις,και σκεφτόμουν πόσο σκύλα μπορεί να είμαι..που δεν έχω συναισθήματα γι αυτό το μικρό πλασματάκι..τώρα είναι 7 χρονών και δεν την αλλάζω με τίποτα...
>οκ νομιζω με ξεπερασες..εγω ζητησα φαγητο αφου γεννησα και κατα την διαρκεια που με τακτοποιουσαν απο χαμηλα..
η πεινα ηταν αλλο πραγμα και ισως αδικαιολογητη μιας και γεννησα αρκετα γρηγορα..
να δεις που το κλισμα την κανει την ζημια..!
να χαιρεσαι το κοριτσι σου :)
Νινα
>ΕΓΩ ΓΙΝΟΜΑΙ ΜΑΜΑ ΟΠΟΥ ΝΑ'ΝΑΙ ΓΙΑ ΤΡΙΤΗ ΦΟΡΑ.. ΕΧΩ ΔΥΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΑΓΟΡΙ. ΤΙΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΦΟΡΕΣ ΓΕΝΝΗΣΑ ΣΕ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΜΑΙΕΥΤΗΡΙΟ ΕΔΩ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΦΟΡΑ ΛΟΓΩ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΠΑΩ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΧΕΙ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΦΗΜΗ ΣΤΗΝ ΜΑΙΕΥΤΙΚΗ. ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΝΩ ΟΙ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΓΕΝΝΕΣ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΕΣ, ΤΩΡΑ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΕ ΙΣΧΙΑΚΗ ΘΕΣΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙ. Η ΓΙΑΤΡΟΣ ΠΟΥ ΜΕ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΩΡΑ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΩΑΠΟΦΑΣΗ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΩ ΣΕ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟΥ ΜΩΡΟΥ. Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΟΥΡΚΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΤΟ ΑΚΟΥΕΙ. Ο ΠΑΛΙΟΣ ΜΟΥ ΓΙΑΤΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΗΡΕΜΟΣ ΚΑΙ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙ... ΒΟΗΘΕΙΑ... ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ??????????
>xairomai pou vlepw oti telika den hmoun h monh pou me to pou gennhsa den eniwsa auto to magiko sunaisthima pou polu perigrafoun! Panta entupwsiazomoun apo tis mamades pou kataferan apo to prwto lepto na prosarmostoun sto neo tous rolo! egw an k hmoun polu xaroumenh otan gennhsa ton gio mou, parolauta eixa apogohteutei giati den eniwtha auto pou perimena oti tha niwsw! to apoluto dosimo sto mwro mou hrthe stadiaka! sthn arxh ligo h kourash ligo oi ormones, den htan liges oi fores pou apla nostalgousa thn pro gennas epoxh, k eniwtha tupseis pou skeftomoun etsi gia ton mikro mou "eisvolea"! :) sumfwnw omws pws oi sxeseis xtizontai, k etsi polu suntoma to na frontizw ton gio mou den htan pia kati to automato opws sthn arxh! egine anagkh dikh mou, metatraphke se auto pou leme anidiotelh agaph ths mamas pros to paidaki ths! twra 9 mhnes meta xairomai k niwthw apisteuta tuxerh giauth thn agaph pou niwthw pros to paidi mou k pou eispratw apo ekeino kathe fora pou me koitaei, pou mou aplwnei ta xerakia na ton agkaliasw k mou xamogelaei!
despoina
>Πολύ ωραία η ιστορία σου όπως την περιέγραψες...Χαίρομαι που διάβασα τον επίλογο στον οποίο φαίνεται ότι η κόρη σου έχει κερδίσει την θέση που της αξίζει στην ζωή σου και εκείνη στην δική σου...Και γω μπορώ να πω ότι δεν απόλαυσα ιδιαίτερα την διαδικασία της εγκυμοσύνης και της γέννας γιατί μου φάνηκε ότι κράτησε πολύ λίγο(7-8 εβδομάδων έμαθα ότι είμαι έγκυος και στις 32 γέννησα πρόωρα). Και όσο κράτησε είχα προβλήματα με αιμορραγίες που με κρατήσανε στο κρεβάτι. Κι ούτε βόλτες μπορούσα να βγω ούτε τίποτα...Επίσης το παιδάκι μου μόλις γεννήθηκε δεν το είδα(καισαρική με ολική νάρκωση και πολλά προβλήματα)το πήγανε στην εντατική στο νοσοκομείο όπου έμεινε 17 μέρες. Και όταν πήγα να το δω δεν το ένιωθα δικό μου. Καλά καλά να το αγγίξω δε με αφήνανε. Από την άλλη όμως μεριά εγώ ένιωθα άδεια. Σιγά σιγά όμως μόλις πήγαμε σπίτι και μείναμε μόνοι με τις ώρες χτίσαμε τη σχέση μας όπως λες και τώρα είναι η πρώτη προτεραιότητα για μένα. Καλώς ή κακώς όλα αφορούν αυτόν πια και θέλω να μην του λείψει τίποτα.
Όσο για την πείνα που περιγράφεις εγώ όπως είπα γέννησα με καισαρική Πέμπτη βράδυ και όταν ξύπνησα πεινούσα και γω πολύ αλλά δε με αφήνανε ούτε νερό να πιω. Όλη την ημέρα την Παρασκευή τα ίδια και γω να βλέπω όλους γύρω μου να τσακίζουν τα γλυκά και γω τίποτα...Το Σάββατο το μεσημέρι μου λένε "άντε, σου φέραμε να φας!" Και άρχισαν να μου τρέχουν τα σάλια!!! Και μόλις ανοίγω το καπάκι βλέπω το φιδέ μέσα και μου ήρθε να ξεράσω! Για αυτό πληρώνω 400ευρώ τη νύχτα? πήγα να της πω...Τελικά την Κυριακή μου φέρανε κανονικό φαγητό και Δευτέρα πρωί με βγάλανε...Τέτοια πείνα είχα καιρό να νιώσω!
>H καλύτερη περιγραφή ιστορίας,για μένα,με διαφορά...Από τη στιγμή που μας λες πώς έκανες το τεστ,μέχρι την τελευταία πρόταση ότι έχετε κερδίσει πια τη σχέση σας...Όλα είναι τέλεια δοσμένα,με χιούμορ,ρεαλισμό και χωρίς ωραιοποιήσεις....
Δεν είμαι μαμά,αλλά έχω ακούσει από πολλές γυναίκες,ειδικά μικρές σε ηλικία,ότι δεν είχαν εξαρχής το μητρικό φίλτρο και δεν συγκινήθηκαν στη θέα του μωρού.Άρα,μάλλον είναι πολύ φυσικό....
Επίσης,μου άρεσε πολύ που λες ότι,αν και δεν άντεχες έναν επισκέπτη στο σώμα σου,το άντεξες ως προυπόθεση για την ύπαρξη του μωρού...
Εύχομαι ολόψυχα υγεία,χαρά,ηρεμία και πολλά πολλά χαμόγελα και στις 2 και να χαίρεστε πάντα την τόσο πολύτιμη και σημαντική σχέση σας!!!!
Αν κατάλαβα καλά δεν υπάρχει μπαμπάς,αλλά με μια τόσο μοντέρνα και ανοιχτόμυαλη μαμά,η μικρή δεν έχει να φοβηθεί τίποτα....Θα έχει πολλαπλάσια,όλα όσα χρειάζεται...
>Αμαν!!Ερμη Βάσω...η κοπέλα δίπλα μου (η οποία πλεόν ειναι πολυ καλή μου φίλη) γέννησε με καισαρική και μας έβλεπε τις υπόλοιπες να τρώμε και να πίνουμε μπυρα και λύσσαγε η δόλια!
Σε εκείνη μόνο τσαι δίνανε και την τριτη νομιζω μερα της εδωσαν φιδε και πανηγυρισε!
Εγω τελικα εκεινη τη νυχτα που γεννησα χτυπησα στα καπακια μια ομελετα με μακαρονια και τυρι που ηταν ολη δικη μου και ημουν ετοιμη να στειλω τον αντρα μου να μου παρει goodys...
Ασπα
>Ειλικρινα πίστευα πρίν μείνω έγκυος οτι θα ήμουν ΑΚΡΙΒΩΣ απο εκείνες τις ΠΟΛΥ ΤΥΧΕΡΕΣ μαμαδες που θα ένιωθαν οτι περνάνε την καλύτερη φάση της ζωης τους. Δεν ΗΞΕΡΑ οτι μπορει να ειναι διαφορετικο.Εξεπλάγειν και μάλιστα πολυ δυσαρεστα οταν συνειδητοποιησα οτι τα πραγματα δεν ηταν καθόλου έτσι...για μένα...
Τα νεύρα μου ηταν τόσο τεντωμένα (ενω ειλικρινα είναι ενας πολυ ήρεμος άνθρωπος) που δεν ήξερα τι να τα κάνω!Καποια στιγμη περίπου στον τρίτο μήνα κόντεψα να αρπάξω εναν αστυνομικο απο τα πέτα της στολής (ενω ήμουν ΜΕΣΑ στο αμάξι μου) γιατι είχε αφήσει το περιπολικο σε ενα εντελως άκυρο ομολογουμένως σημείο που με εμπόδιζε να περάσω...
Τι να πω ρε κορίτσια...πολύ δύσκολα θα το επαναλάβω το εγχειρημα πάντως για δεύτερο παιδι...
Άσπα
>me kaneis polu xaroumeni me afta pou diavasa giati ki ego ta idia pragmata aisthanomoun k eniotha polu asxima... nomiza imoun i moni. emena i kori mou einai 8,5 minon k mera me ti mera xtizoume ti sxesi mas k mathainoume i mia tin alli.ki oso gia tin peina ego gennisa me kaisariki k kathisa kliniki 4 meres ek ton opoion oi 3 me paksimadia k tsai... k oi episkeptes trogan dipla mou ta gluka gia to kalo ki o andras mou parigelne guro apo to tilefono !!!
>συμφωνω... ουτε εγω ήμουν μανουλα απο το πρωτο δευτερολεπτο και κοιτουσα και κατα την εγκυμοσύνη και μετά την γεννα κατα πολυ την παρτη μου. οχι δεν στερησα κατι απο το παιδι μου.. αλλά δεν το ένιωθα το μητρικό ! η ταλαιπωρία μου ήταν πανω από όλα... τώρα που ο μικρος μου μεγαλώνει αρχίζω να χτίζω σχέση μαζί του και να ωριμάζω με εκείνον και να βιώνω τον ρόλο μου σαν μαμά ! (όμως έκλαψα μόλις τον είδα για πρώτη φορά!)
>μωρε τι ωραια...δεν ειναι απαραιτητο πως ντε και καλα ολα γυρω απο το θεμα μητροτητα και εγκυμοσυνη πρεπει να ειναι ροζ και παραμυθενια..για μενα το πιο σημαντικο ειναι αυτο που γραφεις στο τελος...την σχεση μας την κερδισαμε ...γιατι οταν πασχιζεις για κατι ειναι που κανεις οτιδηποτε για να το διατηρησεις..να χαιρεσαι το κοριτσακι σου και να το δεις οπως ποθεις...