Ομιλείτε Ελληνικά ή… μωρουδιακά;

Η Σίσσυ, η μαμά του μικρού Θοδωρή μάς θέτει ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα. Τι είναι τελικά σωστότερο; Να μιλάς στο παιδί σου με κανονικές λέξεις ή να ακολουθείς το δικό του, μωρουδιακό λεξιλόγιο;

Μια μέρα ήμασταν με τον άντρα μου και το μωρό, τότε τριών μηνών, στον παιδίατρο, όπου φυσικά υπήρχαν και άλλες μαμάδες και παιδιά… Περιμέναμε την σειρά μας με το αγγελούδι μας να κοιταζει γύρω γύρω όλο περιέργεια και να χαίρεται.

Κάποια στιγμή ακούμε μια μαμά να λέει στο παιδί της, περίπου 13-15 μηνών, αν θέλει «ναι-ναι«.  Κοιταχτήκαμε με τον άντρα μου και σχεδόν γελάσαμε με αυτή την περίεργη  συνεννόηση της μαμάς με το παιδί της. Περιμέναμε να δούμε λοιπόν τι ήταν το «ναι-ναι»… 

Τελικά η μαμά έβγαλε το μπιμπερό με το νερό και ήπιε το παιδάκι. Το «ναι-ναι» σήμαινε νερό!

Αφού γυρίσαμε σπίτι με τον άντρα μου, συζητήσαμε λίγο το θέμα καταλήγοντας ότι δεν είναι ωραίο να μιλάνε οι γονείς στα παιδιά τους μωρουδίστικα, γιατί έτσι δεν τα βοηθάνε να αναπτύξουν  το λεξιλόγιο τους ώστε να μεγαλώνουν και να κοινωνικοποιηθούν σε σωστές βάσεις. Αλλά αφήσαμε και ένα παραθυράκι ανοιχτό για να δούμε πως το δικό μας παιδί θα εκφραστεί σε εμάς και εμείς σε εκείνο…

Τώρα λοιπόν που μεγαλώσε λίγο και είναι σχεδόν 11 μηνών, άρχισε τις πρώτες κουβεντούλες και κυρίως να καταλαβαίνει αυτά που του λέμε… Τα αποτελέματα έχουν ως εξής: Εμείς του μιλάμε με απλά και σωστά ελληνικά και αυτός τα καταλαβαίνει όλα.

Εκείνος πάλι, χωρίς να τις ακούσει από εμάς, χρησιμοποεί τις λέξεις άπα και μαμ για να πει πως θέλει αγκαλιά ή φαγητό.

Σκέφτομαι, λοιπόν, πως το παιδί είτε από ένστικτο, είτε από φυσική ανάγκη θα βρει τρόπο να εποικοινωνήσει ακόμα και όταν δεν έχει μιλήσει ολοκληρωμένα… Εμείς όμως γιατί να ακολουθούμε την μωρουδιακή ομιλία;;; Δεν το βοηθάμε καθόλου… Ας λέει το παιδί τα δικά του και εμείς τα δικά μας σωστά ώστε να το προκαλέσουμε να μιλήσει σωστά και εκείνο….

μαμά Σίσσυ – Κύθηρα

Εσάς ποια είναι η άποψή σας; Μιλάτε… μωρουδιακά;