Μέσα στο μυαλό της!

«Αααααα, τι ωραίο αυτό το ρολό! Χαρτί υγείας, το είπε η μαμά μου; Μμμμ, ναι, νομίζω έτσι το είπε! Δεν με νοιάζει πώς το λένε… Εγώ θα το τραβήξω και θα το σκίσω και θα γεμίσω τον τόπο χαρτί, αααααχ, αααααχ, τι ωραία! Να και εδώ, χριτς, να και εκεί, χρατς! Ας φάω και λίγο! Μαμααααά, κοίτα μαμά! Ωχ! Γιατί μου το παίρνει;; Ας πάω λίγο πιο εκεί!

Ααααα, ωραία και αυτά, τα βάζει η μαμά στα νύχια της και παίρνουν χρώμα. Θα πάρω ένα στο ένα χέρι και ένα στο άλλο και θα τα χτυπήσω μεταξύ τους! Τσιν, τσιν, τσιν! Τι ωραίος ήχος! Εεεε, γιατί μου τα παίρνετε; Θα σπάσουν; Τι σημαίνει θα «σπάσουν»;; Ουφ! Α!!! Τι έχουμε εδώ! Μια πρίζα! Η μαμά και ο μπαμπάς λένε να μην τις πειράζω, ας τους ακούσω…

Ωπ! Το κουτί για τα πράγματα! Δεν ξέρω πως το λένε, έχει μέσα ρούχα, βα… βα… βαλί… βαλι-κάτι τέλος πάντων! Ας ανοίξω το φερμουάρ! Τζίφος, δεν έχει τίποτα εδώ μέσα, για να δω στην άλλη θήκη! Ωχ, μια σακούλα! Ωχ! Με σαγιονάρες, για να δω τι γεύση έχουν, ωχ η μαμά, να μαμά πάρτες, τις έβγαλα για σένα, αλήθεια λέωωωωω!

Κάτσε τώρα που δεν με κοιτάει να πάρω το βραχιόλι της που το ξέχασε εδώ! Μου πάει πολύ, ε; Καλά, είμαι θεά! Μια μέρα θα της τα πάρω όλα αυτά τα βραχιόλια και τα κολιέ, θα γίνουν δικά μου!!! Να και η βούρτσα πάνω στο τραπέζι «Ωωωω, ωωωωω», χτενίζομαι και είμαι κούκλα! Η μαμά μου λέει πως θα βγάλω κανένα μάτι, τι λέει μωρέ; Χαζό είμαι; Αφού ξέρω να χτενίζομαι!

Α ο μπαμπάς! Έφερε ένα μπουκάλι! Τρελαίνομαι για μπουκάλια, έχουν πολλή πλάκα! Να κοίτα τι ωραία το κοπανάω στο πάτωμα! Αααα, το ρολάρω κιόλας και φεύγει μακριά. Βαρέθηκα τώρα, ας πάρω τα χαρτομάντηλα! Ουπς, γλίστρησα, φτουυυ, κάτσε να ξανασηκωθώ να τα πιάσω!

Ωραία τα χαρτομάντηλα, τι καλά να κατάφερνα να τα ανοίξω κιόλας! Ονειρεύομαι να τα μαδήσω, να τα σκίσω, να γεμίσω τον τόπο χαρτάκια!! Τι ωραία!!! Γιούπι! Δεν μπορώ, γκρρρ, μαμά, έλα έλα έλα… Μου τα πήρε… Τι μου έδωσε; Το βιβλίο με τα ζωάκια; Πφφφφ, βαρετό!

Ώπα! Ώπα ρε φίλε!! Το κινητό της μαμάς!!! Θησαυρός, δεν υπάρχει καλύτερο! «Ναι, ναι; Γιαγιά;» Ουπς, μάλλον πήρα κάποιον που δεν έπρεπε, είδα τη μαμά να το κλείνει πανικόβλητη, είναι λέει και μεσημέρι!

Μπαίνω στο μπάνιο! Μπορώ να ανοίξω το καπάκι της λεκάνης; Έχει μέσα νερό! Θέλω να κάνω πλίτσι πλίτσι. Η μαμά με κοιτάει και μου λέει «Όοοοοοοχι!» Τι στο καλό, μάτια στον πισινό της έχει;

Τώρα θα πάω να μπω ανάμεσα στον τοίχο και το κομοδίνο, μήπως ανακαλύψω κάτι. Ωχ, ωχ, ωχ, σφήνωσα, σφήνωσααααα, μαμαααααααά, μαμαααααααααά, *κροκοδείλιο δάκρυ*, α τελικά μπορώ να βγω, χωράω, χαχα, τι πλάκα! Τους κατατρόμαξα!

Ωχ! Βάζουν μαγιό! Τι λένε; «Πάμε για μπάνιο γιατί δεν τη χωράει το σπίτι»; Yes, yes, yes! Επιτέλους! Πάμε παραλία! Τι καλά… Άντε γιατί βαρέθηκα εδώ, τίποτα δεν έχει να κάνω!

Ωχ! Τι ωραία φωτογραφική μηχανή είναι αυτή! Αν πατήσω αυτό το κουμπί, τι θα γίνει;»

(Πιθανές σκέψεις της Αθηνάς ένα ζεστό μεσημέρι!!)