Η Αθηνά και η αράχνη!
«Αθηνά, κοίτα μια αραχνούλα!«, της είπα προχθές καθώς μια άσπρη μικρή αραχνούλα σουλάτσαρε παραδίπλα μας.
Τι ήταν να της την δείξω; Εκστασιάστηκε! Χάρηκε τόσο πολύ που την πήρε στο χέρι και άρχισε να σουλατσάρει με την αράχνη!
Εγώ βρέθηκα σε μπερδεμένη κατάσταση… Από τη μία φοβήθηκα μη τη λιώσει, από την άλλη μην τη… φάει!
«Βρε άστην κάτω!«
«Δώστην στη μαμά! Δώστην στη γιαγιά, δώστην στον μπαμπά!«
«Οοοοοοοοοο«, μου έλεγε -έτσι λέει το «όχι»- και δρόμο έπαιρνε, δρόμο άφηνε.
Σε κάποια φάση, ευτυχώς την άφησε. Τέζα η αράχνη… Λέω, πάει, απεβίωσε! Και όμως, σε λίγο άπλωσε τα πόδια της -αφού συνήλθε από το Αθηνο-σοκ και κίνησε σε αντίθετη κατεύθυνση από την Αθηνά. Πιθανότατα, τώρα που σας γράφω να έχει φύγει σε άλλο κήπο, μην τυχόν και πάθει ξανά τα ίδια, χαχα!
Πόσο αγνά είναι μωρέ τα μωρούλια… Τίποτα δεν φοβούνται (Εγώ τώρα τρέμω για τη μέρα που θα μου φέρει καμιά ακρίδα, Χριστέ μου, τις φοβάμαι και ας είναι άκακες οι καημένες)
Σκεφτείτε πόσες φοβίες μας δημιουργούνται καθώς μεγαλώνουμε… Μας μαθαίνουν, ας πούμε, ότι κάποιες αράχνες είναι επικίνδυνες και αρχίζουμε και τις φοβόμαστε όλες…
Η φίλη μου η Milli λέει πως αν δεις αράχνη, σε τρεις μέρες θα έχεις τύχη! Βέβαια, δεν ξέρω αν ισχύει το ίδιο όταν υπάρχει… κακοποίηση αράχνης από μωρό, χεχε!
Εγώ πάλι της εύχομαι της μικρής μου να είναι πάντα τυχερή, όπως και όλα τα υπόλοιπα παιδάκια του κόσμου!
Εσείς πώς τα πάτε με τις αράχνες; χεχε!
Η αραχανούλα πήγε ψηλά να πιει νερό
By the way αν δεις αράχνη μες το σπίτι λένε ότι θα βρέξει!!!!!!
Δεν τις θέλω τις αράχνες από τότε που ήρθε μια μεγάλη γκρι τριχωτή και κάθησε στον ώμο μου. Όταν την αντίκρυσα face to face φρίκαρα. Κατά τα άλλα δεν έχω θέμα με τα έντομα. Η μάνα μου μέχρι και μέλισσες με άφηνε να πιάνω (μέχρι που με περιποιήθηκαν και ησύχασα). Ο μικρός αντιθέτως τα ψιλοσιχαίνεται. Εγώ του πιάνω ακρίδες και ζουζουνια και εκείνος το παίζει παστρικοθόδωρος (μα ποιον έμοιασε??). Με τα θηλαστικά και τα πτηνά του κήπου μας τα πάει περίφημα (διπλανός κήπος δεν υπάρχει να μετοικίσουν και βασανίζονται τα ζωντανά με τον ούνο-Νίκο).
Agapimeno tragoudaki twn paidxnidiwn tou fischer price!!!
Ααα τα τρέμουν τα ζωύφια και τα δύο μου τα παιδιά! Όταν δουν κάτι μικρό και μαυριδερό αρχίζουν να φωνάζουν "Μαμούνιιιιιιιιι" Κι άμα πάει προς το μέρος τους το μαμούνι τσιρίζουν και τρέχουν καταπάνω μου να τα σώσω από το κακό μαμούνι! Δεν ξέρω πως τους έχει κάτσει έτσι αλλά δεν τα θέλουν καθόλου!Και η μύγα που θα κάτσει πάνω τους τους φαίνεται τρομακτική!
Με αραχνούλα είχαμε κι εμείς μια συνάντηση προχτές,αυτό που λες,εκστασιάστηκε,της έκανε χαριτωμενιές,τη χαιρέτησε και μπήκαμε στο σπίτι!
Ki emeis (19 minon) exoume idiaiteri agapi stis araxnes auto ton kairo, to agapimeno tis vivlio auti tin epoxi einai to "Aaargh Spider" to opoio prepei na diavazoume kathe vradi toulaxiston mia fora (sinithos pente). Xthes vrikame mia araxnoula dipla stin tileorasi kai auto tis eftiaje ti mera, sinexeia pigaine na dei pou einai h araxnoula (gia ti mama), spider (gia to mpampa), an kanei nani nani h kounia bella. Pantos na tin akoumpisei akoma den exei tolmisei, apo makria kai me ton preponta sevasmo! H Athina einai safos pio genaia :-)
προσωπικα εχω θέμα με τις σαυρες!!!μονο που τοσκεφτομαι ανατριχιαζω!! το κοριτσακι της φιλης μου αρπάζει τσόκαρο κ κυνηγαει οτι κινείται!!μαλλον μιμειται καποια γιαγια!!