Τα βραχιολάκια

Εκεί γύρω στους 18 μήνες, τα μωρά εξελίσσονται σε απίστευτα πλάσματα. Μπορεί κάποια ακόμα να μην μπορούν να περπατήσουν καλά ή να μην έχουν τεράστιο λεξιλόγιο, όμως είναι εξαιρετικά ικανά να επικοινωνήσουν, να επιλέξουν, να αποφασίσουν, έστω και με τον δικό τους τρόπο.

Χθες πήγαμε μια βόλτα στη Θεσσαλονίκη. Η πόλη ήταν σχεδόν άδεια λόγω του Δεκαπενταύγουστου. Μεσημέρι και τα περισσότερα μαγαζιά είχαν κλείσει. Παρκάραμε έξω από το κατάστημα Accessorize (το οποίο έχει εκπτώσεις εως 70% και στα παιδικά ρουχάκια Monsoon). Πήρα ένα φόρεμα για την Αθηνά και καθώς πηγαίναμε στο ταμείο σταματήσαμε μπροστά στο stand με τα παιδικά βραχιολάκια, κοκκαλάκια, μπιχλιμπιδάκια.

Όλα ήταν πανέμορφα. Έπιασα στο χέρι μου ένα σεταριστό βραχιολάκι-κολιεδάκι, όμως η Αθηνά δεν του έδωσε σημασία. Άπλωσε το χεράκι της αποφασιστικά και έπιασε ένα σετ βραχιολάκια μοβ-ροζ που είχαν πάνω τους εικόνες από ζωάκια, μία εικόνα πάνω σε κάθε πλακάκι. Έκανε να τα φορέσει στο χεράκι της.

Της τα πήρα.

Τα φόρεσε και χαμογελούσε και καμάρωνε.

Μα γιατί ήθελε αυτά; Ήταν τα λιγότερο εντυπωσιακά, θα περίμενε κανείς ότι ένα τόσο δα κοριτσάκι θα προτιμούσε κάτι πιο «φανταχτερό» και εφετζίδικο.

Στο δρόμο του γυρισμού, είπα στον Μάνο «Δεν έχει πολλή πλάκα με τα βραχιολάκια της;«

«Ναι«, μου λέει, «είναι ίδια με αυτό που πήρες για σένα από τη Γερμανία«

Και τότε έσκασα στα γέλια. Όντως, στο Μόναχο είχε πάρει ένα βραχιόλι παρόμοιας λογικής, με ελαφάκια σε κάθε του πλάκα. Η Αθηνά είχε βάλει στόχο να μου το κλέψει από το χέρι. Στο σπίτι όποτε το έβρισκε μέσα σε ένα ντουλάπι, έκανε πάρτι.

Σύμπτωση ή όχι;

Όπως και να ‘χει, για μένα ήταν μια ακόμα υπενθύμιση πως «Children see, children do» όπως δείχνει και το δημοφιλές βίντεο που σας παραθέτω παρακάτω. Τα παιδιά βλεπουν, τα παιδιά κάνουν. Ότι κάνουμε εμείς, αισθάνονται ότι πρέπει να το κάνουν και αυτά. Είμαστε οι πρώτοι και βασικότεροι δάσκαλοί τους σ’ αυτή τη γη. Και αυτή είναι μια καλή ευκαιρία να βελτιωθούμε οι ίδιοι. Και όχι, δεν αναφέρομαι στο γούστο μας στα… βραχιόλια! 🙂