Ο άντρας μου διαγνώστηκε με αζωοσπερμία. Και όμως τα καταφέραμε!
Η μαμά Α. μοιράζεται μαζί μας τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν με το σύζυγό της για να αποκτήσουν ένα παιδάκι!
Ο άντρας μου διαγνώστηκε με αζωοσπερμία.
Και όμως τα καταφέραμε!
μαμά Α.
Θα ήθελα κι εγώ να γράψω την ιστορία μου… και για ευνόητους λόγους θα ονομάσω εμένα Α και τον άντρα μου Ω
Εγώ δεν είχα την τύχη να κάνω τεστ εγκυμοσυνης, απ’ αυτά που παίρνουμε από το φαρμακείο, δεν είχα το άγχος της καθυστερησης… δεν ξέρω πως είναι όταν σπάνε τα νερά…
Με τον καλό μου είμαστε μαζί από το καλοκαίρι του 1999 και παντρευτήκαμε πριν από 5 χρόνια. Περίπου 2 μήνες μετά τον γάμο μας, ξεκινήσαμε να προσπαθούμε για εγκυμοσύνη. Προσπαθήσαμε περίπου ένα εξάμηνο… μου ερχόταν περίοδος και απογοητευόμουν. Μέχρι που είπα «γιατί ρε γαμώτο; τι γίνεται;«
Βέβαια οι άλλοι μου έλεγαν «έλα, μη στενοχωριέσαι, είναι νωρίς ακόμα, άσε να περάσει ένας χρόνος που προσπαθείτε και μετά ψάξτε το«. Εγώ όμως δεν μπορούσα να περιμένω, ήθελα να μείνω έγκυος. Και αποφασίσαμε να «ψαχτούμε».
Ξεκίνησα εγώ πρώτα, με εξετάσεις, ορμόνες, σαλπιγγογραφία (που δεν είναι και η καλύτερη εμπειρία). Σκαφτόμουν: ποιος είναι ο στόχος μου; Μια εγκυμοσύνη… οπότε θα κάνω ότι χρειαστεί για να πετύχω αυτό που θέλω!
Και αφού ήταν όλα καλά με μένα, ήρθε και η σειρά του Ω. Κάναμε σπερμοδιαγραμμα και πήγαμε να πάρουμε τα αποτελέσματα χωρίς να ξέρουμε αυτό που μας περίμενε… τότε άκουσα για πρώτη φορά στη ζωή μου την λέξη «αζωοσπερμια«. Και τώρα τι; Τι είναι αυτο;Αζωοσπερμια, ναι… δηλαδή τι; Καθόλου σπέρμα, ούτε ζωντανό ούτε νεκρό!
Χάσαμε τη κάτω από τα πόδια μας!
Δεν μπορούσα να το συνειδητοποιήσω! «Μα γιατί; Γιατί σε μας; Αφού ο Ω κάνει μια απολύτως υγιεινή ζωή, δεν καπνίζει, δεν πίνει, δεν ξενυχτάει, αθλείται!!! Αντιθέτως, εγώ θα έπρεπε να έχω κάτι αφού καπνίζω, πίνω, η διατροφή μου είναι χάλια», σκεφτομουν.
Αυτά βέβαια δεν παίζουν κανέναν ρολό στη δική μας περίπτωση. Πηγαμε με κλάματα στην γυναικολόγο μου για να μιλήσουμε. Μας έδωσε θάρρος, μας είπε ότι στις μέρες μας μόνο εάν δεν θέλετε, δεν θα γίνετε γονείς. Μας είπε ότι καταρχήν θα έπρεπε να επισκεφτούμε έναν ουρολόγο-ανδρολογο. Εγω δεν μπορούσα να ηρεμήσω με τίποτα ζωή μου είχε αλλάξει… κάθε μέρα όλη μέρα σκεπτόμουν το πρόβλημα μας… συνεχεια.
Εν τω μεταξύ, επειδή η FSH του Ω ήταν υψηλή, επισκεφθήκαμε και ενδοκρινολόγο ο οποίος μας παρέπεμψε σε ενδοκρινολόγο καθηγητή πανεπιστήμιου με την ομάδα του, κάναμε καινούριο σπερμοδιαγραμμα, πάλι τίποτα (δεν περιμέναμε βέβαια να γίνει κανένα θαύμα…).
Μπλέξαμε με ημιδημοσιο νοσοκομείο, με ραντεβού 3μηνα…κλπ. Εμείς όμως θέλαμε ότι ήταν γίνει, να γίνει γρήγορα.
Επισκεφτήκαμε τον ουρολόγο και μπήκαμε σε μια γραμμή εξετάσεων του Ω μέχρι που καταλήξαμε στην εξής διάγνωση: μη αποφρακτική αζωοσπερμια. Δυστυχώς μεσολαβούσε και καλοκαίρι και λόγω των αδειών, χάσαμε λίγο -ευτυχώς- χρόνο. Λοιπόν να μην τα πολυλογώ, ο μόνος τρόπος για δούμε εάν υπήρχαν σπερματοζωάρια ήταν να γίνει βιοψία όρχεων. Δηλαδή σ’ αυτήν την περίπτωση παίρνει ο ουρολόγος ιστό από του όρχεις και ο εμβρυολόγος τα αναλύει στο μικροσκόπιο για να δει εάν υπάρχουν σπερματοζωάρια. Ξέραμε ότι ο μόνος τρόπος για δούμε εάν έχουμε σπέρμα ήταν αυτός.
Εν τω μεταξύ εκείνο το διάστημα έτυχε να είμαστε καλεσμένοι σε γάμους και βαφτίσια. Δεν υπήρχε καθόλου διάθεση για τίποτα, ειδικά για βαφτίσια. Σκεφτόμασταν και αναρωτιόμασταν «άραγε εμείς θα έρθουμε ποτέ σε αυτήν την θέση, να βαφτίσουμε το μωρό μας ή μόνο σκυλιά θα μεγαλώνουμε;» γιατί είμαστε και φιλόζωοι, βοηθάμε αδεσποτουλια και έχουμε ένα καταπληκτικό σκυλάκι το οποίο μας βοήθησε πάρα πολύ να ξεπεράσουμε το σοκ της αζωοσπερμιας. Εγώ κόντευα να πέσω σε βαθιά κατάθλιψη, διάθεση για τίποτα. Συνέχεια έκλαιγα και αναρωτιόμουν, γιατί Θεέ μου;
Γιατί άλλοι να κάνουν τόσο εύκολα παιδιά και εμείς τραβάμε αυτό το λούκι; Έφευγε ο Ω από το σπίτι κι εγώ εκμεταλλευόμουν την ευκαιρία να μείνω μόνη μου για να κλάψω… Γιατί Θεέ μου τα στέλνεις σε ναρκομανείς, σε νοητικά αναπήρους, σ’ αυτούς που τα πετανε στα ιδρύματα και στους δρόμους, σ’ αυτούς που τα κακοποιούν και δεν δίνεις σ’ αυτούς που πραγματικά θέλουν ένα μωρό; Που θα το μεγαλώσουν σ’ ένα υγιές περιβάλλον; Γιατί τόση αδικία; Ένα μεγάλο ΓΙΑΤΙ με βασάνιζε καθημερινά!
Θυμός και λύπη και πόνος…Ήθελα κι εγώ να νιώσω το μεγαλείο της μητρότητας!
Εδώ ξέχασα να σας πω ότι τέθηκε και το θέμα του δότη σπέρματος αλλά και της υιοθεσίας, αν δεν βρίσκαμε σπέρμα. Δεν ήθελα να ακούσω ούτε για το ένα ούτε για το άλλο. Ήθελα ένα παιδί από τον καλό μου. Από εμένα και από αυτόν. Και ο Ω όμως ήταν αρνητικός για δότη και υιοθεσίας, έτσι καταλάβαινα, βέβαια δεν μου έλεγε τίποτα. Έκανε τα πάντα για να είμαι εγώ καλά. Ήθελε να είμαι πρώτα εγώ ευτυχισμένη και μετά αυτός. Έτσι είναι και τώρα, πρώτα η κόρη του κι εγώ και μετά ο εαυτός του. Αλλά προκειμένου να μην μου στερήσει τη χαρά της μητρότητας, θα ήταν διαθέσιμος ακόμη και από δότη να παίρναμε σπέρμα.
Λοιπόν… ο καιρός περνούσε, εγώ σε κατάθλιψη, το καλοκαίρι πέρασε και ο μόνος τρόπος να μάθουμε αν έχουμε σπέρμα και να δούμε πως θα πορευτούμε, ήταν η βιοψία όρχεων.
Κλείσαμε ραντεβού με τον ουρολόγο και κανονίσαμε τα διαδικαστικά με την κλινική όπου θα γινόταν η επέμβαση. Εγώ όλο αυτό το διάστημα μέχρι να έρθει η μεγάλη μέρα παρακαλούσα τον Θεό και την Παναγία να βρούμε σπέρμα, παρακαλούσα κι έκλαιγα. Όλα αυτά που περνούσαμε τα μοιραζόμουν μόνο με δυο πρόσωπα του οικογενειακού μου περιβάλλοντος που με στήριζαν ψυχολογικά.
Η μητέρα μου ήταν το ένα από αυτά, η οποία ήταν πολύ στενοχωρημένη που με έβλεπε έτσι σ’ αυτήν την κατάσταση. Θυμάμαι…της είχα πει: «είσαι πολύ τυχερή που έκανες δυο παιδιά και είχες την χαρά να αισθανθείς την εγκυμοσύνη και αργότερα το μεγάλωμα των παιδιών σου!»
Ώσπου έφτασε η μεγάλη μέρα!!! Ήρθε η μέρα που θα μαθαίναμε την αλήθεια… όσο πικρή ή γλυκιά κι αν ήταν.
Όση ώρα ήταν ο Ω στο χειρουργείο εγώ απ’ έξω παρακαλούσα κι έκλαιγα και ξαναπαρακαλούσα τον Θεό και πάλι εκλαιγα… Από την άλλη σκεφτομουν… δεν μπορεί ρε γαμωτο να μας έρθουν τα χειρότερα. Προσπαθούσα να στηριχτώ κάπου, να πιαστώ από κάπου… Ήμουν ολομόναχη, γιατί δεν θέλαμε να ξέρει κανείς τίποτα… Βλέπω σε μια στιγμή την αναισθησιολόγο, όλα καλά, λέει, θα ξυπνήσει σε λίγο…
«Τι έγινε, έχουμε σπέρμα;» Και η καρδιά μου κόντευε να σπάσει από την αγωνιά!
«Δεν ξέρω» μου είπε, «θα σου πει η εμβρυολογος… εμενα τι με θες!«
Έβαλα με το νου μου τα χειρότερα… και ξανάρχισα να κλαίω. Μετά από λίγο βγήκε η εμβρυολόγος και μου είπε,
«Έλα, μην ανησυχείς, βρήκαμε! Φεύγω, πάω να τα καταψύξω!»
«Κατεψυγμένα μου!!!»
Ήταν η ομορφότερη στιγμή της ζωής μου! Η χαρά μου ήταν τόσο μεγάλη, που δεν ήξερα τι να κάνω, να κλάψω ή να γελάσω από την χαρά μου; Και τα δυο τα εκανα. Ενιωθα ότι μου έφυγε ένα βάρος 100 τόνων, ότι δεν είχα βαρύτητα, ότι πετούσα στα σύννεφα!
Αποφασίσαμε να χαλαρώσουμε έναν μήνα και μετά να ξεκινήσουμε εξωσωματικη… ετσι κι εγινε.
Ηθελα τόσο πολύ να μείνω έγκυος!!! Όταν ξεκίνησα τις ενέσεις ένιωθα υπέροχα, όλα κατά γράμμα τα έκανα! Θυμάμαι ακόμα τις ημερομηνίες: 3/11/07 τελευταία περίοδος, 17/11/07 ωοληψια, 19/11/07 εμβρυομεταφορα και το καλύτερο απ’ όλα 1/12/07 το αποτέλεσμα της β-χοριακης!!!!!!!!!!!
Θεέ μου, Η ΠΙΟ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ!!!!!!
Μετά όλα τα ήταν τόσο ωραία!
Είχα μια πολύ καλή εγκυμοσύνη, αν εξαιρέσουμε τις αναγούλες του πρώτου τριμήνου, όλα τα υπόλοιπα ήταν ΤΕΛΕΙΑ!!! Δεν έχω τίποτα αρνητικό να θυμάμαι ούτε από την εξωσωματική, ούτε από την εγκυμοσύνη, ούτε και από τον τοκετό (καισαρική έκανα). Μόνο ωραίες αναμνήσεις! Είχα θετική ενέργεια σε όλες τις περιπτώσεις και γελούσα και τραγουδούσα.
Καμία αρνητική σκέψη δεν περνούσε από το μυαλό μου, αρκετό άγχος μόνο στο 15ημερο της αναμονής του αποτελέσματος της εξωσωματικης.
Θυμαμαι κάθε φορά που πηγαίναμε στη γυναικολόγο για εξέταση, ένιωθα σα να πήγαινα στο καλύτερο μαγαζί του κόσμου! Όταν άκουσα για πρώτη φορά τον χτύπο της καρδιάς της, ήταν σαν να άκουγα την ομορφότερη μελωδία του κόσμου! Πριν πάω να γεννήσω, πήγα στο κομμωτήριο, έφτιαξα τα μαλλιά μου, έκανα μακιγιάζ, γιατί ήθελα να με δει όμορφη το μωράκι μου… ηταν προγραμματισμένη η μέρα της γέννας.
Όταν μπήκα χειρουργείο για να γεννήσω, πάλι τραγουδούσα! Κανένα άγχος! Άγχος είχα μόνο για το μετά.
Όταν είδα το πλασματακι μου, τον θησαυρό μου, το θαυματακι μου για πρώτη φορα… δεν εκλαψα… τερμα πια τα κλάματα, αρκετά είχα κλάψει στο παρελθόν! Όταν μου την φερανε και ακουμπήσαμε τα μαγουλάκια μας… Θεε μου, αξέχαστη η πρώτη μας επαφή! Τώρα ο θησαυρός μου, η καρδιά μου, η ψυχή μου, η ζωή μου ολόκληρη, είναι 3 χρονων… και θέλω να της πω πως την λατρεύω, πως είναι ότι πολυτιμότερο έχω στη ζωή μου, ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ!
Όταν μ’ αγκαλιάζει με τα χεράκια της αισθάνομαι πως φεύγει όλη η αρνητική ενέργεια από πάνω μου! Ξεχνώ τα πάντα! Παιδί μου, σ’ ευχαριστώ, γιατί με έκανες καλύτερο άνθρωπο, σ’ αγαπώ πάρα πολύ και θέλω να είσαι πάντα καλά!!!
Σε λατρεύω θησαυρέ μου!!!
Μετά το καλοκαίρι σκεφτόμαστε να κάνουμε προσπάθεια για δεύτερο μωράκι… μακάρι να πάνε και τότε όλα καλά…
Συγγνώμη αν σας κούρασα…
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Καλησπέρα.Και εγώ θα ήθελα να μου πείτε αν εχετε την καλοσύνη σε ποια κέντρα ή ποιους γιατρούς απευθύνθηκατε. Το mail μου mkwnstadina@gmail.com.
Δεν χρειαζεται να προκαλειται ο πανικος. Απο της δοκημασιες της ζωης γεινομασται ορημοι και δυνατοι. Κανεις δεν θα ηθελε να φτασει σε αυτο το σημειο. Στην αρχη νιωθεις πανικο. Μετα ερχεται ο θυμος. Μετα το αισθημα της αδηκιας. Μετα ακολουθει το αγχος το στρες και διαφορα αλλα. Το θεμα ειναι να δεις απο εδω και περα τι θα κανεις. Τι προσφερει η επιστημη. Αν κανεις εξοσωματικη και αποβαλεις απο το αγχος σου μετα τι να πω. Χαμενος κοπος τοσο καιρο για αυτη τη στιγμη. Εγω οταν ανακαλειψα οτι εχω προβλημα κλειστηκα στον εαυτο μου. Δεν το ελεγα σε κανεναν. Καπνιζα περισσοτερο. Δεν μπωρουσα να συνκεντροθω σε καμια δουλεια. Νευρα με το παραμικρο. Επιθετικος και ημουνα και ελευθερο πουλι. Ουτε σχεση δεν ειχα. Φιλοζωος ειμαι και εγω παντως. Αλλα οτι ειναι κριμα να συμβει κατι τετοιο συμφονω απολειτα. Τα σχολια δικα σας. Ο θεος να σας εχει καλα. Και ποτε μην χανεται την αισιοδοξια. Γιατι οπως λεει η παρημια η ελπιδα πεθαινει τελευταια.
Καλησπέρα .Έχουμε και εμείς το ίδιο πρόβλημα ,μόνο που εμείς δε τα καταφέραμε.Είχα δυο αποβολες μετα την εξωσωματική που έκανα και μια με αρνητικό αποτελεσμα. Είμαι στη φάση που νομιζω οτι πρπει να αλλάξω γιατρό και κέντρο παρόλο που ημουν στο καλύτερο υποτιθεται.Θα ήθελα να σε παρακαλεσω να μου στείλεις το κέντρο που πήγατε εσεις τον γιατρο σου και αν είχατε κάποιον ουρολογο. Θα περιμενω με αγωνια.Το e mail μου ειναι canceraki@gmail.com
Σαν σήμερα της γιορτής του Αγίου Ευφραίμ, σας παρακαλώ μην απογοητευεστε γιατί ΘΑΥΜΑΤΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ!!!!!!!!!!!!!! εν συντομια θα σας πω οτι εμεινα έγκυος ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ και τωρα έχω ενα πανέμορφο και πανέξυπνο παίδαρο μετα απο πλήρη αζωοσπερμια του συζηγου βιοψία όρχεων 10 σπερματοζωαρια μετρημένα, δύο αποτυχημένες εξωσωματικές, μηδαμινές ελπίδες απο τους γιατρούς απειρα χρήματα σε ανούσιες εξετάσεις ψυχολογία στα πατώματα!! και όμως ναι λίγο πριν την τριτη εξωσωματική το θαυμα έγινε και η περίοδος δεν ήρθε ποτέ!!!!!!!!! χίλιαδες σπερματοζωαρία εμφανίστηκαν και ένα ήταν αρκετά δυνατό και τα καταφέραμε!!!!!!!!!!!!!!!!! ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ με το θέλημα του Θεού!!!!!! ενα χρειάζεται και η κατάσταση να ξέρετε ότι αλλάζει στον άντρα!!!!!! μην πανικοβάλεστε!!! εχασα χρόνια απο τη ζωή μου αλλά ο Θεός μου άπλωσε το χέρι και με βοήθησε χαρίζοντας μου το θαυμα μου!!!!!!! το ΓΙΟ μου!!! να τον έχεις καλά Παναγιά μου!!!!!!!!!!
Δεν ξερεις ποση δυναμη μου εδωσες κυριως εσυ που καταφερες να συλλαβεις φυσιολογικα αλλα και οι υπολοιπες μαμαδες πια, που περασαν το λουκι της αζωοσπερμιας και εχουν πια το παιδακι τους. Προσφατα πηραμε και εμεις ιδια διαγνωση και ειμαστε τωρα στο τρεξιμο των εξετασεων για να βρουν τα αιτια. Η ψυχολογια προφανως δεν ειναι οι καλυτεροι, οι ειδικοι λενε οτι η μονη λυση απο οτι φαινεται ειναι η εξωσωματικη.. να στε καλα , να χαιρεστε τις οικογενειες σας!
Σωστο κεντρο ειναι μονο αυτο που θα πας και ο γιατρος καθως και ολο το προσωπικο θα σε κερδισουν και θα σου αποπνευσουν εμπιστοσυνη! Ειναι αυτο που θα σε δει σαν ανθρωπο και οχι σαν κινουμενο χρημα! Πρεπει να το ψαξει ο καθε ενας ξεχωριστα! Ειχαμε κλεισει ραντεβου σε 5 διαφορετικα κεντρα εξωσωματικης. Στο 2ο σταματησα. Βρηκα τον γιατρο ΜΟΥ ! Η ολη διαδικασια εχει να κανει κατα ενα πολυ μεγαλο βαθμο και στην ψυχολογια τη δικια μας και πως το αντιμετωπιζουμε. Οχι υπερβολες και ακροτητες. Ειμαι μια μελλοντικη μανουλα διδυμων (παρολο που ειχαμε σχεδον το ιδιο προβλημα) και ανυπομονω!!! Καλη δυναμη σε ολους!!! Αρκει να το πιστεψετε, απλα να δειτε τη ζωη με χαμογελο, να ονειρευεστε αυτη τη στιγμη και ... θα ερθει!!!
Γεια σου. Μηπως είναι εύκολο να μου γραψεις το ονομα του κεντρου κ του γιατρού?
Από την πρώτη έως τη τελευταία σου λέξη τα ίδια ακριβώς... Σα να ήσουν μέσα στο μυαλό μου... Όλα τα συναισθήματα, όλες οι σκέψεις,όλες οι αγωνίες... Τόσο αγχωτικά όλα και όλα γίνονται με ρυθμούς που δεν τους προλάβαινε ο νους μου... Όλα ανακατεμένα,όλα μπερδεμένα,σα να είσαι κλεισμένος σε ένα τούνελ και ψάχνεις να βρεις το φως... Μέχρι που τελικά το βρίσκεις κι όλα αλλάζουν και βρίσκεις πια το χαμένο νόημα της ζωής σου... Τώρα έχουμε κι εμείς μια κοράκια 16 μηνών που μας γεμίζει τη ζωή μας χαρά και χαμόγελα... Ευτυχώς είχαμε καλούς γιατρούς που δεν μας είδαν σαν πορτοφόλι αλλά σαν ανθρώπους... Τους ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου.. Κοριτσαρα μου να το χαίρεσαι το παιδάκι σου και να το δεις όλο όπως ποθείς...
Μπορειτε να μου στειλετε στοιχεια των γιατρων κ των κεντρων στο tsi0o@hotmail.com? *** τo mail να το κανετε copy-paste γιατι ειναι λιγο περιεργο ***
Παντως συμβουλη μου microtese να το ψαξετε πολυ πριν κανετε οτιδηποτε...Ελπιδες να ξερεις οτι υπαρχουν και μαλιστα μεγαλες να πεις την νυφη και τον αδερφο σου..Να μην το βαλουν κατω...Και θα πω και κατι που μου ειχε πει ο γιατρος μου...ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΓΟΝΙΟΣ ΣΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΠΟΧΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΠΕΤΥΧΕΙ...
Εγραψα το κεντρο που ειχαμε επιτυχια αλλα το εσβυσαν.Μαλλον δεν το επιτρεπουν για λογους διαφημισης.
Συγχαρητήρια για όλα και κυρίως που καφέρατε ψυχικά...Θα μπορούσατε να μου στείλετε στοιχεια από το κέντρο εξωσωματικής που τα κατάφερε με την πρώτη;
Καλησπέρα, Έχουμε και εμείς το ιδιο προβλημα. Μη αποφρακτικη αζωοσπερμια. Έχετε την καλοσύνη μου πείτε σε ποια κέντρα ή ποιους γιατρούς απευθύνθηκατε και είχατε επιτυχία; Ειναι τόσα πολλα και φοβόμαστε πολυ που να παμε.. Ευχαριστω!!
Καλησπερα κι απο εμενα...!!!! εχουμε κι εμεις το ιδιο προβλημα(μη αποφρακτικη αζωοσπερμια) αλλα εχουμε αλλο ενα προβληματακι....εχουμε και οι δυο στιγμα μεσογειακης αναιμιας....πραγμα το οποιο σημαινει πως αν κανουμαι βιοψια ορχεων και....ΑΝ.....βρεθουν εστω και λιγα σπερματοζωαρια η ακομα και σπερματιδες δεν θα ειναι αρκετα κατα πασα πιθανοτητα ωστε να διαλεξουμε τα ''καλα'' απο αποψη στιγματος και γονιμοποιηθουν με τα ωαρια μου....ολη αυτη η διαδικασια εναι 2500 ευρω παραραπανω στην εξωσωματικη(βιοψια ορχεων+προεμφυτευτικη γεννετικη διαγνωση) χρηματα τα οποια δυστυχως δεν εχουμε...!!! Για τον λογο αυτο λοιπον ο αντρας μουυ αποφασισε πως πρεπει να προχωρησουμε με δεδομενο τα οικονομικα που διαθετουμε κατευθειαν στην διαδικασια εξωσωματικης με δοτη....θελει ενα παιδι και δεν τον ενδιαφερει αφου υπαρχει προβλημα αν θα ειναι εστω και με αυτον τον τροπο....ο γιατρος του ειπε το εξης παραδειγμα:''αν κανεις μεταμοσχευση νεφρου και παρεις νεφρο απο δοτη...το νεφρο θα ειναι πελον δικο σου...ετσι δεν ειναι...;;;'' η αληθεια ειναι εγω δεν ειμαι 100 τα 100 σιγουρη για το βημα αυτο....αλλα....για να ειναι ο καλος μου και να ειναι τοσο θετικος μην θελοντας να μου στερησει την μητροτητα...ετσι θα ειναι....τι λετε;;;;;;;;
Στο τελος ολα θα πανε καλα,μην σταματησετε να ελπιζετε ουτε στιγμη....Θα ερθει το θαυμα να ειστε σιγουροι...Το κυριοτερο ομως ειναι να εισαι διπλα στον συζυγο σου...Απο προσωπικη εμπειρια μιλαω,αν δεν ειχα κλεψει λιγο απο την δυναμη της γυναικας μου δεν θα τα ειχα καταφερει...Περνουσαν πολλα απο τα μυαλο μου...Σε χειροτερη κατασταση δεν μπορει να βρεθει ενας αντρας....ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ...Αν ερθει ενα μωρακι με το καλο θα ηθελα να το μαθω....
Όταν διάβασα την ιστορία ήταν σαν κάποιος να περιέγραφε τη ζωή μου. Ακριβώς το ίδιο πρόβλημα βιώνουμε με τον σύζυγό μου. Ελπίζω σύντομα να αποκτήσουμε και εμείς μία κόρη ή έναν γιο!!
....οταν ξεκινησα να το διαβαζω στην αρχη πιστεψα οτι το εγραψε η δικη μου γυναικα χωρις να μου το εχει αναφερει.....εχω ακριβως την ιδια παθηση,ζησαμε περιπου την ιδια ιστορια...καλοκαιρι το εμαθα οταν ολοι οι γιατροι εφευγαν για τις διακοπες τους..... ....κουραγιο σε οσους υποφερουν απο αυτη την καταρα...στην αρχη πιστεψα οτι ολα τελειωσαν,ενοιωθα τοσο λιγος...αλλα η ζωη μου χαμογελασε στο παρα κατι πριν την ολικη καταρευση... ...απο εκεινη την ημερα μου χαμογελαει καθημερινα ο γιος μου.....να ζησεις παληκαρι μου....να κοβει χρονια ο θεος απο μενα και να τα δινει σε σενα.... ....Είναι εκείνη η στιγμή που σβήνουν όλα γύρω σου. Θέλεις να ανοίξει η γη και να σε καταπιεί όσο πιο βαθειά γίνεται. Δεν μπορείς να αντιδράσεις μα ούτε και να πεις κάτι. Γκρεμίζεται το είναι σου. Όνειρα τα οποία έκανες μέχρι πριν λίγο τώρα μπαίνουν στον πάγο, αναθεωρείς και δημιουργείς καινούργια πράγματα στο μυαλό σου τα οποία πρέπει να φέρεις εις πέρας ή να εγκαταλείψεις και να τα αφήσεις όλα πίσω σου. Νιώθεις τόσο αδύναμος, τόσο μόνος, τόσο ασήμαντος. Νιώθεις την θλίψη να σε κυριεύει και να σε οδηγεί σε μονοπάτια που πριν τα έβλεπες ως αδιέξοδο και δεν θα τα περπατούσες πότε. Κι όμως δεν έχεις δύναμη ούτε αυτό το βήμα να κάνεις. Εσύ που νόμιζες ότι ήσουν τόσο δυνατός, ότι μπορούσες να αντιμετωπίσεις πολλά και τώρα κενός. Μέσα σου τίποτα, δεν υπάρχει κάτι, έχασες την λάμψη σου, το κουράγιο σου. Μόνο πόνος και μια σκέψη που σε οδηγεί συνέχεια στο σημείο μηδέν. Το σημείο που άκουγες από τα χείλη της γυναίκας σου τα αποτελέσματα της διάγνωσης και που θα άλλαζαν όλη την υπόλοιπη ζωή σου. Είναι εκείνη η στιγμή που κοιτάς τα προβλήματα που είχες μέχρι χθες και σου φαίνονται τόσο μικρά, τόσο ασήμαντα. Ο Γολγοθάς για σένα τώρα ξεκινάει. Η ζωή σου χαρίστηκε και σου πρόσφερε πολλά, πράγματα που θα έπρεπε να σε κάνουν ευτυχισμένο και όμως εσύ δεν γέμιζες με τίποτα, ήθελες ακόμα περισσότερα. Είναι η αχαριστία σου που σε καταδίωκε σε όλη σου τη ζωή. Τώρα όμως ήρθε η ώρα να πάρει και από σένα, ήρθε η ώρα να δώσεις. Ίσως τώρα ξεκινάει η πραγματική ζωή για σένα. Το δίλλημα σου είναι αν μπορείς να το αντέξεις όλο αυτό? Και τι μπορείς να κάνεις? Τι μπορεί να αλλάξει στην παρούσα φάση? Υπάρχουν λύσεις, όπως προσπαθούν να σε παραμυθιάσουν και να σε ξεγελάσουν οι γύρω σου. Το θέμα είναι αν μπορείς να το δεχτείς όλο αυτό! Αν καταφέρεις να φανείς έστω για μια φορά πραγματικά δυνατός! Και αν έχεις αρχίσει να ντρέπεσαι και να σιχαίνεσαι για τον ίδιο σου τον εαυτό, πρέπει να το κάνεις για τον άνθρωπο που σου ορκίζεται ακόμα και τώρα ότι θα συνεχίσει να παραμένει στο πλευρό σου. Τον άνθρωπο που δεν μπορείς να του χαρίσεις ίσως το ποιο σημαντικό δώρο της ζωής! Το μεγαλείο της μητρότητας! Λένε ότι σ` αυτές τις δύσκολες στιγμές φαίνεται η πραγματική αγάπη. Μα πόσο περισσότερο αγάπη μπορεί να σου προσφέρει αυτός ο άνθρωπος. Εσύ πότε θα τις χαρίσεις αυτά που πραγματικά αξίζει? Τα είχες όλα και δεν το έπραττες. Τώρα που έχεις αδειάσει μέσα σου πως είναι δυνατόν να τα καταφέρεις? Είναι εκείνη η στιγμή που φοβάσαι να μένεις μόνος σου! Να αναιρείς την ευχαρίστηση που σου προσέφερε η μοναξιά! Γέμιζες, ήλπιζες και γινόσουν πιο δυνατός μέσα από τις ατελείωτες στιγμές απόλυτης μοναχικότητας που σου προσέφερε απλόχερα η ζωή. Ακόμα και γι` αυτό προνόησε το παραμυθάκι που ζούσες καθημερινά! Να μην σου λείπει ούτε κι αυτό, να μένεις δηλαδή κλεισμένος στον αλλοπρόσαλλο χαρακτήρα σου και να γεννάς σκέψεις που έχτιζαν θλίψη! Τώρα όμως φοβάσαι, φοβάσαι ακόμα και να γράψεις αυτά τα οποία αισθάνεσαι! Νομίζεις ότι είναι ένα όνειρο και κάποια στιγμή θα ξυπνήσεις από αυτόν τον εφιάλτη. Δεν μπορείς να αντικρίζεις τις σκέψεις σου. Πολεμάς να τις σκοτώσεις πριν σκοτώσουν εσένα, να φανείς έστω για μια φορά πιο δυνατός από αυτές! Έχουν περάσει λίγες ώρες από την στιγμή που θα άλλαζαν τα πάντα μέσα μου και γύρω μου. Τίποτα δεν αναγνωρίζω όπως πριν. Είναι κάτι όμως που δεν θέλει να πάψει να με βασανίζει έστω για λίγο, να μ` αφήσει να αισθανθώ όπως πριν. Ένα τεράστιο γιατί? Γιατί να είσαι εσύ? Πόσο λίγος φαίνομαι ακόμα και τώρα! Λίγες μέρες πριν το μεγάλο σοκ στη ζωή μου έμαθα για έναν άνθρωπο που αντιμετώπισε και συνεχίζει ακόμα και τώρα να μάχεται για το ίδιο ακριβώς πρόβλημα! Ποια ήταν η αντίδρασή μου? Να αλλάξω αμέσως θέμα σαν να μην συνέβαινε απολύτως τίποτα! Πως μπορώ να αποβάλω αυτή την συμπεριφορά μου? Ώρες ατελείωτες με βασανίζει το συγκεκριμένο περιστατικό. Αγκάθι που με μουδιάζει το μυαλό μου. Μόνο αν πάθεις κάτι ανάλογο μπορείς να νιώσεις τον πόνο και την απελπισία του διπλανού σου. Είναι ίσως η πρώτη φορά που δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω, γιατί πολύ απλά βαθειά μέσα μου πιστεύω ότι δεν θα τα καταφέρω! Δεν πρέπει να χάνεις ποτέ τις ελπίδες σου, αλλά μέχρι στιγμής δεν μου έχει δοθεί καμιά ελπίδα που να με κάνει να αισιοδοξώ! Ακούγεται εγωιστικό και απαισιόδοξο όλο αυτό αλλά έτσι είναι η πραγματικότητα! Γιατί λοιπόν ακόμα και τώρα να ζω με ουτοπίες? Πρέπει να συμβεί κάτι ανάλογο στην ζωή σου για να αισθανθείς τον Θεό μέσα σου για τον οποίο μέχρι στιγμής αδιαφορούσες και του γύριζες την πλάτη! Θα μπορούσες να με ρωτήσεις τι είναι που θα ήθελα αυτή την στιγμή στην ζωή μου, και θα σου απαντούσα πολύ εύκολα: Μία ελπίδα ρε γαμώτο πριν λυγίσω και σπάσω!!!!!
Το παραπανω κειμενο ειναι καταθεση ψυχης.....Εχουν περασει δυο μερες απο την στιγμη που πηρα τα αποτελεσματα στα χερια μου....Κλεισμενος στο δωματιο χωρις διαθεση να μιλησω με κανεναν....Παρεα μονο με αλκοολ και την σκεψη μου να ταξιδευει παντου και πουθενα....
Rose,συνέχισε να προσεύχεσαι!Κουράγιο και καλή δύναμη σου εύχομαι από καρδιάς!!!!Είμαι σίγουρη ότι ο μπαμπάς σου,θα μεσολαβήσει και θα σου στείλει ένα παιδάκι....Ένας έφυγε και ένας θα έρθει....
ειλικρινα και εκλαψα με την ιστορια σου αλλα μου εδωσες και πλου κουραγιο εμιες μολις το μαθαμε εχει φυγει η γη κατω απο τα ποδια μας μας πεσαν και ολα μαζι τωρα παντρευτηκαμε εδω και 3 μηνες εχασα και τον μπαμπα μου και τωρα αυτο. Μακαρι και προσευχομαι στο Θεο να μας χαρισει και μας ενα παιδακι συγνωμη αν σας κουρασα.
Εμείς πήραμε την ίδια διάγνωση μερικές μέρες πριν. Πήρα πολύ θάρρος από το γράμμα σου. Σ' ευχαριστώ. Ελπίζω να τα καταφέρουμε. Να χαίρεσαι το παιδάκι σου!
διαβασα την ιστορια σου και εχω παθει πλακα ... εχουμε ζησει ακριβως μα ακριβως τα ιδια ... γεννησα 31/01/2012 ενα υπεροχο αγορι ... σου ευχομαι να σου ζησει κι εσενα η κουκλα σου!!! σε φιλω ...
Πραγματικά συγκινήθηκα. Αυτό που κρατώ εγώ είναι η μεγάλη αγάπη, η εκτίμηση και ο σεβασμός που έχετε ο ένας για τον άλλο. Έπαιξε μεγάλο ρόλο στην περιπέτεια σας. Προβλήματα καλή μου έχει όλος ο κόσμος. Δεν μπορείς να φανταστείς τι κρύβεται πίσω απο την πόρτα κάθε σπιτιού. Η διαφορά σε κάθε περίπτωση έχει να κάνει με το πως τα αντιμετωπίζει ο καθένας. Εσείς τα πήγατε περίφημα. Σας αξίζει και σας εύχομαι τύχη και υγεία στην ζωή σας. Χρήστος Σ.
Σκεφτομουν απο καιρο να γραψω ενα κομματι της ιστοριας της εγκυμοσυνης μου αλλα τελικα το εκανες εσυ για μενα.Οι μονες μας διαφορες ειναι οτι εμας μας πηρε 2 χρονια να συνελθουμε μεσα στα οποια καταστραφηκαν και τα τελευταια σπερματοζωαρια που υπηρχαν στους ορχεις με αποτελεσμα να χρησιμοποιησουμε σπερμα απο δοτη...Ο αντρας μου οχι μονο δεν το σκεφτεται καν αλλα λεει οτι τα παιδια (ειναι δυδιμες) του μοιαζουν κιολας!!!!Εγω στην αρχη φοβομουν οτι θα το εχει παντα στο πισω μερος του μυαλου του αλλα διαψευστηκα παταγωδως και ειμαι τοσο ευτυχησμενη γι'αυτο!!!!Ευχομαι ολοψυχα ολα να σας πανε τελεια και να μεγαλωσετε την οικογενεια σας!
Eκλαψα κι ας εχω 2 γιους και περιμενω το πρωτο εγγονι τον Δεκεμβριο!! ολες οι μανουλες να ειναι καλα και να μεγαλωσουν το μωρα τους!και ο Θεος να βοηθησει οσες θελουν να αποκτησουν
Μπραβο σου πολυ με συγκινησες ψυχουλα μου να σας δωσει ο καλος θεος οσα παιδακια θελετε σας αξιζει μεσα απο την καρδια μου να σας ζησει η κορουλα και γω εχω μια θεα που ειναι τα παντα μου η ζωη μου. Η ανασα μου να εισαι καλα και να χαιρεσαι την οικογενεια σου
«Κατεψυγμένα μου!!!» Θα μου μείνει αυτή η ατάκα, Α. Με έκανες και χαμογέλασα βαθιά.
Σου εύχομαι μέσα από την καρδιά να έρθει γρήγορα και το δεύτερο!!! Να χαίρεστε το κοριτσάκι σας!!
Όλα καλά θα πάνε,να μην ανησυχείς.Αφού έχεις την πριγκήπισσά σου, όλα θα είναι μια χαρά.Να τους χαίρεσαι και τους δυο