Η μαμά Α. μοιράζεται μαζί μας τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν με το σύζυγό της για να αποκτήσουν ένα παιδάκι!
μαμά Α.
Θα ήθελα κι εγώ να γράψω την ιστορία μου… και για ευνόητους λόγους θα ονομάσω εμένα Α και τον άντρα μου Ω
Εγώ δεν είχα την τύχη να κάνω τεστ εγκυμοσυνης, απ’ αυτά που παίρνουμε από το φαρμακείο, δεν είχα το άγχος της καθυστερησης… δεν ξέρω πως είναι όταν σπάνε τα νερά…
Με τον καλό μου είμαστε μαζί από το καλοκαίρι του 1999 και παντρευτήκαμε πριν από 5 χρόνια. Περίπου 2 μήνες μετά τον γάμο μας, ξεκινήσαμε να προσπαθούμε για εγκυμοσύνη. Προσπαθήσαμε περίπου ένα εξάμηνο… μου ερχόταν περίοδος και απογοητευόμουν. Μέχρι που είπα «γιατί ρε γαμώτο; τι γίνεται;«
Βέβαια οι άλλοι μου έλεγαν «έλα, μη στενοχωριέσαι, είναι νωρίς ακόμα, άσε να περάσει ένας χρόνος που προσπαθείτε και μετά ψάξτε το«. Εγώ όμως δεν μπορούσα να περιμένω, ήθελα να μείνω έγκυος. Και αποφασίσαμε να «ψαχτούμε».
Ξεκίνησα εγώ πρώτα, με εξετάσεις, ορμόνες, σαλπιγγογραφία (που δεν είναι και η καλύτερη εμπειρία). Σκαφτόμουν: ποιος είναι ο στόχος μου; Μια εγκυμοσύνη… οπότε θα κάνω ότι χρειαστεί για να πετύχω αυτό που θέλω!
Και αφού ήταν όλα καλά με μένα, ήρθε και η σειρά του Ω. Κάναμε σπερμοδιαγραμμα και πήγαμε να πάρουμε τα αποτελέσματα χωρίς να ξέρουμε αυτό που μας περίμενε… τότε άκουσα για πρώτη φορά στη ζωή μου την λέξη «αζωοσπερμια«. Και τώρα τι; Τι είναι αυτο;Αζωοσπερμια, ναι… δηλαδή τι; Καθόλου σπέρμα, ούτε ζωντανό ούτε νεκρό!
Χάσαμε τη κάτω από τα πόδια μας!
Δεν μπορούσα να το συνειδητοποιήσω! «Μα γιατί; Γιατί σε μας; Αφού ο Ω κάνει μια απολύτως υγιεινή ζωή, δεν καπνίζει, δεν πίνει, δεν ξενυχτάει, αθλείται!!! Αντιθέτως, εγώ θα έπρεπε να έχω κάτι αφού καπνίζω, πίνω, η διατροφή μου είναι χάλια», σκεφτομουν.
Αυτά βέβαια δεν παίζουν κανέναν ρολό στη δική μας περίπτωση. Πηγαμε με κλάματα στην γυναικολόγο μου για να μιλήσουμε. Μας έδωσε θάρρος, μας είπε ότι στις μέρες μας μόνο εάν δεν θέλετε, δεν θα γίνετε γονείς. Μας είπε ότι καταρχήν θα έπρεπε να επισκεφτούμε έναν ουρολόγο-ανδρολογο. Εγω δεν μπορούσα να ηρεμήσω με τίποτα ζωή μου είχε αλλάξει… κάθε μέρα όλη μέρα σκεπτόμουν το πρόβλημα μας… συνεχεια.
Εν τω μεταξύ, επειδή η FSH του Ω ήταν υψηλή, επισκεφθήκαμε και ενδοκρινολόγο ο οποίος μας παρέπεμψε σε ενδοκρινολόγο καθηγητή πανεπιστήμιου με την ομάδα του, κάναμε καινούριο σπερμοδιαγραμμα, πάλι τίποτα (δεν περιμέναμε βέβαια να γίνει κανένα θαύμα…).
Μπλέξαμε με ημιδημοσιο νοσοκομείο, με ραντεβού 3μηνα…κλπ. Εμείς όμως θέλαμε ότι ήταν γίνει, να γίνει γρήγορα.
Επισκεφτήκαμε τον ουρολόγο και μπήκαμε σε μια γραμμή εξετάσεων του Ω μέχρι που καταλήξαμε στην εξής διάγνωση: μη αποφρακτική αζωοσπερμια. Δυστυχώς μεσολαβούσε και καλοκαίρι και λόγω των αδειών, χάσαμε λίγο -ευτυχώς- χρόνο. Λοιπόν να μην τα πολυλογώ, ο μόνος τρόπος για δούμε εάν υπήρχαν σπερματοζωάρια ήταν να γίνει βιοψία όρχεων. Δηλαδή σ’ αυτήν την περίπτωση παίρνει ο ουρολόγος ιστό από του όρχεις και ο εμβρυολόγος τα αναλύει στο μικροσκόπιο για να δει εάν υπάρχουν σπερματοζωάρια. Ξέραμε ότι ο μόνος τρόπος για δούμε εάν έχουμε σπέρμα ήταν αυτός.
Εν τω μεταξύ εκείνο το διάστημα έτυχε να είμαστε καλεσμένοι σε γάμους και βαφτίσια. Δεν υπήρχε καθόλου διάθεση για τίποτα, ειδικά για βαφτίσια. Σκεφτόμασταν και αναρωτιόμασταν «άραγε εμείς θα έρθουμε ποτέ σε αυτήν την θέση, να βαφτίσουμε το μωρό μας ή μόνο σκυλιά θα μεγαλώνουμε;» γιατί είμαστε και φιλόζωοι, βοηθάμε αδεσποτουλια και έχουμε ένα καταπληκτικό σκυλάκι το οποίο μας βοήθησε πάρα πολύ να ξεπεράσουμε το σοκ της αζωοσπερμιας. Εγώ κόντευα να πέσω σε βαθιά κατάθλιψη, διάθεση για τίποτα. Συνέχεια έκλαιγα και αναρωτιόμουν, γιατί Θεέ μου;
Γιατί άλλοι να κάνουν τόσο εύκολα παιδιά και εμείς τραβάμε αυτό το λούκι; Έφευγε ο Ω από το σπίτι κι εγώ εκμεταλλευόμουν την ευκαιρία να μείνω μόνη μου για να κλάψω… Γιατί Θεέ μου τα στέλνεις σε ναρκομανείς, σε νοητικά αναπήρους, σ’ αυτούς που τα πετανε στα ιδρύματα και στους δρόμους, σ’ αυτούς που τα κακοποιούν και δεν δίνεις σ’ αυτούς που πραγματικά θέλουν ένα μωρό; Που θα το μεγαλώσουν σ’ ένα υγιές περιβάλλον; Γιατί τόση αδικία; Ένα μεγάλο ΓΙΑΤΙ με βασάνιζε καθημερινά!
Θυμός και λύπη και πόνος…Ήθελα κι εγώ να νιώσω το μεγαλείο της μητρότητας!
Εδώ ξέχασα να σας πω ότι τέθηκε και το θέμα του δότη σπέρματος αλλά και της υιοθεσίας, αν δεν βρίσκαμε σπέρμα. Δεν ήθελα να ακούσω ούτε για το ένα ούτε για το άλλο. Ήθελα ένα παιδί από τον καλό μου. Από εμένα και από αυτόν. Και ο Ω όμως ήταν αρνητικός για δότη και υιοθεσίας, έτσι καταλάβαινα, βέβαια δεν μου έλεγε τίποτα. Έκανε τα πάντα για να είμαι εγώ καλά. Ήθελε να είμαι πρώτα εγώ ευτυχισμένη και μετά αυτός. Έτσι είναι και τώρα, πρώτα η κόρη του κι εγώ και μετά ο εαυτός του. Αλλά προκειμένου να μην μου στερήσει τη χαρά της μητρότητας, θα ήταν διαθέσιμος ακόμη και από δότη να παίρναμε σπέρμα.
Λοιπόν… ο καιρός περνούσε, εγώ σε κατάθλιψη, το καλοκαίρι πέρασε και ο μόνος τρόπος να μάθουμε αν έχουμε σπέρμα και να δούμε πως θα πορευτούμε, ήταν η βιοψία όρχεων.
Κλείσαμε ραντεβού με τον ουρολόγο και κανονίσαμε τα διαδικαστικά με την κλινική όπου θα γινόταν η επέμβαση. Εγώ όλο αυτό το διάστημα μέχρι να έρθει η μεγάλη μέρα παρακαλούσα τον Θεό και την Παναγία να βρούμε σπέρμα, παρακαλούσα κι έκλαιγα. Όλα αυτά που περνούσαμε τα μοιραζόμουν μόνο με δυο πρόσωπα του οικογενειακού μου περιβάλλοντος που με στήριζαν ψυχολογικά.
Η μητέρα μου ήταν το ένα από αυτά, η οποία ήταν πολύ στενοχωρημένη που με έβλεπε έτσι σ’ αυτήν την κατάσταση. Θυμάμαι…της είχα πει: «είσαι πολύ τυχερή που έκανες δυο παιδιά και είχες την χαρά να αισθανθείς την εγκυμοσύνη και αργότερα το μεγάλωμα των παιδιών σου!»
Ώσπου έφτασε η μεγάλη μέρα!!! Ήρθε η μέρα που θα μαθαίναμε την αλήθεια… όσο πικρή ή γλυκιά κι αν ήταν.
Όση ώρα ήταν ο Ω στο χειρουργείο εγώ απ’ έξω παρακαλούσα κι έκλαιγα και ξαναπαρακαλούσα τον Θεό και πάλι εκλαιγα… Από την άλλη σκεφτομουν… δεν μπορεί ρε γαμωτο να μας έρθουν τα χειρότερα. Προσπαθούσα να στηριχτώ κάπου, να πιαστώ από κάπου… Ήμουν ολομόναχη, γιατί δεν θέλαμε να ξέρει κανείς τίποτα… Βλέπω σε μια στιγμή την αναισθησιολόγο, όλα καλά, λέει, θα ξυπνήσει σε λίγο…
«Τι έγινε, έχουμε σπέρμα;» Και η καρδιά μου κόντευε να σπάσει από την αγωνιά!
«Δεν ξέρω» μου είπε, «θα σου πει η εμβρυολογος… εμενα τι με θες!«
Έβαλα με το νου μου τα χειρότερα… και ξανάρχισα να κλαίω. Μετά από λίγο βγήκε η εμβρυολόγος και μου είπε,
«Έλα, μην ανησυχείς, βρήκαμε! Φεύγω, πάω να τα καταψύξω!»
«Κατεψυγμένα μου!!!»
Ήταν η ομορφότερη στιγμή της ζωής μου! Η χαρά μου ήταν τόσο μεγάλη, που δεν ήξερα τι να κάνω, να κλάψω ή να γελάσω από την χαρά μου; Και τα δυο τα εκανα. Ενιωθα ότι μου έφυγε ένα βάρος 100 τόνων, ότι δεν είχα βαρύτητα, ότι πετούσα στα σύννεφα!
Αποφασίσαμε να χαλαρώσουμε έναν μήνα και μετά να ξεκινήσουμε εξωσωματικη… ετσι κι εγινε.
Ηθελα τόσο πολύ να μείνω έγκυος!!! Όταν ξεκίνησα τις ενέσεις ένιωθα υπέροχα, όλα κατά γράμμα τα έκανα! Θυμάμαι ακόμα τις ημερομηνίες: 3/11/07 τελευταία περίοδος, 17/11/07 ωοληψια, 19/11/07 εμβρυομεταφορα και το καλύτερο απ’ όλα 1/12/07 το αποτέλεσμα της β-χοριακης!!!!!!!!!!!
Θεέ μου, Η ΠΙΟ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ!!!!!!
Μετά όλα τα ήταν τόσο ωραία!
Είχα μια πολύ καλή εγκυμοσύνη, αν εξαιρέσουμε τις αναγούλες του πρώτου τριμήνου, όλα τα υπόλοιπα ήταν ΤΕΛΕΙΑ!!! Δεν έχω τίποτα αρνητικό να θυμάμαι ούτε από την εξωσωματική, ούτε από την εγκυμοσύνη, ούτε και από τον τοκετό (καισαρική έκανα). Μόνο ωραίες αναμνήσεις! Είχα θετική ενέργεια σε όλες τις περιπτώσεις και γελούσα και τραγουδούσα.
Καμία αρνητική σκέψη δεν περνούσε από το μυαλό μου, αρκετό άγχος μόνο στο 15ημερο της αναμονής του αποτελέσματος της εξωσωματικης.
Θυμαμαι κάθε φορά που πηγαίναμε στη γυναικολόγο για εξέταση, ένιωθα σα να πήγαινα στο καλύτερο μαγαζί του κόσμου! Όταν άκουσα για πρώτη φορά τον χτύπο της καρδιάς της, ήταν σαν να άκουγα την ομορφότερη μελωδία του κόσμου! Πριν πάω να γεννήσω, πήγα στο κομμωτήριο, έφτιαξα τα μαλλιά μου, έκανα μακιγιάζ, γιατί ήθελα να με δει όμορφη το μωράκι μου… ηταν προγραμματισμένη η μέρα της γέννας.
Όταν μπήκα χειρουργείο για να γεννήσω, πάλι τραγουδούσα! Κανένα άγχος! Άγχος είχα μόνο για το μετά.
Όταν είδα το πλασματακι μου, τον θησαυρό μου, το θαυματακι μου για πρώτη φορα… δεν εκλαψα… τερμα πια τα κλάματα, αρκετά είχα κλάψει στο παρελθόν! Όταν μου την φερανε και ακουμπήσαμε τα μαγουλάκια μας… Θεε μου, αξέχαστη η πρώτη μας επαφή! Τώρα ο θησαυρός μου, η καρδιά μου, η ψυχή μου, η ζωή μου ολόκληρη, είναι 3 χρονων… και θέλω να της πω πως την λατρεύω, πως είναι ότι πολυτιμότερο έχω στη ζωή μου, ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ!
Όταν μ’ αγκαλιάζει με τα χεράκια της αισθάνομαι πως φεύγει όλη η αρνητική ενέργεια από πάνω μου! Ξεχνώ τα πάντα! Παιδί μου, σ’ ευχαριστώ, γιατί με έκανες καλύτερο άνθρωπο, σ’ αγαπώ πάρα πολύ και θέλω να είσαι πάντα καλά!!!
Σε λατρεύω θησαυρέ μου!!!
Μετά το καλοκαίρι σκεφτόμαστε να κάνουμε προσπάθεια για δεύτερο μωράκι… μακάρι να πάνε και τότε όλα καλά…
Συγγνώμη αν σας κούρασα…
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Καλησπέρα.Και εγώ θα ήθελα να μου πείτε αν εχετε την καλοσύνη σε ποια κέντρα ή ποιους γιατρούς απευθύνθηκατε. Το mail μου mkwnstadina@gmail.com.
Δεν χρειαζεται να προκαλειται ο πανικος. Απο της δοκημασιες της ζωης γεινομασται ορημοι και δυνατοι. Κανεις δεν θα ηθελε να φτασει σε αυτο το σημειο. Στην αρχη νιωθεις πανικο. Μετα ερχεται ο θυμος. Μετα το αισθημα της αδηκιας. Μετα ακολουθει το αγχος το στρες και διαφορα αλλα. Το θεμα ειναι να δεις απο εδω και περα τι θα κανεις. Τι προσφερει η επιστημη. Αν κανεις εξοσωματικη και αποβαλεις απο το αγχος σου μετα τι να πω. Χαμενος κοπος τοσο καιρο για αυτη τη στιγμη. Εγω οταν ανακαλειψα οτι εχω προβλημα κλειστηκα στον εαυτο μου. Δεν το ελεγα σε κανεναν. Καπνιζα περισσοτερο. Δεν μπωρουσα να συνκεντροθω σε καμια δουλεια. Νευρα με το παραμικρο. Επιθετικος και ημουνα και ελευθερο πουλι. Ουτε σχεση δεν ειχα. Φιλοζωος ειμαι και εγω παντως. Αλλα οτι ειναι κριμα να συμβει κατι τετοιο συμφονω απολειτα. Τα σχολια δικα σας. Ο θεος να σας εχει καλα. Και ποτε μην χανεται την αισιοδοξια. Γιατι οπως λεει η παρημια η ελπιδα πεθαινει τελευταια.
Καλησπέρα .Έχουμε και εμείς το ίδιο πρόβλημα ,μόνο που εμείς δε τα καταφέραμε.Είχα δυο αποβολες μετα την εξωσωματική που έκανα και μια με αρνητικό αποτελεσμα. Είμαι στη φάση που νομιζω οτι πρπει να αλλάξω γιατρό και κέντρο παρόλο που ημουν στο καλύτερο υποτιθεται.Θα ήθελα να σε παρακαλεσω να μου στείλεις το κέντρο που πήγατε εσεις τον γιατρο σου και αν είχατε κάποιον ουρολογο. Θα περιμενω με αγωνια.Το e mail μου ειναι canceraki@gmail.com
Σαν σήμερα της γιορτής του Αγίου Ευφραίμ, σας παρακαλώ μην απογοητευεστε γιατί ΘΑΥΜΑΤΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ!!!!!!!!!!!!!! εν συντομια θα σας πω οτι εμεινα έγκυος ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ και τωρα έχω ενα πανέμορφο και πανέξυπνο παίδαρο μετα απο πλήρη αζωοσπερμια του συζηγου βιοψία όρχεων 10 σπερματοζωαρια μετρημένα, δύο αποτυχημένες εξωσωματικές, μηδαμινές ελπίδες απο τους γιατρούς απειρα χρήματα σε ανούσιες εξετάσεις ψυχολογία στα πατώματα!! και όμως ναι λίγο πριν την τριτη εξωσωματική το θαυμα έγινε και η περίοδος δεν ήρθε ποτέ!!!!!!!!! χίλιαδες σπερματοζωαρία εμφανίστηκαν και ένα ήταν αρκετά δυνατό και τα καταφέραμε!!!!!!!!!!!!!!!!! ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ με το θέλημα του Θεού!!!!!! ενα χρειάζεται και η κατάσταση να ξέρετε ότι αλλάζει στον άντρα!!!!!! μην πανικοβάλεστε!!! εχασα χρόνια απο τη ζωή μου αλλά ο Θεός μου άπλωσε το χέρι και με βοήθησε χαρίζοντας μου το θαυμα μου!!!!!!! το ΓΙΟ μου!!! να τον έχεις καλά Παναγιά μου!!!!!!!!!!
Δεν ξερεις ποση δυναμη μου εδωσες κυριως εσυ που καταφερες να συλλαβεις φυσιολογικα αλλα και οι υπολοιπες μαμαδες πια, που περασαν το λουκι της αζωοσπερμιας και εχουν πια το παιδακι τους. Προσφατα πηραμε και εμεις ιδια διαγνωση και ειμαστε τωρα στο τρεξιμο των εξετασεων για να βρουν τα αιτια. Η ψυχολογια προφανως δεν ειναι οι καλυτεροι, οι ειδικοι λενε οτι η μονη λυση απο οτι φαινεται ειναι η εξωσωματικη.. να στε καλα , να χαιρεστε τις οικογενειες σας!