Μια μανούλα η οποία μεγαλώνει μόνη της το γιο της, με μόνη βοήθεια τους γονείς της, αναρωτιέται πώς να εξηγήσει στο παιδί της γιατί δεν βλέπει τον μπαμπά του. Είτε περάσατε παρόμοια κατάσταση, είτε γνωρίζετε κάποια μαμά που πέρασε το ίδιο, αφήστε ένα σχόλιο. Έστω για να πείτε τι θα κάνατε στη θέση της.
——-
Καταρχήν να σημειώσω πως λατρεύω πραγματικά τη σελίδα και όλα όσα διαβάζω σε αυτή, ίσως επειδή νιώθω ότι βρίσκεται δίπλα στις μανούλες..
Θα ήθελα λοιπόν να μοιραστώ μαζί σας αυτό που πραγματικά με απασχολεί.
Γέννησα τον μικρό μου πρίγκιπα, όπως μου αρέσει να τον αποκαλώ, σε ηλικία μόλις 19 ετών (δεν είχα προλάβει καν να τα κλείσω). Ο άνθρωπος με τον οποίο τότε είχα σχέση και ο οποίος έδειχνε να θέλει όσο τίποτα το παιδί, αποδείχθηκε πως ήταν και πιθανόν είναι πλήρως ανάξιος και ανίκανος να γίνει πατέρας. Η απόδειξη είναι πως έχει να εμφανιστεί από τότε που βαπτίστηκε ο μικρός μου.. δηλαδή πάνω από 2 χρόνια. Η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν ήταν παρών. Όσες φορές έβλεπε το παιδί ήταν επειδή τον παρακαλούσα εγώ. Ποτέ δεν έδειξε την αγάπη και τη φροντίδα που θα έπρεπε στον μικρούλη και ακόμα οικονομικά δεν έδωσε καμία βοήθεια.
Ευτυχώς παρά τα όσα προβλήματα και δυσκολίες μου δημιούργησε ο συγκεκριμένος άνθρωπος μέχρι που εξαφανίστηκε, ήμουν πάρα πολύ τυχερή, καθώς είχα συνοδοιπόρους τους γονείς μου οι οποίοι με βοηθάνε πάρα πολύ με τον μικρό και το μεγάλωμα του αλλά και με την ζωή μου γενικότερα (καλώς εχόντων των πραγμάτων ορκίζομαι τον Οκτώβριο).
Το πρόβλημα μου είναι το εξής:
Ο μικρός μεγαλώνει και νιώθω ότι πλησιάζει η στιγμή που θα με ρωτήσει για τον πατέρα του και για ποιο λόγο δεν είναι δίπλα του ή γιατί αυτός έχει μόνο μαμά χωρίς μπαμπά. Για να πω την αλήθεια τρέμω τη στιγμή αυτή. Παρά το γεγονός πως πραγματικά έκανα ότι περνούσε από το χέρι μου για να μεγαλώσει ο μικρός μου έχοντας τον πατέρα του κοντά του τελικά βρίσκομαι στη θέση να πρέπει να δώσω εξηγήσεις για αυτή την απουσία.
Πως μπορείς να πεις σε ένα μικρό παιδί ότι ο πατέρας σου ουσιαστικά σε εγκατέλειψε επειδή χώρισε με τη μαμά; Και ακόμα χειρότερα τι μπορείς να του πεις όταν θα σου κάνει μια τόσο δύσκολη ερώτηση:
«Που είναι ο μπαμπάς μου;«
Ευχαριστώ πολύ
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Κακώς αγχώνεσαι γτ μπορεί αυτή η στιγμή να αργήσει πολύ. Κ εγώ παρόμοια ιστορία, δυστυχώς όμως τον παντρεύτηκα αλλα παντού ήταν απών ώσπου έφυγε απο το σπίτι. Το παιδί τον έβλεπε μόνο όταν κοιμόταν, αφού όταν του έλεγε θες να παίξουμε, ο μικρός του έλεγε μπαμπά νάνι (!!!!) Το θέμα είναι ότι ο μικρός μου ήδη με κλειστά τα 3 κατάλαβε ότι ο πατέρας του είχε φύγει απο το σπίτι μετά απο ένα χρόνο κ αυτό γτ θυμήθηκε το μπλε μπουρνούζι του που το άρεσε να σκουπίζει τα χέρια του στο μπάνιο όπου κ με ρώτησε, πού είναι το μπουρνούζι του μπαμπά; Του απάντησα πολύ φυσικά ότι αφού ο μπαμπάς δεν μένει μαζί μας πλέον, έχει πάρει κ το μπουρούζι του. Δεν με ρώτησε τπτ επιπλέον, ούτε κ στα επόμενα χρόνια. Το μόνο "πρόβλημα" που αντιμετώπισα ήταν μια φορά που έπαιζε στον κήπο με ένα κοριτσάκι μεγαλύτερο (εγγονάκι μιας φίλης της μαμάς μου) κ εντελώς τυχαια το άκουσα που έλεγε στον δικό μου "Πού είναι ο μπαμπάς σου; Ξέρεις γτ δεν είναι εδώ; Γτ με τη μαμά σου έχουν χωρίσει...! Ένα σοκ το έπαθα εννοείται, ο μικρός έμεινε με το στόμα ανοικτό δεν θυμάμαι αν της είπε κάτι γτ τον πήρα κ φύγαμε με μια δικαιολογία. Κατά τα άλλα να σου πω ότι αντιμετώπισα το αντίστροφο πρόβλημα, μερικοί απο τους φίλους του γιου μου του έλεγαν ότι κ σε εκείνους οι γονείς μαλώνουν κ θα χωρίσουν κ θα περνάνε τέλεια! Επειδή είμασταν μόνοι μας ήμουν πολύ πιο ήρεμη με το παιδί, συζητάγαμε, παιζαμε, βλέπαμε παιδικά στην τηλεόραση, το σπίτι σε γενικές γραμμές ήταν ένας παιδικός σταθμός κ όποτε ήθελε κοιμόμασταν αγκαλίτσα. Δεν είχα κανέναν να ασχοληθώ πέρα του παιδιού, οπότε μετά τη δουλειά ασχολούμουν μαζί του. Όλοι οι συμμαθητές του μαζεύοταν σπίτι μια που εχώ δεν είχα αντρα να κοιμάται ή να θέλει να δει τα αθλητικά ή οτιδήποτε για να υπάρχει φόβος να με ενοχλήσουν. Δεν θέλω να πω ότι είναι ιδανικό να μεγαλώνεις ένα παιδί μόνη αλλά πολλές φορές δεν είναι ιδανικό να μεγαλώνει το παιδί κ με τους 2. Όλες οι καταστάσεις έχουν τη θετική κ την αρνητική τους πλευρά. Απλά εγώ είχα εστιάσει στην θετική κ στην ελευθερία που σου προσφέρει η ζωή χωρίς έναν σύντροφο στο να κάνεις πράγματα για το παιδί κ για εσένα αποκλειστικά. Όταν το παιδί παίρνει αγάπη κ έχει μια μαμά δίπλα του χωρίς άγχη αντιμετωπίζει κ δέχεται την καθημερινότητα έτσι όπως είναι. Θα του μιλάς όσο πιο απλά μπορείς, αν κάποια στιγμή σε ρωτησει για τον μπαμπά του, πες του ότι έφυγε κ δεν ξέρεις που είναι, δεν νομίζω ότι έχεις κάτι άλλο να εξηγήσεις. Τώρα βέβαια μπορείς να αποτανθείς κ σε κάποιο ψυχολόγο να δεις τι σε συμβουλεύει. Γνώμη μου είναι ότι όταν ψάχνουμε πολύ τα πραγματα κ τα περιπλέκουμε γίνονται πολυπλοκότερα. Στάσου δίπλα στο παιδί με αγάπη κ ίσως κ λιγη τρέλα, ξαναγίνε παιδί κ εσύ μια που παιδί ουσιαστικά είσαι ακόμα κ μη φοβάσαι τπτ. Εξάλλου στην πορεία πολύ πιθανό να γνωρίσεις κάποιον άλλο με τον οποίο να ολοκληρώσεις την οικογένειά σου κ το παιδί σου να αποκτήσει μπαμπά, παρόλα αυτά μην κολλάς εκεί, τα παιδιά λειτουργούν πιο απλά, πιο αθώα απ'ότι εμείς, εκεί κρύβεται κ η μαγεία τους, ένα παιδί χορτάτο απο αγάπη δεν θα αναζητήσει ένα γονιό που είναι απών τουλάχιστόν όχι όσο είναι μικρό. Ίσως αργότερα σαν μεγαλύτερο ή σαν ενήλικας να θελήσει να βρει τον πατέρα του αλλά κ πάλι ίσως κ όχι. Ίσως απο τη στιγμή που ο πατέρας του αδιαφόρησε για κείνο πολύ απλά να αδιαφορήσει κ εκείνο για τον πατέρα του.
Καλή μου μήπως να έπαιρνες την γνώμη ενός ειδικού? Ίσως να σε καθοδηγήσει να δώσεις μια απάντηση που εσύ να μην την έχεις σκεφτεί. Μια απάντηση που να είναι διπλωματική και συνάμα ειλικρινείς έτσι ώστε να μην πληγώσεις το αγγελούδι σου. Αλλιώς αντιλαμβανόμαστε την ειλικρίνεια εμείς και αλλιώς τα παιδιά. Α! και επειδή περνάω μια παραπλήσια κατάσταση δεν θέλω να σε τρομάξω αλλά οπλίσου με υπομονή και κουράγιο....έχεις κουπί. Μην λυγίζεις και μην διστάζεις. Μια γυναίκα όλα τα μπορεί. Να είσαι καλά και εσύ και το παιδάκι σου!!!!
kalimera..koita na deis.egw zw twra tin idia katastasi. o prwin antras mou den endiaferetai ektos an parw egw ton mikro kai ton paw na ton dei. apo xrimata den to sizitame..oute cent..otan loipon o mikros rwtouse paliotera tou elega pws o mpampas einai allou giati douleuei...oso megalwnei o mikroulis kai katalabainei perissotero tou milaw kai tou eksigw pws den einai oles oi oikogeneies idies kai pws mporei na min blepei ton mpampa tou kathe mera alla sigoura ekeinos ton agapaei. den thelw na tou dimiourgisw arnitismo ws pros ton patera tou. oso tha megalwnei pisteuw tha katalabei apo monos tou. apla pleon kserei oti exei mama pappou giagia sto spiti kai polu polu agapi...kai pistepse me ta paidia katalabainoun ta panta apo polu mikra..
Κορίτσι ζω σε παρόμοια κατάσταση με τη δική σου έχω ένα κοριτσάκι 5,5 χρονων και αντιμετώπισα την ερώτηση γιατι εμένα ο μπαμπάς μου δεν έρχεται συχνά να με δει (θελω να σου πω εδώ οτι εκανε νέα οικογένεια ο μπαμπάς της και εκανε και ένα κοριτσάκι με την νέα του σύντροφο και μεγαλώνει και το κορίτσι της γυναίκας του από άλλο γάμο δηλαδή δυο παιδιά αλλα την μικρή μου σπάνια την βλέπει και αυτός και οι άλλοι παππούδες) η απάντηση μου ήταν ξεκαθαρη και ειλικρινής της είπα ότι την αγαπάει αλλα δεν μπορεί πολύ συχνά να τη βλέπει λόγο των νέων οικογενειακών υποχρεώσεων αλλα όταν μπορεί θα έρθει σίγουρα.σίγουρα πληγώνεται γιατι ξέρει για το νέο μωράκι και πως γι αυτό το παιδί ειναι εκει ενω γι αυτήν οχι αλλα προσπαθώ κάνω οτι μπορώ για να μην νιώθει μειονεκτικά γιατι έχει εμένα δίπλα της σε όλα της και μου το βγάζει ξέρει ότι η μαμά θα κάνει τα πάντα γι αυτήν κι όταν την παίρνει από κατω το συζητάμε και την ρωτάω τι είναι αυτο που την προβληματίζει και πάντα βρίσκουμε μια λύση μέσα από το παιχνίδι μας. Δεν ξέρω για αργότερα αυτη τη στιγμή πάντως άσχετος των καταστάσεων ξέρω ότι έχω ένα χαρούμενο παιδί με έντονη προσωπικότητα και πάνω από όλα υγιές ψυχικά γιατι σε αυτόν τον τομέα δεν της λείπει τίποτα.αν είσαι κοντά στο παιδί σου και πάνω από όλα το ακούς τι το προβληματίζει δεν θα έχεις προβλήματα φυσικά θελω να σου πω ότι οι λύσεις δεν ειναι πάντα αυτο που θα χαιδεψει τα αυτιά του μπορεί και να μην του ερεσει αλλα έτσι ειναι η ζωή και θα πρέπει να το μαθουν κι αυτά. Με θετική προσέγγιση πάντα και αισιοδοξία πιστεύω ότι ακομα και τα χειρότερα προβλήματα πάντα βρίσκουν μια άκρη να συνεχίσουμε χωρίς ιδιαίτερες απώλειες. Αισιοδοξία πάντα το ποτήρι ειναι πάντα μισογεμάτο και όχι μισοάδειο.
εμενα ο μπαμπας του μεγαλου μου γιου,που μου εταζε τον ουρανο με τα αστερια οταν ο μικρος ηταν 3 1/2 μηνων εξαφανιστηκε κυριολεκτικα. γυρισαμε σπιτι και ελειπαν τα πραγματα του. Κανα 2 τηλεφωνα και αυτο ηταν ολο. Σημερα ο γιος μου 5 1/2 ετων ειναι σε μια νεα οικογενεια με εναν μπαμπα με κεφαλαια γραμματα και ενα αδελφακι που λατρευει. Πονεσα και εκλαψα πολυ αλλα στο παιδι μου δεν λειπει τιποτα. σε κανενα χρονο θα του πω την αληθεια αλλα μπαμπας ειναι αυτος που μεγαλωνει το παιδι και οχι αυτος που το δημιουργει. αν θελησει να τον ψαξει καλως,αλλα μπαμπας του θα ειναι παντα ο αντρας μου