Κακώς αγχώνεσαι γτ μπορεί αυτή η στιγμή να αργήσει πολύ. Κ εγώ παρόμοια ιστορία, δυστυχώς όμως τον παντρεύτηκα αλλα παντού ήταν απών ώσπου έφυγε απο το σπίτι. Το παιδί τον έβλεπε μόνο όταν κοιμόταν, αφού όταν του έλεγε θες να παίξουμε, ο μικρός του έλεγε μπαμπά νάνι (!!!!) Το θέμα είναι ότι ο μικρός μου ήδη με κλειστά τα 3 κατάλαβε ότι ο πατέρας του είχε φύγει απο το σπίτι μετά απο ένα χρόνο κ αυτό γτ θυμήθηκε το μπλε μπουρνούζι του που το άρεσε να σκουπίζει τα χέρια του στο μπάνιο όπου κ με ρώτησε, πού είναι το μπουρνούζι του μπαμπά; Του απάντησα πολύ φυσικά ότι αφού ο μπαμπάς δεν μένει μαζί μας πλέον, έχει πάρει κ το μπουρούζι του. Δεν με ρώτησε τπτ επιπλέον, ούτε κ στα επόμενα χρόνια. Το μόνο "πρόβλημα" που αντιμετώπισα ήταν μια φορά που έπαιζε στον κήπο με ένα κοριτσάκι μεγαλύτερο (εγγονάκι μιας φίλης της μαμάς μου) κ εντελώς τυχαια το άκουσα που έλεγε στον δικό μου "Πού είναι ο μπαμπάς σου; Ξέρεις γτ δεν είναι εδώ; Γτ με τη μαμά σου έχουν χωρίσει...! Ένα σοκ το έπαθα εννοείται, ο μικρός έμεινε με το στόμα ανοικτό δεν θυμάμαι αν της είπε κάτι γτ τον πήρα κ φύγαμε με μια δικαιολογία. Κατά τα άλλα να σου πω ότι αντιμετώπισα το αντίστροφο πρόβλημα, μερικοί απο τους φίλους του γιου μου του έλεγαν ότι κ σε εκείνους οι γονείς μαλώνουν κ θα χωρίσουν κ θα περνάνε τέλεια! Επειδή είμασταν μόνοι μας ήμουν πολύ πιο ήρεμη με το παιδί, συζητάγαμε, παιζαμε, βλέπαμε παιδικά στην τηλεόραση, το σπίτι σε γενικές γραμμές ήταν ένας παιδικός σταθμός κ όποτε ήθελε κοιμόμασταν αγκαλίτσα. Δεν είχα κανέναν να ασχοληθώ πέρα του παιδιού, οπότε μετά τη δουλειά ασχολούμουν μαζί του. Όλοι οι συμμαθητές του μαζεύοταν σπίτι μια που εχώ δεν είχα αντρα να κοιμάται ή να θέλει να δει τα αθλητικά ή οτιδήποτε για να υπάρχει φόβος να με ενοχλήσουν. Δεν θέλω να πω ότι είναι ιδανικό να μεγαλώνεις ένα παιδί μόνη αλλά πολλές φορές δεν είναι ιδανικό να μεγαλώνει το παιδί κ με τους 2. Όλες οι καταστάσεις έχουν τη θετική κ την αρνητική τους πλευρά. Απλά εγώ είχα εστιάσει στην θετική κ στην ελευθερία που σου προσφέρει η ζωή χωρίς έναν σύντροφο στο να κάνεις πράγματα για το παιδί κ για εσένα αποκλειστικά. Όταν το παιδί παίρνει αγάπη κ έχει μια μαμά δίπλα του χωρίς άγχη αντιμετωπίζει κ δέχεται την καθημερινότητα έτσι όπως είναι. Θα του μιλάς όσο πιο απλά μπορείς, αν κάποια στιγμή σε ρωτησει για τον μπαμπά του, πες του ότι έφυγε κ δεν ξέρεις που είναι, δεν νομίζω ότι έχεις κάτι άλλο να εξηγήσεις. Τώρα βέβαια μπορείς να αποτανθείς κ σε κάποιο ψυχολόγο να δεις τι σε συμβουλεύει. Γνώμη μου είναι ότι όταν ψάχνουμε πολύ τα πραγματα κ τα περιπλέκουμε γίνονται πολυπλοκότερα. Στάσου δίπλα στο παιδί με αγάπη κ ίσως κ λιγη τρέλα, ξαναγίνε παιδί κ εσύ μια που παιδί ουσιαστικά είσαι ακόμα κ μη φοβάσαι τπτ. Εξάλλου στην πορεία πολύ πιθανό να γνωρίσεις κάποιον άλλο με τον οποίο να ολοκληρώσεις την οικογένειά σου κ το παιδί σου να αποκτήσει μπαμπά, παρόλα αυτά μην κολλάς εκεί, τα παιδιά λειτουργούν πιο απλά, πιο αθώα απ'ότι εμείς, εκεί κρύβεται κ η μαγεία τους, ένα παιδί χορτάτο απο αγάπη δεν θα αναζητήσει ένα γονιό που είναι απών τουλάχιστόν όχι όσο είναι μικρό. Ίσως αργότερα σαν μεγαλύτερο ή σαν ενήλικας να θελήσει να βρει τον πατέρα του αλλά κ πάλι ίσως κ όχι. Ίσως απο τη στιγμή που ο πατέρας του αδιαφόρησε για κείνο πολύ απλά να αδιαφορήσει κ εκείνο για τον πατέρα του.

kalimera..koita na deis.egw zw twra tin idia katastasi. o prwin antras mou den endiaferetai ektos an parw egw ton mikro kai ton paw na ton dei. apo xrimata den to sizitame..oute cent..otan loipon o mikros rwtouse paliotera tou elega pws o mpampas einai allou giati douleuei...oso megalwnei o mikroulis kai katalabainei perissotero tou milaw kai tou eksigw pws den einai oles oi oikogeneies idies kai pws mporei na min blepei ton mpampa tou kathe mera alla sigoura ekeinos ton agapaei. den thelw na tou dimiourgisw arnitismo ws pros ton patera tou. oso tha megalwnei pisteuw tha katalabei apo monos tou. apla pleon kserei oti exei mama pappou giagia sto spiti kai polu polu agapi...kai pistepse me ta paidia katalabainoun ta panta apo polu mikra..

εμενα ο μπαμπας του μεγαλου μου γιου,που μου εταζε τον ουρανο με τα αστερια οταν ο μικρος ηταν 3 1/2 μηνων εξαφανιστηκε κυριολεκτικα. γυρισαμε σπιτι και ελειπαν τα πραγματα του. Κανα 2 τηλεφωνα και αυτο ηταν ολο. Σημερα ο γιος μου 5 1/2 ετων ειναι σε μια νεα οικογενεια με εναν μπαμπα με κεφαλαια γραμματα και ενα αδελφακι που λατρευει. Πονεσα και εκλαψα πολυ αλλα στο παιδι μου δεν λειπει τιποτα. σε κανενα χρονο θα του πω την αληθεια αλλα μπαμπας ειναι αυτος που μεγαλωνει το παιδι και οχι αυτος που το δημιουργει. αν θελησει να τον ψαξει καλως,αλλα μπαμπας του θα ειναι παντα ο αντρας μου

kalispera koritsia, eimai 27 k exo mia kori 5,5 o mpampas paliotera den asxoliotan k ton kinigousa k ego gia na to vlepei, telika kakos to ekana giati otan enas anthropos einai anorimos auto metaferei k sto paidi. sta diatauta tora, fovame mipos argotera mou riksei emena euthines giati san kalos m****** s pou imoun tin ekana na ton agapaei k den kserei pragmatika ti einai autos...

Auto pou tha peis einai oti oi oikogeneies den einai oles idies..alla kai ta paidakia dn einai ola idia, opws uparxoun paidakia melaxrina, ksantha me prasina matakia h oxi uparxoun kai oikogeneies pou apotelountai apo 2 goneis h enan... oi goneis omws agapame ta paidakia mas opws kai na einai kai akomh kai an den eimaste panta konta tous mono auta exoume sto mualo mas giati einai kommati diko mas....opote na ksereis oti akomh kai an o mpampas den einai panta dipla sou se agapaei para polu kai kanenas den mporei na to allaksei auto...ase pou esu exeis kai th mama olh dikh sou auto pou to pas??? egw kati tetoio tha tou elega...kai na prosthesw oti 1000 bravo se oses megalwnoun ta piadia tous mones tous... pragmatika den exw logia gia sas koritsia

εισαι πραγματικα αξιεπαινει μαμα που εχεις στα χερια σου τον μικρο σου πριγκιπα.καλως η κακος μεγαλωνεις μονη σου το παιδακι σου οπως παρα πολλες γυναικες,νομιζω οτι στο ερωτημα σου εαν ημουν στην θεση σου θα προσπαθουσα να δικαιολογησω τον πατερα του παιδιου μου ασχετως αν δεν θα το αξιζε για μενα.[αντα την αληθεια πρεπει να λεμε στο παιδι με καλοπροεραιτα λογια χωρις να αποκαλυπτουμε το πως νιωθουμε εμεις.ομως επειδη δεν εχω ζησει κατι αντιστοιχο θα σε συμβουλευα να σερφαρεις στο google το προβλημα σου και να διαβασεις τι γινεται σε αυτες τις περιπτωσεις και πως θα πρεπει να το χειριστης ακομα και βιβλια να διαβασεις εαν μπορεις.ειμαι σιγουρη οτι θα κανεις το καλυτερο για το παιδακι σου και σου στελνω την αμεριστη συμπαρασταση μου!

Η Νικολετα εδωσε το στιγμα, χωρις πολλες λεπτομερειες, μια ουδετερη, οχι συναισθηματικα φορτισμενη εξηγηση. Τα μικρα παιδια εχουν την ταση να αισθανονται υπεθυνα/ ενοχα για ο,τι συμβαινει αναμεσα στους γονεις, οποτε η εξηγηση πρεπει να εξαλειψει την πιθανοτητα το παιδι να νιωσει ενοχο οτι εξαιτιας του οι γονεις του δεν ειναι μαζι. Σιγα σιγα μεγαλωνοντας το παιδι, πιο συγκεκριμενες εξηγησεις. Καλο ειναι να μην "ντυνεται" η αναφορα στον πατερα με αρνητικα σχολια/λεξεις. Ετσι κι αλλιως οταν μεγαλωσει το παιδι θα κρινει ποιος ειναι σωστος γονιος και ποιος οχι. Απο μια μαμα με σπουδες παιδοψυχολογιας.

Λοιπόν, έχω διαβάσει ότι σε αυτές τις περιπτώσεις δεν πρέπει με τίποτα να κακολογούμε τον πατέρα. Το παιδί θα το πάρει ότι κάτι πάει στραβά με το ίδιο αφού ο πατέρας του ήταν κακός, ανάξιος κλπ. Πρέπει να ειπωθεί ότι ο μπαμπάς είχε κάποια προβλήματα και γί αυτό δεν μπορούσε να είναι μαζί μας, ότι καμμιά φορά στη ζωή συμβαίνουν αυτά. Βιβλίο "πώς να μιλήσω στο παιδί μου για...", εκδόσεις ΚΟΑΝ

Θα σου πω τι εφάρμοσαν σε εμένα χωρίς όμως να σου πω ψέματα πως έτσι κι αλλιώ το 'χωρίς πατέρα' δεν θα τον συμαδέψει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Μέχρι κάποια ηλικία λοιπόν η απάντηση ήταν 'υπάρχουν οικογένειες με μαμά και μπαμπά και οικογένειες με μόνο μπαμπά ή μόνο μαμά, εσύ έχεις μόνο μαμά'. Από τα 6 και μετά άρχισαν σιγά σιγά οι εξηγήσεις. Χωρίς λεπτομέρειες στην αρχή με ένα σκέτο 'χωρίσαμε δεν ξέρω που βρίσκεται μπορείνα είναι εκτός Ελλάδος' και στη συνέχεια σταδιακά μέχρι τα 12 μπήκαν όλες οι 'ανατριχιαστικές λεπτομέρειες'... Το πόσο θα τον επηρεάσει εξαρτάται αποκλειστικά από το πόσο 'πλήρης' νιώθει μέσα στην οικογένεια που φτιάχνεις εσύ γύρω του και στο κατά πόσο θα επιτρέψεις τους γύρω να τον 'ενοχλήσουν' γι' αυτήν! Πάντως ότι κι αν αποφασίσεις να του πεις να θυμάσαι πως πρέπει να το ξέρουν και όσοι έρχονται σε επαφή μαζί του και να είστε σύμφωνοι να λέτε τα ίδια... γιατί σε εμένα οι ερωτήσεις προέκυπταν από σκόρπιες κουβέντες τρίτων!

πραγματικα σε καταλαβαινω γιατι κι εγω βρισκομαι στην ιδια θεση με σενα...μεγαλωνω την κορη μου χωρις να ειναι ο πατερας της διπλα της δεν ηθελε καν να ειναι παρων....πιστευω ομως πως οταν το παιδι θα ειναι σε θεση να καταλαβει καποια πραγματα τουλαχιστον εγω θα της πω την αληθεια για την ολη κατασταση....εννοειτε πως δεν θα μπω σε λεπτομερειες μεχρι να ειναι σε θεση να καταλαβει να κατανοησειπληρως την κατασταση....σιγουρα θα προσπαθησω να ζητησω κι εγω καποια βοηθεια ως προς την αντιμετωπιση του θεματος γιατι κακα τα ψεματα κι εγω τρεμω εκεινη την ωρα.....ελπιζω να μπορεσουμε να τους δωσουμε να καταλαβουν πως οτι κι αν γινει στην πορεια θα ειμαστε παντα διπλα τους και θα τα αγαπαμε και πως σε καμια περιπτωση δεν φταινε αυτα για τιποτα......την πριγκιπισσα μου την λατρευω οσο τιποτα στον κοσμο και θα κανω τα παντα γι αυτην...τουλαχιστον θα προσπαθω με ολη μου την καρδια....ελπιζω να βρεις κι ευ απαντησεις που θα σε βοηθησουν να αντιμετωπισεις αυτην την δυσκολη κατασταση...να εισαι παντα γερη και να χαιρεσαι τον πασακα σου!!!