Τωρα καταλαβα τι σημαινει ευτυχια..!

Οταν ημουν εγκυος διαβαζα συνεχως ιστοριες γεννας αλλων μαμαδων και ελεγα οτι με την πρωτη ευκαιρια μολις γεννησω θα γραψω και τη δικια μου. Ας τα παρουμε λοιπον απο την αρχη.

Παντρευτηκαμε με τον αντρα μου Ιουνιο του 2013 στην Χαλκιδικη. Παμε ταξιδακι στα Κυθηρα και λεμε δεν αρχιζουμε τις προσπαθειες και οποτε ερθει.. αλλωστε 8 χρονια ειμαστε μαζι..

Γυρνωντας στην δουλεια απο την αδεια μου μαθαινω οτι παιρνω μεταθεση στην Κρητη.. Μου επεφυλασσαν ωραιο δωρο γαμου. Μαζευω λοιπον τα μπογαλακια μου νιοπαντρη και παω στα Χανια. Ο αντρας μου και αυτος στρατιωτικος, φευγει ταξιδι στο εξωτερικο 50 μερες. Ο ενας στη Δυση και ο αλλος στην Ανατολη… Κι εγω να σκεφτομαι οτι βασικη προυποθεση για να μεινεις εγκυος ειναι να βρεθεις με τον αντρα σου… Πραγμα αδυνατο στην περιπτωση μας. Για να μην τα πολυλογω συναντηθηκαμε παλι τον Σεπτεμβριο. Και τον Οκτωβριο τσουπ! Καθυστερηση… Βεβαια ο κυκλος μου ειναι οτι να ‘ναι, επομενως δεν εδωσα σημασια.

Μετα απο λιγες μερες κανω τεστ, αρνητικο. Δευτερο τεστ αρνητικο. Τριτο τεστ αρνητικο. Ειχα ξοδεψει μια περιουσια. Το στηθος μου κοντευε να εκραγει απο το πρηξιμο και η περιοδος να μην ερχεται. Περνανε οι μερες λεω θα παρω κ αλλο τεστ μπας  και.. Και εμφανιζεται η πολυποθητη γραμμουλα. Πηγαινα πανικοβλητη περα δωθε στο σπιτι κλαιγοντας.. Δεν το πιστευα.

Παιρνω τον αντρα μου. Σιωπη..

«Καλυτερα κανε εξεταση αιματος» μου λεει.

Κανω χοριακη! Θετικη!!!!!! Ο αντρας μου τοτε το πιστεψε. Θα κανουμε παιδακι!

Η εγκυμοσυνη μου κυλησε τελεια. Ουτε ενας εμετος, ουτε μια ζαλαδα.

ΠΗΤ 17 Ιουνιου. Μπαινω στον μηνα μου και το αγχος μου αυξανοταν. Ειχα διαβασει τα παντα. Ειχα παρακολουθησει μαθηματα ανωδυνου τοκετου, θηλασμου, οτι επεφτε στα χερια μου το ξεσκονιζα. Ο μπεμπης ομως δεν ελεγε να φανει.

17 Ιουνιου βραδυ νιωθω να χανω λιγα υγρα αλλα λεω θα ειναι απο την ακρατεια. Ετσι κι αλλιως το επομενο πρωι ειχα ραντεβου για καρδιοτοκογραφημα και υπερηχο.

Παω στο Ελενα, μου λενε «Εχεις συσπασεις!«

Εγω… χαμπαρι.

Με εξεταζει ο γιατρος απο κατω, μου λεει «Χανεις υγρα, πρεπει να κανεις εισαγωγη να σου δωσω αντιβιωση και αν μεχρι το βραδυ δεν γινει τιποτα, το παιρνω με καισαρικη..«

Δεν ηθελα καισαρικη με τιποτα…

Παω στο δωματιακι μου μετα την συνηθισμενη.. περιποιηση και αρχιζω τις βολτες περα δωθε με τον  αντρα μου. Ειχα αρχισει να νιωθω πονακια που σιγα σιγα δυναμωναν. Ερχεται ο γιατρος μου, με εξεταζει, διαστολη 0.

«Παω σπιτι, θα ερθω το απογευματακι» μου λεει, «θα κατεβεις στην αιθουσα τοκετων να σου βαλω τεχνητους«.

Παει 5 η ωρα οι πονοι ειχαν δυναμωσει καθε 5 λεπτο αλλα ηταν ανεκτοι. Με πανε κατω στην αιθουσα, με καλωδιωνουν και ερχεται ο γιατρος. Με εξεταζει διαστολη 3!

«Εκανες καλη δουλεια πανω» μου λεει! Τον αλωνισα τον διαδρομο!

Μετα απο καμια ωρα οι πονοι ειχαν γινει ανυποφοροι και ζηταω επισκληριδιο.

«Ενα λεπτο να σε εξετασω κι μετα  φωναζω τον αναισθησιολογο«

Διαστολη 7! Ο γιατρος δεν το πιστευε.

Μου λεει «Μην κανεις επισκληριδιο, σε μιση ωριτσα εχουμε ξεμπερδεψει!» Και ετσι ηταν. Με παιδεψε λιγο στις εξωθησεις αλλα στις 19:25 ειδα το πιο γλυκο πλασματακι του κοσμου, το φως μου, τη ζωη μου, το αντρακι μου!

3370γρ ο παιδαρος μου! Ζουσα την απολυτη ευτυχια.. Ξεχασα και πονους και ραμματα. Ολη μου η προσοχη ηταν στραμμενη στα δυο ματακια του…

Δυστυχως ομως τα πραγματα δεν εξελιχθηκαν οπως τα ειχα φανταστει… Απο το πεισμα μου να θηλασω αποκλειστικα ο μπεμπης μου επαθε αφυδατωση και ανεβασε πυρετο με αποτελεσμα να νοσηλευτει στην εντατικη για 5 μερες που εμενα μου φανηκαν αιωνας… Χιλιομετρα καθε μερα για να δω το μωρο μου με δοσεις… Αντλησεις με θηλαστρο αλλα το γαλα λιγοστο. «Τρωει πολυ» μου ελεγαν και δωστου εγω να απογοητευομαι..

Την μερα που τον πηρα σπιτι δεν θα την ξεχασω ποτε.. Η πιο ευτυχισμενη μερα της ζωης μου.. Τωρα  ο μπεμπης μου ειναι 6μιση μηνων, καταφεραμε και θηλαζουμε αποκλειστικα και ελπιζω ο Θεος να μου δωσει δυναμη να καταφερω να το συνεχισω…

Θελω να ευχαριστησω μεσα απο την καρδια μου τον γιατρο μου και πανω απολα ανθρωπο Π.Παπαδη για το ενδιαφερον που εδειξε για μενα κ πιο πολυ για το παιδι μου κ πανω απο ολα τον αντρα μου για την αμεριστη συμπαρασταση του και την αγαπη του..

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com