τι να πω και εγω!οτι επισης εζησα παρομοια κατασταση με σενα;ειμαι 36 ετων και με τον αντρα μου ειχαμε αποφασισει να κανουμε 2 παιδια,με διαφορα ηλικιας 3 χρονια και να τα εχω γεννησει ως τα 35 μου.ετσι κι εγινε.εκανα την κορη μου στα 31 και το γιο μου στα 34,5.ειπα αυτο ηταν κλεισαμε ως γονεις!ο θεος ομως ειχε αλλα σχεδια...πριν 6 μηνες διαπιστωνω οτι εχω καθυστερηση.ειπα,μπα αποκλειεται!ουτως ή αλλως ποτε δεν ειχα σταθερο κυκλο και επειτα προσεχαμε.ομως ηταν και αυτο το ενστικτο της μανας που ποτε δεν κανει λαθος!κατι μου ελεγε οτι ειμαι.κανω το τεστ,αρνητικο!ανακουφιστηκα!σε καμια περιπτωση δεν θελαμε τριτο παιδι λογω οικονομικων προβληματων κυριως,αφου ειμαι ανεργη απο τοτε που γεννησα το γιο μου,πληρωνουμε δανειο,και στον συζυγο μου γινονται συχνα μειωσεις στον μισθο του τον τελευταιο χρονο.μετα απο δυο μερες ο συζυγος μου φευγει για ενα συμβουλιο,εκτος της πολεως μου,και ξαφνικα το ιδιο βραδυ εκεινο νιωθω μια ξαφνικη ναυτια και κανω εμετο!αμεσως πανικοβληθηκα και παιρνω το δευτερο τεστ και ξανακανω.θετικοτατον!εκει παθαινω υστερια.παιρνω τον συζυγο μου και του το λεω, μες στα κλαματα εγω.μου λεει να παρω το γιατρο μου να βεβαιωθουμε.την αλλη μερα τον παιρνω τηλεφωνο και μου λεει να κανω β' χοριακη.κανω.στα υψη οι τιμες!αφου φοβηθηκα μηπως ηταν και διδυμα!απο κεινη τη στιγμη επεσα σε μαυρη καταθλιψη.δεν μιλουσα σε κανενα,τα εβαλα με τον αντρα μου,δεν ετρωγα,δε νοιαζομουν καθολου για την εγκυμοσυνη,δεν προσεχα...αυτο συνεχιστηκε μεχρι που εγινα τριων μηνων.η εκτρωση δεν μου περασε απ το μυαλο γιατι ημουν ανεκαθεν κατα!ειδικα απο τοτε που ειχα δει σε ενα βιντεο πως γινονται οι εκτρωσεις!ομως η ψυχολογια μου ηταν χαλια και δεν μπορουσα να συνελθω.ωσπου εφτασε η μερα της αυχενικης.την κανω και βγαινει 3.1!το λεω στον γιατρο μου και μου μιλαει για πιθανοτητα συνδρομου down!εκει κατι παθαινω.σαν να ξυπνησε ξαφνικα μεσα μου το ενστικτο της μανας που θα εκανε τα παντα για να προστατεψει αυτο το παιδι.τα εβαλα με τον εαυτο μου γιατι θεωρησα οτι εγω θα εφταιγα αν ειχε κατι το παιδι και οτι επειδη δεν το ηθελα το γρουσουζεψα!αλλο κλαμα εκει!αυτη την φορα ομως για διαφορετικο λογο.φοβομουν για το παιδι μου!κανω την επομενη μερα ληψη τροφοβλαστη και περιμενα τα αποτελεσματα.σε 48 ωρες θα μου ελεγαν τα πρωτα αποτελεσματα κ σε 20 μερες τα τελικα.ημουν πανω απο ενα τηλεφωνο ολη μερα απο την αγωνια μου.πηραν το συζυγο μου στο κινητο και οταν μου λεει οτι ηταν ο γιατρος πιανω αμεσως την κοιλια μου ενστικτωδως και την αγκαλιασα.εγω δεν το καταλαβα,ο αντρας μου μου το ειπε μετα.ευτυχως οι πρωτες ενδειξεις ηταν καλες και επισης μας ειπε οτι περιμενουμε αγορακι!η χαρα μας ηταν απεριγραπτη!πηραμε και τα τελικα αποτελεσματα.ολα καλα!τωρα περιμενω αρχες γεναρη να γεννηθει.ξερω οτι θα δυσκολευτουμε αλλα τωρα πια δε με νοιαζει!αρκει να εχω ενα υγειεστατο μωρακι στην αγκαλια μου!μετα απο μερικες μερες γνωρισα μια κυρια γυρω στα 45.ηταν εγκυος και αυτη και θα γενουσαμε την ιδια περιοδο.μου ειπε οτι ειναι το πρωτο της και οτι με τον αντρα της προσπαθουσαν 17 ολοκληρα χρονια να κανουν παιδι!ολοι οι γιατροι τους το ειχαν αποκλεισει και λεφτα για εξωσωματικες δεν ειχαν.ωσπου μια μερα ετσι εντελως ξαφνικα εμεινε εγκυος!ελαμπε απο την χαρα της καθε φορα που ακουμπουσε την κοιλιτσα της.τοτε συνειδητοποιησα για αλλη μια φορα ποσο ευλογημενη ημουν που ο θεος μου χαρισε απλοχερα 2 παιδακια και ενα ακομα που περιμενω,τωρα, με πολυ λαχταρα!

να σου ζησουν τα κοριτσακια σου κοπελα μου!!!!γερα να ειναι παντα και να τα καμαρωσεις οπως επιθυμεις κι ονειρευεσαι!!!!!!!!!!!!