Μέρα με τη μέρα

Δυό χρόνια και μία μέρα «Ελληνίδες μαμάδες»!

-Μα δεν θα γράψεις τίποτα για τις «Ε.Μ» ; μου γκρίνιαζε από το πρωί η Ολιβ μου. Κι εγώ όλο εύρισκα μια ευκαιρία και ξέφευγα.

Μα γιατί;

Μα επειδή αυτό το +1 μέρα είναι το κόλπο.

Η ζωή δεν προχωράει πιο γρήγορα… Μέρα με τη μέρα… Είναι η μεγαλύτερη ταχύτητα που μπορεί να πιάσει κανείς. Οσο και να πατήσεις το γκάζι όλα πάνε: μέρα με τη μέρα!

Μέρα με τη μέρα βλέπω την Ολιβ μου να παθιάζεται όλο και περισσότερο. Με την Αθηνούλα μας αυτοκόλλητη με σκρατς στον αριστερό της μηρό… γράφει… γράφει… γράφει… γράφει… σερφάρει… σερφάρει… σερφάρει … μοντάρει… μοντάρει… μοντάρει… photoshopιάζει… photoshopιάζει… photoshopιάζει… photoshopιάζει… Ταυτόχρονα μεγαλώνει την κόρη μας, της παίζει, την μαθαίνει πράγματα, της μαγειρεύει, την πλένει, την κοιμίζει, της μιλάει με χίλιες φωνούλες…

Πώς το κάνει;

Δεν μπορώ να σας πω… δλδ μπορώ… αλλά προφανώς δεν θάχετε διάθεση να διαβάσετε κείμενο με 44.000.000 λέξεις. Θα σας πω μόνο ΕΝΑ: Το’χει εύκολο η Ολιβ μου… γενικώς έχει ΕΥΚΟΛΑ όλα τα πράγματα. Θεέ μου, πόσο θέλω να της μοιάσει η Αθηνά.

Καμμιά φορά λέω: Είναι η εθνική μας μαμά… και εκείνη ξεκαρδίζεται στα γέλια…

Τα υπόλοιπα σας τα΄χω γράψει τόσες φορές… όσες φορές νιώθω τη γλύκα γι’ αυτην την υπέροχη γυναίκα να ξεχειλίζει από μέσα μου… άστε τον έρωτα και την αγάπη… κρατείστε μόνο το καμάρι μου….

Αυτό που πιθανότατα να μην έχετε συνειδητοποιήσει είναι ότι ΟΛΕΣ εσείς ΜΑΖΙ, αλλάζετε τον κόσμο. Σε μια εποχή που όλα διαλύονται εσείς έχετε έναν χωρο, που μαζεύστε και τα λέτε (και τσακώνεστε), ονειρεύεστε…

Έναν χώρο που ΔΕΝ μπορεί να σας τον  πάρει κανείς.

Έναν χώρο που ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεί να επηρρεάσει.

Έναν χώρο για να βρείτε την ηρεμία σας.

Έναν χώρο να κάνετε φίλες και φίλους, όταν η μοναξιά κάνει απειλητικά νοήματα.  

Έναν χώρο για να πείτε τον πόνο σας.

Έναν χώρο για να δημιουργήσετε.

Έναν χώρο να βρείτε λύσεις.

Έναν χώρο που μεγαλώνετε τα παιδιά σας (μας)… που ζωγράφιζετε με άλλα λόγια το αύριο.

Το πιο σημαντικό όμως από όλα είναι ότι κανείς δεν μπορεί να σας τον πάρει.

Εδώ η εξουσία είναι ανήμπορη. Η εκμετάλλευση είναι νοκ ντάουν. Η απειλή σε κώμα.

Συνηθως οι κάθε είδους συναθροίσεις κρύβουν έλεγχο. Εδώ είστε όλες ελεύθερες.

Όταν η Ολιβ πριν από δυό χρόνια (+ μία μέρα) άνοιξε το «Ελληνίδες Μαμάδες» ήταν έγκυος, μακρυά από το σπίτι της, με τη μαμά της εκεί, τη δική μου μαμά πολύ μεγάλη σε ηλικία και με φίλες που το μόνο που δεν τις ένιαζε ήταν ένα παιδί…

Σαν από ένστικτο κατάλαβε ότι εκεί εξω θα υπήρχαν κι άλλες στη θέση της.

Και είχε τόοοοοσο δίκιο. Αμέσως ανταποκριθήκατε… και να’στε όλες εδώ…σαν μια γροθιά… δεν χρειάστηκε βέβαια να το αποδείξετε, αλλά άμα χρειαστεί αυτός που θα φάει αυτή τη γροθιά θα ξεχάσει για πάντα το ονομά του.

Αγαπώ που σας αγαπάει και την αγαπάτε.

Τα παιδιά όλων μας, όταν μεγαλώσουν, θα ξέρουν (λόγω της οπωσδήποτε και εντελώς εξοικίωσης τους με αυτό το μέσον) πόσο τυχερά ήταν…

Θα είναι υπερήφανα για τις μαμάδες τους…. που όλες μαζί άλλαξαν τον κόσμο.

Να σας πω ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΑΛΗΘΕΙΑ;

Είμαι πολλά χρόνια στην ενημέρωση. Υπερηφανεύομαι ότι την ξέρω καλά. Πρώτη φορά νιώθω τέτοιο δέος με την επικοινωνία που΄χετε αναμεταξύ σας.

Respect gilrs…

Nα θυμάστε ότι η μεγαλύτερη ταχύτητα που μπορεί να αναπτύξει ο άνθρωπος είναι το «Μέρα με την ημέρα»

Σας ευχαριστώ που κανετε παρέα στη γυναίκα μου!