Το παιδί μου… μουγκρίζει!

Έλαβα προχθές το εβδομαδιαίο e-mail από το mybabycenter.com που κλασικά περιείχε πληροφορίες για τον μήνα που διανύει η κόρη μου. Μέσα σε όλα είχε και ένα άρθρο με τίτλο «Το 18 μηνών μωρό μου δεν μιλάει ακόμα. Τι πρέπει να κάνω;«. Έπεσα με τα μούτρα να το διαβάσω. Η Αθηνά μιλάει πολύ στη… γλώσσα της και από ελληνικά λέει λίγα και καλά, όπως: γιαγιά, γεια, έλα, στ(ρ)άτα (!!), τι, μαμ (ελληνικό μωρουδιακό, χαχα) και εν, ντο, τι (μετάφραση: ένα, δύο, τρία) και άντε 1-2 ακόμα που μου διαφεύγουν. Πλέον έχει αρχίσει και απαντά και με ναι (μέχρι τώρα το έλεγε μόνο όταν μιλούσε στο τηλέφωνο). Για «όχι» χρησιμοποιεί το «οοοο» ή κουνάει το κεφάλι δεξιά και αριστερά ή σου δίνει μία με το χέρι και διώχνει το πηρούνι. Κάνει και τους ήχους κάποιων ζώων. Από εκεί και πέρα, το χάος!!

Συνεννοούμαστε, βέβαια, μια χαρά. Καταλαβαίνει τα περισσότερα απ’ όσα της λέμε (π.χ. «Δώσε στον μπαμπά αυτό!«, «Φέρε μου τα παπούτσια σου«, «Έλα εδώ«, «Σήκωσε τα χέρια σου«, «Ποιο φόρεμα θέλεις να βάλεις;», «Που είναι η μύτη σου;» – σημαντική ερώτηση, χαχα), τραγουδάει τα τραγουδάκια με δικές της ακατανόητες λέξεις, τέλος πάντων κάτι κάνουμε.

Αυτό που έχει ξεκινήσει να κάνει από το καλοκαίρι και ώρες ώρες μου την σπάει, αλλά μόλις προχθές διάβασα ότι είναι πολύ σημαντικό, είναι ότι… μουγκρίζει, κυρίως όταν θέλει να της δώσουμε κάτι. Ας πούμε δείχνει σε ένα ράφι και φωνάζει «Μμμμμουυυυυγκρρρρχλρρρρ!!» και άντε βρες τώρα εσύ τι ακριβώς θέλει (9 στις 10 καταλήγεις να κατεβάζεις ΟΛΟ το ράφι και τελικά θέλει το τελευταίο αντικείμενο που έχει μείνει πάνω σ’ αυτό).

Ή όταν τρώμε, πετάει πάλι μια κραυγή και δείχνει και πρέπει να καταλάβεις αν θέλει μπιφτέκι ή σαλάτα.

«Ποιο από τα δύο θέλεις, βρε παιδί μου;;«

«Μμμμμμμμουυυυγκρρρχλρρρμπρξφξγξγ!!«, μουγκρίζει δείχνοντας έντονα και με ελαφριά τσατίλα, σαν να μου λέει «Καλά δεν καταλαβαίνεις; Πιο λιανά δεν γίνεται να στο κάνω!«

Παραλλαγή του «Μμμμμμμκρρρρ» είναι και το «Εεεεεεεεεε».

«εεε» το ένα, «εεεε» το άλλο, τα μισά πράγματα «εεεε» τα έχει βαφτίσει!

Και φυσικά μουγκρίζει και στα παιχνίδια της.

Ε λοιπόν, αυτό το μούγκρισμα που είμαι σίγουρη ότι το ακούτε και άλλες από τα παιδιά σας είναι… απολύτως ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ!

Μεταφράζω απευθείας από το άρθρο που σας έλεγα:

Τα σημάδια γλωσσικής ετοιμότητας:

– Το παιδί σας δείχνει; Το να δείχνει κάτι που θέλει ή εικόνες σε ένα βιβλίο είναι στενά συνδεδεμένο με την έναρξη της ομιλίας

– Το παιδί σας μοιάζει να καταλαβαίνει τι του λέτε; Η ικανότητα να καταλαβαίνει τη γλώσσα προηγείται της ικανότητας να μιλήσει. Αν το παιδί φαίνεται να κατανοεί ένα σημαντικό ποσοστό αυτών που του λένε οι άλλοι, είναι σε καλό δρόμο να μιλήσει

– Το παιδί σας χρησιμοποιεί χειρονομίες και εκφράσεις του προσώπου για να επικοινωνήσει; Πολλά παιδιά επικοινωνούν αυτό που χρειάζονται χωρίς λέξεις και στην πραγματικότητα τα περισσότερα παιδιά δημιουργούν μια σειρά μη λεκτικών σημάτων. Μέχρι τους 24 μήνες είναι πιο σημαντικό ότι το παιδί σας καταβάλει κάποια προσπάθεια να επικοινωνήσει παρα το να έχει μεγάλο λεξιλόγιο.

– Το παιδί σας μουγκρίζει; Μπορεί να φαίνεται περίεργη ερώτηση, αλλά νέες έρευνες δείχνουν ότι τα μικρά μουγκρητά που κάνουν τα μικρά καθώς δείχνουν εικόνες ή παίζουν με τα παιχνίδια τους είναι στην πραγματικότητα ένα είδος σχολίου! Τα παιδιά που δεν μιλούν ακόμα και δεν μουγκρίζουν έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να διαγνωστούν με καθυστέρηση στην ομιλία.

(Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ)

Οπότε μανούλες, αν έχετε ένα μικράκι που μουγκανίζει νον στοπ, μην αγχώνεστε, ίσα ίσα να χαίρεστε!

Εντάξει, κάποιες φορές έχω ευχηθεί να είχα έναν ηλεκτρονικό αυτόματο μεταφραστή μουγκρητού, αλλά πού θα πάει, μια μέρα και η δικιά μου θα πει «Θέλω το το μπουκαλάκι με το άρωμά σου μανούλα, πολύ μ’ αρέσει που το βλέπω εκεί στο ράφι, δώστο μου!», αντί για ένα απλό «Μμμμμμμμμγκργκγρ!»

Πάντως, ειλικρινά, ώρες ώρες πιστεύω ότι το παιδί μου γεννήθηκε για να μου μάθει να είμαι… υπομονετική!