Η μαμά ρωτάει: Έχω φτάσει στα όριά μου. Τι θα κάνω;
H μαμά Χ. χρειάζεται τη βοήθειά μας:
Ενας τροπος να ξεσπασω ειναι να πω τον πονο μου σε εσας και πολυ θα ηθελα να ακουσω τις πολυτιμες συμβουλες σας…
Τις τελευταιες ημερες με πιανουν εντονες εκρηξεις θυμου… δε θελω τιποτα και κανεναν… ολα με εκνευριζουν ακομα και ο αντρας μου μα το τραγικοτερο ο 20 μηνων γιος μου… Ανυπομονω να φυγω για δουλεια και χαιρομαι οταν επιτελους φτανω εκει… οταν γυρναω σπιτι με πιανει μελαγχολια…
Ο γιος μου ειναι πολυ ατιθασος και γκρινιαζει συνεχεια, κανει ζημιες, δεν του αρεσει τιποτα απολυτως και μονιμως ζει μεσα στην γκρινια.. αυτο για μενα,την περιοδο αυτη ειναι το χειροτερο μου… δεν μπορω να τον διαχειριστω.. νιωθω απαισια μανα και ξεσπαω συνεχως σε κλαμματα… Δεν εχω βοηθεια απο πουθενα εκτος απο την πεθερα μου και ενω εχω αναγκη να τον αφησω για μια μερα να ηρεμησω δε θελω να το κανω… με ποια διακαιολογια; Οτι δεν ειμαι καλα; Δε θελω να δωσω διακιωματα..
Ο αντρας μου απο τοτε που καναμε παιδι ειναι λιγο πιο απομακρος, σε αυτο ομως φταιω κι εγω… για να παρω ενα χαδι του πρεπει να κανω ταμα… πολυ τυπικα πραγματα… κατα τα αλλα ομως ειναι αψογος.. απλα επαψε να ειναι τρυφερος μαζι μου και αυτο με στεναχωρει ιδιαιτερα… το κακο ειναι πως οταν του εκφραζω το παραπονο μου, μου εκφραζει κι εκεινος τα δικα του και δεν καθεται να σκεφτει αυτα που του λεω.. απλα αντιπιτιθεται γιατι κι εγω δεν ειμαι ενταξει απεναντι του καποιες φορες..
Ολα αυτα συσσωρευονται μεσα μου και ειμαι σε φαση απογνωσης.. Ο μικρος τωρα που σας γραφω ειναι εξω απο το δωματιο και κλαιει κι εγω ειμαι ετοιμη να παθω νευρικο κλονισμο απο τα νευρα μου…
Ειμαι εγκυος στον 7ο μηνα και ενω δεν καπνιζω χθες και σημερα εκανα απο ενα τσιγαρο, γιατι μονο αυτο με εκανε να νιωσω καλα.. θελω να εξαφανιστω για λιγο αλλα δεν μπορω… πως μπορουν αυτες οι πολυ ασχημες φασεις να περασουν πιο ανωδυνα; Οταν δεν μπορεις να κανεις αλλιως και αισθανεσαι χαλια αλλα πρεπει να συντηρησεις ενα σπιτι και ενα παιδι πως το κανεις ανεπαφα; Απλα ηθελα καπου να μιλησω και να τα πω… ξερω πως σε λιγες μερες θα ειμαι και παλι καλα… καπου -καπου με πιανουν αυτες οι κρισεις .. απλα αυτη τη φορα πιεζομαι πολυ και δεν εχω καπου να τα πω…
Ευχαριστω που με ακουσατε και ευχομαι οσες περναμε δυσκολα να τα ξεπερασουμε ολα γρηγορα… Η κακη ψυχολογια ειναι το χειροτερο μου… Ολα τα αλλα τα διαχειριζομαι, αυτο πολυ δυσκολα…
—
Έχεις κάποια ερώτηση για τις μανούλες;
Θέλεις να μοιραστείς κάτι που σε απασχολεί;
Επικοινώνησε μαζί μας στο olivia.gavrili@gmail.com
Παρα πολυ γνωστα ολα αυτα στη δικη μου ζωη.Το αιωνιο κλαμα η αιωνια γκρινια.Πιστεψε με θα συνεχιστει πολυ.Αυτα τα παιδακια παραμενουν δυσκολα μεχρι κ μεγαλα αυτα που μου ελεγαν πως θα ηρεμησει μεγαλωνοντας....μουφα!!!Για μενα που εκανα μετα απο 3 χρονια δευτερο μωρο με χαλαρωσε λιγο.Κοριτσια μην κανετε μπαμ μπαμ παιδακια.Τα νευρα σας δε τα σκεφτεστε;;;το δερμα σας δε το σκεφτεστε που γεμιζει ρυτιδες αγχους;;;;τα κιλα που μενουν κ δεν λενε να φυγουν μετα απι δυο κολλητες εκγυμοσυνες;;;;Συγνωμη βρε παιδια θελει λιγο λογικη κ ηρεμια το θεμα.Το θεμα του αντρα ειναι μεγαλο κεφαλαιο.Θελει συζητηση συζητηση συζητηση!Ναι κ γω εχω ριξει κλαμα που ηθελε να βγει,εχω ριξει κλαμα που ελειπε κ το μωρο τσιριζε ολη μερα.Ομως αυτο το χαπακι οτι οι αντρες ειναι παρτακηδες θα το καταπιουμε.Αν πραγματικα ειστε ερωτευμενες τοτε πρεπει να ξυπνησει η ερωτικη σας πλευρα και ναι με το ζορι....κ μετα θα καταλαβει ποσα κανετε για ολη την οικογενεια!!!!Εχω δυο ζωηρα παιδια κ ενα συζυγο.Προσπαθω να τα καταφερω.Δε σκαω ομως.Αυτο που λεω στον αντρα μου...ΜΙΑ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ Κ ΓΕΜΑΤΗ ΜΑΝΟΥΛΑ ΚΡΑΤΑΕΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ.ΜΙΑ ΜΑΝΟΥΛΑ ΠΟΥ ΤΙΣ ΛΕΙΠΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΠΑΡΑ ΝΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΣΚΥΘΡΩΠΗ Κ ΧΩΡΙΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΓΙΑ ΖΩΗ!!!!
κανε και δευτερο
Να είσαι σίγουρη ότι δεν είσαι η μόνη που περνάς τέτοια φάση.Όλες ή εχουμε περάσει(εγώ) ή περνάμε. Δυστυχώς φιλενάδα για όλα εμείς φταίμε και κανείς άλλος. Εμείς φταίμε που θέλουμε να είμαστε τέλειες σε όλα (δουλειά,νοικοκυριό,παιδί....) και συνήθως αυτός που είναι παραμελημένος είναι ο σύζυγος. Σ'αυτόν ξεσπάμε συνήθως τα νεύρα μας, δεν μας αρέσει ή δεν είναι αρκετό αυτό που κάνει....Εαν το σκεφτείς εμείς οδηγούμε την κατάσταση εκεί. Όπως λέει και μια φίλη μου "οι άντρες είναι σαν την πλαστελίνη, εμείς τους πλάθουμε". Κανείς από τους άντρες που βλέπεις και λες " μα τι φοβερός σύζυγος ! πως βοηθάει την γυναίκα του! πως ασχολειται με τα παιδια του!" δεν θα ηταν ο ιδιος με μια αλλη γυναικα. φυσικα ολα αυτα εχουν βαση οταν μιλαμε για ανθρωπους με καλη καρδια και αρχες. Λοιπον, εγω θα ελεγα να βγεις με τον αντρα σου εξω, να του μιλησεις ειλικρινα, να του ζητησεις συγνωμη για τις φορες που ησουν αδικη και υπερβολικη απεναντι του χωρις να ζητησεις τιποτα. Και θα το κανεις για την δικη σου ψυχη πρωτα για να ελαφρυνει. Μετα θα πεις σε ολους οτι δεν μπορω να τα κανω ολα μονη μου, βοηθειστε με! Να αφιερωνεις χρονο πρωτα σε εσενα, στο παιδι και στον συζυγο καθημερινα. Ασε το σπιτι και τις δουλειες για λιγο, εισαι και εγκυος. λιγο, λιγο καθε μερα δεν μπορεις με ενα μαγικο ραβδι να τα αλλαξεις ολα αμεσως. φροντισε καθε βραδυ το παιδι να κοιμαται νωρις και να καθεσαι μια ωριτσα με τον αντρα σου και να τον ακους πρωτα για αυτα που τον απασχολουν και να μην τον φορτωνεις αμεσως με τα ψυχολογικα σου. παρε δες ταινιες ή διαβασε βιβλια για τον πονο αλλων ανθρωπων (βοηθαει). θα δεις οτι υπαρχουν πολυ χειροτερα και ομως υπαρχουν ανθρωποι που εχουν φοβερη δυναμη ψυχης.... πρεπει να κανεις μια ειλικρινη κουβεντα με τον εαυτο σου να δεις τα θετικα της ζωης σου και να εισαι ετοιμη για το μωρο που ερχεται ... δεν θελω να σε στεναχωρησω αλλα τα πραγματα δυσκολευουν με 2 παιδια ,εχεις κι αλλα που πρεπει να αντιμετωπισεις..... γι αυτο να εισαι δυνατη και να θυμασαι οτι εισαι τυχερη που εχεις βιωσει το θαυμα της μητροτητας, κατι που για αλλες γυναικες ειναι απιαστο ονειρο! κανεις δεν ειπε οτι η ζωη ειναι ευκολη....αλλα δεν καταθετουμε τα οπλα! οι ευτυχισμενες στιγμες μας δινουν κουραγιο να συνεχιζουμε! φιλακια! σου ευχομαι τα καλυτερα! ΑΥΡΙΟ ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΜΕΡΑ
Κατ'αρχάς βγάλε τις κάμερες από το σπίτι μου!!!!! Κατα δευτέροις κάνε μικρά πραγματάκια που ανεβάζουν έστω και λίγο την αυτοπεποιθηση και την δια΄θεσή σου. Όταν τα παίρνω αγρίως και με πιανουν τα ψυχολογικα μου κανω το πιο απλο: βαφομαι!!!!!Oh yes!!! Μπορει να ακουγεται χαζο αλλα με ανεβάζει... Καταλυτικη δράση έχει βέβαια και το "Φτου σου κουκλάρα μου" στο τέλος της τελετουργίας!!!! Και φυσικά ατελειωτες ώρες αυθυποβολής!!! ΜΠΟΡΩ!ΜΠΟΡΩ!ΜΠΟΡΩ!! Φιλάκια πολλά και μη μασάς!!!!
Νιωθω ανακουφισμενη γιατι δεν ημουν η μονη τελικα αλλα ειμαστε και πολλες!!! Κοθραγιο, υπομονη, προσωτικη προσπαθεια και Μαμα Χ. ΓΙΑ ΟΛΑ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΟΡΜΟΝΕΣ!!!!
JOIN THE CLUB ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΓΛΟΙ!!! ΓΙΑ ΟΛΑ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΟΡΜΟΝΕΣ ΟΠΟΤΕ ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΣ ΚΑΘΟΛΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ. ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΝΕ ΠΑΡΟΜΟΙΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ. ΕΓΩ ΝΟΜΙΖΩ ΒΡΕΣΤΑ ΛΙΓΟ ΕΣΥ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΣΟΥ. ΑΦΟΥ ΕΧΕΙΣ ΒΟΗΘΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΘΕΡΑ ΣΟΥ, ΜΗΝ ΤΟ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ, ΔΩΣΕ ΤΟ ΜΩΡΟ ΚΑΙ ΠΗΓΑΙΝΕ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ, ΠΗΓΑΙΝΕ ΓΥΜΝΑΣΤΗΡΙΟ, ΚΟΜΜΩΤΗΡΙΟ, ΒΓΕΣ ΓΙΑ ΚΑΦΕ ΜΕ ΜΙΑ ΦΙΛΗ ΣΟΥ, ΚΑΝΕ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ (ΒΟΗΘΑΕΙ ΠΑΑΑΑΡΑ ΠΟΛΥ). ΕΓΩ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΠΗΡΕ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΤΟ ΜΩΡΟ ΚΑΙ ΚΑΘΗΣΑ ΣΠΙΤΙ, ΕΚΑΝΑ ΕΝΑ ΩΡΑΙΟ ΜΠΑΝΑΚΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΚΑΘΑΡΙΣΜΟ/ΜΑΣΚΑ ΠΡΟΣΩΠΟΥ, ΕΙΧΑ ΒΑΛΕΙ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗ. Ε, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΣ ΠΟΣΟ ΤΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΘΗΚΑ, ΑΚΟΜΗ ΤΟ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ!!! ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ ΝΑ ΔΩΣΕΙΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ ΓΙΑΤΙ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΒΓΕΙΣ ΕΞΩ ΝΑ ΞΕΣΚΑΣΕΙΣ, ΑΠΛΑ ΘΕΣ! ΟΠΟΤΕ ΜΗΝ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ ΕΝΟΧΕΣ. ΕΓΩ ΜΕ ΣΥΓΧΩΡΕΙΣ ΠΟΥ ΘΑ ΣΤΟ ΠΩ ΑΛΛΑ ΔΙΑΦΩΝΩ ΚΑΘΕΤΑ ΜΕ ΤΟ ΤΣΙΓΑΡΟ, ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΦΑΝΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΚΑΠΝΙΣΤΡΙΑ ΑΛΛΑ ΕΙΔΙΚΑ ΣΤΗΝ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙΤΑΙ, ΔΕΝ ΣΟΥ ΦΤΑΙΕΙ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΜΕΣΑ ΣΟΥ.... ΘΑ ΔΕΙΣ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΟΤΑΝ ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ, ΘΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΓΥΡΩ ΣΟΥ. ΑΓΙΑ ΥΠΟΜΟΝΗ ΣΕ ΟΛΕΣ ΜΑΣ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ. Α, ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ!!!
καλη μου μανουλα καταρχην δεν εισαι η μονη αυτο που περνας εγω τουλαχιστον το καταλαβαινω.αυτο που θα σου πω θα εκανα εγω εαν ημουν στη θεση σου:προσπαθησε να ηρεμησεις καταρχην μπροστα στην οθονη σου και να καταλαβεις οτι και μονο που ζητας μια συμβουλη ειναι πολυ σημαντικο πολλα θα ακουσεις φιλτραρησε τα στο μυαλο σου και κρατα αυτα που νομιζεις.ολα ξεκινανε απο σενα την ιδια εσυ εισαι σε υπερενταση και εχεις καταλαβει οτι πρεπει να χαλαρωσεις....κατσε και σκεψου στυψε κυριολεκτικα το μυαλο σου να βρεις τροπους να χαλαρωνεις βρισκοντας λυσεις πρακτικες οικογενειακες δικες σας πχ να σου κρατηση καποιος το παιδι η....η...η.... πολλα η..εσυ ξερεις μονο την καθημερινοτητα σου.εισαι εγκυος και πρεπει να φροντισεις να το κανεις με αποφασιστικοτητα για να ειναι και το μωρακι σου καλα.μην ξεχναμε ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΜΑΜΑ=ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΜΩΡΟ και εσυ εχεις δυο.πρωτα ομως κατσε και σκεψου με τον εαυτο σου τι θες ,τι σου λειπει πως μπορεις να το βρεις τι...τι...τι....αφιερωσε λιγο χρονο διαβαζοντας για την επιλοχειο καταθλιψη και ψαξε να βρεις την λυση που θα σε κανει να ηρεμησεις.το καλυτερο θα ηταν να μιλαγες με καποιον ψυχολογο ειμαι σιγουρη θα βοηθουσε πολυ!σου ευχομαι να εισαι καλα ψυχικα και να απολαυσεις την εγκυμοσυνη,το παιδακι σου και τον αντρα σου αυριο το πρωι κιολας!!!!οταν θελουμε κατι πολυ γινεται!!!!!!!:)))))
Κοπελία μου όλα όσα περιγράφεις είναι γνωστά στις περισσότερες φυσιολογικές γυναίκες ! Μην απελπίζεσαι και μην θεωρείς ότι δεν μπορείς να αλλάξεις τα πράγματα . Αρχικά θα σου έλεγα πως ΠΡΕΠΕΙ να αρχίσεις άμεσα το Time out ή τιμωρία ή διάλειμμα στο λουλουδάκι σου. Όταν κάνει την αταξία , τον κρατάς σε ένα σημείο για 2λεπτά αφού πρώτα τον έχεις προειδοποιήσει ότι θα έχει επιπτώσεις αν συνεχίσει . Υπάρχει η εκπομπή στο ΣΚΑΙ όπου μπορείς να παρακολουθήσεις αυτή την τακτική για να την κανείς σωστά . Τα 2 λεπτά θα του φανούν αιώνες και θα το πάρει το μήνυμα .Το καμάρι μου το ξεκίνησα γύρω στα 2 . Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο βοήθησε και εκέινον και εμένα.Τώρα είναι 6 και σπάνια θα πάει time out . Όσο για τη σχέση σου με τον άντρα σου ,πρέπει μάλλον να σκεφτείς πως είναι σαν μικρά παιδιά όλοι τους . Προσπάθησε να κάνεις κάτι εσύ που αναγνωρίσεις το πρόβλημα ,μια έξοδο ή φαγητό στο σπίτι . Ένα κρασάκι το βράδυ με ρεσώ , κάτι βρε παιδί μου για να αλλάξει λίγο η ατμόσφαιρα ανάμεσά σας . Μπορεί στην αρχή να είναι λίγο κάπως ,αλλά με το κρασάκι λύνεται η γλώσσα και οι αισθήσεις και συζητιούνται πιο χαλαρά τα θεματάκια ! Ελπίζω να βοήθησα , αν χρειαστείς βοήθεια μην διστάσεις !!!
Γεια σου και από μένα. Νομίζω θα ήταν πολύ ενδιαφέρων να προτείνεις στον άντρα σου να διαβάσει το άρθρο σου μαζί με τα σχόλια. Θα δει πώς νιώθεις χωρίς να μπει το «εγώ» του σε κατάσταση άμυνας…. Να θυμάσαι επίσης ότι, ότι δίνεις παίρνεις (γκρίνια? Γκρίνια θα πάρεις. Νεύρα? Νεύρα θα πάρεις , αγάπη? Αγάπη θα πάρεις, χαμόγελο? Χαμόγελο θα πάρεις… όλα είναι θέμα εξασκήσεις στην αρχή μετά γίνονται συνήθεια. Αν δεν μπορείς στην αρχή μόνη σου, να ζητήσεις βοήθεια από κάποιον ιδικό –δεν είναι ντροπή….
**********kai δεν δουλευω ολη μερα σπιτη
Πιν ακομα διαβασω τι εχουν γραψει οι αλλες μανουλες (θα το κανω μολις τελειωσω το ποστ) θελω να πω οτι και εγω βιωνω ακριβως την ιδια καταστα με 2 παιδια και εναν αντρα ακριβως τα ιδια με την προλαλησασα απλα ηθελα και εγω να γραψω αυτα τα λογια για να ξεσπασω και παω γρηγορα γρηγορα να διαβασω τα δικα σας...... ΜΑΝΟΥΛΕς ΥΠΟΜΟΝΗ!!!!!!!!!!! Τα παιδια γκρινιαρικα ξεγκρινιαρικα μονο αυτα να ειναι καλα και ας μας δινει ο θεος δυναμη!!!
Καλησπέρα γλυκειά μου. Δυστυχώς είμαστε πολλές αυτές που δεν μπορούν να πουν τον πόνο τους πουθενά... Ξέρω πως ζεις δύσκολα αλλά πρέπει να βρεις ένα τρόπο να ηρεμήσεις και να δεις τι θα κάνεις με το μεγάλο σου μωρό πριν έρθει το δεύτερο. Ένας παιδικός σταθμός ακόμη και ιδιωτικός θα σου δώσει μια λύση έστω κι αν δυσκολευτείς οικονομικά. Πες στον σύζυγό σου ότι θα είναι προσωρινό μέχρι να γίνει το δεύτερό σου 6-8 μηνών ώστε να μπορέσεις να λειτουργήσεις καλύτερα. Άλλωστε ουδέν μονιμότερον του προσωρινού. Όταν θα δει και το παιδί ότι θα αλλάξει όταν θα έρχεται στο σπίτι θα του καλοαρέσει... Κι εγώ με τον σύζυγό μου δεν είμαι καλύτερα. Εκείνος ζήτησε να κάνουμε παιδί, όταν έμεινα έγκυος με παρατούσε για να πάει για ψάρεμα, για καφέ, για ποτό με φίλους για να δεί ποδόσφαιρο... Οταν γεννήθηκε ο μικρούλης μου συνέχισε το ίδιο βιολί... Τώρα είναι 9 μηνών και αν δεν πάει 2 φορές την εβδομάδα θα γκρινιάξουν τα ψάρια... Περιμένω πως και πως να αρχίσω δουλειά και να στείλω το παιδί στον ιδιωτικό παιδικό σταθμό. Ευτυχώς το μικρό μου όσο κι αν γκρινιάζει αυτό που ζητάει συνέχεια ειναι την αγκαλίτσα μου και να παίξει μαζί μου. Δεν υπάρχει ούτε μια στο εκατομμύριο να κάνω δεύτερο παιδί με ένα μπαμπά απών που θεωρεί ότι η μάνα μεγαλώνει το παιδί και η γυναίκα κανει τις δουλειές του σπιτιού, η γυναίκα μαγειρεύει κτλ... Δεν έχει ξενυχτύσει ούτε μια φορά, δεν τον έχει ταίσει ούτε μια φορά, δεν τον έχει κοιμήσει καμιά φορά... Πλέον το παιδί αρχίζει σιγά σιγά να μην τον θέλει, τραβιέται δεν δέχεται φιλιά (όταν κάνει την κίνηση...)τον διώχνει μόλις με δει και είναι μόνο 9μηνών... Όσο για τα πεθερικά; Ού μπλέξεις! Ποτέ δεν ξέρεις πως θα σε καπελώσουν. Εγώ αν και είναι μεγάλη σε ηλικία η πεθερά μου, δεν της τον αφήνω ποτέ. Πάμε μαζί για ψώνια, μαζί για βόλτα, μαζί στο σουπερ μάρκετ μαζί παντού... Εγώ και το αγόρι μου. Γιατί αν δεν ήταν αυτή η αναθεματισμένη κρίση που δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει εγώ θα τον σουτάριζα τον σύζυγο. Γιατί αφού δεν προσφέρει που δεν προσφέρει τίποτα, τι να τον κάνω για να μαγειρεύω, να πλένω και να καθαρίζω ένα άτομο ακόμη; Βρε ούστ... Που τα θέλουν όλα δικά τους. Κι ούτε ένα ευχαριστώ. Οι αχάριστοι...
Καταρχήν μην νιώθεις θυμωμένη με τον εαυτό σου. Αποδέξου τα συναισθήματά σου και συμφιλιώσου με αυτά. Όλα αυτά τα νιώθεις γιατί φοβάσαι μάλλον την κρίση των άλλων ή της κοινωνίας η οποία έχει φροντίσει να δημιουργήσει μια ιδανική εικόνα για την μάνα. Μπούρδες ! και οι μανάδες είναι άνθρωποι και μάλιστα αν δεν έχουν και την πρέπουσα βοήθεια από τους άντρες είναι απόλυτα λοιγικό να αισθάνονται όπως εσύ. Νομίζω ότι το πρόβλημα είναι στο πώς νιώθεις και ίσως στην σχέση σου με τον άντρα σου. Δώσε λίγο σημασία στον εαυτό σου, προσπάθησε να δώσεις πράγματα στη σχέση σου και ξεγαντζώσου λίγο από την προσπάθειά σου να είσαι η τέλεια μάνα. Αν ξαναβρεις την προσωπικότητά σου, αποτινάξεις από πάνω σου τις ενοχές για το ότι μπορεί να μην είσαι καλή μαμά (τι θα πει η μαμά σου, οι φίλες σου, η πεθερά σου κλπ κλπ) και δώσεις στο σύζυγό σου ότι έδινες και στην αρχή της σχέσης σας και αυτός θα σου δώσει την τρυφερότητα που θες. θα δεις ότι μόλις η σχέση σας βελτιωθεί όλα κατά ένα μαγικό τρόπο θα φτιάξουν. Σου συστήνω να διαβάσεις το βιβλίο 'Αν αγαπάτε τα παιδιά αγαπήστε πρώτα τον εαυτό σας' το οποίο αναφέρεται σε τέτοιες καταστάσεις. Ένας χωρισμένος μπαμπάς.
Άλλη μια μαμα κ γω με τα ίδια πάνω κάτω θέματα. Όταν έχεις παιδιά κ είσαι κ άνθρωπος δυναμικός, φιλότιμος, ανεξάρτητος, τελικά καταντάς να αγχώνεσαι κ να τρέχεις όλη μέρα, να είσαι μες τα νεύρα κ να ξεσπάς στα παιδιά κ στον άντρα σου...τον οποίο τελικά απομακρύνεις σιγά σιγά με την στάση σου. Το ίδιο νομίζω κάνουμε όλες. Θέλει δουλειά, υπομονή, να δίνεις δουλειές κ στο συζυγο, να αφήνεις τα παιδιά που κ που σε γιαγια/babysitter (χωρίς τύψεις) κ είτε να αφιερώνεις λίγο χρόνο για σένα είτε να βγαίνεις με τον άντρα σου να χαλαρώνετε κ να θυμάστε την ΠΠ εποχή (προ παιδιών). Τα παιδάκια μας θέλουν γονείς ευτυχισμένους!!! Υπομονή λοιπόν...θα έρθουν καλύτερες ημέρες μανούλα...
Μαμά Χ. και εμένα σαν κατάθλιψη μου ακούγεται και αν και δεν το παθαίνουν όλες/οι, κάποια στιγμή, συνήθως στα 30+, έρχεται γιατί ο εγκέφαλος δεν μπορεί άλλο την πίεση -οποιαδήποτε-, οπότε ακόμη και το πιο απλό, το καθημερινό μας φαίνεται βουνό και μας φτάνει στα όρια μας. Με δυο χρυσά παιδιά, 4,5 και 2,5 (κορίτσι-αγόρι) πέρασα ένα χρόνο που γινομουν όλο και χειρότερα ψυχολογικά (και ΔΕΝ είχα και δουλειά να πάω). Απομόνωση, κλείσιμο στον εαυτό μου, απομάκρυνση απο τον άνδρα μου κτλ. Όταν έπεσα στο πάτωμα με tantrum όπως ο 2χρονος γιός μου, από τα νευρα, πηγα σε γιατρό και μετά σε ψυχολόγο. Έχει βοηθήσει ΠΑΡΑ πολύ- ούτε τα παιδάκια μου φταίνε, ούτε ο άνδρας, ούτε (όχι πάντα! :-)) οι πεθεροί/γονείς και φυσικά ούτε ο εαυτός μου που ξέρω να προστατεύω όποτε και όσο μπορώ/έχω ανάγκη- δεν προσπαθώ να τα κάνω όλα μόνη μου και θέτω όρια στο πόσα απαιτώ απο εμένα!. Πρέπει να προστατεύσεις τον εαυτό σου, όπως είπε η Μαρκέλλα και οι άλλες κοπέλες, όπως και όσο μπορείς. Να πεις στον σύζυγό σου το πρόβλημα (όπως η Τόνια) και να πας σε έναν ψυχολόγο, ίσως σε group, όπως προτάθηκε πιο πάνω. θα βοηθήσει γιατί θέλεις και εσύ να βοηθηθείς! Καλό κουράγιο & ελπίζω να νιώσεις γρήγορα καλύτερα!
Καλησπέρα. Αληθινά, καταλαβαίνω οτι βρίσκεσαι σε πολύ δύσκολη θέση. Εκεί που έχουμε βρεθεί πολλές μητέρες, εκεί που έχει σηκωθεί πιά το πέπλο της ευτυχισμένης οικογενειακής ζωής. Δυστυχώς το βιώνουμε καθημερινά. Να ξέρεις ότι δεν είσαι μόνη σου. Υπάρχουν γυναίκες που κατάφεραν να βγουν από αυτή τη δύσκολη θέση. Είτε με βοήθεια ψυχολόγου (εγώ), είτε με συμβουλευτική μέσα από ιστοσελίδες. Μπορείς να βρεις πολλά άρθρα που θα σε βοηθήσουν να δεις πιό καθαρά την υπερπροσπάθεια που κάνεις, τον τρόπο που διαχειρίζεσαι τον εαυτό σου, το πόσο σε έχεις βάλει στην άκρη γιά τις ανάγκες των άλλων. Στην δική μου περίπτωση, ο άντρας μου νόμιζε όταν του εξέφραζα τη δυσκολία μου, ότι τον κατηγορούσα. Έπαιρνε τη θέση του επιτιθέμενου από άμυνα. Μπορεί να έφταιγε ο τρόπος που του μιλούσα. Να ήμουνα απότομη. Ή να ένιωθε ανύμπορος. Να μην αντιλαμβανόταν ότι αυτό που χρειαζόμουν ήταν ένα χάδι, να με κοιτάξει στα μάτια και να μου πει "είμαστε μαζί σε αυτό. Θα το παλέψουμε μαζί". Ο προηγούμενος χρόνος γι μένα ήταν πολύ δύσκολος γιατί είχα φτάσει στο ίδιο σημείο με σένα. Έκανα κάποια σεμινάρια συμβουλευτικής γονέων. Έκανα ψυχοθεραπεία. Διάβασα πολύ. Αντιλήφθηκα τελικά ότι είχα αναλάβει τα παιδιά, το σπίτι, τη δουλειά μου, τη ζωή μου, μόνη μου. Χωρίς τον άντρα μου. Και χωρίς να δέχομαι βοήθεια από κανέναν. Γιατί κανείς δεν μπορούσε να με καταλάβει. Κι ένιωθα προδομένη, νευριασμένη, νικημένη. Τώρα πιά νιώθω μόνο προδομένη. Ότι στα δύσκολα δεν με στήριξε ο άνθρωπός μου. Έχω μιλήσει όμως στον άντρα μου. Ανοιχτά, αληθινά, χωρίς φωνές, χωρίς τσακωμό. Μόνο στεναχωρημένη που αλλιώς τη φανταζόμουν την οικογένεια. Αλλιώς φανταζόμουν οτι θα μοιραζόμασταν τα καλά και τα δύσκολα. Νιώθω οτι έχουμε δρόμο ακόμα να διανύσουμε. Να καταλάβουμε ο ένας τον άλλο και να συμπεριφερθούμε με αγάπη και συντροφικότητα. Όπως ξεκινήσαμε μα ξεχάσαμε στην πορεία. Ζήτα βοήθεια ανοιχτά. Μίλα χωρίς ντροπή. Φρόντισε τον εαυτό σου πρώτα για να μπορεσεις να φροντίσεις την οικογένεια σου.
Loipon manoulitsa einai APOLUTWS FUSIOLOGIKO auto pou sou sumvainei kai episis einai APOLUTWS KSEKATHARO oti prepei na zitiseis voh8eia apo kapoion eidiko! K to lew k gia oles tis alles manoules pou exoun ftusei aima, k niw8oun enoxes k vlepoun ti zwh tous na sikwnete k na feugei k na menoun xodres k mones sta 33 i whatever. Katalavainete ti ennnow. Otan lew loipon na pas se EIDIKO den ennow oti eisai arrwsti, apla oti kaneis allos de borei na se voh8isei me to tropo pou borei enas an8rwpos pou to exei spoudasei. Einai apoluti protereotita na prostatepseis ton eauto sou gia na boreis na megalwseis swsta to paidi sou, XROUMENI MAMA=XAROUMENO MWRO mi ksexnas oti den uparxoun teleies mamades oute teleioi suzugoi. Ean se endiaferei, k opoia apo sas tin endiaferei exw na sas proteinw mia fadastiki psuxanalitria me eidikeusi sti mitrotitak stis sxeseis twn gonewn, einai sto Psuxiko kai i timi einai suzutusimi, ean mazeuteite kamia 5ara manoules k kanete ena omadiko einai 5 eeuro to atomo. An 8elete boreite na suspiro8eite k na to organwsete. Egw eimai se mia tetoia omada me alles 4 manoules xwris akoma na exw ftasei sta oria, k pragmatika me exei voh8isei para polu. Egw exw ena 9minwn koritsaki para polu zwhro.. Auti einai i protasi mou, skefteite to!
Καλησπέρα. Αυτο που θα σου πρότεινα εγώ είναι μια εκ βαθέων και ειλικρινή συζήτηση με τον άντρα σου. Μην ωραιοποιείς τίποτα και υπεράσπισε τα συναισθήματά σου. Όλες έχουμε το δικαίωμα να νιώθουμε εκνευρισμένες και αδύναμες κάποιες φορές. Δεν μπορούμε να είμαστε πάντα ευχάριστες. Κυρίως προσπάθησε να καταλάβεις γιατι έχετε απομακρυνθεί με τον αντρα σου, συζητήστε το και προσπαθείστε να έρθετε κοντά. Βγείτε βόλτα, κάντε έρωτα, επικοινωνήστε πνευματικά, ψυχικά και σωματικά. Δεν είμαστε μόνο μάνες, είμαστε και γυναίκες...
loipon...afta ta exoun perasei kai files mou...ego oxi (pros to paron)alla mallon mou akougetai san epiloxeia katathlipsi mono pou argise na erthei...ta paidia einai mikroi ekbiastes, elege mia fili mou..kai apo oti vlepo kai apo tin kori mou...exei dikio...o mikros propathei na traviksei to endiaferon sou alla kai tou syzygou sou...kai profanos aisthanetaioti apeileitai apo to aderfaki pou erxetai... ta pragmata einai poly apla alla apaitoun psyxraimia, ypomoni kai epimoni... prota ksekatharise ston gio sou pos ton agapate kai oi 2 polu epeita psakse kai vres xrono na peraseis me ton mikro moni sou alla kai na perasei o mikros xrono me ton patera tou, monoi tous...giati meta ton erxomo apo to aderfaki...tha einai pio periorismenos o xronos sas epeita afierose xrono ston eayto sou, stelnontas ton mikro stin giagia, stin nona i se kapoia fili pou empistevesai kai pou exei paidaki kai afti etsi tha mporeseis na apolafseis mikres stigmes iremias... mporeis episeis na kanoniseis me ton antra sou kapoia vradia, afou koimithei o mikros...na perasete ligo pio tryferes stigmes metaksi sas... telos ksekatharise ston mikro pos o exomos apo to aderfaki simainei megales allages..oxi omos aparaitita kakes! milise tou gia afto kai poso tha ton xreiazesai me to moraki gia na se voithaei. ta paidia latrevoun na niothoun simatnika!!!afta!!!kai kalo kouragio!
Καλησπέρα...Δεν μας λες πόσο χρονών είσαι, αν παντρεύτηκες μικρή κτλ..Νομίζω ότι παίζει και αυτό κάποιο ρόλο..Εγώ αυτό που ήθελα να πω είναι ότι όλες περνάμε τέτοιου είδους κρίσεις κάποιες περιόδους..Πόσο ακόμα περισσότερο τώρα, που διανύουμε ΚΡΙΣΗ γενικότερα..Αν θέλεις ψάξε στα σχολεία της γειτονιάς σου..Αυτές τις μέρες ξεκινάνε οι λεγόμενες ΣΧΟΛΕΣ ΓΟΝΕΩΝ και μπορείς να παρακολουθείς δωρεαν.Θα σε βοηθήσει αρκετά να μοιραστείς κάποια θέματα με άλλες συμπάσχουσες που σίγουρα υπάρχουν...
επειδη η κατασταση σου θεωρω οτι ειναι κρισιμη για σενα και το παιδι θα σου προτεινα να απευθυνθεις σε καποιον ειδικο. αν δεν υπαρχει οικονομικη δυνατοτητα μπορεις να ψαξεις να βρεις στον δημο σου κεντρα ψυχικης υγειας ή κεντρα φροντιδας οικογενειας οπου δεν πληρωνεις τιποτα. επισης μπορεις να απευθυνθεις σε διαφορες γραμμες βοηθειας οπου μιλας με διαφορους ψυχολογους και κοινωνικους λειτουργους για το προβλημα σου και αυτοι σου δινουν οδηγιες για το τι πρεπει να κανεις. παντως θα σε συμβουλευα,ως κοινωνικος λειτουργος που ειμαι, να μην το καθυστερησεις για το καλο το δικο σου και του παιδιου σου!
Λοιπόν εκνευρισμένη μανούλα.. Πρεέπι να ξέρεις οτι έχεις κάθε λόγο να αισθάνεσαι έτσι, έχεις ένα μικρό παιδί 20 μηνών που σε αυτή την ηλικία δοκιμάζει τα όρια των γύρω του και εξερευνεί τον κόσμο, και επιπλέον είσαι έγκυος! Αυτό που θα σου σύστηνα εγώ είναι να ΕΠΙΖΗΤΗΕΙΣ και να ΔΕΧΕΣΑΙ κάθε βοήθεια που σου προσφέρεται ή που έχεις τη δυνατότητα να έχεις. Είναι πολύ σημαντικό, άκουσέ με. Δεν είσαι κακή μάνα, είσαι κουρασμένη μάνα, που για το καλό των παιδιών της και της οικογένειάς της, οφείλει να δέχεται και να έχει κάθε βοήθεια για να τα βγάζει πέρα καλύτερα και να είναι όσο το δυνατόν πιο ήρεμη. Απο κει και πέρα, ο γιος σου μπορεί να είναι μες τη γκρίνια ακριβώς γιατί βλέπει και τη μαμά του αγχωμένη, εκνευρισμένη και κουρασμένη. Να πεις στην πέθερά σου να τον κρατήσει όσο μπορεί γιατί νιώθεις πολύ κουρασμένη, είσαι κ' έγκυος! Νομίζω θα καταλάβει και θα σε βοηθήσει όσο μπορεί αν το δει όπως πρέπει. Και ο άντρας σου όταν σε δει λίγο πιο ήρεμη θα σε πλησιάσει πάλι από μόνος του, μη πηγαίνεις "παρακαλώντας". Αυτά που σου λέω να είσαι σίγουρη οτι είναι σωστά, έχω σπουδάσει βρεφονηπιαγωγός και τα ξέρω από μια γαλλίδα ψυχοπαιδαγωγό που μιλούσε για τις μητέρες σε κατάσταση "πανικού". Δεν είμαστε υπεράνθρωποι, αυτό να καταλάβεις....
Νομίζω ότι αν υπάρχει μία κατάσταση, εσύ την μεγαλώνεις. Το πέρασα κι εγώ ένα διάστημα με 2 παιδιά με 2 χρόνια διαφορά, όχι ίσως σε αυτόν τον βαθμό αλλά ο καθένας έχει τα δικά του όρια. Έβλεπα όμως την κόρη μου να αντιδράει και όσο πίεζα την κατάσταση τόσο εκείνη μου πήγαινε κόντρα. Μέχρι που διάβασα αυτό: http://www.eimaimama.gr/2011/10/to-peirama-to-anekfrasto-proswp.html και κατάλαβα πόσο σημαντικό είναι τα παιδιά μας να μας βλέπουν ήρεμους για να είναι έτσι και αυτά. Μετά ήρθε η ανάρτηση του Μάνου (http://www.eimaimama.gr/2011/10/forao-papoutsia-noumero-19.html) να με αποτελειώσει καθώς προσπάθησα να καταλάβω πως θα ήταν να ήμουν μωρό και να είχα κάποιον τεράστιο άνθρωπο μπροστά μου να φωνάζει. Από τότε πήρα την απόφαση να αλλάξω (btw ευχαριστώ Ολίβια και Μάνο!). Έτσι όταν η κόρη μου αρχίζει να γκρινιάζει ή να βγάζει νέυρα το γυρνάω στην πλάκα, την πειράζω ή ακόμα βάζω τραγουδάκια και την παίρνω από το χέρι και το ρίχνουμε στον χωρό! Αμέσως το πρόσωπό της αλλάζει, γεμίζει χαμόγελο και περνάμε υπέροχα. Όσο για τον άντρα σου αν σε δει ευδιάθετη θα έχει κι εκείνος τη διάθεση να σε πλησιάσει και όλα θα πάνε προς το καλό, θέλει και τον χρόνο του το πράγμα... Σκέψου ότι θα έρθει ένα μωράκι ακόμα και τότε τι θα κάνεις; Κάνε μία προσπάθεια να είσαι θετική και θα δεις ότι οι γύρω σου θα ανταποκριθούν αμέσως.
*χορό
τελικα ειμαστε πολλες που νιωθουμε ετσι........... ειμαι 8 χρονια παντρεμενη και τα 7 κλεισμενη μεσα σε ενα σπιτι μεγαλωνοντας 2 αγορια τοσο μα τοσο ζωηρα.......... και τον ενα χρονο ειχα και την γιαγια μου στο σπιτι μετα απο χειρουργειο απο την προσεχα και αυτη.... δεν ξερω ποσες φορες εχω πιασει πατο και ποσες ακομα θα ερθουν .......βαρεθηκα να ειμαι μονη και η μονη μου ασχολια να ειναι το μεγειρεμα το πλυσιμο και το σκουπισμα........θελω να παω με μια φιλη για καφε για μια κουβεντα αλλα ειναι τοσο δυσκολο.........η μονη παρεα ειναι το φβ ελπιζω καποια μερα ολα αυτα να αλλαξουμε .... ειμαι 33 και νιωθω 80!!!!!!!!!!!!!τοσο μεγαλη τοσο κουρασμενη τοσο χοντρη.....................
σε καταλαβαίνω, μανούλα!!!! Όταν έχεις άντρα παγωκολώνα, όλα είναι δύσκολα... και φυσικά "καταπίνεις", αλλά κάποιες φορές ξεσπάς...το μωρό δώσ'το στην πεθερά, αφού σου το κρατάει κ πες ότι ο γιατρός σου είπε ξεκούραση!!! Και, φαντάσου πως όταν σας έρθει κ το μπεμπέ θα φρικάρεις εντελώς κ θα θες να πάρεις τα βουνά!!! Αλλά τα πράγματα πρέπει να γίνουν χειρότερα, πριν γίνουν καλύτερα... σου μιλάω εγώ που έχω 3 κορίτσια κ πέρασαν 4 χρόνια κι ακόμη δεν έχουμε βρει τους ρυθμούς μας....Στο μόνο που διαφωνώ καθέτως κ οριζοντίως είναι το τσιγάρο!!! ΜΗΝ το ξανακάνεις, κουκλίτσα...
Καλησπέρα και από εμένα! Όλα αυτά που νιώθεις είναι για εμένα απολύτος φυσιολογικά.Έχουμε και εμείς οι μαμάδες τα όριά μας. Εγώ αυτό που θέλω να σου πω είναι να ζητήσεις οπωσδήποτε βοήθεια από τους ανθρώπους που είναι δίπλα σου, να τους ζητήσεις να σε ακούσουν. Όσο δεν είσαι εσύ καλά δεν θα είναι και το παιδάκι σου και είναι πραγματικά κρίμα. Έχω παρατηρήσει και εγώ ότι αν δεν νίωθω καλά και έχω μια "κακή μέρα" είναι και ο μικρός μου έτσι, καταλαβαίνουν τα πάντα... Κουράγιο και δεν είσαι μόνη, νομίζω ότι έχεις πολλές μανούλες που σε νιώθουν!
agapiti X.mou pistevo pos olo ayto pou pernas einai mia metavatiki fasi gia tin opoia eythynontai polla.sigoura apo ti stigmi pou ergazesai xreiazesai voitheia gia to megaloma tou giou sou,omos o tropos kai oi methodoi triton mporei na min synigoroun me tous dikous sou (den katigoro tin pethera sou)aplos polles fores ta paidia erxontai se sygxisi.exeis skeftei na ton grapseis se paidiko oste na enisxyseis kai tin koinonikopoihsi tou?dianyeis kai mia perido logo egymosinis poly fortismeni gia esena.min prospatheis na pareis olo to fortio pano sou.den gnorizo pos einai i epikoinonia sou me ton syzygo sou,exeis prospathisei omos na syzytiseis mazi tou ayta pou se apasxoloun?tha sou proteina na miliseis me kapoion oste na se symvoulepsei kai na se kateythynei pos na xeiristeis aytes tis ekrixeis tou giou sou.oso pio noris vreis tin aitia toso pio eykola tha lyseis to provlima.iremontas to paidis sou tha iremiseis ki esy kai iremontas esy tha iremisei to paidi sou.
καλη μου Χ....Δεν θα στο παιξω φωτεινος παντογνωστης κι οτι σου πω ειναι ο,τι εχω βιωσει ....Το μικρο σου για να ειναι σε μονιμη γκρινια,κατι νοιωθει πως του λειπει και ισως να ειναι η μανουλα του ,που ειχε συνηθισει να ειναι διαφορετικα μαζι του ,ωστοσο το γεγονος που αναφερεις με τον συζυγο ...αθριστικα αν τα δεις μαλλον πρεπει να εστιασεις πανω σου και να δεις τι φταιει και αλλαξες εσυ ...καταλαβαινω 1000% πως οι ορμονες σου ειναι στα κοκκινα λογω δευτερης εγκυμοσυνης αλλα καλη μου ...θα κανεις κακο στον εαυτο σου ...και μετα στην οικογενεια σου.Σκεψου τι σε κανει να νοιωθεις καλα και τολμησε το .Ασε το μικρακι σου στην πεθερα σου προφασιζομενη ψωνια,μια υποχρεωση και δωσε χρονο στον εαυτο σου ....Ενα χαμογελο στο δικο σου προσωπο θα ζεστανει και τα υπολοιπα της οικογενειας!...μην απελπιζεσαι ...ολα μπορουν να αλλαξουν !
Mama X., πρώτον κουλάρισε δεν εισαι η σουπεργούμαν. Δεν είναι ανάγκη να τα κάνεις όλα τέλεια. Πάρε τον μικρό και βγέςβόλτα. Πες στον άντρα σου ο΄τι δεν μπορείς να κάνεις τίποτα στο σπίτι για λίγες μέρες. Μια εκδρομή θα έκανε καλό. Αυτό όμως δεν θα φτιάξει την καθημερινοτητά σου, πρέπει να μην αφήνεις τα πράγματα να σε οδηγούν. Προσπάθησε να αποσπάσεις την προσοχή του παιδιού και αν δεν γίνεται πηγαινέ τον κάθε απόγευμα σε παιδότοπο οπου και εσύ θα πίνεις καφέ και θα διαβάζεις τα περιοδικά σου. Μην στερείσαι τον ύπνο σου για να ασχολήσαι με τον συζυγόσου για λιγο καιρό. Κοιμήσου όταν κοιμάται το παιδί! Τα πέρασα και εγώ και τώρα που ο μεγάλος είναι 4 και η μικρή 2 τα πράγματα είναι πολύ ξεκούραστα. Σαφώς και να ζητήσεις βοήθεια από τον άντρα σου και την πεθερά σου, είσαι έγκυος!! Παλαιότερα οι γιαγιάδες μεγάλωναν τα παιδιά. Ζήτα βοήθεια σε παρακαλώ. Φιλια πολλα!
Καταλαβαίνω απόλυτα τη μανούλα που έγραψε το γράμμα και την Ελένη που έγραψε το σχόλιο. Ξέρω πως κάνεις ένα παιδί και όλη σου η ζωή γυρίζει γύρω απ'αυτο και εσύ θέλεις και τη δική σου ζωή. Το έχω ζήσει και κόντεψα να τρελαθώ κι εγώ. Και τότε μόλις χτυπήσεις τύπο αποφασίζει να αλλάξεις. Προσπάθησε να αφήσεις λίγο το μωρό και να βγεις με τον άντρα σου ραντεβουδάκι. Καθορίστε κάποιες μέρες το μήνα να βγαίνετε έτσι οι δυο σας για ένα καφέ δεν χρειάζεται να γίνει κάτι σπουδαίο. Πιαστεί τε χεράκι και περπατήστε ανέμελλα και απλά συζητήστε. Ο μικρός σίγουρα επηρεάζεται από σένα. ¨οταν είσαι αγχωμένη - πιεσμένη -τσαντισμένη αντιδρά ανάλλογα. Βάλτον στο καρότσι και πηγαινέ τον μια βολτούλα να αλλάξετε τον αέρα σας και οι δυό σας. Και το ιδανικό θα ήταν (αν υπάρχει δυνατότα) ένα ΣΚ χωρίς παιδί κάπου οι δυό σας. Εμένα κάπως έτσι άλλαξε η ζωή μου.
ΠΑΘΟΥΣΑ ΚΑΙ ΣΕ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΒΑΘΜΟ...ΕΧΩ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ ΠΛΕΟΝ ΤΑ ΟΡΙΑ ΚΑΙ ΔΕ ΞΕΡΩ ΠΟΥ ΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΘΩ ΔΙΟΤΙ ΕΛΛΕΙΨΕΙ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΤΙ...ΤΟ ΚΑΚΟ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΔΙΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΛΛΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΙΛΕΣ ΜΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΑΝΟΥΝ ΠΕΡΙΕΡΓΑ....ΞΕΣΠΑΩ ΠΟΛΥ ΑΣΧΗΜΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΑ ΠΑΝΤΑ ΜΙΛΑΩ ΑΠΟΤΟΜΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΕΛΕΓΧΩ.Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΕΠΑΨΕ ΝΑ ΜΟΥ ΜΙΛΑΕΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΖΟΥΜΕ ΣΑ ΞΕΝΟΙ ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΙΔΙ.....ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΕΓΩ ΞΕΡΩ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ....ΒΡΙΣΚΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΩΣ ΕΝΑ ΒΑΘΜΟ ΟΜΩΣ....ΑΣ ΜΑΣ ΒΟΗΘΗΣΕΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΑΙ ΑΣ ΜΑΣ ΦΩΤΙΣΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΥΛΗΣ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΛΙΓΗ ΓΑΛΗΝΗ ΔΙΟΤΙ ΕΤΣΙ ΧΑΝΟΥΜΕ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ!
http://www.arsis.gr/74.htm (λέει νέων αλλά δεν το εννοεί είναι για όλες τις ηλικίες) http://www.ideke.edu.gr/index.php?option=com_content&view=section&id=6&Itemid=29 (σχολές γονέων) δες εδώ για δωρεάν ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς. Ρώτα στο δήμο σου αν υπάρχει κοινωνική λειτουργός για να σε κατευθύνει υπάρχουν κάποια δωρεάν προγράμματα που δεν τα γνωρίζουμε)
PW PW EINAI LES KAI TO EGRAPSA EGW.....AKOMA DEN EXW AFHSEI TH MIKRH NA KLAIEI ALLA MOU EXEI ER8EI NA TH XTYPISW, KOPANISA LOIPON TO XERI MOU STON PAGO THS KOUZINAS KAI MELANIASA TON KARPO MOU...ALLA ME TON ANTRA MOU KAI EGW KAPWS ETSI EIMAI...DEN ADE3A ALLO, EKLEISA RADEVOU ME PSYXOLOGO..DEN MPORW PIA NA TO DIAXEIRISTW MONH MOU....EIMAI POLU 8YMWMENH ME TON EAFTO MOU!!!!!!!!