Η μαμά ρωτάει: Έχω φτάσει στα όριά μου. Τι θα κάνω;
H μαμά Χ. χρειάζεται τη βοήθειά μας:
Ενας τροπος να ξεσπασω ειναι να πω τον πονο μου σε εσας και πολυ θα ηθελα να ακουσω τις πολυτιμες συμβουλες σας…
Τις τελευταιες ημερες με πιανουν εντονες εκρηξεις θυμου… δε θελω τιποτα και κανεναν… ολα με εκνευριζουν ακομα και ο αντρας μου μα το τραγικοτερο ο 20 μηνων γιος μου… Ανυπομονω να φυγω για δουλεια και χαιρομαι οταν επιτελους φτανω εκει… οταν γυρναω σπιτι με πιανει μελαγχολια…
Ο γιος μου ειναι πολυ ατιθασος και γκρινιαζει συνεχεια, κανει ζημιες, δεν του αρεσει τιποτα απολυτως και μονιμως ζει μεσα στην γκρινια.. αυτο για μενα,την περιοδο αυτη ειναι το χειροτερο μου… δεν μπορω να τον διαχειριστω.. νιωθω απαισια μανα και ξεσπαω συνεχως σε κλαμματα… Δεν εχω βοηθεια απο πουθενα εκτος απο την πεθερα μου και ενω εχω αναγκη να τον αφησω για μια μερα να ηρεμησω δε θελω να το κανω… με ποια διακαιολογια; Οτι δεν ειμαι καλα; Δε θελω να δωσω διακιωματα..
Ο αντρας μου απο τοτε που καναμε παιδι ειναι λιγο πιο απομακρος, σε αυτο ομως φταιω κι εγω… για να παρω ενα χαδι του πρεπει να κανω ταμα… πολυ τυπικα πραγματα… κατα τα αλλα ομως ειναι αψογος.. απλα επαψε να ειναι τρυφερος μαζι μου και αυτο με στεναχωρει ιδιαιτερα… το κακο ειναι πως οταν του εκφραζω το παραπονο μου, μου εκφραζει κι εκεινος τα δικα του και δεν καθεται να σκεφτει αυτα που του λεω.. απλα αντιπιτιθεται γιατι κι εγω δεν ειμαι ενταξει απεναντι του καποιες φορες..
Ολα αυτα συσσωρευονται μεσα μου και ειμαι σε φαση απογνωσης.. Ο μικρος τωρα που σας γραφω ειναι εξω απο το δωματιο και κλαιει κι εγω ειμαι ετοιμη να παθω νευρικο κλονισμο απο τα νευρα μου…
Ειμαι εγκυος στον 7ο μηνα και ενω δεν καπνιζω χθες και σημερα εκανα απο ενα τσιγαρο, γιατι μονο αυτο με εκανε να νιωσω καλα.. θελω να εξαφανιστω για λιγο αλλα δεν μπορω… πως μπορουν αυτες οι πολυ ασχημες φασεις να περασουν πιο ανωδυνα; Οταν δεν μπορεις να κανεις αλλιως και αισθανεσαι χαλια αλλα πρεπει να συντηρησεις ενα σπιτι και ενα παιδι πως το κανεις ανεπαφα; Απλα ηθελα καπου να μιλησω και να τα πω… ξερω πως σε λιγες μερες θα ειμαι και παλι καλα… καπου -καπου με πιανουν αυτες οι κρισεις .. απλα αυτη τη φορα πιεζομαι πολυ και δεν εχω καπου να τα πω…
Ευχαριστω που με ακουσατε και ευχομαι οσες περναμε δυσκολα να τα ξεπερασουμε ολα γρηγορα… Η κακη ψυχολογια ειναι το χειροτερο μου… Ολα τα αλλα τα διαχειριζομαι, αυτο πολυ δυσκολα…
—
Έχεις κάποια ερώτηση για τις μανούλες;
Θέλεις να μοιραστείς κάτι που σε απασχολεί;
Επικοινώνησε μαζί μας στο olivia.gavrili@gmail.com
Παρα πολυ γνωστα ολα αυτα στη δικη μου ζωη.Το αιωνιο κλαμα η αιωνια γκρινια.Πιστεψε με θα συνεχιστει πολυ.Αυτα τα παιδακια παραμενουν δυσκολα μεχρι κ μεγαλα αυτα που μου ελεγαν πως θα ηρεμησει μεγαλωνοντας....μουφα!!!Για μενα που εκανα μετα απο 3 χρονια δευτερο μωρο με χαλαρωσε λιγο.Κοριτσια μην κανετε μπαμ μπαμ παιδακια.Τα νευρα σας δε τα σκεφτεστε;;;το δερμα σας δε το σκεφτεστε που γεμιζει ρυτιδες αγχους;;;;τα κιλα που μενουν κ δεν λενε να φυγουν μετα απι δυο κολλητες εκγυμοσυνες;;;;Συγνωμη βρε παιδια θελει λιγο λογικη κ ηρεμια το θεμα.Το θεμα του αντρα ειναι μεγαλο κεφαλαιο.Θελει συζητηση συζητηση συζητηση!Ναι κ γω εχω ριξει κλαμα που ηθελε να βγει,εχω ριξει κλαμα που ελειπε κ το μωρο τσιριζε ολη μερα.Ομως αυτο το χαπακι οτι οι αντρες ειναι παρτακηδες θα το καταπιουμε.Αν πραγματικα ειστε ερωτευμενες τοτε πρεπει να ξυπνησει η ερωτικη σας πλευρα και ναι με το ζορι....κ μετα θα καταλαβει ποσα κανετε για ολη την οικογενεια!!!!Εχω δυο ζωηρα παιδια κ ενα συζυγο.Προσπαθω να τα καταφερω.Δε σκαω ομως.Αυτο που λεω στον αντρα μου...ΜΙΑ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ Κ ΓΕΜΑΤΗ ΜΑΝΟΥΛΑ ΚΡΑΤΑΕΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ.ΜΙΑ ΜΑΝΟΥΛΑ ΠΟΥ ΤΙΣ ΛΕΙΠΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΠΑΡΑ ΝΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΣΚΥΘΡΩΠΗ Κ ΧΩΡΙΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΓΙΑ ΖΩΗ!!!!