Γιατί να θηλάσεις
Κοίτα γλυκό μου κορίτσι…
Φέρνοντας στον κόσμο αυτό το παιδί και αν έχεις έστω και λίγο ανήσυχο πνεύμα που δεν επαναπάευται και δεν καταπίνει αμάσητο ότι του σερβίρουν, θα έρθουν στιγμές που θα φας απίστευτες φρίκες για το πόσο ριψοκίνδυνα και κόντρα στη φύση του έχει φτάσει να ζει ο άνθρωπος. Ένα πλάσμα που κάποτε ζούσε ουγκα μπουγκα στις σπηλιές σήμερα, πετάει στον ουρανό και τρέχει μέρα νύχτα πάνω σε τέσσερις τροχούς σε ασφάλτινους δρόμους, παίζοντας βασικά κάθε μέρα τη ζωή του κορώνα γράμματα. Τρώει επεξεργασμένες τροφές, κάθεται μπροστά σε μια οθόνη που εκπέμπει αμφίβολης ποιότητας ακτινοβολία, ξεροψήνει το αυτί του με κινητό, καπνίζει σαν φουγάρο ποτίζοντας τα σπλάχνα του καρκίνο. Γενικά κάνει πολλά, πάρα πολλά που αν κάτσεις και τα σκεφτείς ψύχραιμα, μπορεί να τρομάξεις τόσο πολύ που θα πεις «Θα μείνω στο σπίτι μου για πάντα και δεν θα βγω ποτέ ξανά»
Ξέρεις γιατί πρέπει να θηλάσεις;
Γιατί αμέσως μετά τη γέννα, όταν πια πάρει την πρώτη του πνοή στον έξω κόσμο, το μόνο απόλυτα φυσικό πράγμα που σου μένει να κάνεις για το μωρό σου είναι να του δώσεις το γάλα σου. Είναι αυτό που θα σου υπενθυμίζει μέρα νύχτα το πόσο μεγαλειώδες είναι το να ζεις και να γεννάς άλλους ανθρώπους για να ζήσουν. Πόσο μαγική είναι αυτή η μηχανή που λέγεται ανθρώπινο σώμα. Η πιο αγνη τροφή για το μωρό σου ρέει από εσένα την ίδια, είναι νόστιμη, στη σωστή θερμοκρασία και εντελώς δωρεάν. Όλα τα υπόλοιπα είναι έστω ένα τσικ -εως πάρα πολλά- τεχνητά.
Θήλασέ το, γιατί καμιά πιπίλα και κανένα πανάκι, κανένα μασητικό και κανένα δαχτυλο δεν θα του προσφέρει ποτέ την παραδεισένια ηρεμία που του προσφέρει η ρόγα της μάνας.
Θήλασέ το, γιατί δεν το ταϊζεις μόνο, του δίνεις το ασφαλέστερο λιμάνι του πλανήτη. Για αυτό και όσες τελικά δεν θηλάζουν, θα έπρεπε να ταϊζουν σφιχταγκαλιαστά τα μωρά τους με το μπιμπερό, πάνω τους κολλητά σαν να μην κόπηκε ακομα ο ομφάλιος ο λώρος.
Θήλασε το για ένα μήνα ή για 12, για 2 χρόνια ή για 3, πάντως θήλασέ το έστω και λίγο.
Καθώς βγαίνει στο φως, ένα βασικό ένστικτο ορίζει όλο του το είναι: να βρει τη μάνα για τροφή και ανακούφιση.
Είναι ΠΟΛΥ λίγες οι γυναίκες που δεν μπορούν να θηλάσουν ούτε στάλα. Και εσύ μάλλον δεν θα είσαι μία από αυτές. Και αν είσαι από αυτές που θα βρουν εμπόδια, πάλεψέ το… Όσο μπορείς και όσο γίνεται… Εμπιστεύσου το σώμα σου. Γιατί δεν το κάνουμε πια; Πόσες ακόμα φίλες πρέπει κλαμένες να μου πουν «Μα δεν τρώει», για να τις πλησιάσω και να δω ένα μωρό να τρώει λαίμαργα το πιο γλυκό -και άφθονο- γάλα; Πόσο πια έχουμε απομακρυνθεί από αυτό που είμαστε βασικά;
Δεν στα γράφω εκ του ασφαλούς. Περιπέτειες αντιμετώπισα και με τα δυο μου τα μωρά. Και αν στο ένα δεν τα κατάφερα όσο είχα ονειρευτεί, στο δεύτερο πάλεψα όσο δεν πάει και τα κατάφερα πολύ περισσότερο απ’ ότι είχα τολμήσει να φανταστώ… (αυτά θα στα πω άλλη φορά)
Κάντο αν θες και για εμενα που πάλεψα πολύ, κάντο για αυτήν τη μάνα και για αυτήν τη μάνα και για όλες εκείνες που δεν είναι τόσο τυχερές όσο εσύ…
Θήλασε το!
Μανουλες καλημερα! Εχω ενα αγορακι 17μηνων που αποθηλασε μονος του πριν δυο βδομαδες! Ειμαι εγκυος στον 8ο μηνα τωρα! Και εγω πιστευω οτι μεσα απο τις αναμενομενες δυσκολιες ο θηλασμος ειναι η πιο ευκολη κ φυσικη μεθοδος τροφης(και στοργης)! Απο νωρις στην πρωτη εγκυμοσυνη μου το στηθος εβγαζε ενα καφετι υγρο,το ανεφερα στον γιατρο μου,μου ειπε δεν ειναι τιποτα,σπασαν κατι αγγειακια απο την διογκωση its ok! Γεννησα με φ.τ εμεινα 2μερες στην κλινικη κ μετα σπιτι.την πρωτη μερα το πρωτογαλα ειχε μεσα αιμα αλλα οταν αυξηθηκε η ροη γαλακτος τα καθαρισε ολα.ο παιδιατρος μου ειπε να μην ταιζω "αιμα"στο μωρο αλλα δεν τον ακουσα! Το μωρο μου δεν επιασε ΠΟΤΕ μπιμπερο ουτε πιπιλα και ο θηλασμος δεν ειχε ωραριο! Ειμαι full time mum κ οσο θηλαζε δεν τον αφησα ουτε σε γιαγιαδες ουτε τπτ,απο 18ημερων(ηταν καλοκαιρι,δεν ειχε ιωσεις ουτε κρυο)πηγαιναμε μαζι για καφεδακι,ψωνια,βολτες.... Πλεον πινει φρεσκο γαλα με το καλαμακι. Αν ξαναρχισει να θηλαζει με τον ερχομο του νεου μελους δεν θα τον εμποδισω.
Το πιο όμορφο συναίσθημα. Το ένοιωσα μόνο για τρεις μήνες στην πρώτη μου γιατί έπρεπε να εγχειρηστω, δυστυχώς στον μικρό μου δεν με αφησαν γιατί παίρνω χάπια ακόμα. Είμαι όμως χαρούμενη που πρόσφατα βοήθησα την κολλητή μου να θηλάσει η οποία φοβόταν πολύ μιας και στο νοσοκομείο κανεις δεν ερχόταν να της δείξει..
Νομίζω ότι σκοπός του κειμένου ήτανε να ενθαρρύνει και όχι να κρίνει. Κι εγώ θήλασα τα 2 μεγαλύτερα παιδιά μου και θηλάζω ακόμη τη μικρή μου που είναι 16 μηνών. Δεν είναι εύκολο καθόλου αλλά δεν είναι και Γολγοθάς. Θέλει πείσμα κυρίως και κλειστά αυτάκια στους γύρω. Μου λένε ότι μεγάλωσε και πρέπει να το κόψει, να γίνει πιο ανεξάρτητη, να σταματήσει να ξυπνάει τη νύχτα, να πίνει ότι και τα άλλα μου παιδιά. Ποτέ δεν έδωσα συμβουλές σε κανέναν χωρίς να μου το ζητήσει και ακούω κάθε μέρα σχεδόν τα απίστευτα. Δεν είμαι φανατική του θηλασμού. Απλά είμαι μαμά. Αυτό πρεπει να κάνω. Το κάνω με ευχαρίστηση. Είναι δικαίωμα το παιδιού μου να θηλάσει. Είναι δικό μου να μην θηλάσει. Ποιο δικαίωμα είναι πιο σημαντικο;;Δεν ξέρω μέχρι πότε θα θηλάσει. Μέχρι να παντρευτεί, έτσι λέω όταν μου κολλάνε πολύ. Οσο πάει λέω στον εαυτό μου. Φιλιά σε όλες της μαμάδες. Θηλάζουσες ή μη.
Με στεναχωρεί αυτό το κείμενο.ίσως να είμαι κ λάθος αλλά υπάρχουν μανούλες που όσο κ να θέλουν όσο κ να προσπαθούν δεν τα καταφέρνουν.εγώ όταν γέννησα δεν είχα το μικρό μου μαζί μου παρά μόνο κάτι ώρες κ μΕΤΑ έμεινε 15 μέρες στο νοσοκομείο με σταφυλοκοκκο.όσο κ αν ήθελα όσο κ αν ππροσπάθησα δεν τα κατάφερα.θα μου πεις ίσως να μην προσπάθησα αρκετά.αλλά όταν παγαινοερχομουν στο νοσοκομείο κάθε μέρα κ έβλεπα τον άγγελο μου τρομαγμένο με σωληνακια κ ορους.........τέλος πάντων.απλά υπάρχουν μαμάδες που περνάνε δύσκολα κ κάτι τέτοια κείμενα μας κάνετε να νοιώθουμε ενοχές που δεν τα καταφέραμε
Όχι βρε Μαράκι, δε νομίζω ότι η Ολίβια αναφερόταν σε περιπτώσεις σαν αυτή που περιγράφεις. Είναι πολύ δύσκολο (αν όχι ακατόρθωτο) να θηλάσεις αν δεν έχεις συνέχεια το μωρό μαζί σου τις πρώτες μέρες ή αν πρέπει να γυρίσεις στη δουλειά πολύ γρήγορα. Δεν ξέρω καν αν γίνεται γιατί οι πρώτες μέρες είναι πάρα πολύ κρίσιμες για το θηλασμό. Πως να καταφέρεις να θηλάσεις αν δε βάζεις συνέχεια το μωράκι στο στήθος? Ευτυχώς που το παιδάκι σου είναι καλά και τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες. Για κάτι τέτοιες περιπτώσεις ευτυχώς που υπάρχει και το γάλα του εμπορίου.
Ax vre olivia pali me sugkinises...pws to kataferneis kathe fora:-) !emeis 4 mines k akoma sunexizoume gia polu kairo kontra se olous autous pou me prizoun ns thilasw mono eksi mones kathos apo oti lene met a den thaxreiazetai!poios tous exrise fwstires den kserw!tes pa oliv rules:-) :-) :-)
Εγώ θήλασα ένα χρόνο και 4 μήνες, είχα υποπλασία μαστών, έστελνα το γάλα μου στην Τράπεζα γάλακτος στο Ελενα, είχα απίστευτες ποσότητες γάλακτος - κάθε πρωί έβγαζα με το θήλαστρο ένα λίτρο γάλα και μετά θήλαζα τον γιο μου γιατι αλλιώς πνιγοταν από την ροή - το αποθήκευα στην κατάψυξη, με αυτό έφτιαχνα παγωτό αποκλειστικά για τον μικρό και το εβαζα στις κρέμες του αντί για νερό... Παρόλαυτά, θεωρώ υπερτιμημένο τον θηλασμό, την ποιότητα του γάλακτος της σύγχρονης γυναίκας αμφίβολη για όλους τους λόγους που αναφέρεις Ολιβια : ακτινοβολίες, μόλυνση, επιβαρυμένη διατροφή, κακό περιβάλλον κτλ κτλ και την επιλογή μιας γυναίκας να θηλάσει ή όχι απόλυτα σεβαστή και νόμο. Ας μην προσπαθούμε λοιπόν εντέχνως να δημιουργήσουμε μια τάση προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση. Η ελεύθερη βούληση είναι αυτό που μας ξεχωρίζει από όλα τα άλλα όντα και με αυτήν οφείλουμε να κάνουμε τις επιλογές μας.
Δεν ήξερα ότι υπάρχει τράπεζα γάλακτος. Μπράβο σου που έμπαινες στον κόπο να δίνεις εκεί το γάλα σου. Άλλες θα λέγαμε που να τρέχω τώρα με μωρό παιδί. Μπράβο σου Χαρά
Ειλικρινά σου βγάζω το καπέλο, τόσο για την πράξη σου όσο και για τις θέσεις σου!
Εγω θηλασα 13 μηνεσ τον πρωτο μου γιο και 3 χρονια τον δευτερο μου γιο.πριν 1 εβδομαδα εκοψα τον θηλασμο.μπραβο σε ολεσ τισ μανουλεσ του κοσμου για οσο θηλαζουν
Οτι πιο ομορφο μπορει να ζησει μια μανα με το παιδί της...
18 MHNES KAI SYNAXIZOYME!
Αν διάβασες την Ολίβια και σε άγγιξε κάντο για εκείνη. Και κάντο και για μένα. Εγώ για μένα το έκανα. Και για όλες τις μανούλες. Και για τη μικρή μου. Κόντρα σε όλα. Κύηση υψηλού κινδυνού, γέννα "υψηλού ρίσκου" (ξέρεις εσύ Ολίβια) καισαρική με όλική νάρκωση, θηλασμός αδύνατος εισέχουσες-σχεδόν ανύπαρκτες θηλές (διάγνωση μαίας μαιευτηρίου) αποτέλεσμα. 13 ΜΗΝΕΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΥ ΘΗΛΑΣΜΟΥ. πως? Ενοιωσα, σκέφτηκα, αγάπησα, θέλησα, ενημερώθηκα, κόπιασα, πεισμάτωσα. Και τα κατάφερα. Δύσκολα? ναι!! Ακατόρθωτα? Οχι!!! Ικανοποίηση? Νοιώθω Ολυμπιονίκης του θηλασμού. Για σένα κερασμένο Τερεζάκι μου το 1ο βραβείο. Και για τις μανούλες που δυσκολεύονται.
σας ευχαριστω πολυ ολες,μια προς μια,που μου απαντησατε κ με ενθαρρυνατε η καθε μια με τον τροπο της. κ οι συμβουλες ειναι στ αληθεια πολυτιμες. ξερω πως θ αντιμετωπισω καποιες δυσκολιες μεχρι να βρουμε τους ρυθμους μας το μωρο μου κ εγω..αυτο ειναι αναμενομενο.κ θα προσπαθησω να θηλασω,οσο ειμαστε ευτυχισμενοι κ οι δυο απ αυτο. απλως δεν μου αρεσει καθολου να παρουσιαζεται σαν κατι επωδυνο κ δυσκολο,που θελει τοοοοση μεγαλη προσπαθεια για να επιτευχθει. μου αρεσει να ξερω πως η φυση εχει προνοησει για ολες τις γυναικες κ τα παιδια τους,ωστε ο θηλασμος να ειναι το λογικο,το αυτονοητο.περα απο μοδες κλπ. οπως επισης δεν μου αρεσει οταν υπαρχει κ το αλλο ακρο,το φανατισμενο,που ριχνει στην πυρα οσες γυναικες δεν θηλασαν. σας ευχαριστω κ παλι κ ελπιζω κ εγω κ ολες οι μαμαδες να θηλασουμε για οσο καιρο θελει η καθεμια!
Εξαιρετικό το κείμενό σου! Εγώ θήλασα τη μικρή μου 3μισι μήνες περίπου, κόντρα σε όσους μου έλεγαν να δίνω ξένο γάλα, γιατί έκριναν ότι δεν χορταίνει το μωρό με τον θηλασμό. Μετά σταμάτησα αναγκαστικά, αφού μπήκα νοσοκομείο για μια επέμβαση και έπαιρνα αντιβιώσεις για κάποιο μου πρόβλημα. Αλλά δοξάζω τον Θεό που έστω και αυτούς τους λίγους μήνες με αξίωσε να θηλάσω το μωρό μου. Είναι από τα καλύτερα δώρα που του έχω χαρίσει ως μάνα. Μακάρι να μπορούσα και περισσότερο...
Συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΑ!
αυτο που πραγματικα μου εδωσε θαρρος,ειναι το σχολιο της νινας. απ ολες της μαμαδες ακουω:θελει μεγαλη προσπαθεια,παλευω να το θηλασω κ τα καταφερνω(γιατι να ειναι κατορθωμα κατι τοσο φυσικο;),περναω απο διαφαρες φασεις κ δυσκολιες οπως δεν κοιμαμαι,ματωνουν οι θηλες,το μωρο ισως δεν χορταινει,κανει το στηθος πιπιλα,κινδυνευω με μαστιτιδα.. ε ολα αυτα μ αποθαρρυνουν. δεν υπαρχει μια,μια ομως,που να πει,ξερεις τι; ειναι ευκολο,φυσικο,δεν χρειαζεται να παλεψεις κ να τα καταφερεις,ειναι η φυση σου κ ειναι απλο. το να μου λενε ειναι η καλυτερη τροφη για το μωρο(που φυσικα κ ειναι) αλλα περνας τα παθη για να την προσφερεις στο παιδι σου,πραγματικα με στεναχωρει. ειναι σα να μου παρουσιαζει καποιος ενα βουνο που πρεπει ν ανεβω,να ξεπερασω χιλιες δυσκολιες για να τα καταφερω..αγχωνομαι απιστευτα! δε νομιζω πως οι γιαγιαδες μας κ προγιαγιαδες μας το αντιμετωπιζαν ετσι κ το εκαναν τερααααστιο θεμα για το ποσο πολυ παιδευτηκαν για να ταισουν τα παιδια τους. ειμαι εγκυος κ θελω πολυ να θηλασω. αλλα ας γραψει καποια μανουλα οτι ηταν απλο!!
Φίλη μου, δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα. Είναι αλήθεια ότι δεν το βάζεις το μωρό μόνη σου στο στήθος και αρχίζει να τρώει αμέσως. Θα σου δείξουν τον τρόπο να κάθεται και τον τρόπο να του δίνεις τη θηλή. Αν δεν την πιάνει καλά πιθανότατα χρειάζεται κάτι να αλλάξεις. Μόλις μάθετε ο ένας τον άλλον (χωρίς πίεση και άγχος) θα είναι όλα καλά. Μπορεί να περνάει φάσεις που δε θα τρώει, αλλά και με το μπιμπερό είμαστε σίγουροι ότι θα έτρωγε συνέχεια με όρεξη? Μπορεί να χάσει και βάρος, αλλά αυτό δε σημαίνει πως θα συμβαίνει συνέχεια αυτό. Όλα στο παιχνίδι είναι και το πιστεύω ότι δεν είναι κάτι δύσκολο γιατί σπανίως συναντάς πρόβλημα που δε λύνεται. Για όσα σε προβληματίζουν ρώτα, δοκίμαζε και μια χαρά θα σας πάει. Σε ζηλεύω γιατί ξεκινάς ένα υπέροχο, υπέροχο ταξίδι και ως τέτοιο να το σκέφτεσαι. Όσο το θέλεις και σε ευχαριστεί αυτή η αίσθηση να το κάνεις. Αν απογοητευτείς στην πορεία, μην αγχωθείς θα περάσει κι αυτό όπως περνάνε όλα. Θα το ξανάκανα με τα χίλια και πάλι νομίζω πως στην αρχή θα ήμουν σαν πρωτάρα (το είδα πρόσφατα και σε φίλη που θήλασε ξανά μετά από 6 χρόνια...τα είχε ξεχάσει όλα). Η μόνη διαφορά είναι ότι θα ήξερα πως θα πετύχει και πως ό,τι συμβεί δεν είναι τόσο τραγικό όσο φαίνεται εκείνη τη στιγμή και ξεπερνιέται πολύ πιο γρήγορα από αυτό που μπορεί να φαντάζεσαι. Το θυμάμαι σαν μια γλυκιά ανάμνηση και όχι σαν παίδεμα. Και πέρασα και φάσεις που ήθελα να πετάξω το μωρό πάνω στο κρεβάτι και να σηκωθώ να φύγω από το δωμάτιο. Μια-δυο μέρες απογοήτευσης στις τόσες μέρες υπέροχου συναισθήματος δεν είναι και τόσο σπουδαίο πράγμα τελικά. Άλλωστε σε όλα τα πράγματα μας συμβαίνει αυτό. Μακάρι να ξαναζούσα έστω για μία στιγμή την αίσθηση που σου δίνει ο θηλασμός. Με το καλό να σας έρθει το μωράκι.
Για να θηλάσεις δεν πρέπει να έχεις πάρει master μαιευτικής ούτε να έχεις διαβάσει χίλια βιβλία απαραίτητα. Είναι φυσικό και είναι πολύ απλά τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσεις. Κατ'αρχάς να μην το φοβάσαι.Είναι πολύ πολύ πολύ βασικό όταν θα πάρεις πρώτη φορά αγκαλιά το μωρό σου να μην φοβάσαι και να σκέφτεσαι θετικά ,να σκέφτεσαι ότι θα τα καταφέρεις. Και να μην έχεις κοντά σου κανέναν να σου λέει ή να υπαινίσσεται το αντίθετο. Είσαι εσύ και αυτό, τέλος, τέλος, τέλος. Θα το βάλεις στο στήθος (συνήθως στα μαιευτήριο σου δείχνουν πως) αλλά ακόμα και αν δεν σου δείξουν θα εμπιστευτείς το ένστικτό σου και θα τολμήσεις. Αν δεν το πιάσει ή του γλιστρήσει ή εκνευριστεί και κλαίει δεν,ΔΕΝ,ΔΕΝ θα απογοητευτείς ούτε θα σκεφτείς ότι κάνεις κάτι λάθος. Θα σταματήσεις, θα σκεφτείς ,θα ηρεμήσεις και θα ξαναπροσπαθήσεις. Όσο καινούργιο είναι για σένα όλο αυτό τόσο καινούργιο είναι και για το μωρό σου. Θα προσπαθήσεις να μην είναι το κεφαλάκι του χαμηλότερα από το σώμα του και να μην εμποδίζεται η μυτούλα του. Και θα το ξαναβάλεις στο στήθος σε άλλη στάση, η στο άλλο στήθος. Εμένα η δική μου βολευόταν καλύτερα στο δεξί για κάποιο λόγο. Δεν θα αποθαρρυνθείς, θα πάρεις μια καλή κρέμα για το στήθος και θα κάνεις λίγες μέρες υπομονή να βρεις τη σωστή στάση. Να θυμάσαι ότι όσο θέλεις εσύ να θηλάσεις άλλο τόσο θέλει και το μωρό άρα είστε στο ίδιο στρατόπεδο όχι στο αντίθετο. Αν το μωρό πιάσει σωστά το στήθος ο θηλασμός δεν πονάει, οπότε θα ψάξεις να βρεις μια στάση που να μην σε πονάει, δεν είναι νορμάλ να υποφέρεις ούτε δεδομένο, απλά μπορεί στην πορεία να σου συμβεί. Τότε είναι που θα πρέπει να ζητήσεις βοήθεια. Μπορεί όμως και να μην χρειαστεί. Τα βασικά σου όπλα είναι ψυχραιμία, ηρεμία, αυτοπεποίθηση και υπομονή. Να τρως καλά, να πίνεις πολλά υγρά και να μην στεναχωριέσαι με το παραμικρό. Να έχεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου και να μην πέσεις στη λούμπα να ζυγίζεις κάθε πέντε λεπτά το μωρό για να δεις αν πήρε ή δεν πήρε βάρος. Αν πίνει το μωρό καταλαβαίνεις ότι καταπίνει από τον ήχο που κάνει. Αν πίνει θα πάρει βάρος και στην πρώτη επίσκεψη στο 15ημερο θα εκπλαγείς. Δεν είναι απαραίτητο να έχεις ένα στήθος μέχρι απέναντι για να έχεις γάλα. Να ακούς το ένστικτό σου και όχι τις εξυπνάδες των γύρω. Λίγες μέρες μετά τη γέννηση η δική μου κόρη έπαθε μια φρενίτιδα, έκατσε στο στήθος ένα 24ωρο χωρίς υπερβολή. Πέσανε να με φάνε, να με φάνε ζωντανή όλοι, να την πάρω από το στήθος να δώσω γάλα γιατί κάτι συμβαίνει, δεν έχω (απο τη μια στιγμή στην άλλη.......). Η παιδίατρος που πήγαμε συρτές λες και ήμασταν επείγον περιστατικό μου είπε ότι είναι φυσιολογικό, είναι μια έκρηξη ανάπτυξης που συμβαίνει σε ορισμένα μωρά και για'αυτό αντέδρασε έτσι, και καλό κουράγιο να έχω και να μου ζήσει. Μπορεί να σου συμβούν πολλά παλαβά. Να μην δίνεις σημασία. Περισσότερο κακό κάνει η μουρμούρα παρά οτιδήποτε άλλο. Υπομονή και κουράγιο, θα τα καταφέρεις. Εμείς θηλάσαμε από την πρώτη μέρα μέχρι 17 μηνών και το χαρήκαμε πολύ και οι δυο μας χωρίς δράματα και άλλα σημεία και τέρατα. Τα πράγματα μας ήρθαν καλά δεν υπάρχει λόγος να μην έρθουν καλά και σε σένα. Να προετοιμαστείς καλά αλλά να έχεις και πίστη στον εαυτό σου. Αυτό κανένας γιατρός, σύμβουλος, επαγγελματίας, μαία,.φίλη , μάνα κτλ δεν μπορεί να σου το δώσει. Μετά από άπειρες συζητήσεις για αυτό το θέμα εκεί καταλήγει ξέρεις. Όσες πίστεψαν ότι θα τα καταφέρουν τα κατάφεραν έστω για λίγο. Όσες πίστεψαν ότι δεν μπορούν γιατί κάποιος τις έπεισε σε συνδυασμό με τις καταστάσεις που δεν βοήθησαν δεν τα κατάφεραν. Καλή τύχη και με το καλό το μωρό σου.
Κορίτσι με το καλό να έρθει το μωρό σου. Ο θηλασμός είναι υπέροχος και είναι κάτι εντελώς φυσικό. Αν σου πω όμως ότι είναι ότι πιο εύκολο υπάρχει στον κόσμο ειδικά στην αρχή του, θα σου πω ψέματα. Θέλεις να σου λέμε ψέματα? Δεν σημαίνει όμως ότι πρέπει να το φοβηθείς κιόλας. Μην υπερβάλουμε. Μην συγκρίνεις με την παλιά εποχή γιατί τότε οι γυναίκες ήταν απόλυτα αφωσιωμένες στην τεκνοποίηση και την ανατροφή των παιδιών αλλά και δεν είχαν άλλες επιλογές (σκονόγαλα κλπ). Επιπλέον οι οικογένειες ήταν πολύ δεμένες (μέχρι που ζούσαν όλοι μαζί στο ίδιο σπίτι) και έτσι οι παλιές βοηθούσαν τις νεες να θηλάσουν σωστά. Πιο πολύ βοήθεια είχαν οι γυναίκες του παλιού καιρού από τις σύγχρονες! Αν μια δεν μπορούσε να θηλάσει, το μωρό της το αναλάμβανε πιο εύκολα τότε μια άλλη θηλάζουσα. Πόσα και πόσα μωρά δεν μεγάλωσαν με το γάλα της παραμάνας τους!?! Σήμερα δεν υπάρχουν αυτά. Anyway, εσύ μην το παίρνεις άσχημα και μη το φοβάσαι. Έχει βέβαια κάποιες αντικειμενικές δυσκολίες που όμως ξεπερνιούνται με σωστή ενημέρωση και επιμονή. Παρακολούθησε σεμινάρια θηλασμού τώρα που είσαι έγκυος για να προετοιμαστείς και όταν έρθει η ώρα ζήτα βοήθεια από τη μαία σου. Φρόντισε να βρεις μια μαία που να είναι ΥΠΕΡ του θηλασμού και μην επιτρέψεις σε κανέναν α) να ανακατευτεί στο θέμα του θηλασμού, β) να σε αποθαρύνει. Η φύση σου θα σε οδηγήσει και η επιμονή σου θα σε βοηθήσει. Με το καλό! :)
Σου εύχομαι να απολαύσεις την υπόλοιπη εγκυμοσύνη και να έχεις έναν υπέροχο τοκετό. Να σκέφτεσαι μόνο θετικά,να είσαι χαρούμενη για όλα τα υπέροχα που πρόκειται να ζήσεις. Και ναι, για μένα τα πράγματα ήταν αλήθεια πολύ εύκολα, ιδιαίτερα στην αρχή και τους πρώτους 6 μήνες αποκλειστικού θηλασμου. Η αλήθεια είναι οτι είχα διαβάσει πολύ, είχα παρακολουθήσει μαθήματα θηλασμού, βρήκα μαία που να μου ταιριάζει και έψαξα πολύ πριν τον τοκετό και βρήκα παιδίατρο που να είναι υποτηρικτικός και να γνωρίζει σχετικά με τον θηλασμό. Ήξερα οτι ήθελα να θηλάσω και αποφάσισα οτι θα το κάνω, ότι και να χρειαζόταν. Δε σου λέω οτι είναι απαραίτητα όλα τα παραπάνω, αλλά είναι γεγονός οτι εγώ, με το χαρακτήρα που έχω, (που αμφιβάλλω και αγχώνομαι για τα πάντα), αν δεν γνώριζα θα είχα ακούσει την παιδίατρο της κλινικής που στην σχετική ενημέρωση μας έδωσε πληροφορίες σχετικά με το θηλασμό, αλλά προέτρεψε να αγοράσουμε φόρμουλα" για να μην τρέχουμε μέσα στην νύχτα όταν το μωρό μας θα έκλαιγε απαρηγόρητο". Επίσης μεγαλό ρόλο έπαιξε και ο παιδίατρός μου που ήταν και είναι κάθετος, ιδιαίτερα για τον πρώτο καιρό, τους πρώτους μήνες. Θεωρούσε οτι το παιδί δε χρειάζεται τίποτε άλλο και κάθε φορά που κλαίει θα έπρεπε να τοποθετηθεί στο στήθος. Ούτε χαμομήλια, ούτε τζέλ για τα δόντια, ούτε ρηλάξ με σούπερ μηχανισμούς. Εγώ αγχώθηκα μόνο με την έναρξη των στερεών στους 7 μήνες, διότι η προτίμηση του μικρού μου ήταν σαφώς το μητρικό γάλο.ΚΑι πάλι με βοήθησε ο παιδίατρός μας, που ακόμα και τώρα 12 μήνες μετά, ενθαρρύνει για μη διακοπή του θηλαμού. Η δική μου λοιπόν εμπειρία λέει να έχεις πίστη σε αυτά που γνωρίζεις και να επιλέξεις για αυτές τις στιγμές ανθρώπους που σου ταιριάζουν. Να κάνεις τελικά αυτό που θέλεις και αυτό που θα αποφασίσεις οτι σου ταιριάζει καλύτερα, έχοντας όμωςκαταρχάς γνώση και έπειτα εμπιστοσύνη στον εαυτό σου.Μην ξεχνάς, ότι και να κάνεις να το κάνεις με χαρά... σου εύχομαι ότι καλύτερο
Α και κάτι ακόμα. Μην ζυγίσεις το μωρό σου, δεν έχει κανένα νόημα και μην δοκιμάσεις να αντλήσεις με το θήλαστρο για τον ίδιο λόγο. Εγώ μπορούσα να αντλήσω μετά απο 4 μήνες αποκλειστικού θηλαμού μόνο 30! ml. Τρόμαξα τόσο μα τόσο πολύ και θυμάμαι να λέω οτι αν κάτσω να σκεφτώ οτι με τόσο μόνο τρέφεται το μωρό μου θα τρελαθώ. Δεν τρελάθηκα όμως! έπρεπε να γυρίσω στη δουλεία. Και αντλούσα με το ζόρι ένα μικρό μπιμπερό και τι κατάφερα; ούτε το μπιμπερό έπερνε και έμενε νηστικός όση ώρα απουσίαζα. Γι αυτό επιμένω στο θέμα του παιδιάτρου. Μου είπε με σιγουριά να μην ανησυχώ και οτι το μωρό μου, αν πεινάσει θα φάει, διαφορετικά θα αναπληρώσει όταν επιστρέψω απο τη δουλειά. Έτσι και έγινέ!
Όλιβ με κάλυψες... τι παραπάνω να πεις...πολύ τρυφερό.
Καλημέρα Ολίβια!Πολύ ομορφο το κείμενο σού.Εγω θήλασα την μικρή μου μόνο 4 μήνες γιατι στους 2,5 άρχισα πάλι δουλεία οποτε χάνοντας σιγα σιγά γευματα όταν έλειπα δυστυχώς το γάλα μου κόπηκε και αναγκάστικα να το σταματήσω.Στόχος μου ήταν οι 7 μήνες θηλασμού αλλα δεν τα κατάφερα.Μαλλον είμαι απο τις τυχερές γιατί ούτε πόνεσα καθόλου και η μικρή μου δέχτηκε την θηλή μου σαν τι πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο (που είναι).Δεν θυμάμαι τα ξενύχτια,ουτε το μάτι να κλείνει κατα της 4.00 τα ξημερώματα ενώ θήλαζα.Θυμάμαι μόνο την όμορφη εμπειρία.Πάντως θα πω κάτι που το έχω μέσα μου,(πάντα με επιφύλαξη γιατί πολλά εχω πεί που τα έχω αναιρέσει) αλλα μου φαίνεται λίγο "αντιαισθητικό" να το πώ να θηλάζουμε ενα παιδι 1,5-2χρονών!Δεν είναι λίγο μεγάλο να θηλάζει;Οχι;Ούτε το λεώ επειδή παιδίατρος και γυναικολόγος μου είπαν θηλασμός μεχρι 8-9 μηνών το πολύ...μη με κατακρίνεται απλά αυτή ειναι η αποψή μου.
Μόνο μία αντίρριση έχω. Όταν οι ανθρωποι ζουσαν ουγκα μπουγκα στις σπηλιές επιζουσε ενας στους 10 κατα τον πρωτο χρονο της ζωής του, ένας στους 20 μέχρι τον πέμπτο χρόνο της ζωής και ο μεσος όρος ηλικίας ηταν τα 30-35 χρονια. ΕΚΕΙΝΟΙ οι άνθρωποι (οι ουγκα μπουγκα) θηλαζαν αποκλειστικα και συνέχιζαν να θηλάζουν μέχρι αρκετα μεγαλη ηλικία (όσοι επιζούσαν) καθώς πολλές φορές δεν υπηρχε άλλη τροφη διαθέσιμη. Οι κίνδυνοι ήταν πολύ περισσότεροι τότε καθως αρκούσε να σπάσεις το πόδι σου για να πεθάνεις, με πόνους, φριχτους. Τα θηρία καραδοκούσαν να τους κάνουν μεζέ, το κρύο, η πείνα, ακόμα και τα δεντρα ηταν επικίνδυνα. Αν έπεφτες σε μια λακούβα.... τέζα. Σήμερα που τρέχουμε σε 4 τροχους και πεταμε στον αέρα και ψηνουμε τα αφτια μας με κινητα, μέσος όρος ζωής είναι τα 75+, κατα τον πρωτο χρόνο της ζωής τους επιβιώνει το 90+ τοις εκατό των παιδιών και αντίστοιχο είναι το ποσοστό για τα παιδάκια που συμπληρωνουν το πέμπτο έτος της ηλικίας τους. Αυτά τα παιδάκια (τα σημερινά) ακόμα και με αποκλειστικό θηλασμό πιθανώς θηλάζουν λιγότερο από τα ουγκα μπουγκα παιδακια. Αυτά. αντιλαμβάνομαι την ανάγκη σύγκρισης αλλά... το να λέμε ότι "τότε" ολα ηταν "ωραία" "αγνά" και "ασφαλή" μου φαίνεται τουλάχιστον αστείο. Κάθε εποχή έχει τους κινδύνους της.
ΣΟΦΟ!!
Μόνο ένα πράγμα δεν κατάλαβα ποτέ...γιατί οι ίδιες που θηλάσαμε (λίγο ή πολύ) και θα το ξανακάναμε ευχαρίστως γιατί ήταν υπέροχο χρησιμοποιούμε για το θηλασμό λέξεις όπως "πάλεψα", "αγώνας", "πόνεσα". Γιατί το κάνουμε να ακούγεται τραγικό? Νιώθω πως έτσι δημιουργείται περισσότερο άγχος στη νέα μαμά και δυναμώνει μέσα της η σκέψη ότι μπορεί να μην τα καταφέρει. Δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα, μπορείτε να είστε σχεδόν σίγουρες ότι θα τα καταφέρετε. Εγώ χαίρομαι που δεν είχα ιδέα για το θηλασμό και δεν έκανα καμία προετοιμασία, γιατί νιώθω πως θα αποθαρρυνόμουν αν τότε διάβαζα όλες αυτές τις πληροφορίες και ιστορίες θηλασμού που διαβάζω τώρα. Όποιο πράγμα το μπλέκουμε με πολύ επιστήμη νομίζω πως το δυσκολεύουμε. Το μόνο που πρέπει να ξέρουν όλες οι μαμάδες είναι ότι το φυσιολογικό δεν είναι ο θηλασμός να είναι επίπονος. Αν το νιώσεις αυτό πάρε μια βοήθεια γιατί είναι κρίμα να ταλαιπωρείσαι ενώ υπάρχουν λύσεις.
Γιατί αν αφήσεις τις μέλουσες θηλάζουσες να πιστεύουν ότι όλα είναι ρόδινα και πανεύκολα, όταν έρθει η ώρα τους να θηλάσουν και να αντιμετωπίσουν τις αντικειμενικές δυσκολίες που υπάρχουν, θα τους φανούν σαν κάτι πρωτοφανές και πιθανώς να τα παρατήσουν. Είναι προτιμότερο να είσαι προετοιμασμένη για τις δυσκολίες και να σου έρθουν τελικά πολύ πιο εύκολα από ότι νόμιζες παρά να αφεθείς στην άγνοια, να πιστεύεις ότι όλα είναι απλούστατα και μετά να φας το πακέτο και τελικά να τα παρατήσεις.
Εξαρτάται πως λειτουργεί ο κάθε άνθρωπος. Εμένα αν μου πούνε αυτό πονάει θα πονέσω περισσότερο από ό,τι αν μου έλεγαν μη φοβάσαι δεν είναι κάτι σπουδαίο. Στη δεύτερη περίπτωση θα το διαχειριζόμουν πιο εύκολα και θα έβρισκα μέσα μου τον τρόπο να το ξεπεράσω. Όταν μου τα λένε μαύρα, τα βλέπω και λίγο πιο μαύρα απ΄ό,τι είναι. Στον άνθρωπο μάλλον είναι.
Μα εγώ δεν προτείνω να περιγράψεις την κατάσταση με ζοφερό τρόπο. Είπα μόνο να λέμε την αλήθεια σε όλες τις διαστάσεις της. Η αλήθεια είναι ότι το μωρό θέλει χρόνο για να μάθει να πιάνει τη θηλή και να κάνει σωστές θηλαστικές κινήσεις. Η αλήθεια είναι ότι οι θηλές στην αρχή είναι ευαίσθητες και ίσως να πληγωθούν και να ματώσουν μέχρι να αποκτήσουν αντοχή. Η αλήθεια είναι ότι αυτό πονάει κάπως (άλλες περισσότερο, αλλες λιγότερο..εμένα με πόνεσαν λίγο πχ. για δύο μέρες και μετά όλα ΟΚ). Η αλήθεια είναι ότι όλες οι θηλάζουσες έχουν το άγχος και τον φόβο ότι το μωρό τους δεν τρώει γιατί δεν βλέπουν την ποσότητα του γάλακτος που πίνει (όπως με το μπιμπερό). Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή μπορεί να είσαι με τα στήθη έξω και κάθε μια ώρα να θηλάζεις για μια ώρα. Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή η ποσότητα του μητρικού γάλακτος είναι μικρή και σιγά σιγά αυξάνεται (ισχύει ο κανόνας ευθέως ανάλογης ζήτησης/προσφοράς). Η μεγάλη αλήθεια είναι ότι ο θηλασμός εδριαώνεται περίπου στους 2 μήνες. Έχω να σου πω περίπτωση γνωστής μου που σταμάτησε να θηλάζει γιατί την 5η μέρα ζωής του παιδιού της (κι ενώ το θήλαζε ήδη επιτυχώς), θεώρησε ότι δεν έχει αρκετό γάλα! Και όταν τη ρώτησα πως το ξέρει ότι το γάλα της δεν ήταν αρκετό, μου απάντησε: "μα έβγαλα μια φορά με το θήλαστρο και δεν βγήκε πάνω από 30ml από το κάθε στήθος! Αυτό είναι πάρα πολύ λίγο. Πως θα χορτάσει το παιδί? Γι'αυτό κλαίει και δεν κοιμάται"!!! Επίσης έχω μια φίλη που σταμάτησε να θηλάζει γιατί νόμιζε ότι η πληγή στην θηλή της ήταν κάποια σπάνια ασθένεια και κυρίως επικύνδυνο για την υγεία του παιδιού της, ενώ δεν πονούσε και τόσο! Αυτό εννοώ. Και οι δύο παραπάνω γυναίκες, αν ήξεραν τι έπρεπε να περιμένουν, δεν θα είχαν σταματήσει.
Σε αυτό συμφωνώ κι εγώ. Δεν έχω δει τέτοιες περιπτώσεις γιατί εμείς στην ευρύτερη μαμαδοπαρέα ρίχναμε τηλέφωνα και ρωτούσαμε η μία την άλλη, παίρναμε τηλ. μαίες και δεν έτυχε καμία να διακόψει επειδή δε ρώτησε κάποια βετεράνο μαμά ή μαία. Απλώς έχω την αίσθηση πως το ίδιο πράγμα μπορούμε να το πούμε χωρίς λέξεις που δείχνουν αγώνα. Πριν από 2 εβδομάδες έκανε παρακέντηση στο στήθος μια φίλη μου. Με πήρε να με ρωτήσει αν πονάει. 10 χρόνια μετά θυμάμαι γενικά και αόριστα ότι πονάει. Θυμάμαι ότι εκείνη τη στιγμή έκλαιγα, αλλά δε νομίζω ότι θα τη βοηθούσα αν της το έλεγα. Της είπα απλά πονάει τόσο όσο χρειάζεται για να μπορείς μετά να το ξεχάσεις. Με πήρε τηλ. και έβριζε, μου είπε με τσάκισε ο γιατρός και στο τέλος μου είπε ευτυχώς δε μου το είπες από πριν γιατί δε θα είχα πάει ποτέ. Με την ίδια λογική σκέφτομαι το θηλασμό. Ο οποίος ευτυχώς δεν πονάει τόσο. Και ευτυχώς σου αφήνει πολύ ωραία αίσθηση και ανάμνηση στο τέλος. Νιώθω ότι ξεχνάμε να υπερτονίσουμε αυτή την υπέροχη αίσθησή του. Ας είναι οι 10 μας λέξεις ωραία συναισθήματα και η 1 μόνο αγωνία.
συμφωνω εγω εχω 3 παιδια τα 2 τα μεγαλα 16 και 14 θηλασαν μεχρι 5 μηνων το μωρο 20 μηνων το θηλαζω ακομα αλλα καθισε στο στηθος απο την πρωτη ωρα που γεννηθηκε.επισης με βοηθησε ο θηλασμος στην πιο δυσκολη στιγμη της ζωης μου που εχασα τον αντρα μου πριν απο 25 ημερες στο να μην πεσω σε χαπια ηρεμιστικα και ολα τα σχετικα γιατι εχω λογο να συνεχισω να θηλαζω το μωρο.το μωρο μου περασε πολλα ,λογω της καταστασης του αντρα μου και απο ενα χαρουμενο μωρο εγινε γκρινιαρικο και σταματουσε οταν το εβαζα στο στηθος,τωρα σιγα σιγα ξαναερχεται η διαθεση του .φυσικα οταν ακουνε οτι ακομα θηλαζει απορουν μου λενε οτι ειναι μεγαλη και ολα τα σχετικα αλλα θα το κανω οσο θελει το μωρο αφου εχω γαλα μετα απο αυτο το σοκ νομιζω οτι θα τα παω καλα!!!!!!
Η σκέψη μου μαζί σας.
Χαίρομαι να διαβάζω τέτοια κείμενα που ωθούν τις γυναίκες στο θηλασμό, Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχουν τέτοια καθώς και άλλα που να ενημερώνουν σχετικά. Δε θα μεταφέρω την ιστορία θηλασμού μου(η οποία καλά κρατεί 7 μήνες τώρα), θα μεταφέρω μια άλλη πληροφορία... Μέσα σ'ένα 2μηνο γέννησαν μαζί με μένα άλλες 4 γνωστές μου.. οι 2 δεν θήλασαν καθόλου,η τρίτη κανα μήνα με συμπλήρωμα και η τέταρτη κανα 3μηνο με συμπλήρωμα. Κ οι 4 μου είπαν μια αστεία δικαιολογία. Κ στις 4 υπήρχε κάποιος("ειδικός" και μη) που να προτείνει τη φόρμουλα είτε συμπληρωματικά είτε αποκλειστικά. Ενημέρωση σχετικά με το θηλασμό... μηδέν, από "ειδικούς" και μη. ΤΡΑΓΙΚΟ. Το παράδειγμα είναι πολύ χαρακτηριστικό γι'αυτό και το αναφέρω. Ολίβια δεν χρειάζεται να πω πως συμφωνώ 100% με το πολύ όμορφο και αληθινό κείμενό σου. Θα σου πω μόνο να είσαι καλά, να συνεχίσεις να γράφεις έτσι και να αναδεικνύεις το θέμα του θηλασμού όσο περισσότερο μπορείς.
Τώρα που σε διαβάζω τη θηλάζω.... Έχει συμβεί, σε μέρες με ατελείωτο κλάμα ή φορές που νοιωθω οτι το στήθος μου δεν έχει τη ποσότητα που έχει όλες τις άλλες φορές, να έρθει η ενοχική σκέψη "βρε μήπως δε χορταινει;"... Εχω φροντίσει να διαβάσω όμως σχετικά με το θηλασμο και να ενημερώθω, να είμαι έτοιμη απέναντι σε όσους δε γνωρίζουν και έχουν μια συμβουλή να μου δώσουν για να μη τη παίρνω αγκαλιά μη κακομαθει, για να δώσω ξένο να κοιμάται καλύτερα, να δώσω μπουκάλι στους δυο μήνες να μάθει... Λες και αυτό δε ξέρει, αλλά εγώ θα του μάθω τα πρώτα "πρεπει"... Να θυμάστε οτι ακόμα και υποσιτιζομενες μητέρες έχουν επαρκές και περισσότερο θρεπτικό γάλα απο το έτοιμο και υπάρχουν πολλοί τρόποι να προσπαθήσει κανείς πριν το εγκαταλείψει...ενημερωθείτε και δοκιμάστε! Πολλά φιλια
Aυτό με το μπουκάλι στους δυο μήνες για να μάθει μην το κοροϊδεύεις. Είναι μερικά μωρά που σου βγάζουν την ψυχή μέχρι να μάθουν να πίνουν από μπιμπερό γιατί δεν το έχουν συνηθίσει. Εμένα έκανε 5 μήνες να βάλει επιτέλους μπιμπερό στο στόμα. Και δεν ξέρεις πόσο βάσανο είναι αυτό. Φαντάσου να πρέπει να λείψεις λίγες ώρες και να μην μπορείς γιατί δεν πίνει ούτε το γάλα που του έχεις τραβήξει με θήλαστρο.
Πολύ τρυφερό Ολίβια!