Είναι πάντα η εξωσωματική η απάντηση;
Είναι πάντα η εξωσωματική η απάντηση;
μαμά Ιωάννα
Είμαι 40 ετών. Με λένε Ιωάννα και είμαι μαμά.
Πριν μερικά χρόνια αποφασίσαμε με τον άντρα μου ότι ήρθε η ώρα να κάνουμε παιδάκι. Είμαστε (σήμερα) 11 χρόνια μαζί και από την αρχή της σχέσης μας είχαμε «ελεύθερη επαφή»! Αρχικά προσέχαμε γιατί δεν επιδιώκαμε να κάνουμε μωρό, αλλά αν προέκυπτε θα ήταν πολύ καλοδεχούμενο! Όμως δεν είχε προκύψει, έστω και κατά λάθος κι έτσι αποφασίσαμε να ασχοληθούμε σοβαρά με το θέμα και να κάνουμε «οργανωμένες» προσπάθειες. Ο χρόνος περνούσε και δεν είχαμε αποτέλεσμα, επιπλέον είχα αρχίσει να έχω ανωμαλίες στον κύκλο μου! Οπότε αρχίσαμε να επισκεπτόμαστε γιατρούς!!!
Ο πρώτος γιατρός (ο μέχρι τότε γυναικολόγος μου), όπως συμπέρανα εκ του αποτελέσματος, δεν είχε την εμπειρία να αντιμετωπίσει κάτι πέρα των συνηθισμένων. Μέχρι τότε πήγαινα κάθε χρόνο, έκανα το τεστ ΠΑΠ και τον κλασσικό έλεγχο και όλα καλά. Όταν άρχισα να έχω θέματα με τον κύκλο μου δεν μπορούσε να μου αιτιολογήσει το πρόβλημα, ούτε να προτείνει συγκεκριμένη αγωγή. Και όταν συνειδητοποίησα ότι δεν μπορούσε να ανταποκριθεί, είχα χάσει γύρω στους 8 μήνες.
Ο δεύτερος γιατρός (μεγαλογιατρός των Νοτίων Προαστίων της Αθήνας που βγαίνει σε τηλεοπτικές εκπομπές κλπ) ήταν κανονικός «έμπορος». Μου ζωγράφισε σε ένα χαρτί το γυναικείο γεννητικό σύστημα και μου εξήγησε ότι η «ωορρηξία-γονιμοποίηση-μετακίνηση του γονιμοποιημένου ωαρίου μέσα στη σάλπιγγα-προσκόλληση στο ενδομήτριο-ανάπτυξη της βλαστοκύστης σε έμβρυο κλπ κλπ» είναι τόσο πολύπλοκη διαδικασία και εξαρτώμενη από πολλούς ανασταλτικούς παράγοντες, που είναι δύσκολη η φυσική σύλληψη (!!) πόσο μάλλον από μια γυναίκα στην ηλικία μου που οι πιθανότητες της έχουν μειωθεί στο 1/10!
Οπότε πρότεινε αμέσως (χωρίς εξετάσεις) εξωσωματική!
«Να μην χάνεις χρόνο προσπαθώντας. Εγώ σου ανεβάζω τις πιθανότητες από 10% που έχεις τώρα, στο 40%. Κάντο να τελειώνεις!», μου είπε.
Φυσικά έφυγα τρέχοντας! (Απορία γιατρέ: «Αφού είναι τόσο δύσκολο πως φτάσαμε τα 7 δις το ανθρώπινο είδος;»)
Ο τρίτος γιατρός (μεγαλογιατρός των Βορείων Προαστίων της Αθήνας) ήταν ο μόνος που μας έβαλε να κάνουμε (άπειρες) εξετάσεις, χωρίς όμως να μπορεί κι αυτός να μας πει κάτι συγκεκριμένο. Εν τω μεταξύ είχαν περάσει ήδη δύο χρόνια και με τα πολλά αποφασίσαμε να κάνουμε εξωσωματική.
Η εξωσωματική απέτυχε. Ο οργανισμός μου δεν μπόρεσε να «μεγαλώσει» περισσότερα από 2 ωοθυλάκια εκ των οποίων το ένα δεν μπόρεσε να προχωρήσει καθόλου. Ο γιατρός λοιπόν δεν μου είπε ότι οι γυναίκες της ηλικίας μου (ήμουν 37 μισό) δεν μπορούν να «μεγαλώσουν» πολλά ωοθυλάκια όπως οι νεαρότερες (οπότε 3 ή 4, ακόμα και 2, είναι ΟΚ) και δεν μου είπε ότι είναι αρκετά πιθανό να μην λειτουργήσει το πρωτόκολλο με την πρώτη και να πρέπει να δοκιμάσω άλλο συνδυασμό φαρμάκων σε επόμενη προσπάθεια. Αντιθέτως με απογοήτευσε πλήρως. Μου είπε ότι ο οργανισμός μου φταιει για την αποτυχία της προσπάθειας, που δεν συνεργάζεται, γιατί πιθανώς οι ωοθήκες μου να είναι πολύ γηρασμένες (!) και μου ανακοίνωσε ότι θα πρέπει να σκεφτώ σοβαρά την πιθανότητα να χρησιμοποιήσω δανεικό ωάριο! Προσέθεσε και ένα κήρυγμα τύπου «τα παιδιά δεν μας ανήκουν» και μου είπε να κάνω τις διακοπές μου (ήταν Ιούνιος του 2009) και ραντεβού τον Σεπτέμβρη για τις επόμενες κινήσεις! Με την καρδιά μαύρη και τις ελπίδες στον «κάλαθο των αχρήστων» φύγαμε για διακοπές και προσπαθήσαμε να τα ξεχάσουμε όλα.
Όταν επιστρέψαμε ήμασταν και οι δύο πιο χαλαροί (είχαμε περάσει καλά) και πιο αισιόδοξοι. Σε αυτό το σημείο να πω ότι δεν είχαμε σταματήσει ποτέ τις προσπάθειες από μόνοι μας, όλο αυτό το χρονικό διάστημα! Είχαμε αποφασίσει ότι δεν θα το βάζαμε κάτω ότι και να έλεγαν οι γιατροί! Επίσης αποφασίσαμε ότι θα παίρναμε και 4η και 5η γνώμη και όπου έβγαινε! Έτσι αφού ξαναμπήκαμε στους συνηθισμένους εργασιακούς μας ρυθμούς και κόντευε να τελειώσει ο μήνας, κλείσαμε ραντεβού με έναν ακόμα γιατρό.
Όμως…
Στις 24/10/09 Σάββατο πρωί και ενώ είχα όλη την εβδομάδα πονάκια και καφετί σταγόνες αλλά χωρίς να έρχεται περίοδος, απογοητευμένη που πάλι ο κύκλος μου ήταν χάλια, έκανα «προληπτικά» ένα τεστ εγκυμοσύνης για να μπορέσω να πάω γυμναστήριο!
ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ έδειξε ΘΕΤΙΚΟ!!!!! Ήταν η πρώτη φορά που κρατούσα στα χέρια μου θετικό τεστ. Έκανα άλλα 7 για να σιγουρευτώ (το έτρεχα το αγόρι μου στα φαρμακεία πρωί πρωί.. που δεν είχε συνέλθει και καλά καλά από την κεραμύδα) και ήταν όλα θετικά (από την πρώτη στιγμή σχηματιζόταν η γραμμή/το σταυρουδάκι), αλλά και η χοριακή που έκανα τη Δευτέρα δεν άφηνε καμιά αμφιβολία! Τα υπόλοιπα τα ξέρετε, τα έχετε ζήσει οι μανούλες!!!!!!!
Είχα μια τέλεια εγκυμοσύνη (με λίγο διαβήτη κύησης) και τώρα έχω μια ΤΕΛΕΙΑ ΤΕΛΕΙΑ ζουζούνα 16 μηνών με τα ομορφότερα μάτια του κόσμου!!!!
Είναι πιθανό να μην μπορέσω να κάνω άλλο παιδάκι γιατί μάλλον η κλιμακτήριος μου χτύπησε την πόρτα λίγο πρόωρα τελικά, για λόγους που κανένας από τους φοβερούς μεγαλογιατρούς δεν μπόρεσε να διαγνώσει (και άρα να προλάβω). Ακόμα δεν το ξέρω σίγουρα. Το ψάχνω…
Δεν μπορώ πάντως να μην αναρωτιέμαι: είναι η περίπτωσή μου όντως «μία στο εκατομμύριο», όπως είπε ο τελευταίος γιατρός όταν έμαθε ότι είμαι έγκυος; Αν είχαμε εγκαταλείψει εντελώς τις «φυσικές» προσπάθειες (αφού με είχαν αποθαρρύνει πλήρως οι ειδικοί) και είχαμε αφεθεί αποκλειστικά στις τεχνητές μεθόδους, θα είχα τελικά τώρα το παιδάκι μου; Απάντηση δεν έχω δυστυχώς! Οδηγούμαι στο συμπέρασμα ότι έκανα λάθος επιλογές all the way (που λένε στα Ελληνικά… χιχι) με μόνη σωστή την επιλογή να μην εγκαταλείψω τη φύση μου!
Η τεχνολογία της εξωσωματικής με συναρπάζει! Δίνει ελπίδα εκεί που δεν υπάρχει καμία πιθανότητα! Όμως είναι πάντα η απάντηση; Ή είναι μια πολύ δύσκολη (για μας) «εύκολη» (για τους γιατρούς) λύση;
Ελπίζω να μη σας κούρασα.
Ιωάννα
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
γεια σου ιωαννα,να χαιρεσαι το παιδακι σου!η ιστορια σου μοιαζει λιγακι και με τη δικη μου.3 χρονια προσπαθουσαμε να κανουμε παιδακι χωρις αποτελεσμα.μετα απο πολλες σπερματενχυσεις και δυο εξωσωματικες τιποτα,ξεκινησαμε για την τριτη,πηραμε τα φαρμακα καναμε τις απαραιτητες εξετασειςκαι περιμεναμε να μου ερθει περιοδοσ για να ξεκινισουμε στον επομενο κυκλο......δε μου ηρθε ποτε.ημουν εγκυος με φυσιολογικο τροπο το γιο μου.σημερα και μετα απο 2 χρονια ελευθερων ακαρπων προσπαθειων εχω και παλι ραντεβου με το γιατρο μου για να αρχισω τη διαδικασια για ενα δευτερο παιδακι.....
Ευχαριστώ Ιωάννα για τη ελπιδοφορα ιστορια σου η μαλλον καλυτερα πραγματικοτητα την οποια εζησες... Καταρχάς να χαίρεσαι την ηλιαχτίδα σου να σου ομορφαίνει όλες σου της ημέρες..Η δικη μου ιστορια ειναι διαφορετική λίγο πιο δυσαρεσαρεστη παντρευτικα μικρη λατρευω τα παιδια απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου ελεγα οτι θα κανω πολλα αλλα δυστιχως εως τωρα εχω στο ενεργητηκο μου 3 αποβολες.... εχω κανει καθε απαραιτητη εξεταση και εχω αλλαξει αρκετους γιατρους με αποτελεσμα να μου λενε οτι δεν εχω τπτ και δεν μπορουν να καταλαβουν το προβλημα που εχω τα τελευταια μου αποτελέσματα έδειξαν οτι εχω αφιλόξενη μητρα... και ο γιτρος μας προτεινε την εξωσωματική αλλα και μονο η σκεψη με τρομαζει αν μου ξανασυμβεί το ιδιο...πιστευω οτι δεν εχω αλλα ψυχικά αποθέματα να το αντιμετωπίσω....παντος η ιστορια σας μου δινει δυναμη ευχομαι ολα να πανε καλα...
Φτου τους!!!!! Να σου ζήσει και να την καμαρώνεις!!!!
Ευχαριστω Ιωαννα, τελικα ολες ειμαστε τυχερες που με τον ενα ή τον αλλο τροπο καταφεραμε να γινουμε μανουλες και να νιωσουμε την μαγεια της μητροτητας!!
Ιωαννα γεια σου κ απο εμενα,λιγο πολυ η ιστορια μου μοιαζει με τη δικη σου ειμαι 12 χρονια παντρεμενη,κ απο την αρχη του εγγαμου βιου μας ειχαμε ελευθερες επαφες με τον αντρα μου,αλλα εγκυμοσηνη πουθενα...αφου περασε ενα διαστημα αρχισαμε τις εξετασεις,εκανε πρωτα ο αντρας μου,σε μια μικροβιολογο της επαρχιας απο (επαρχια ειμαστε)κ ουτε λιγο ουτε πολυ τον εβγαλε με αθνοσπερμια κ καποιο προβλημα,κ να οι ενεσεις κ να ξανα το αποτελεσμα το ιδιο κ ο αντρας μου σε μαυρο χαλι ψυχολογικα......να μη στα πολυλογω μας λεει καποιος φιλος δε πας παρακατω σε καποιο ουρολογο να σας δει....κ ευτηχως πηγαμε εκανε υπερηχο κ καποιες αλλες εξετασεις,κ ηταν μια χαρα ο ανθρωπος 80000 σπερματοζωαρια ειχε κ ολα οκ..κ ετσι αρχισαμε με μενα βρηκα ενα γιατρο που οπως αποδειχτηκε δεν ηξερε κ πολλα κ ουτε λιγο ουτε πολυ μας ελεγε προσπαθηστε τις τασε μερες....στη συνεχεια κ περνοντας ο καιρος αλαξαμε γιατρο πηγεναμε μου εκανε μια ενεση κ μας ελεγε αυτες τις μερες ελατε σε επαφη,γκρινια ενταση,κλαματα,πολλες φορες να νιωθουμε οτι το κανουμε γιατι επρεπε κ οχι γιατι το θελαμε..κ.τ.λ το καλο απο αυτο το γιατρο ειναι οτι μου εδωσε καποιες επιθπλεον εξετασεις κ ετσι βρηκαμε τις πολυκισυικες που ειχα,κ ενα μικρο προβλημα με το ζαχαρο,που εκανε τον κυκλο μου αστατο...ουτε εγκυμοσηνη λοιπον αλλα ουτε κ περιοδο ειχα......εγω στα προθυρα της τρελλας εβλεπα το χρονο να περνα 33 κ διαβαζα οτι περιοδικο υγειας εβλεπα κ παρακολουθουσα ολες τις εκπομπες σχετικα με εξωσωματικες κ θεματα υγειας.....να μη στα πολυλογω ελεγα περναω κλιμακτηριο τελος.....καπου εκει πηραμε την αποφαση για πρωτη εξωσωματικη εκανα μιαμιση προσπαθεια,η μιση δεν ανεβαζα οιστραδοιολη κ ετσι σταματησε,η επομενη απλα δεν πετυχε μας ζητουσαν κ εξτρα λεφτα για μικρογονιμοποιηση...δε θα ξεχασω την απογοητευση που ειχα παρει κλαματα κακο λες κ ειχαμε κηδεια,να μη θελω να βγω απο το σπιτι,να ειμαι ολη μερα στο σπιτι ψυχολογικα χαλια,κ ενα αναπαντητο γιατι.....εκεινη τη χρονια δεν ξερω να το εξηγησω αλλα ημουν πολυαρωστη επαθα βροχιτιδα,κ εκανε να μου ερθει κ περιοδος 6 μηνες με το εβλεπα μια σταγονα ροζ,καφε το πρωι...ως το βραδυ αφαντα τον αλλο μηνα τα ιδια,ειχα παρει βαρος κ ημουν πρησμενη....να μη σας κουραζω,αφησα περασαν 3 ολοκληρα χρονια,κ ξαναπηρα την αποφαση να κανω αλλη μια προσπαθεια,σε αλλο κεντρο,στο μεταξυ ειχαμε κανει κ αιτησηη για υιοθεσια,βλεπετε θελαμε πολυ ενα παιδακι.....ξεκινησα αρχες σεπτεβριου λοιπον του 08 σε αλλο κεντρο με μεγαλη διαφορα στην τεχνικη κ αλλο πρωτοκολο κ αρχες νοεμβριου ειχα επιτελους στα χερια μου ενα θετικο τεστ.εκατσα ξαπλα για 5 μηνες εκανα κ διαβητη κυησης,κ ινσουλινη 3 φορες την μερα αλλα ελεγα χαλαλι ολα για το μωρακι μου.....ετσι απεκτησα το γιο μου.......κ μετα σχεδον απο 2 χρονια χωρις ιδιατερες προσπαθιες με μια φορα μονο εμεινα εγκυος στη μπεμπα που περιμενω αρχες του επομενου μηνα......μπορει να σας κουρασα λιγακι με την ιστορια μου αλλα θα ηθελα να πω στα κοριτσια που εχουν κανει η θα κανουν εξωσωματικη να μη το βαλουν κατω....ειναι δυσκολος αγωνας τη μια στιγμη πετας στα συνεφα κανοντας ονειρα,κ την αλλη πεφτεις αποτομα,κατω κ σπας τα μουτρα σου.....θελει πολυ υπομονη κοριτσια μου κ νομιζω πως οσες γιναμε μανουλες μετα απο τοσο αγωνα οπως εγω με καταλαβενουν.... ευαριστω για την υπομονη να διαβασετε την ιστορια μου...
Να σου ζήσουν τα κουκλιά σου! Να τα χαίρεσαι!!!!!! :ο)
Αχ συγκινήθηκα πολύ με την ιστορία σου. Εμεινα έγκυος μετά από 4 ελεύθερες επαφές και καμιά φορά πειράζω τον άντρα μου ότι παραήταν εύκολο και ήλπιζα για πιο μακρόχρονες απολαύσεις! Διάβασα την ιστορία σου και σκέφτομαι τι ασύλληπτες βλακείες σκέφτομαι και λέω καμιά φορά. Αξια μάνα με τα όλα σου, συγχαρητήρια!
Ευχομαι να χαιρεσαι καθε μερα με το παιδι σου.Καθε ευτυχια. Η μητρότητα ειναι δυσκολη υποθεση. Τι θα έκανες αν ησουν 48, ειχες ιστορικο με παλινδρομες και επρεπε να προλάβεις το τραινο της μητρότητας πριν τα 50 σου χρονια? Ειδικά δε, αν ειχε και ο συζυγος ενα προβληματακι γονιμότητας? Η μονη λύση ηταν η εξωσωματικη με πρωτοκολο και περιδεση και παρα μα παρα πολλα φαρμακα..σε μεγαλογιατρο των βορείων προαστίων χρωστώ το οτι έγινα μητερα εχοντας διανυσει 9 μηνες πολυτιμης και υψηλου κινδυνου εγκυμοσυνης λογω ηλικίας πρωτιστως.. Οτι μου ειπε ο γιατρος το έκανα.οτι μου ζητησε του εδωσα και ευτυχως που μπορουσα. Εκει που δεν με βοηθησε η τυχη, με βοηθησε η επιμονη, η υπομονή μου, ο αντρας μου και ο γιατρός μου.
Τι να σου πω. Δίκιο έχεις. Κι εγώ αυτό θα έκανα. Αυτό ξεκίνησα να κάνω δηλαδή. Αλλά αυτό που με βασανίζει είναι ότι κανείς δεν μπόρεσε να διαγνώσει το πρόβλημά μου (αυτοάνοσο που καταστρέφει τις ωοθήκες μου) και έφτασα 5 χρόνια μετά να είμαι σε χειρότερη κατάσταση που eventually θα επιβαρύνει τη συνολική μου υγεία (κλιμακτήριος από τα 40 είναι.. αστα να πάνε). Και αναρωτιέμαι γιατί οι γιατροί στους οποίους απευθύνθηκα δεν ασχολήθηκαν με το να διαγνώσουν το πρόβλημα, αλλά με πήγαν κατευθείαν στην εξωσωματική? Αφού τελικά ο οργανισμός μου "την πάλεψε" από μόνος του, μήπως με μια κατάλληλη θεραπεία που θα στόχευε στο πραγματικό πρόβλημα "την πάλευε" καλύτερα? Αυτό λέω...
τι ακριβως ειναι αυτο το αυτοανοσο;πρωτη φορα το ακουω;ξερεις το ονομα;
Μαμα ιωαννα καταρχην να χαιρεσαι την κορουλα σου και δευτερον να σου πω οτι νομιζω οτι τελικα εισαι πολυ τυχερη που εμεινες εγκυος χωρις να ταλαιπωρηθεις πολυ!! πραγματικα οι πιθανοτητες ειναι λιγες οσο περνανε τα χρονια και οι οωθηκες δεν παραγουν πολλα και ποιοτικα οωαρια που να ειναι ικανα για γονιμοποιηση .εγω ειχα αρκιβως το ιδιο προβλημα εκανα εξωσωματικες αλλα δεν καταφερνα να κανω πολλα ωαρια...και αυτα τα ενα δυο που εκανα δεν εφερναν την επιθυμητη εγκυμωσυνη. μεχρι που ο γιατρος μου προτεινε δανεικο ωαριο.. και ετσι στα 37 μου και εγω καταφερα επιτελους να μεινω εγκυος!!!Ηταν η πρωτη φορα που χρησιμοπιοησα ξενο ωαριο και αμεσως εμεινα εγκυος! αν δεν υπηρχε και αυτος ο τροπος δεν θα τα ειχα καταφερει να κανω παιδι.. τωρα η κορουλα μου ειναι 2 χρονων και ειναι ενα υγιες και πανεξυπνο παιδακι. μπορει να μην εχει τα γονιδια μου αλλα αυτο δεν με κανει να το αγαπαω λιγοτερο.
Να σου ζήσει το μωράκι σου. Και έκανες πάρα πολύ καλά που έκανες αυτή την επιλογή. Η τεχνολογία είναι εκεί για να μας βοηθάει και τη σέβομαι απόλυτα! Και τα γονίδια λίγο έχουν σημασία. Εξάλλου εσύ το κυοφόρησες, του έδωσες ζωή το μεγαλώνεις! Η προέλευση του DNA, μπροστά σε αυτή τη μαγική διαδικασία, είναι minor technicality. :ο)
Υποκλίνομαι!!!
Εχουμε ακούσει κι άλλες τέτοιες περιπτώσεις. Μετά απο αρκετές αποτυχημένες εξωσωματικές, έρχεται για φυσιολογική σύλληψη και σε αφήνει σύξυλη!!! :-/ Απλά όσο περνάν τα χρόνια, δεν μπορείς ούτε να το αφήνεις στην τύχη, ούτε να το παίρνεις χαλλλαρά. Συν Αθηνά και χείρα κίνει λοιπόν κι ας είναι καλά τα κέντρα εξωσωματικής που δίνουν ελπίδες σε πολλά υπογόνιμα ζευγάρια. Σαφώς παίζουν ρόλο πολλά και πάνω απ' όλα η ψυχολογία. Για τους μεγαλο-καρχαρίες των κέντρων εξωσωματικής δεν θέλω να σχολιάσω, απλά μονο θα σου πω ότι εγώ επέλεξα μικρό και νεοσύστατο κέντρο χωρίς μεγάλα ονόματα, για ευνόητους λόγους. Και πέτυχα με τη δεύτερη. Βέβαια το μωρό είναι ακομα "στο φούρνο", αλλά σκεφτόμαστε θετικά, μπορούμε να κάνουμε κι αλλιώς; Όσο για τα δανεικά, τα προτείνουν ως ύσταση λύση, αλλά κάποιοι σαφώς κοιτάνε μόνο το κέρδος. Είσαι πολύ τυχερή που δεν χρειάστηκες ΄τιποτα απ' όλ΄αυτά τελικά. Να σας ζήσει το κοριτσάκι σας. :-)
Σε ευχαριστώ Γεωργία! Με το καλό να ξεφουρνίσεις κι εσύ το κεκάκι σου!!!! :ο)
ti na po...eisai polu tyxeri pou telika ta kataferes...mou thymises ligo ta dika mas...kai meis trexame se giatrous kai telika me spermategxysi giname goneis! stin epoxi pou zoume...me ton a i b tropo oloi mporoun na ginoun goneis...ftanei na to theloun pragmatika! pantos merikoi giatroi einai gia...skotoma...ston vomo allis mias petyximenis eksosomatikis (gia diafimisi tou iatreiou tous) to paizoun theoi me to na fortonoun farmaka gynaikes pou theloun na ginoun mamades...alloste i epithymia mas na viosoume tin mitrotita...apotelei eykairia ekmetaleysis mas apo to iatriko systima...(polles kai askopes eksetaseis, amnioparakentiseis xoris idiaitero logo klp) i istoria sou dinei kouragio se polles kopeles pou oi giatroi tis ''voithane'' na xasoun tis elpides tous gia fysiologiki syllipsi!!!
Όπως το είπες: η επιθυμία μας να βιώσουμε τη μητρότητα γίνεται ευκαιρία εκμετάλλευσης για κάποιους γιατρούς! Και όπως πρόσφατα μου είπε ένας φίλος γιατρός: "μερικοί συνάδελφοί μου κάνουν φιλότιμες προσπάθειες να χαθεί το νόημα της ευγονίας"!!! Δεν είναι όλοι οι γιατροί έτσι αλλά κι εμείς θα πρέπει να ενημερωνόμαστε πάρα πολύ καλά πριν πάρουμε αποφάσεις και κάνουμε τις κινήσεις μας.