Σχεδόν δεν κατάλαβα ότι γέννησα!

Η ιστορία της Ειρήνης

Ηταν Πρωτοχρονια (2005) οταν μεσα σε ολες τις ευχες ακουσα και μια θεια του αντρα μου να μου λεει «Αντε και του χρονου να αλλαξετε χρονο με ενα μωρακι στην αγκαλια σας» !!!! Αυτο ηταν… Κατι μεσα μου αρχισε να μου λεει οτι οντως ετσι θα γινει… Δεν μπορουσα να καταλαβω ολο αυτο το συναισθημα που ενοιωθα αλλα ημουν πολυ συγκρατημενη λογο της προηγουμενης εγκυμοσυνης μου που δεν πηγε και τοσο καλα… (Ισως καποια στιγμη βρω το κουραγιο να σας γραψω και γι’αυτο..)

Περασαν λοιπον 3 μερες κι εγω περιμενα να αδιαθετησω οπως καθε μηνα στις 3… Περνανε οι ωρες της μερας και τιποτα…. Το βραδυ λοιπον δεν μπορουσα να το κρατησω αλλο μεσα μου και αποφασισα να το πω στον αντρα μου…Του λεω λοιπον… «Νικητα μου, μαλλον ειμαι εγκυος«… Παγωτο αυτος…. «Εχεις καθυστερηση;» με ρωταει… Κι εγω τελειως φυσικα του λεω «οχι ακομα, αλλα ετσι νοιωθω«!! Παει..αυτο ηταν, με περασε για τρελη!!!! Αρχισε να μου υπενθυμιζει τι περασαμε την προηγουμενη φορα και να μου λεει να μην ειμαι τοσο ενθουσιασμενη για κατι που πιθανον δεν υπαρχει… Η αληθεια ειναι οτι με στεναχωρησε αλλα καπου ειχε και δικιο γιατι τραβηξα μεγαλο λουκι κι εγω και αυτος την προηγουμενη φορα…. Ετσι λοιπον το εβγαλα απο το μυαλο μου….

Μετα απο 3 μερες λοιπον παλι αρχισα να νοιωθω καπως… Παρεμπιπτοντως η περιοδος μου αφαντη ακομα…. Ε λεω θα παω να κανω ενα τεστ να μου φυγει η ιδεα και να ησυχασω κι εγω!!!!

Ηταν 6 Γεναρη και οπως ειναι λογικο τα φαρμακεια ολα κλειστα κι εγω σαν τρελη να ψαχνω εφημερευον!!!! Κι ομως το βρηκα!!!!

Παω σπιτι και αποφασιζω να το κανω… Η ωρα ηταν γυρω στις 9 το βραδυ αλλα δεν ειχα υπομονη να περιμενω μεχρι το πρωι…. Μολις το κανω δεν χρειαστηκε να περιμενω τα 2 λεπτα που χρειαζεται… Αμεσως εμφανιζεται ο σταυρος και μαλιστα εντονος!!!!!!!!!! Η χαρα μου δεν περιγραφεται…!!!

Παιρνω τηλεφωνο τον αντρα μου και τη στιγμη που μου ελεγε κατι για τη δουλεια, του λεω με υφος ‘Σε παρακαλω απο εδω και περα να προσεχεις τον τονο της φωνης σου οταν μου μιλας γιατι δεν πρεπει να ταραζομαι στην κατασταση μου«!!! Τελειωσε…Το τηλεφωνο νεκρο και μια ησυχια… Ουτε την αναπνοη του δεν ακουγα….Του λεω εισαι καλα;; Και η απαντηση του… Μεινε στο κρεβατι και μην κουνηθεις για κανεναν λογο!!!! Ερχομαι απο εκει!!!!!
Το τι ακολουθησε δεν περιγραφεται!!!!!!

Εφτασε λοιπον η στιγμη να παω στη γιατρο μου να το επιβεβαιωσουμε.. Κανεις δεν ηξερε τιποτα και ετυχε το ραντεβου μου να ειναι την ημερα που εκανε το κρεβατι ο αδερφος μου για τον γαμο του!!! Φυσικα πηγαμε αλλα στο τελος!!!
Με εξεταζει η γιατρος βλεπουμε το φασολακι στην κοιλια και μεχρι στιγμης ολα καλα!!!

Πιθανη ημερομηνια τοκετου 9/9/2005!!!

Βεβαια η γιατρος μου μου ειπε να μην ενθουσιαζομαι και να περιμενουμε οσο πιο πολυ μπορουμε για να το ανακοινωσουμε… Κι ετσι εγινε….

Ειχα μια υπεροχη εγκυμοσυνη χωρις απολυτως κανενα προβλημα και με τρομερη ενεργεια!!!! Οι συγγενεις και οι φιλοι το μαθανε, οταν πλεον εκλεισα τον 4ο μηνα και φυσικα φαινοταν η κοιλια μου… Δεν μπορουσαμε να το κρυψουμε αλλο!!!! Μεσα σε ολους ηταν και η μαμα μου και φανταζεστε τι ακουσα οταν της ανακοινωσα οτι ειμαι ηδη 4 μηνων και παω για τον 5ο!!!!!

Οπως σας ειπα και παραπανω ειχα μια αψογη εγκυμοσυνη κι ετσι ηταν μεχρι το τελος… Πηγα στο τελευταιο ραντεβου στις 31/8 με εξεταζει η γιατρος μου και μου λεει οτι εχω 2 διαστολη! Κι εγω απανταω…»Δηλαδη τι;;; ΓΕΝΝΑΩΩΩΩ;;;«

«Οχι ακομα» μου λεει «αλλα εισαι σε πολυ καλο δρομο…. Αν δεν εχεις γεννησει μεχρι την επομενη εβδομαδα (7/9) θα ερθεις να κανουμε προκληση!!!«

Οκ λεω και φευγω με τη μαμα μου να κανουμε τα τελευταια ψωνια της μπεμπας! Απο εκεινη την ημερα ηρθε και η μαμα μου να μεινει μαζι μου γιατι ο αντρας μου δουλευε μεχρι αργα…

Περπαταγα πολυ ειδικα απο την μερα που μπηκα στο μηνα μου και μαζι μου εσερνα και την μαμα μου η οποια ειχε κουραστει πολυ η κακομοιρα αλλα ηταν εκει διπλα μου, βραχος!!!!

Την Δευτερα λοιπον 5/9 το απογευμα πηγα στην τουαλετα και ειδα αρκετη βλεννα με ελαχιστο αιμα… Παιρνω την γιατρο μου τηλεφωνο και μου λεει οτι αυτο σημαινει την εναρξη του τοκετου αλλα να μην αγχωθω γιατι μπορει να εμφανιστει και καποιες μερες πριν απο την γεννα και να συνεχισω το προγραμμα μου κανονικα.. Κι ετσι εκανα…

Πηγα για το καθιερωμενο μου περπατημα και το βραδυ πισω στο σπιτι… Ολο το βραδυ ειχα μια παραξενη ανησυχια… Δεν με επαιρνε ο υπνος, πηγαινα πολυ συχνα στην τουαλετα και γενικα ειχα μια αισθηση περιεργη… Το πρωι λοιπον (6/9) σηκωνομαι απο το κρεβατι στις 8 και μολις με βλεπει η μαμα μου απορησε…(Ποτε δεν ειχα σηκωθει πριν τις 11!) Καθισαμε να πιουμε καφεδακι αλλα εγω ημουν σε αναμενα καρβουνα!!!!

Σηκωθηκα και εφτιαξα σπανακοπιτα και μολις ξανακατσα ειχε ηδη παει η ωρα 11! Καθομαι λοιπον και ειχα κατι μικροενοχλησουμες του τυπου θελω να παω τουαλετα και δεν μπορω…. Με βλεπει η μαμα μου και με ρωταει αν συμβαινει κατι… Της το λεω και αμεσως πιανει ρολοι να μετρησει…! Κι ομως… Οι ενοχλησουλες ηταν 10λεπτοι πονοι!!!!

Παιρνω τη γιατρο μου και μου λεει να ετοιμαστω σιγα σιγα και να παω απο εκει… Μεχρι να κανω μπανιο να ετοιμαστω και να πιασω τη βαλιτσουλα μου ειχε παει 2 η ωρα το μεσημερι(!) Πηγα στο μαιευτηριο και με περιμενε ολο το σοι εκει!!! Μεχρι να τους χαιρετισω ολους η ωρα πηγε 2:30 και η γιατρος μου ηρθε και με πηρε σηκωτη!!!!! Με πηγαν μεσα να με ετοιμασουν (ξερετε ολες τι εννοω) κι εγω χαλαρη να χαζογελαω με ολο τον κοσμο!!! Αφου περασαν καποιες μαιες και δεν πιστευαν οτι ειχα παει με πονους!!!!

Για να μη σας τα πολυλογω γιατι καταλαβαινω οτι σας κουρασα, μπηκα στην αιθουσα ωδινων στις 14:45 και στην αιθουσα τοκετου στις 17:20!!!!

Πονους δεν ενοιωσα δυνατους εκτος απο τον τελευταιο…. Σχεδον δεν καταλαβα οτι γεννουσα!!!!!

Ακουσα τη γιατρο μου να μου λεει σπρωξε και στην τριτη σπρωξια ακουσα το πιο μελωδικο κλαμα του κοσμου… Αμεσως την εβαλαν πανω στο στηθος μου και αντικρυσα τα πιο ομορφα, λαμπερα, τεραστια, απορημενα ματακια του κοσμου!!!! Φυσικα το κλάμα που εριξα δεν λεγεται!!! Αξεχαστη εμπειρια…!!!!!!!!

Το κοριτσακι μου γεννηθηκε στις 6/9/2005 και ωρα 17:40, 3450 κιλα και 52 ποντους!!!

Κοριτσακι μου γλυκο να ζησεις, να σε χαιρομαι και να ξερεις οτι θα κανω τα παντα για σενα και την αδερφουλα σου για να σας βλεπω χαρουμενες κι ευτυχισμενες!!!!!

Ειστε και οι δυο το ωραιοτερο δωρο της ζωης μου!!!!

Σας λατρευω!!!!!!!!!!!!!

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com