Το πιο όμορφο δώρο Χριστουγέννων

Το πιο όμορφο δώρο Χριστουγέννων

μαμά Μελίνα

2 Δεκεμβρίου…  2 το ξημέρωμα σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης

Έρχεται στον κόσμο ένα κοριτσάκι. Μικρό, πολύ μικρό. Τόσο μικρό που χωράει μέσα στα χέρια του γιατρού. Μέσα στην αίθουσα τοκετού επικρατεί σιγή καθώς περιμένουν όλοι να ακούσουν το κλάμα του αλλά μάταια. Οι γιατροί και οι νοσοκόμες καταβάλουν προσπάθειες να το κάνουν να αναπνεύσει. Η μητέρα βάζει τα κλάματα. Δεν μπορεί να καταλάβει τι συμβαίνει και όσο και να ρωτάει δεν της λένε. Τα δευτερόλεπτα κυλάνε αργά αλλά είναι πολύτιμα. Κάποια στιγμή ακούγεται ένα κλαμματάκι, τόσο αχνό και ανεπαίσθητο αλλά πολύτιμο γι αυτήν. Παίρνουν το μωρό μακριά της και πλέον ο χρόνος χάνει το νόημά του.

Το ίδιο βράδυ στην εντατική επικρατεί πανικός καθώς το μωρό παλεύει για τη ζωή του. Μεταφέρεται σε άλλο Νοσοκομείο όπου διαπιστώνεται πως έχει πρόβλημα με την καρδιά του. Οι γιατροί εκεί πραγματοποιούν μια μικρή αλλά σωτήρια για την ώρα επέμβαση. Η μητέρα μόνη της προσπαθεί να μάθει νέα για το παιδί της. Οι γιατροί και οι συγγενείς της προσπαθούν να την πείσουν ότι όλα είναι καλά αλλά αυτή δεν έχει δει ακόμη το παιδί της και τρέμει….

Το άλλο πρωί το παιδί φεύγει με αεροπλάνο και τη συνοδεία γιατρού και του πατέρα για το Ωνάσειο Καρδιολογικό Κέντρο στην Αθήνα. Η μητέρα μένει πίσω μόνη γνωρίζοντας πλέον ότι οι πιθανότητες να ξαναδεί το παιδί της είναι μηδαμινές. Δεν της επιτρέπουν να τους ακολουθήσει γιατί πρέπει να ανακτήσει τις δυνάμεις της. Γυρίζει σπίτι και περνάει τρεις εφιαλτικές ημέρες πριν αποφασίσει να αγνοήσει τους πάντες και να πάρει το πρώτο αεροπλάνο για Αθήνα. Εκεί, μέσα στην εντατική του Ωνασείου παίρνει για πρώτη φορά το μωρό της αγκαλιά. Τόσο μικρό και εύθραυστο αλλά…. είναι ακόμα εκεί και παλεύει. Το νιώθει ότι το μωρό της παλεύει.

Οι γιατροί και οι νοσοκόμες του Ωνασείου δίνουν κάθε μέρα κουράγιο στους γονείς που περνάνε ώρες ολόκληρες έξω από τις κλειστές πόρτες της εντατικής για να δούνε το μωρό τους για 10 μόνο λεπτά. Όλοι προετοιμάζονται για τη μεγάλη επέμβαση και είναι σίγουροι πως όλα θα πάνε καλά.

Ο γιατρός καλεί τους γονείς στο γραφείο και τους ενημερώνει για το πώς ακριβώς θα γίνει η επέμβαση. Θα είναι επέμβαση ανοιχτής καρδιάς. Το μωρό είναι 12 ημερών πλέον  και μπορεί να την αντέξει. Οι γονείς κρέμονται από τα χείλη του. Είναι έτοιμοι να πουλήσουν τα πάντα για να καλύψουν τα έξοδα… αρκεί να γίνει καλά το παιδί. Ακούνε όρους που δεν είχαν ξανακούσει αλλά μόνο ένα έχει σημασία. Ο γιατρός τους κοιτάζει σταθερά και με σιγουριά στα μάτια και τους λέει να μην ανησυχούν. Θα τους δώσει το παιδί τους πίσω. Θα φροντίσει αυτός ώστε να είναι καλά το μωράκι. Και δεν θέλει τίποτα. Τίποτα από αυτούς. Μόνο να του έχουν εμπιστοσύνη. Ξέρει τι κάνει….

Την επόμενη ημέρα γίνεται η επέμβαση. 10 ώρες έξω από το χειρουργείο. Οι γιατροί μέσα να παλεύουν με τη ζωή του μωρού και οι γονείς έξω… Τι μπορείς να κάνεις τέτοιες ώρες; Να προσευχηθείς; Να ελπίσεις; Μα αφού οι ελπίδες είναι λιγοστές…

10 ώρες αργότερα το παιδί ξαναγεννιέται… οι γιατροί σταματάν το μηχάνημα που το κρατάει στη ζωή και η καρδιά αρχίζει να ξαναχτυπάει. Μόνη της. Ο γιατρός κράτησε την υπόσχεσή του….

Μέρα με τη μέρα παλεύει για τη ζωή του. Μέρα με τη μέρα κερδίζει τη μάχη και αποδεικνύει σε όλους ότι μπορεί να είναι μικρό και αδύναμο αλλά έχει θέληση και θα ζήσει. Την ημέρα των Χριστουγέννων έρχεται επιτέλους η στιγμή να αποσυνδέσουν πλήρως το παιδί από τα μηχανήματα και να το πάρουν οι γονείς κοντά τους. Κάνουν όλοι μαζί Χριστούγεννα εκεί μέσα. Με τους γιατρούς, με τις νοσοκόμες….. εκεί μέσα αποκτά νόημα η μέρα των Χριστουγέννων.

Και παραμονή Πρωτοχρονιάς επιστρέφουν στο σπίτι τους επιτέλους.

Και το μωράκι… σκάει το πρώτο του χαμόγελο….

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com