μαμά Αλίκη
Ας γραψω κι εγω την ιστορια μου. Στα 19 μου αποφασισα να παω σε γυναικολογο πρωτη φορα μιας ειχα ολοκληρωμενες σχεσεις.
Μια ωραιοτατη κυστη 8 εκατοστων με περιμενε.
O γιατρος με ρωτουσε: Kαλα βρε κοπελα μου, δε πονας;
Eγω ουτε πονο ενιωθα, ουτε καθυστερηση ειχα. Μετα απο δευτερη κai τριτη γνωμη μπαινω για χειρουργeιο… το αποτελεσμα ηταν αφαιρεση κυστης, ωοθηκης και σαλπιγγας.
Στα σακατεψε ολα, μου ειπε ο γιατρος.
Η μαμα μου χαλια, ολοι χαλια, να με κοιτουν και να με λυπουνται.
Εκ των υστερων εμαθα οτι εκεινο το κυσταδενωμα τους ειχε φανει πολυ υποπτο και μεχρι να βγει η βιοψια ηταν ολοι σε αναμμενα καρβουνα. Απο κει και περα επρεπε να παρω αντισυληπτικα για να αποτρεψω την εμφανιση κυστης ή εστω το να μεγαλωσει τοσο πολυ.
Μετα απο 4 χρονια η μαμα μου εμφανιζει καρκινο ωοθηκων και τελικα τη χανουμε. Δεν ηρεμησα ποτε, παντα ειχα στο μυαλο μου το φοβο για τη μια και μοναδικη μου ωοθηκη.
Ο καιρος περασε, παντρευτηκα και τον επομενο μηνα αποφασιζουμε να κοψω τα χαπια. Η γιατρος μου μου ειπε να τα σταματησω, να παω τις διακοπες μου και μετα να οργανωσουμε λιγο τις προσπαθειες! Εν τω μεταξυ η γιατρος μου φευγει για συνεδριο.
Μετα απο μια βδομαδα διακοπων γυρναω πισω εχοντας καθυστερηση. Λες;; Εγω η χαζη νομιζα οτι εμεινα εγκυος. Κλεινω ραντεβου στο γιατρο της ξαδερφης μου, μιας και η δικη μου ελειπε. Παω που λετε, βαζει τη χερουκλα του (ουτε καν υπερηχο!) που λετε και μου λεει: αυριο το πρωι στη κλινικη επειγοντως για αφαιρεση. Αυτο που εχεις εχει γινει τεραστιο.
ΜΟΥ ΚΟΠΗΚΑΝ ΤΑ ΠΟΔΙΑ.
ΔΗΛΑΔΗ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΓΚΥΟΣ;
Αμφιβαλλω, μου λεει, αν λειτουργει η ωοθηκη.
Στο μυαλο μου παντα η κακοηθεια.
Παω σπιτι, κλαμα, κλαμα, κλαμα. Την αλλη μερα, 14 Σεπτεμβριου του Σταυρου, ξυπναω με φριχτους πονους και φευγουμε για νοσοκομειο. Ενας ειδικευομενος και ο διευθυντης της μαιευτικης μου κανουν υπερηχο. Βγαινει ο διευθυντης στον αντρα μου και του λεει οτι η μονη λυση ειναι η υιοθεσια. Ερχεται σε μενα και μου λεει οτι δε βλεπει ωοθηκη και αν υπαρχει δε λειτουργει.
Ο ειδικευομενος, οταν μειναμε μονοι, μου ειπε οτι διακρινει ωοθηλακια και να αρνηθω να με χειρουργησουν.
Κανε υπομονη, μου λεει, θα περασει ο πονος, η κυστη εχει ραγισει και να δεις που δε θα ‘ναι τιποτα.
Βρισκω τη γιατρο μου, ερχεται, βλεπει τον υπερηχο και μου λεει «Αυριο να εχεις φυγει απο εδω, εγω βλεπω ωοθηλακια. Να πας στη ταδε κλινικη«
Ο διευθυντης να κανει τεμεναδες για χειρουργειο… Δεν ηξερα σε ποιον να βασιστω. Κ αν ειναι κακοηθεια; Κι αν κι αν…
Να μη τα πολυλογω, η κυστη <εξατμιστηκε>, πηρα αντιβιωση για να φυγει το υγρο και ξεκιναμε τις προσπαθειες.
25 Οκτωβριου τελευταια περιοδος, 25 Νοεμβριου Αγιας Αικατερινης ειχα χοριακη 56 και τον Ιουλιο αγκαλια την κορακλα μου!
Δεν ξερω τι λετε εσεις αλλα εγω πιστευω στα θαυματα… και επειδη εχω τα «μεσα» εκει πανω, νομιζω οτι ειμαι πολυ ευλογημενη και πολυ τυχερη!
Ευχαριστω, φυλακα αγγελε μου!
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Κλαιωωω.......
Αλικάκη, εγώ με μια μόνο ωοθήκη έχω τρια!!!Να είσαι καλά και να χαίερσαι το παιδάκι σου!!!
Είμαι 42 και άρχισα ξαφνικά πριν από 5 χρόνια να βασανίζομαι από κύστες. Λειτουργικές, απλές που έρχονται και φεύγουν, αλλά με έντονα συμπτώματα. Έχασα κι εγώ στα 10 μου την μητέρα μου από καρκίνο (ίσως ωοθήκες, ίσως εντέρου, με πιθανότερο το δεύτερο λόγω της μικρής της ηλικίας, έφτασε στο γιατρό σε τελικό στάδιο και το 80 δεν ήταν και τόσο εξελιγμένες οι τεχνικές διάγνωσης). Ο φόβος είναι ο μεγαλύτερος εχθρός!! Πριν από 5 χρόνια, άκουσα τυχαία σε ένα ραδιοφωνικό σταθμό στο αυτοκίνητο κάποια νέα που αφορούσαν στον καρκίνο των ωοθηκών (καλά νέα αλλά αυτό δεν έχει σημασία) και εκεί έπαθα την πρώτη κρίση πανικού και εννοώ κρίση πανικού με την κυριολεκτική έννοια του όρου. Εκεί συνειδητοποίησα για πρώτη φορά, αυτό που είχα διαγράψει από την μνήμη μου, την αρρώστια και την πιθανότητα κληρονομικότητας. Εκείνο το μήνα έβγαλα την πρώτη μου κύστη....τυχαίο;;; Να πω πως έχω δύο παιδιά και αυτό επιβάρυνε την ψυχολογία μου...Από τότε το παλεύω, ξέρω πως εγώ δημιουργώ προβλήματα στον εαυτό μου..σωματοποιώ τους φόβους μου (πράγμα το οποίο δεν έιναι απαραίτητα κακό)!! Χάρηκα πάρα πολύ που έπεσα σε αυτό το άρθρο γιατί μιλάει στην καρδιά μου. Δεν υπάρχει κληρονομικήτητα, ούτε υπογονιμοτητα, ούτε αρρώστια, ούτε τίποτα...όλα είναι στο μυαλό μας..αισιοδοξία και θετική σκέψη θέλει και όλα γίνονται!! Α και κριτική στάση απέναντι στους γιατρούς...δεν είναι πάντα αθώοι, ούτε καλοπροαίρετοι και μερικές φορές ούτε καν ενημερωμένοι...προσοχή...
Ανατριχιασα στο τελος! Με την καλη την εννια.. Συγκινηθηκα! Να ειστε παντα καλα!
Μπράβο σου Αλίκη!!Να είσαι γερή και να χαίρεσαι την ζουζούνα σου...σίγουρα εκεί ψηλά ο φύλακας άγγελός σου κάνει καλή δουλειά Μακάρι να σου δώσει ο Θεός και δεύτερο...
Μπράβο σου Αλίκη! Να χαίρεσαι το παιδάκι σου και να σφίζεται πάντα από υγεία!!!
Χαχαχα σε καταλαβαίνω απόλυτα , αφαίρεσα την μια σάλπιγγα λόγω υδροσάλπιγγας αλλά έμεινα έγκυος με μια μονό επαφή στον γιο μου και τώρα δυο χρόνια μετά είμαι πάλι έγκυος , πάλι με μια επαφή και πάντα με μια σάλπιγγα… θεωρώ ευλογημένες όλες τις μαμάδες βιολογικές και μη
Aυτό που διαπιστώνω μέσα από τις ιστορίες που διαβάζω στο μπλογκ της Ολίβιας,είναι ότι τελικά ... ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΣΤΕ ΤΟΥΣ ΕΙΔΙΚΕΥΟΜΕΝΟΥΣ!! Ισως επειδή ακόμη τιμούν την επιστήμη τους και δεν βλέπουν τους ασθενείς σαν κατοστάευρα!! Να σου ζήσει το αγγελούδι σου κορίτσι μου και όλα τα καλά μπροστά σου!!!
alikh m k egw otan hmoun 15 xronwn eixa kusth sth deksia owthikh 6 ekatosta kai sto tsak m prolavan n m spasei k n mn molunthw...eytyxws phga s enan poly kalo gynaikologo tote kai m afairese thn kysth laparaskopika kai dn exasa tn owthikh m..m eixe pei k mena oti mporei n dyskoleytw n apokthsw paidaki omws ta kataferame arketa eukola...n s zhsei h koroula s!!
Με συγκίνησες πολύ! Χαίρομαι πολύ που τελικά σας πήγαν όλα καλά! Να χαίρεσαι την όμορφη μπουμπου κ την όμορφη οικογένεια σας! Όσο για τα "μέσα" εκεί πάνω,θέλω κ εγώ να πιστεύω πως είναι όντως φύλακες άγγελοι μας και πως θα είναι πάντα στο πλάι μας να καμαρώνουν και εγγόνια από ψηλά τώρα πια! Καλότυχο,υγιές και ευτυχισμένο να ΄ναι το μικρό σου!
Εμένα η γυναίκα μου είχε μια βδομάδα καθυστέρηση. Συμπτώματα εγκυμοσύνης δεν είχε τίποτα. Αποφασίσαμε να πάμε στον γυναικολόγο μας στην Αθήνα, για να την εξετάσει. Της βρήκε κίστη ωχρού σωματιδίου 7 εκατοστά στην δεξιά ωοθήκη. Μας λέει ότι πρέπει να χειρουργηθεί. Όταν άκουσα χειρουργείο κάπως μου φάνηκε και Είπα στην γυναίκα μου να πάρουμε και πήραμε μια δεύτερη γνώμη στον γυναικολόγο της κουμπάρας μας. Τελικά με έναν μήνα αντισυλληπτικά η κύστη εξαφανίσθηκε και είμαστε έτοιμη να πάμε για το δεύτερο. Όλα για το χρήμα; Και φανταστείτε ότι είναι γυναικολόγος της γυναίκας μου εδώ και 12 χρόνια και πήρε και καμπόσες χιλιάδες ευρώ στην πρώτη γεννά του μικρού μας
εισαι πολυ πολυ ευλογημενη και πολυ τυχερη!εχω το ιδιο αγχος της κληρονομικοτητας με εσενα κ σε καταλαβαινω, ομως μερικες φορες μου γινεται εμμονη κ αρρωστια.....ευτυχως οχι για πολυ
ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ ολοι κουβαλαμε μια κληρονομικοτητα...εμενα μου ειχε γινει φοβια, αφου ελεγα να τα αφαιρεσω ολα για να μη φοβαμαι.χρειαστηκα υποστηριξη για να τη ξεπερασω κ τωρα ολα καλα!!!!