Το ένστικό μου βγήκε αληθινό…

Ειμαι μαμα δυο υπέροχων παιδιων. Η ζωη δεν μου τα εχει φερει ευκολα, για οτι εχω, εχω παλεψει πολυ στη ζωη μου και εχω πονεσει πολυ… Οι μονες χαρες ειναι τα παιδια μου! Εχω μια υπεροχη οικογενεια και εναν αντρα στηριγμα!

Παντα οσο θυμαμαι τον εαυτο μου, ονειρο μου ηταν η αποκτηση 3 παιδιων. 2 χρονια τωρα το ηθελα απελπισμενα, ετσι αποφασισε ο αντρουλης μου να μου κανει το ονειρο πραγματικοτητα.

Μετα απο 4 μηνες προσπαθειας, ηρθε το θετικο τεστ που τοσο πολυ ηθελα να κρατησω

Η χαρα ομως εγινε αγχος και φοβος, κυριευσε ολο μου το ειναι και τσουπ να μια κουκιδιτσα καφε! Παω στο γιατρο, ολα καλα!

5 1/2 εβδομαδων αρρωσταινω με πολυ υψηλο πυρετο και ετσι ξαναπαμε. Στον υπερηχο μας λεει πως αν και ειναι πολυ νωρίς, κατι βλεπει. Παμε πολυ καλα! Ειχα αποφασισει να το πω στα παιδια μετα την αυχενικη, αλλα για καποιο λογο η κοιλια πεταχτηκε αμεσως… Η μητερα μου για την οποια ποτε δεν θα ειμαι καλη κορη και παντα θα εχει μια κακια απεναντι μου, το ειπε στα παιδια και εγω δεν υπηρχε περιπτωση να αρνηθω την υπαρξη μιας ζωης που ερχοταν, ενος παιδιου που τοσο εγω οσο και η μεγαλη μου κορη θελαμε σαν τρελες!

Οι βδομαδες περνουσαν ομορφα και ωραια, η κοιλιτσα φουσκωνε με ταχυτατους ρυθμους για καποιος λογο, οπως και για καποιο λογο εγω φοβομουν πολυ… Μαλλον το ενστικτο… Παμε στις 8 εβδομαδες, εχει σχηματιστει. Στις 10 εβδομαδες παμε με τη μικρη μου αδερφη -6 μηνων εγκυος και αυτη- χοροπηδουσε, κουνουσε χερακια, αλλα παλι… κατι δεν με αφηνε να χαρω και με κρατουσε… Ναυτιες, εμετοι, ζαλαδες συνεχίζονταν…

Παμε για αυχενικη λιγο πριν την 12η εβδομαδα…

Με ρωτανε «Γιατι ειστε αγχωμενη;»

Εγω ηδη στο μονιτορ το εβλεπα, με ειχε αφησει… Ειχε γινει αγγελος. Μαλλον ηταν πολυ καλο για να ερθει εδω στη γη…

Τα παιδια δεν το πηρα τοσο καλα… Εγω 10 μερες μετα ποναω και θρηνω για το χαμο του μωρου μου που μου το πηραν τοσο βιαια απο το σωμα μου. Το αγαπουσα ηδη, το περιμεναμε, καναμε ονειρα…

Στηριγμα μου σ’ αυτο το δυσκολο κομματι που ζω ο αντρας μου… κανενας αλλος! Νιωθω τοσο πονο και πικρα… Ευχομαι συντομα να ερθει ο τριτος θησαυρος που τοσο θελουμε… Αλλα ποτε δεν θα ξεχασω τον αγγελο που εστειλα εκει ψηλα…

Αγγελε μου, θα σ’ αγαπαω παντα…

μαμα Ευα

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com