Σκόρπιες σκέψεις (με αφορμή τον προπονητή-παιδεραστή)
Χθες αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο που «έκανε το Ρέθυμνο να βράζει«, όπως έγραψαν ειδησεογραφικά sites και blogs: συνελήφθη 47χρονος γυμναστής και προπονητής, ο οποίος οδηγήθηκε στον Εισαγγελέα, όπου του ασκήθηκε ποινική δίωξη για για ασέλγεια, κατ’ εξακολούθηση, σε βάρος ανηλίκων σε βαθμό κακουργήματος.
Κάθε φορά που αποκαλύπτεται ένας τέτοιος άνθρωπος, βγαίνω από τα ρούχα μου. Η σκέψη μου πάει αρχικά στις οικογένειες των θυμάτων του (που πόσα τελικά είναι, ένας Θεός ξέρει) και αμέσως μετά στη σύζυγό του (μαμάδες από το Ρέθυμνο μου έγραψαν ότι πρόκειται για έναν υπέροχο άνθρωπο, γνωστό και αγαπητό στην τοπική κοινωνία) και φυσικά στα δυο του παιδιά.
Ο Νικόλαος Σειραγάκης ομολόγησε τις πράξεις του, αλλά τόνισε ότι έγιναν κατόπιν συναίνεσης των ανηλίκων. Ο ίδιος ακολουθούσε τη θεωρία των Ρούκις, η οποία με απλά λόγια είναι η μύηση των μικρότερων σε μια ομάδα. Για να μπει λοιπόν κάποιος στην ομάδα του γυμναστή-προπονητή, έπρεπε -μεταξύ άλλων- να συνεβρεθεί ερωτικά με τον ίδιο ή με μεγαλύτερα μέλη. Όλα αυτά βιντεοσκοπούνταν.
(Διαβάστε αναλυτικά όλη την ιστορία στο http://www.rethnea.gr )
Αυτό που με σοκάρει δεν είναι μόνο το μυαλό του Σειραγάκη. Τώρα με τη δύναμη του internet που δεν αφήνει τίποτα πια κρυφό, διαβάζουμε καθημερινά για τέτοια και για χειρότερα μυαλά, κοντεύουμε πια να τα… «συνηθίσουμε».
Αυτό που με τρελαινει είναι ο ύπνος του δικαίου των γονιών των παιδιών. Δεν φταίνε, φυσικά, οι άνθρωποι, μπορεί να συμβεί στον καθένα μας. Λες ότι αφήνεις το παιδί σου σε καλά χέρια, «είναι καθηγητής λαμπρός!» και συνεχίζεις να βλέπεις τηλεόραση ή να μαγειρεύεις, πιστεύοντας ότι το παιδάκι σου που έχει πάει για καφέ με τον χ ή ψ κύριο Τάδε, δεν διατρέψει κανένα κίνδυνο.
Πόσες φορές, όμως, έχουμε ακούσει για παρόμοια περιστατικά; Για ανθρώπους υπεράνω υποψίας;
Και τι κάνουμε λοιπόν; Κλειδώνουμε τα παιδιά στο σπίτι μέχρι να γίνουν 18; Εμφυτεύουμε μάικρο τσιπ να ξέρουμε ανά πάσα ώρα και στιγμή που βρίσκονται; Βάζουμε ντετεκτιβ να τα ακολουθεί;
Μπα… Μόνο αντίθετα αποτελέσματα μπορούν να φέρουν τα παραπάνω.
Το μόνο στο οποίο ελπίζω είναι η σωστή διαπαιδαγώγηση των παιδιών από εμάς τους ίδιους: χωρίς ταμπού, χωρίς ντροπές, χωρίς φοβέρες.
Και το σημαντικότερο: σχέσεις εμπιστοσύνης.
Για ένα παιδί που περνάει κάτι τοσο άσχημο, είναι ΠΟΛΥ δύσκολο να ανοιχτεί και να το ομολογήσει στην οικογένειά του. Το αποτέλεσμα; Και αυτό χάνεται σε ένα ψυχολογικό τραύμα που όσο μένει ανοιχτό, τόσο πιο δύσκολα θα κλείσει και τα τέρατα τέτοιου τύπου συνεχίζουν να δρουν ανενόχλητα.
Τον Σεπτέμβρη που μας πέρασε, είχα σκεφτεί να στείλουμε δοκιμαστικά τη μικρή μας σε παιδικό σταθμό, έτσι για να ξεφύγει λίγο από την καθημερινότητα του σπιτιού. Ο Μάνος ήταν κατηγορηματικός: ΟΧΙ.
«Και αν της συμβεί κάτι κακό και δεν μπορεί να μας το πει;«, ήταν η σκέψη του και εγώ τον κορόιδεψα.
Βλέποντας τώρα ότι πολλά 13χρονα αγόρια έπαθαν κάτι τόσο άσχημο και όμως δεν το ομολόγησαν σε κανένα, αρχίζω και του δίνω όλα τα δίκια του κόσμου. Το παιδί μας τον Σεπτέμβρη ήταν μόλις 18 μηνών.
Νομίζω πως αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε για άλλη μια φορά είναι ότι ο κόσμος ούτε αγγελικά πλασμένος είναι, ούτε πρόκειται να γίνει ποτέ. Οι άνθρωποι για κάποιο λόγο αποφασίσουμε να ζήσουμε όλοι μαζί, ντεμέκ ειρηνικά, μόνο που, παιδιά, αυτό ΔΕΝ γίνεται. ΔΕΝ ΓΙ-ΝΕ-ΤΑΙ. Αυτό θα το καταφέρναμε ΜΟΝΟ αν κουβαλούσαμε όλοι το ίδιο μυαλό και τον ίδιο χαρακτήρα, αν ήμασταν, ξέρω γω, κόπι πέιστ ο ένας του άλλου, κλώνοι. Αντ’ αυτού καλούμαστε να συνυπάρχουμε σε γειτονιές, πόλεις, χώρες, ηπείρους μαζί με καλούς, κακούς, ευγενικούς, ρατσιτσές, άβουλους, εγκληματίες, ψυχούλες, σαλεμένους.
Εδώ ρε παιδιά, υπάρχουν μάνες που σκότωσαν τα παιδιά τους, γιατί τις ενοχλούσαν ή έμπαιναν εμπόδιο στη σχέση τους με τον γκόμενο…. τι να λέμε τώρα… Δεν υπάρχει κανένας τίτλος που να κάνει τον άλλον αυτόματα καλό άνθρωπο: ούτε «μαμά», ούτε «μπαμπάς», ούτε «δάσκαλος», ούτε «παπάς», ούτε τίποτα…
Ας δεχτούμε ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι και ας βάλουμε το κεφάλι μας να σκεφτεί πώς στο καλό θα μάθουμε στα παιδιά μας να συνυπάρχουν με όλους τους γύρω τους, καλούς και κακούς, χωρίς να κινδυνεύσουν. Δεν ξέρω πώς γίνεται, ειλικρινά ώρες ώρες νιώθω ότι κάθε μέρα της ζωής μας είναι σαν ρώσικη ρουλέτα: ένα λάθος τράβηγμα της σκανδάλης και ουπς την πάτησες.
Πριν παντρευτώ και γίνω μαμά, ήμουν, θα έλεγα, αρκετά άτακτη και γυριστρούλα. Νυχτοπερπάτησα πολύ, ήταν και η δουλειά μου τέτοια και ναι, είδαν τα μάτια μου ΠΟΛΛΑ, πάρα πολλά… Είδα πιτσιρίκια να είναι διατεθειμένα να περάσουν παραπλήσιες καταστάσεις ως ρούκις, μόνο και μόνο για να κυνηγήσουν ένα όνειρο (να δουλέψουν νύχτα, να κυκλοφορούν κοντά σε έναν διάσημο κτλ), είδα πιτσιρίκια πίτα στο αλκοόλ μια ανάσα από το στόμα του λύκου, είδα, είδα, είδα… Καμιά φορά, όταν σκέφτομαι τα «άγρια νιάτα» μου, 1. ευχαριστώ τον Θεό που δεν έπαθα τίποτα, 2. εύχομαι το δικό μου παιδάκι να βγει πιο ήρεμο, 3. συνειδητοποιώ πως δεν ξέφυγα ποτέ, γιατί προερχόμουν από ένα σπίτι που μου έμαθε να κρίνω, να προστατεύομαι και να μην ξεχνάω το ποια είμαι και τι αξίζω
Aυτές είναι λίγες από τις σκέψεις μου πάνω στο θέμα αυτό… Έχω ακόμα 1.000.000, αλλά ειλικρινά δεν ξέρω από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω…
Θα ήθελα όμως να διαβάσω και τις δικιές σας…
Ολίβια
Υ.Γ. Η μαμά Τούλα έχει μια εξάχρονη κόρη που τη ρώτησε τι σημαίνει «ασελγούσε». Έχει κάποιος κάποια ιδέα για το πώς συζητάμε με ένα μικρό παιδί για αυτά τα θέματα;
Σκόρπιες σκέψεις έχω και γω...καταρχήν με τάραξε η σκέψη του Μάνου ότι "κι αν πάθει κάτι και δεν μπορεί να μας το πει;"...έχει τόοοοοοσοοοοο δίκιο!μια τόσο απλή σκέψη που δεν την είχα κάνει στο μυαλό μου όταν σκεφτόμουν και γω για παιδικό σταθμό..βέβαια ευτυχώς έχω την επιλογή της γιαγιάς και έχω την "πολυτέλεια" να μην στείλω την αστερίνα μου ακόμα,ευτυχώς...αλλά είναι σοκαριστικό να συνειδητοποιείς ότι το μωρό σου μπορεί να είναι κάπου,να του συμβεί κάτι και να μην μπορεί ούτε καν να στο μεταφέρει...! Πολλές φορές σκέφτομαι τα επόμενα χρόνια τι μπορεί να αντιμετωπίσουμε..κι επειδή κι εγώ είχα μια πολύυυυυυυ ξέφρενη νιότη(!) που μάλλον ο συνδυασμός τύχης και καλής διαπαιδαγώγησης με έσωσαν...με προβληματίζει αφάνταστα πόσο θα καταφέρω να προστατέψω από μεριάς μου το Ελεαννάκι... Όσο για το συγκεκριμένο περιστατικό...είναι δυστυχώς ένα από τα πολλά και πραγματικά το μόνο που μπορώ να σκεφτώ,είναι ότι με πεισμώνει ακόμα περισσότερο να παλεύω,να αγωνίζομαι και να διεκδικώ για το παιδί μου,για την Αθηνά,για τον Πέτρο,για τον Χρήστο...μια άλλη κοινωνία.Και να βοηθήσω και το Ελεαννάκι να είναι δυνατή για να παλέψει γι'αυτό..Δεν πιστεύω ότι με τον φόβο ή τις ευχές αλλάζει κάτι..αλλάζει όταν αποφασίζουμε να τ'αλλάξουμε.
Και εγώ συμφωνώ απόλυτα με τις προηγούμενες απόψεις, όντως πρόκειται για πλάσμα κατώτερο και από ζώο που του πρέπει μόνον η θανατική ποινή. Θα ήθελα να σταθώ όμως Ολίβια στην αναφορά σου στους παιδικούς σταθμούς: Καταρχήν σέβομαι την άποψή σου και πιστεύω ότι εσύ και μόνον εσύ ξέρεις τι είναι καλύτερο για το παιδί σου, αλλά θεωρώ πως είναι αν μη τι άλλο άδικο να τσουβαλιάζουμε όλους τους π. σταθμους και να ακυρώνουμε τη δουλειά που κάνουν. Εγώ τη μικρή μου την έστειλα από 10 μηνών σε σταθμό από ανάγκη (έπρεπε να επιστρέψω στη δουλειά) αλλά το έψαξα ενδελεχώς πριν να καταλήξω και ναι είμαι σίγουρη ότι το παιδί μου περνάει καλά και πάνω απ'όλα το αγαπάνε. Σίγουρα ο κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος και υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι αλλά υπάρχουν και σωστοί άνθρωποι που αγαπούν αυτό που κάνουν. Επίσης μπορεί ένα παιδάκι να μην επικοινωνεί λεκτικά όμως η μανούλα πάντα καταλαβαίνει πότε είναι καλά ή πότε συμβαίνει κάτι. Φιλικά, Άννα
Ο Νικόλαος Σειραγάκης μπόρεσε να λειτουργεί σαν παιδεραστής, καταστρέφοντας πολλές ζωές, λόγω της αδιαφορίας της ελληνικής κοινωνίας. Μεγάλο μέρος της ευθύνης πρέπει να αναλάβει και η πολιτεία. Οι άρρωστοι, οι ανώμαλοι και οι ψυχοπαθείς ενεργούν με τη σιωπηλή συναίνεση της κοινωνίας και την αδιαφορία της πολιτείας. Πώς μπορούσε ο Σειραγάκης να λειτουργεί επί σειρά ετών χωρίς να πέσει στην αντίληψη των συναδέλφων του, των προϊσταμένων του, των συγγενών του, των γειτόνων του, των συμπολιτών του; Δεν μπορεί κάποιοι να μην είχαν παρατηρήσει τις ακατάλληλες σχέσεις του με τα παιδιά που υποτίθεται ότι προστάτευε. «Ακατάλληλες σχέσεις» με μαθητές είναι αυτές όπου ο δάσκαλος, προπονητής, παπάς (ή οποιοσδήποτε άλλος έχει πρόσβαση σε ανήλικους λόγω της δουλειάς του) εκμεταλλεύεται τη σχέση αυτή για να κερδίσει την εμπιστοσύνη του νεαρού ατόμου (συναντήσεις σε καφετέριες, εκδρομές, διαδικτυακές «φιλίες» κλπ). Το πρόβλημα στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι οι αρχές (σχολικές, αθλητικές, κοινωνικές κλπ) επέτρεψαν, με την έλλειψη μέτρων για την προστασία των ανηλίκων, να δράσει ο Σειραγάκης και ο κάθε Σειραγάκης. Στις περισσότερες χώρες του κόσμου υπάρχουν μέτρα. Για παράδειγμα, στην Αυστραλία όπου εργάζομαι ως εκπαιδευτικός, δεν επιτρέπεται η εχωσχολική επαφή με μαθητές, δεν επιτρέπεται η επαφή και η «φιλία» στο Facebook και παρόμοια site, δεν επιτρέπεται να πίνουμε καφέ σε καφετέριες ή να πηγαίνουμε βόλτες με τους μαθητές μας (εκτός αν αυτές οι δραστηριότητες είναι οργανωμένες επίσημα από το σχολείο) και δεν συνιστάται η σύναψη φιλικών σχέσεων με τις οικογένειες των μαθητών μας. Όλα αυτά είναι για την προστασία των παιδιών. Ο σοβαρός και υπεύθυνος εκπαιδευτικός τηρεί τους κανόνες αυτούς, οι οποίοι είναι και για τη δική του προστασία. Επίσης, όλοι οι εκπαιδευτικοί είναι υποχρεωμένοι με το νόμο να καταγγέλουν ύποπτες και ακατάλληλες σχέσεις μεταξύ εκπαιδευτικών και μαθητών. Οι εκπαιδευτικοί που παραβιάζουν τους κανόνες γρήγορα πέφτουν στην αντίληψη των αρχών. Είναι καιρός η ελληνική πολιτεία να λάβει σοβαρά μέτρα για την προστασία των ανηλίκων και να αναγνωρίσει ότι παιδεραστές υπάρχουν σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και σε όλες τις κοινωνίες. Συνήθως είναι άνθρωποι υπεράνω υποψίας. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο όπλο τους.
prepei na milisoume sta paidia mas gia to thema ayto...kalytera ena paidaki ypopsiasmeno kai poniremeno akoma kai fovismeno, para ena paidaki thyma... pouthena empistosyni...se kanenan...vlepoume pos akoma kai paterades aselgoun sta paidia tous...akoma kai atoma sto oikeio perivallon... emas i dikia mas den thelei tous papoudes tis...kai genika apofeygei olous tous antres (einai 1o etous)...kamia fora oi papoudes prospathoun na tin plisiasoun me diafores lixoudies..kai go thymono...kai tous leo pos mporei me to idio tropo na tin plisiasei kai enas allos ''papous'' kai tous frikaro...alla etsi einai... to kako mporei na symvei pantou, se ena filiko spiti, ston paidiko, sto gymnastirio...
Για ενα 6χρονο παιδι, "ασελγουσε" θα πει: Οτι τα επαιρνε αγκαλια, και τα φιλουσε και τα χαιδευε, οπως κανουν οι μαμαδες και οι μπαμπαδες μεταξυ τους, και ηθελε να κοιμηθουν στο ιδιο κρεβατι. Αλλα αυτο ειναι πολυ κακο πραγμα για τα παιδακια, και ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να το κανουν οι μεγαλοι στα παιδακια. Αυτο ειναι ενα "παιχνιδι" που το παιζουν μονο οι μεγαλοι μεταξυ τους, οταν θελουν να παντρευτουν. Ειναι οπως ο καφες, το τσιγαρο, το ποτο, ειναι ΜΟΝΟ για τους μεγαλους. Χρησιμοποιησα παιδικη γλωσσα επιτηδες. Ξερω ποσο δυσκολο ειναι, ομως ΠΡΕΠΕΙ να ξερουν τα παιδια. Μονο ετσι ειναι καπως πιο ασφαλη. Και η σωστη ηλικια να απαντηθουν τετοιες ερωτησεις ειναι οποτε τις θεσει το παιδι. Απο μας εξαρταται να το ενημερωσουμε χωρις να τρομαξει. Ελπιζω να βοηθησα.
Τα λόγια φαίνεται να μην έχουν πολλές φορές αξία και σημασία μπροστά σε τέτοια γεγονότα...τα ερωτήματά μου (και πολλών άλλων ανθρώπων φαντάζομαι) αμέτρητα...τόσο καιρό?...κανένα παιδί?...φόβος?...εκβιασμός?...συναίνεση?...τι από όλα τελικά μπορεί να είναι αλήθεια? Κάθε φορά που έρχομαι αντιμέτωπη με τέτοια θέματα, αισθάνομαι την ψυχή μου να λυγίζει, νιώθω ανήμπορη προς στιγμήν να αντιδράσω και να σκεφτώ σωστά για την 4-χρονη κόρη μου και το μωρό που έρχεται... Η κάθε μαμά έχει παραθέσει σωστά σχόλια...δεν θα αναλωθώ καθόλου στο να χαρακτηρίσω αυτό το απόβρασμα...Ποια είναι η σωστή στιγμή να μιλήσουμε στα παιδιά μας, πως να εκφράσουμε την αλήθεια χωρίς να τα φοβίσουμε περισσότερο, χωρίς να κινήσουμε την παιδική περιέργεια προς κάτι κακό και βλαβερό αντί να το αποτρέψουμε? Είναι πολύ βρώμικος ο κόσμος που ζούμε...θέλει προσοχή και συνεχή επαγρύπνηση. Όντως πρέπει να είμαστε φίλοι με τα παιδιά μας. Να τα κάνουμε να αισθανθούν την ελευθερία και την άνεση να μας μιλάνε για ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Να προλαμβάνουμε κι εμείς τους κινδύνους της κάθε ηλικίας...ο ρόλος μας είναι να λειτουργούμε προστατευτικά - εδώ συμπεριλαβάνονται όλοι οι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ γονείς και όχι τα τέρατα που δημιούργησε η φύση και τους επέτρεψε να αμαυρώνουν ανθρώπινες ψυχές. Ο Θεός να μας φυλάει από παρόμοιες καταστάσεις...Η Παναγιά να προστατεύει τα αγγελούδια μας...
xara simfonw mazi sou distixos to pio pi8ano eine afta ta pedakia na diskoleftoun poli na to kseperasoun k kapia apo afta na ginei etsi opws les alla to oti mporei na ginei omofilofilo gt to katatazeis mazi me ta alla narkomanneis ktl dn eine kati to kako i omofilofilia?
το θέμα για μένα δεν είναι "να πεις ή να μην πεις" ή "πως θα πεις" (υπάρχουν αρκετά καλά βιβλία στην αγορά, μια μικρή έρευνα στις κατάλληλες εκδόσεις θα σας το δείξει αυτό, όπως επίσης υπάρχουν και αρκετοί επαγγελματίες εκεί έξω που διαθέτουν γνώση και εμπειρία για τέτοια πράγματα, και ιδού μια καλή επένδυση για τα παιδιά μας) το θέμα για μένα είναι άλλο: σαν ενήλικες δεν δείχνουμε τον απαιτούμενο σεβασμό στην (έμφυτη) διαίσθηση του παιδιού (λέμε τόσο συχνά "παιδί είναι, μωρέ, δεν ξέρει")... δεν ενθαρρύνουμε το παιδί να χρησιμοποιεί τη διαίσθησή του αφενός, δεν την ενισχύουμε, και δεν την εμπιστευόμαστε αφετέρου... η διαίσθηση είναι το πλέον αξιόπιστο διαγνωστικό εργαλείο σχετικά με την ποιότητα του ανθρώπου που έχουμε μπροστά μας - αυτό, και πολλοί από εμάς τους μεγάλους το έχουμε χάσει... μεγαλώνουμε τα παιδιά μας να εμπιστεύονται τις "αυθεντίες" (γονείς, δασκάλους, μμε - ναι, και γονείς! γιατί, είμαστε αλάνθαστοι εμείς;;;) αντί για την εσωτερική τους κρίση και φωνή... άμα δεν βρούμε την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και στη δική του εσωτερική φωνή, πώς μπορούμε να έχουμε ουσιαστική εμπιστοσύνη στους αλλους;
καλημερα !καθε φορα γραφω ενα κατεβατο και μετα το σβηνω να μην κουρασω...Δυσκολο το θεμα ....και ξανα η ερωτηση ...σε τι κοσμο μεγαλωνουμε τα παιδια μας?...ποσο νωρις πρεπει πια να τα βγαζουμε απο την αθωοτητα τους για να τα προετοιμαζουμε για το οτιδηποτε ?....φταιμε εμεις που τρομαζουμε και κοιταμε να τα προσταευσουμε?ή τελικα ειναι απαραιτητο γιατι σε κανεναν δεν μπορουμε να εχουμε εμπιστοσυνη ?......
i ali8eia eine oti exw sokaristei..eime apo to re8imno,an k ta teleftea 5 xronia dn zw ekei,o aderfos mou eine 13 k efxaristw to 8eo pou telika ton grapsame se alli omada podosferou!an eine dinaton..panntos aporo dn itan oute 1 oute 2 pedakia alla 30-35 kanenas gonios dn katalave to paramikro kati?k kanena ma kanena pedaki dn tolmise na milisei?afto leei polla..to re8imo eine mia poli mikri poli..mia klistei koinonia pou ola ma8enonte k pou nio8eis pio asfales na megaloneis ta pedia sou ekei giati les oloi gnwrizonte metaksi tous..alla telika pou8ena dn mporei ena pedi na eine asfales an esi dn to ma8eis an dn tou milas anoixta gia ola xwris tampou..na tou ma8eis to kalo k to kako k na tou eksigiseis oti sti mama k sto mpampa mporei na leei ta panta xwris na ntrepete gt oti k na ginei aftoi 8a to voi8isoun!pistevw oti akrivos epidi eine toso klistei koinonia sto re8imno zoun akoma me polla tampou k prepei k etsi exoun megalosei ta pio polla pedia ekei gia afto fovi8ikan na milisoun..gi afto prepei na ma8oume sta pedia mas na mi fovounte..
Να συμπληρωσω και κατι αλλο,επειδη αυτοι οι "αρρωστοι" αυξανονται συνεχως καλο θα ηταν οπως γινονται οι ενημερωσεις στα σχολεια για τους σεισμους και πως να προστατευονται τα παιδακια,οπως υπαρχει και η ξεσουαλικη αγωγη(δεν ειμαι σιγουρη αν το λενε ετσι) καλο θα ηταν ειδικοι να μιλουσαν στα παιδακια και για αυτα τα θεματα.Επισης επειδη υπαρχουν οι λεγομενες σχολες γονεων καλο θα ηταν να γινοταν αναφορα και σε τετοια θεματα!Η αγνοια ειναι επικινδυνη,ισως αν τα παιδακια μας ειναι προιδεασμενα για τετοια πραγματα να φυλλαγονται καλυτερα!
αχ δεν ξερω βρε κοριτσια,αυτες οι ηλικιες ειναι πολυ ευαισθητες,τα παιδακια ειναι αθωα και οποιος τους χαμογελαει και τους φερεται ευγενικα νομιζουν οτι ειναι και καλος ανθρωπος!Δεν ξερω νομιζω απο την μια αμα τα μιλησουμε,θα τα γεμισουμε φοβιες και απο την αλλη αν δεν τα μιλησουμε θα ειναι κακο για αυτα!Εγω της μιλαω,της εχω πει οτι πχ δεν την ακουμπαει κανεις στο επιμαχο σημειο εκτος την μαμα αλλα δυσκολευομαι οταν με ρωταει να της το εξηγησω!Ειναι πολυ λεπτες οι ισορροπιες,πρεπει να προσεξουμε πως θα το χειριστουμε! Αυτες οι μικρες ηλικιες ειναι αυθορμητες και οτι και αν τα πουμε καποια στιγμη ξεφευγουν οταν βρισκονται παρεα με αλλα παιδακια,ειναι πολυ ευκολο να ξεγελαστει ενα παιδακι πιστευω,ειναι τοσο αθωα και τα περισσοτερα αφηρημενα,ειναι δυσκολο για αυτα να αντιλαμβανονται την πονηρη διαθεση του αλλου! Οσο για αυτο που λες για την μικρη σου Ολιβια,πιστευω πως καλα εκανες και δεν την εστειλες στο παιδικο,γιατι οντως και να συνεβαινε κατι πως θα σου το ελεγε η μικρη! Τωρα για το ερωτημα που θετει η μαμα παραπανω για το πως το εξηγουμε στο παιδι ολο αυτο,προτεινω να του πουμε πως αυτες οι πραξεις δεν ειναι δεκτες απο την κοινωνια και οτι μερικοι ανθρωποι ειναι αρρωστοι ψυχικα και δεν σκεφτονται σωστα και κανουν κακο σε αλλους ανθρωπους για αυτο πρεπει να προσεχουμε! Μακαρι να ειναι καποια μαμα ειδικος πανω στο θεμα και να μας ενημερωσει αναλογα,για το πως να συμπεριφερομαστε σε τετοιες καταστασεις γιατι εμεις ως μαμαδες μπορει να θελουμε να κανουμε καλο στα παιδια μας αλλα μπορει να μην χρησιμοποιουμε τον σωστο τροπο και να τους κανουμε χειροτερη ζημια! Απο την μια θελουμε το παιδι μας να ειναι κοινωνικο και απο την αλλη θελουμε να μην "δενεται" με τους αλλους ανθρωπους,ε ειναι λογικο να νιωθει το παιδι μπερδεμενο γιατι φασκουμε και αντιφασκουμε,σε τετοιες ηλικιες δεν ειναι ευκολο να ξερει ποτε να απομακρυνθει και ποτε οχι!
Και δυστυχώς αυτή η πράξη που έκανε αυτό το ανθρωπόμορφο τέρας, είναι το λιγότερο. Αυτές οι 30 αθώες ψυχές που βιάστηκαν είναι μελλοντικοί ψυχικά ασθενείς άνθρωποι. Άλλοι απ' αυτούς θα γίνουν ομοφυλόφιΛλοι,άλλοι δολοφόνοι, άλλοι ναρκωμανείς, άλλοι δεν θα αντέξουν αυτο το μαρτύριο και ίσως αυτοκτονίσουν... και το χειρότερο απ΄όλα... άλλοι θα γίνουν και οι ίδιοι παιδεραστές... και η ιστορία θα επαναλαμβάνεται...
Συγνώμη για την παρέμβαση,αλλά οι ομοφυλόφιλοι δεν έιναι ψυχασθενείς...Φιλικά πάντα...
Συμφωνω απολυτα με την μαμα Έλενα, για το τι πρεπει να πεις στο παιδι σου και κατι ακόμα,μαθετε στα παιδια σας να λενε ΟΧΙ και σε περιπτωση που τα πιεσει καποιος ή τα κανει να νιωσουν ασχημα (μικρα ειναι, χαζα δεν ειναι)να αρχισουν να φωναζουν δυνατα και να τρεξουν μακρια. Ακομα να θυμαστε οτι με το να το συζητησεις αυτο το θεμα μια φορα με το παιδι σου δεν ειναι αρκετο, πρεπει να ξαναγυρνας ξανα και ξανα σε αυτο μεχρι που να μπει βαθεια μεσα του.
απο μικρα τα παιδια μου τα μαθαινω οτι τα επιμαχα σημεια μπορει να τα δει μονο η μαμα για να τα πλυνει και τα λοιπα.περα απο μενα κανεις.γιατι μαμα;γιατι αγαπη μου καποιοι ανθρωποι μπορει νασ τα πειραξουν και να σας πονεσουν,γιατι μαμα το κανουν αυτο;γιατι αγαπη μου σε μερικους ανθρωπους αρεσει να κανουν κακο στα παιδια,γιατι μαμα ;ποιοι ειναι αυτοι;αυτοι αγαποι μου ειναι τα λαθη της φυσης .αντι να γαννηθουν οπως εσεις και εμεις (μπαμπας +μαμα )καλοι ανθρωποι,αυτοι γεννιουνται κακοι.με λιγα λογια ειναι οπως αγορασαμε ενα παιχνιδι και απ εξω ηταν τελειο το περιτυλιγμα και μεσα τελικα ηταν χαλασμενο;θυμασαι; ναι μαμα.!λοιπον ετσι ειναι και αυτοι ,φαινονται καλοι και ομορφοι αλλα μεσα ειναι σαπιοι,σκουλικιασμενοι.οτι και να σου πει καποιος δεν θα πιστευεις τιποτα.οι καλυτεροι φιλοι σου ειμαστε εμεις ,οι υπολοιποι ειναι απλως φιλοι.και εδω θελω να τονισω οτι οχι δεν αλλαξαν οι εποχες,παντα υπηρχαν αυτα απλως δεν υπηρχαν φωνες.πρεπει να μαθουμε στα παιδια να εχουν φωνη,οταν αδικουνται.ΠΡΙΝ αδικηθουν,να λειτουργουν με ενστικτο και να πονηρευονται.να μην φοβουνται.να τα κανουμε δυνατα,αγαποντας τα .
To παιδι σου ειναι 6 χρονων και ακομη δεν ειναι ενημερωμενο και υποψιασμενο; στις μερες μας αυτο ειναι εγκλημα. τα παιδια σας τα εχετε κλεισμενα σε εναν ψευτικο και τελειο κοσμο; γιαυτο καποιες φορες εγκληματουν σε αυτα πολλες φορες καποιοι ακομη και απο το συγγενικο περιβαλλον και εσεις το μαθαινετε οταν ειναι πολυ αργα πια. ενημερωστε τα οπως ακριβως εχει το θεμα. πχ δεν κανει να σε χαϊδευουν αλλοι ανθρωποι εκτος απο την μαμα ακομη και αν ειναι γνωστοι ή συγγενεις, να μην βλεπουν το βρακακι σου, να μην σε παιρνουν σε μερος που δεν σας βλεπουν αλλοι ανθρωποι, πως αν σου πουν οτι αν μιλησεις οτι θα κανουν κακο στην μαμα σου αυτο ειναι ψεμα, πως η μαμα θα το προστατεψει και να μην φοβαται τιποτα. επισης οι περισσοτεροι παιδεραστες κυκλοφορουν σε επαγγελματα που εχουν σχεση με παιδια οπως γυμναστες, δασκαλοι κ.α, οποτε φιλες μου πουθενα εμπιστοσυνη. οσον αφορα αυτο το τερας πρεπει να τον αφησουνε ελευθερο στην κεντρικη πλατεια του ρεθυμνου και να τον αναλαβουνε ολοι οι γονεις των θυματων και ολοι οι νορμαλ ανθρωποι.
Το ολο θεμα ξεκιναει απο εμας, εγω ειχα ρωτησει ψυχολογο μου ειπε εσεις οι μαμαδες κανετε ενα μεγλαο λαθος, οταν το παιδι δε θελει να χαιρετησει 'h na φιλησει καποιον εσεις το βαζετε με το ζορι και αν δε το κανει το μαλωνετε, αν του συμβει καποια στιγμη κατι τετοιο το παιδι θα υποκυψει γιατι αν δε το κανει θα το μαλωσετε, οποτε σε ολα θελει πολυ προσοχη...
Έχει γεμίσει ο τόπος ψυχανώμαλους εγκληματίες!!ο καθωσπρεπικισμός των υπολοίπων, μην τυχόν και θίξουμε τα καθάρματα που αναπνέουν γύρω μας, που μας έχουν εξετάσει...που μας έχουν "διδάξει"... Δεν θα βρω ποτέ δικαιολογία και δεν θα προσεγγίσω ποτέ "επιστημονικά" τέτοιου είδους κτήνη. Ιωάννα, προμηθεύτηκα τις προάλλες ένα βιβλίο με τίτλο " Θέλω να μάθω για το σεξ" εκδόσεις Καστανιώτη, με πολύ ωραία εικονογράφηση και αναφορά σε τέτοιου είδους θέματα. Οι συγγραφείς είναι από την ένωση σεξολογίας της Ισπανίας. Θεωρώ ότι είναι καλογραμμένο και απαντά σε όλα τα ερωτήματα που έχουν να κάνουν με την σωματική ανάπτυξη και τις σχέσεις των 2 φύλων και αναρωτιούνται τα παιδιά.
Συμφωνω απόλυτα με τη μαμα chrissa αλλα και με σένα ολιβια.η κόρη μου είναι επτα ετών.ξερει αρκετά πράγματα για τις σχέσεις των δυο φίλων.παντοτε απαντούσε σε οποιαδήποτε απορία της.η αλήθεια ειναι ότι ταράκουνηθηκα απόψε διαβάζοντας αυτο το κείμενο.πρεπει να μιλάμε στα παιδια μας για τα παντα ανοιχτά.δεν υπαρχει άλλος τρόπος για να τα κερδίσουμε.ισως δεν τις εξηγήσω "ωμά" τι θα πει όλο αυτο αλλα σίγουρα θα κανουμε μια κουβέντα.φυλαγε τα Παναγία μου όλου του κόσμου τα παιδια!
ΕΧΕΙ ΜΕΡΕΣ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΠΩ ΣΤΟ 6ΧΡΟΝΩΝ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ.ΔΙΑΒΑΣΑ ΜΙΑ ΜΑΜΑ ΠΩΣ ΒΡΗΚΕ ΒΙΒΛΙΑ ΠΟΥ ΕΞΗΓΟΥΣΑΝ.ΓΡΑΨΤΕ ΤΟΥΣ ΤΙΤΛΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΩ ΝΑ ΤΑ ΒΡΩ.ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ.
"συνειδητοποιώ πως δεν ξέφυγα ποτέ, γιατί προερχόμουν από ένα σπίτι που μου έμαθε να κρίνω, να προστατεύομαι και να μην ξεχνάω το ποια είμαι και τι αξίζω" Αυτό ακριβώς σκέφτηκα και εγώ για μένα όταν βρέθηκα σε παρόμοιες καταστάσεις που σαν νέα και άβγαλτη μπορούσα να την πατήσω. Δεν την πάτησα γιατί ήξερα ποια είμαι, τι θέλω και τι δεν θέλω από μικρή. Κι αν τραβούσα λίγο το σχοινί, το σταματούσα έγκαιρα γιατί ήξερα τα όριά μου. Νομίζω η λέξη ΑΥΤΟΣΕΒΑΣΜΟΣ είναι το κλειδί. Αυτό πρέπει να καλλιεργηθεί στα παιδιά μας. Το πώς όμως δεν το ξέρω στα σίγουρα!
Ναι, η Αθηνά δεν θα μπορέσει να το πει με λόγια αν τις συμβεί κάτι.Αλλά εγώ αναρωτιέμαι, δεκατρία παιδιά 12-15 χρονών, δεκατρείς έφηβοι δηλαδή και όχι τίποτα μωρά, άφησαν να γίνεται αυτό το πράγμα κατ'εξακολούθηση και κανένα δε μίλησε...Δηλαδή πώς κατάφερε αυτός ο άρρωστος άνθρωπος τόσο καιρό να χειραγωγεί ή να τρομοκρατεί όλα αυτά τα άτομα τόσο πολύ ωστέ να μη μιλήσουν;Πώς άντεξαν αυτά τα παιδιά?
Πριν μερικά χρόνια θεωρούσα ότι η κόρη μου στα 8 της χρόνια ήταν πολύ μικρή για να την "πονηρέψω" και να της μιλήσω ανοιχτά για το σεξ και κυρίως για τη σεξουαλική παρενόχληση που μπορεί να φτάσει σε κακοποίηση. Με αφορμή κάποιο συμβάν που μου έφερε τα πάνω κάτω, μέσα σε μια νύχτα, μίλησα με μια γραμμή υποστήριξης από το Χαμόγελο του Παιδιού για το ποιος είναι ο κατάλληλος τρόπος να μιλήσω στο παιδί μου και με την καθοδήγησή τους, αγόρασα βιβλία, τα διάβασε, τα συζητήσαμε και είπαμε ρητά ότι κανένας, κανένας ακόμα και η μαμά και ο μπαμπάς δεν έχει δικαίωμα να την αγγίξει με τρόπο που δε θέλει η ίδια ή δεν είναι σωστός ή ακόμα και να τη δει γυμνή ή ακόμα και να της πεί κάτι που θα την κάνει να αισθανθεί άβολα. Της τόνισα ότι έχει κάθε δικαίωμα να πει ΟΧΙ σε οτιδήποτε και οποιονδήποτε την κάνει να νιώσει άσχημα (να πω εδώ ότι πρόκειται για ένα αρκετά συνεσταλμένο και ήσυχο παιδί). Ήδη γνώριζε ότι απαγορεύεται να μιλήσει με οποιονδήποτε ξένο σε οποιοδήποτε χώρο (σχολείο, φροντιστήριο, δρόμο)ή να πάρει κάτι από αυτόν ή να τον ακολουθήσει. Δεν ξέρω και πάντα θα με τρώει η σκέψη αν της κατέστρεψα την παιδικότητα και την αθωότητά της κάνοντάς την έστω να υποψιαστεί ότι υπάρχει περίπτωση κάποιος ξένος ή από το κοινωνικό της περιβάλλον την πλησιάσει με πονηρούς σκοπούς. Άλλα βάζοντας τα δύο άσχημα κάτω προτιμώ το λιγότερο άσχημο. Προτιμώ να είναι καχύποπτη και να γνωρίζει πιο πολλά για το σεξ από ότι εγώ στην ηλικία της παρά εν δυνάμει κακοποιημένη. Φυσικά, όσο κι αν θα το θέλαμε, ποτέ δεν πρόκειται να έχουμε τον πλήρη έλεγχο των παιδιών μας. Η κόρη μου είναι ήδη 11 και μια φορά την εβδομάδα πηγαίνει βόλτα στον πεζόδρομο (ημέρα πάντα εννοείται) με τις φίλες της ή πάει στα γκούντις για φαγητό μαζί τους. Το μόνο που μπορώ να κάνω πλέον είναι να προσεύχομαι να μην της τύχει τίποτα κακό, ή κι αν ακόμα της τύχει να μπορέσει να το αντιμετωπίσει χωρίς φόβο, χωρίς πανικό και χωρίς ντροπή. Να μου δώσει αυτή τον έλεγχο μέσω της αντίδρασής της.
φίλη ρεθυμνιώτισσα μου είπε οτι όλη αυτή η ιστορία ήταν κοινό μυστικό... φυσικά, όταν αποκαλύπτονται τέτοια "κοινά μυστικά" όλοι φέρονται σα να βγαίνουν από τα ρούχα τους... επίσης πολλή προσοχή στα μμε: ας είμαστε υποψιασμένοι ως προς αυτά που λέγονται και αυτά που δεν λέγονται - συχνά η αλήθεια μπορεί να είναι παρασάγγες μακριά (το λέω όχι μόνο λόγω σπουδών και εμπειρίας στο χώρο, αλλά και λόγω του οτι έχω παρακολουθήσει εκ του σύνεγγυς αρκετές τέτοιες ιστορίες)
Τι να πω τι να γραψω...μολις ενημερωθηκα επι του θεματος..κ εχω σοκαριστει..ειλικρινα Ολιβιακι μου ειπες πολλα απ οσα κ εγω σκεφτομαι σε τετοιες περιπτωσεις...ανησυχο για τον μη αγγελικα πλασμενο κοσμο που μεγαλωνουν τα αγγελουδια μας..τρεμω...το φατσουλινακι μου η Κατερινα μου κοντευει τα 2 γεννεθλια κ ειμαι στην 27εβδομαδα εγκυος στο γιο μου..ειλικρινα δεν ξερω τι αλλο μπορω να κανω εκτος απο το να τα ενημερωνω κ να δημιουργησω μαζι τους σχεσεις εμπιστοσυνης....εκτος απο εμπιστοσυνη κριτικη ικανοτητα κ αρχες σεβασμου προς τους συνανθρωπους δεν ξερω τι αλλο θα μπορουσε να βοηθησει σε τετοιες περιπτωσεις!!η λεξη ασελγουσε κατα τη γνωμη μου θα επρεπε να εξηγηθει κατα προσεγγιση αλλα χωρις την αποκρυψη της σημασιας της!!
εχεις πολυ δικιο ολιβια.εμενα το πρωτο πραγμα που μου ηρθε στο μυαλο ηταν η θανατικη ποινη.και σε αυτον και στον αλλον απο την αγγλια με το μολις ενος μηνα μωρο!!αυτοι οι ανθρωποι μονο ανθρωποι δεν ειναι.ουτε ζωα μπορω να τους πω γιατι τα προσβαλω τα ζωντανα.δε ξερω τι θα εκανα στη θεση της οποιασδηποτε μανας.ευχομαι και ελπιζω να μη μαθω ποτε.τωρα για το ασελουσε θα μπορουσε να πει στο 6χρονο(γιατι θα καταλαβει να εισαι σιγουρη)οτι αυτος ο ανθρωπος εκανε στα παιδια αυτα πραγματα τα οποια δεν ηταν σωστα και οτι εκεινα δεν ηθελαν αλλα φοβοντουσαν να το πουν.δε βρισκω πιο απλα και πιο ανωδυνα λογια..μακαρι αυτα τα παιδια καποτε να μπορεσουν να το ξεπερασουν,αυτο ομως που μου κανει εντυπωση αν ειναι αληθεια ειναι οτι υπηρχε συγκαταθεση.αυτο με κανει να αναρωτιεμαι που παμε τελικα...
http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2011/09/underwear-rule.html Επειδη ζουμε σε εποχες που η ανωμαλια ξεπροβαλλει και στο ιδιο μας το σπιτι (μα δεν "ψυχανεμιστηκε" τιποτα πια αυτη η συζυγος του Σειραγακη;;;;) ο "κανονας του εσωρουχου" πρεπει να διδασκεται στα παιδια οπως και το πως θα κρατουν μαχαιροπιρουνο. Ποτε δεν ειναι πολυ νωρις. Το "ασελγουσε" γνωμη μου ειναι να εξηγηθει οπως ακριβως ειναι. Δυστυχως δεν υπαρχει καιρος για "παραμυθια".
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, επίσης πολύ ενδιαφέρον το άρθρο. Ευχαριστούμε για την ενημέρωση