Τα ερωτήματα μιας μαμάς!
Τα ερωτήματα μιας μαμάς!
μαμά Μαρία
Eιμαι η Mαρια, εγινα μαμα στις 23 Mαρτιου 2011!! 9 μηνων τωρα το αγορακι μου, διαβαζω κai σχολιαζω σχεδον τα παντα στο «ειμαι μαμα».
Eχω μια ερωτηση προς ολες τις μανουλες…
Δυσκολεύτηκα λιγακι για να κανω μωρο, δεν εκανα ωορρηξία και μεχρι να καταλάβει ο γιατρός τι ακριβώς συμβαινει μας πηρε κάποιους μηνες… Σχεδον 2 φορες την εβδομαδα με εβλεπε για 3 μηνες! Με το που καταλαβε τι προβλημα εχω, ξεκίνησα μια θεραπεία με χάπια η οποία δεν απέδωσε (με ενα αρνητικό test στα χέρια και με πολύ κλάμα), ευτυχως στην δευτερη προσπαθεια η οποια εγινε με ενεσεις, έκανα μια θεραπεια η οποια γινετε και σε εξωσωματικη, μονο που η τελευταία διαδικασια εγινε με εντελως φυσολογικο τροπο.. πέτυχε!!!!
Και ετσι βρέθηκα ενα πρωινό του Ιουλίου με ενα θετικό test στα χερια… και απο τοτε άρχισαν να με βασανίζουν σκεψεις…
Θα γεννηθεί υγιές το μωρό μου;
Θα ειναι όμορφο;
Λες να έχει καποιο πρόβλημα;
Θα εχει κάποιο σημάδι στο πρόσωπο;
Θα γεννήσω καλα; (γέννησα με καισαρική λογο ανώμαλης ισχιακής προβολης)
Θα πονάω;
Θα θηλάσω;
Θα παθω κατάθλιψη;
Θα χαλάσει πολυ το σώμα μου;
Θα βαλω πολλά κιλα;
Θα ειμαι καλη μαμα;
Ο αντρας μου θα με βοηθάει;
Λες να με αφήσει μετα;
Ολα αυτα και αλλα πολλά με βασάνιζαν καθε μέρα…. και αφου γέννησα και ολα πήγαν καλα και το μωρο είναι ΚΟΥΚΛΟΣ (ΚΟΥΚΛΟΣ όμως!) και θήλασα και κατάθλιψη δεν έπαθα (μια κρίση μονο για λιγες μερες ειχα) και το σωμα μου ειναι μια χαρά και η σχεση μου με τον άντρα μου τελεια και γενικα ολα πανε καλα, με βασανίζουν τωρα νεα ερωτήματα…
Θα γινει καλος ανθρωπος στην κοινωνία;
Θα με αγαπαει οταν μεγαλωσει η θα με βριζει και δεν θα θελει να με βλεπει;
Κ αν παντρευτεί καμια και τον κάνει οτι θέλει; Και εαν η γυναίκα του δεν θέλει εμενα και τον στρέψει εναντιον μας; Και εαν φύγει και παει να μείνει μακρυα μου; άπαπα ουτε να το σκεφτώ….
Αυτα σκέφτομαι καθε φορα που τον βαζω για υπνο και οταν τον σταυρώνω παρακαλάω τον καλο Θεουλη να μου τον κανει έξυπνο και καλο άνθρωπο (αρκουν αυτα η να παω να φτιαξω κανα ξόρκι; χαχαχαχα)
Για να καταλήξω… Εγω τα σκέφτομαι αυτα ή όλες οι μαμάδες σκέφτονται τα ίδια; Εχουμε όλες τις ίδιες ανησυχίες ή εγω ειμαι τρελή;;
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
αχαχαχαχαχα!!!σας ευχαριστώ κορίτσια!!!! καλά κ κακά!!!! τελικά δεν ειμαι τρελη ειμαι μια φυσιολογικη μανούλα σαν όλες!!!αλλα ουτε κ κακια σαν μερικες που κατακρίνουν τις σκέψεις μου κ μου το γραφουν κ κατάμουτρα....καλα κ το εγραψα κ πρώτο πρωτο οτι θελω το παιδι μου να ειναι υγιής....τι λέτε να προτιμάω να εχει καλη γυναίκα κ να μην έχει υγεία? έλεος εγω τώρα!!!! καλές γιορτές σε όλες!!!!
Μαρία μου καλησπέρα. Οταν θα σου ζητήσει μηχανή εχεις σκεφτεί την αντίδρασή σου??Γιατί εγώ ήταν το πρώτο που σκέφτηκα 15 χρόνια πρίν όταν έκανα τον γυό μου.Τώρα λοιπον που μου ζητάει ποδήλατο για να πηγαίνει στο φροντιστήριο τι να του πω και πως να του εξηγήσω ποσο φοβάμαι μήπως κάτι του συμβεί??? Και η κόρη μου που φέτος είναι πρώτη χρονιά φοιτήτρια στην Κρήτη εκεί να δείς για ποσα πράγματα αναρωτιέμαι.Οπότε wellcome to the club.Απο την στιγμή που έχουμε το θετικό τεστ στα χέρια μας μέχρι την στιγμή που θα εγκαταλείψουμε τον μάταιο τούτο κόσμο θα αναρωτιόμαστε για διαφορετικά πράγματα καθε περίοδο για τα βλαστάρια μας.Σου εύχομαι Καλές γιορτές να χαίρεσαι τους άντρες της ζωής σου και απλά απόλαυσε το ταξίδι της μητρότητας.
ειναι ξεγραμμένη η μηχανή μήνες τώρα απο το μυαλό μου....εχουμε ' καει ' οικογενειακώς απο αυτο κ τρέχουμε ακόμη...
Μαρία μου, το μυαλό σου τρέχει αλλά όπως βλέπεις δεν είσαι η μόνη. Επιπλέον είναι στον χαρακτήρα της κάθε γυναίκας το αν θα αγχώνεται και σε ποιό βαθμό. Πίστεψέ με, τα περάσαμε (και τα περνάμε που και που) όλες. Ομολογώ ότι κι εγώ τα έχω σκεφτεί ΟΛΑ αυτά!!! Από μόνο του το γεγονός ότι αναρωτιέσαι για το αν είσαι ή όχι καλή μητέρα, είναι ενδεικτικό: έχεις κάθε καλή πρόθεση όπως κάθε καλή μαμά. Να αξιοποιείς το άγχος θετικά, να φροντίζεις όσο μπορείς τον εαυτό σου, να κάνεις σε λογικό βαθμό την αυτοκριτική σου και να μην αφήνεις την καθημερινότητα να σε πνίγει. Στην πράξη: να πηγαίνεις καμιά βόλτα που και που μόνη σου ή με τις φίλες σου, να κάνεις πράγματα που αγαπάς για να ανανεώνεσαι και να μην τα βάζεις με τον εαυτό σου αν δεν είσαι τέλεια, ούτε καν οι μηχανές δεν είναι τέλειες. (Και να χάσεις τον έλεγχο που και που, δεν θα έρθει το τέλος του κόσμου, και με λίγο φαγητό στο μαλί να βγεις έξω δεν θα πάθεις και τίποτα!!!!!) Η αλήθεια είναι πως την αγάπη και το σεβασμό που θα δείξουμε στα παιδιά μας, αυτά θα εισπράξουμε στο μέλλον. Είναι πολύ βασικό να τα μάθουμε να αγαπούν τον εαυτό τους και να βάζουν όρια, χωρίς εγωκεντρισμό αλλά με σεβασμό στην ίδια τους την ύπαρξη. Να μιλάνε για τα συναισθήματά τους και να ζητάνε συγνώμη όταν καταλαβαίνουν τα λάθη τους. Αυτό σημαίνει ότι εμείς οι ίδιες πρέπει να φερόμαστε έτσι. Γιατί όπως πολύ σωστά λέει η μαμά από πάνω, ότι είμαστε εμείς γίνονται και τα παιδιά μας. Αν γίνουμε οι κακιές πεθερές ή οι φρικτά πιεστικές μαμάδες που θέλουν να τα ελέγχουν όλα... θα τους δημιουργούμε πρόβλημα. Και στο λέω για να το ακούω κι εγώ: τα παιδιά μας ΔΕΝ μας ανήκουν. Είναι ξεχωριστές οντότητες. Και σε όλη μας τη ζωή θα τους χρωστάμε για κάθε υπέροχη στιγμή που μας χαρίζουν. Πρέπει να μάθουμε να χαλαρώνουμε και να δεχόμαστε τα όμορφα και τα δύσκολα που η ζωή μας προσφέρει. Φιλιά και αγωνιστικούς χαιρετισμούς (χαχαχα) από μια ακόμη μαμά με μυαλό που καλπάζει! Εύη.
ΤΕΛΙΚΑ ΟΛΕΣ ΤΑ ΙΔΙΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ?ΕΧΩ ΕΝΑ ΑΓΟΡΑΚΙ 10,5 ΜΗΝΩΝ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ.ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΑΜΑΔΕΣ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΗ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΟ ΜΟΥ....ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΣΑ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ...ΤΩΡΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΤΡΟΜΑΖΩ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΣΚΕΨΗ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΘΕΙ ΚΑΤΙ ΑΣΧΗΜΟ Ή ΝΑ ΑΡΡΩΣΤΗΣΕΙ.....ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ ΜΕ ΠΙΑΝΟΥΝ ΤΥΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝ ΕΙΜΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΚΑΛΗ ΜΑΝΟΥΛΑ....ΟΙ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΤΥΨΕΙΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗΣ ΜΑΜΑΣ.....ΑΝ ΠΕΡΝΑΩ ΑΡΚΕΤΟ ΧΡΟΝΟ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ....ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΟΠΩΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΕΤΟΙΟ ΠΑΙΔΙ ΘΑ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΜΕ....ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΝΑ ΤΑ ΞΕΡΕΙ ΟΛΑ....ΣΚΕΦΤΗΤΕ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΜΕΡΕΣ ΜΕ ΤΟ ΜΩΡΟ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΘΑ ΔΕΙΤΕ ΟΤΙ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΜΕ ΜΙΑ ΧΑΡΑ... ΥΠΟΜΟΝΗ ΜΑΝΟΥΛΕΣ....ΦΙΛΑΚΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΑΜΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ
Χαχαχαχα!!! Μαρία μου, συγνώμη για το γέλιο δεν ευθύνεται το κείμενό σου γι' αυτό, αλλά το ότι προς στιγμή νόμισα πως το έγραψα εγώ!! Βλέπεις κι εγώ γέννησα 23 Μαρτίου 2011 την κόρη μου με καισαρική, φυσικά θεωρώ κι εγώ κουκλί από τα λίγα το κοριτσάκι μου - ΚΟΥ ΚΟΥ ΒΑ, ΚΟΥ ΚΟΥ ΒΑ!! -, μία ολίγων ημερών κατάθλιψη την έπαθα κι εγώ, θήλασα κανονικά για επτά μήνες, τα κιλά έφυγαν σχετικά γρήγορα, με τον άντρα μου όλα καλά κλπ κλπ κλπ. Ωστόσο όπως περιγράφεις, για μία μάνα όταν ένα ερώτημα απαντιέται ταυτόχρονα άλλα 100 θα γεννιούνται. Όλες το ίδιο είμαστε και είμαι σίγουρη ότι όλες έχουμε τις ίδιες ανησυχίες. Εν μέρει, θεωρώ ότι αυτό είναι και το υγιές. Αλίμονο αν θεωρούσαμε ότι από τη στιγμή που φέραμε τα παιδιά μας στο σκληρό αυτό κόσμο, όλα θα κυλήσουν όπως τα θέλουμε. Ωστόσο θα συμφωνήσω με κάποιες μαμάδες παραπάνω... Το πιο σημαντικό είναι τα παιδιά μας αλλά και όλα τα παιδιά του κόσμου να έχουν την υγειά τους και να γίνουν καλοί άνθρωποι.
Κ εγώ πριν γεννήσω τα ίδια σκεφτόμουν.αφότου γέννησα όμως το μόνο που σκέφτομαι κ εύχομαι είναι το μωρό μου να είναι υγιή κ όχι αν ''η γυναίκα του με στρέψει εναντίον μου '' ή τον κάνει ότι θέλει..έλεος!!!πάνω απ'όλα να έχει την υγίά του κ να είναι έξυπνος.όλα τα άλλα βοηθάει ο καλός Θεούλης κ έρχονται.
Ελπίζω το αγοράκι μου να γίνει καλός άνθρωπος,με σωστές αξίες και ιδανικά, να αγαπάει τον πατέρα του κι εμένα, να μας θέλει κοντά του και θα κάνω ότι μπορώ για να γίνουν όλα αυτά. Αν η ζωή του θα είναι καλύτερη μακριά από εμάς θα το δεχτώ στωικά (έτσι λέω τώρα αλλά είναι μόνο 5 μηνών). Η μόνη σκέψη που πραγματικά με βασανίζει είναι αν θα είναι υγιής.
Πάντως κορίτσια, εγώ πιστεύω πως χρειάζεται μέτρο σε όλα αυτά. Γιατί κάπως έτσι έπεσε στην παγίδα και η γενιά των δικών μας μαμάδων (των αγορομαμάδων κυρίως) με τα γνωστά αποτελέσματα του γιου μπούλη. Τα παιδιά τα κάνουμε για να τα παραδώσουμε στην κοινωνία, όχι για να κρύβονται κάτω από τα φουστάνια μας. Και αλίμονο αν δεν μας αμφισβητήσουν όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου. Μόνο έτσι θα πατήσουν στα πόδια τους και θα δομήσουν τον δικό τους χαρακτήρα. Οσο κι αν μου κακοφανεί αρχικά όταν η κόρη μου θα με αμφισβητήσει και θα βροντήξει την πορτα πίσω της, ξέρω πως αυτό θα είναι το καλύτερο για τη δική της εξέλιξη και ψυχική ανάπτυξη.
Εγώ το μόνο που θέλω είναι να είναι γερός κι ευτυχισμένος....κι αααααν μεθαύριο βρει καμιά γυναίκα που δε με πάει... (μα είναι δυνατόν να μη πάει την τέλεια μανούλα του άντρα της;; Τς τς τς...λέμε τώρα!) άμα είναι ευτυχισμένος....εεε ας είναι και μακριά μου...θα το αντέξω...μπορεί;; Ισως;; Δε ξέρω....αααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααα!!!
Κλασσική Ελληνίδα Μαμά! Όλες τα ίδια είμαστε !
Αγαπητή Μαρία, όλες έχουμε κάνει τέτοιες σκέψεις και όλες έχουμε τέτοιου είδους ανησυχίες και πολλές άλλες!Πρέπει όμως να έχεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου,παίζει μεγάλο ρόλο ο τρόπος που θα τον μεγαλώσεις και οι αρχές που θα του δώσεις!Οι γερές βάσεις κάνουν έναν άνθρωπο σωστό προς την κοινωνία.Μην ανησυχείς λοιπόν!
ΚΟΠΕΛΙΑ ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΤΡΕΛΗ Ε,ΤΟΤΕ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΕΣ ΜΑΣ. ΚΑΙ ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΦΕΡΕΙ Η ΖΩΗ ΑΡΚΕΙ Η ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ... (ΒΕΒΑΙΑ ΑΝ ΕΒΡΙΣΚΕΣ Κ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΞΟΡΚΙ ΠΟΥ ΕΛΕΓΕΣ ΔΕΝ ΘΑ ΤΑΝ ΚΑΚΟ)
To αν γινει καλος ανθρωπος στην κοινωνια θα το καταφερεις εσυ,το αν σε αγαπαει και δε σε βριζει και θελει να σε βλεπει ,θα το καταφερεις εσυ..το αν η γυναικα που θα παντρευτει τον βρει μαλακο και τον κανει οτι θελει ,σε αυτο θα εχεις συμβαλλει εσυ..αν φυγει και παει να ζησει μακρυα ,θα πρεπει να εχει προετοιμαστει απο εσενα!! Οπως καταλαβες τα παιδια ειναι καθρεφτες των γονιων τους. Δουλεψε λοιπον πανω στις δικες σου ανασφαλειες.Γινε super δυνατη. Κατοπιν προσφερε : αγαπη ,ασφαλεια ,ηρεμια ,αξιες οικογενειακες,σταθεροτητα,ηθος,καλοσυνη,ευγενεια,τροπους,μορφωση..................................και καλη σου και καλη μας επιτυχια!!
Αχαχαχχαχ Μαράκι μου, είσαι υπέροχη! Όταν έμαθα πως είμαι έγκυος, φυσικά η πρώτη σκέψη μου ήταν "να είναι γερό"! Το φύλο δεν με απασχόλησε ΚΑΘΟΛΟΥ, ούτε τόσο δα! Είχα προαίσθημα και στα δύο μου παιδιά, και βγήκε πέρα για πέρα σωστό. Κι εγώ ανησυχούχα για το αν θα έχουν κάποιο σημάδι στο πρόσωπο! Τώρα, ο γιος μου 8 ετών και η κόρη μου 5, είναι (φυσικά) κουκλιά (κου κου βα - κου κου βα) και για .... το μέλλον, σκέφτομαι πως θέλω να είναι πάντα γερά, να έχουν όσο γίνεται περισσότερες ευκαιρίες στη ζωή τους, να έχουν πάντα δίπλα τους ανθρώπους να τα αγαπούν, να έχουν πολλούς φίλους, να διαπρέπουν σε ότι καταπιάνονται (σχολείο, αθλητισμό, τέχνη), να βρουν τέλειους συντρόφους, να ... να .... να .... Φυσικό δεν είναι, μια μάνα να θέλει και να εύχεται, πάντα και μόνο το καλύτερο για τα παιδιά της; Εδώ, μια απλή ερώτηση πέφτει, π.χ. φυσιολογικός τοκετός ή καισαρική, και γινόμαστε μαλλιοκούβαρα, για να αποδείξουμε πως η κάθε μια μας από την πλευρά της έχει κάνει το καλύτερο για το μωρό της!
ΑΚΡΙΒΩΣ ΜΑ ΑΚΡΙΒΩΣ (ΜΙΛΑΜΕ ΑΚΡΙΒΩΣ!!!!!) ΤΑ ΙΔΙΑ ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝ ΚΙ ΕΓΩ ΠΡΙΝ ΓΕΝΝΗΣΩ!!!!!!ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΑ ΙΔΙΑ ΣΥΝΕΒΗΣΑΝ ΚΑΙ ΜΕ ΜΕΝΑ ΜΕΤΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΣΑ!!!!!