μαμά Χριστίνα
Όταν έγινα μαμά και το μωράκι μου σιγά –σιγά μεγάλωνε, ανακάλυψα μια ιδιαιτερότητα που τα αλλά παιδάκια (στο δικό μου περιβάλλον ) δεν είχαν.
Το δικό μου το μωρό όταν ήταν να το ντύσω… να του πλύνω το πρόσωπο… να του φορέσω μπουφάν… ούρλιαζε, έκλαιγε, μου έδειχνε με κάθε τρόπο ότι αντιπαθούσε τα ρούχα και κάθε αλλαγή στο διάστημα της ημέρας… αφού ενημέρωσα τον γιατρό και απεκλείσε κάθε ιατρικό λόγο κατελήξε ότι «Το μωράκι σας είναι ένα δύσκολο και ιδιότροπο, πρέπει να του βρεις το «κουμπάκι» του«
Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι έχω περάσει μέχρι να βρω το «κουμπάκι» της και βεβαια το βρήκα πολύ –πολύ δύσκολα μόλις πριν από 3 εβδομάδες!!
Και να σας πω και κάτι: το κοριτσάκι μου είναι πλέον 3,5 χρονών!!!!
Όλα αυτά τα χρόνια, κάθε πρωί, κάθε βραδυ, σε κάθε αναγκαστική έξοδο, σε κάθε ραντεβού, σε κάθε βόλτα, εκδρομή που έπρεπε να ντύσω ή να ξεντύσω το παιδί για μένα ήταν ένα δράμα γεμάτο κλάματα, χτυπήματα, σπρωξίματα, πέταμα ρούχων, ουρλιαχτά, μια φρίκη! Τις περισσότερες φορές τέλειωνε ή με την μικρή ντυμένη και με μένα με τόσα νευρα που πλέον δεν ήθελα να βγω έξω… ή με την μικρή ακόμη με τις πυτζάμες της και εγώ πίσω από μια πόρτα να κλαίω από απελπισία… Ναι, έτσι πέρασαν 3μιση χρόνια, είχα και έχω κανει τα πάντα..! Με το καλό, με το κακό, με δωράκια, με απειλές, με τιμωρία, με φοβο, ακόμη και να φύγω εγώ από το σπίτι και να κάθομαι στα σκαλιά της εξώπορτας… Τα πάντα, σας λέω, μέχρι και να την ντύνω στη παιδική χαρά!
Μιλάμε για 3,5 χρόνια διάβαζα, μίλαγα με μαμάδες, ότι άκουγα προσπαθούσα να το εφαρμόσω μπας και πιάσει… μάταια…! Πλέον το κοριτσάκι μου μίλαγε, επικοινωνούσαμε τέλεια, παίζαμε, είχαμε ένα πολύ ωραίο δεσμό, όλα αυτά όμως διαλύονταν όταν με έβλεπε να την πλησιάζω με τα ρούχα στα χερια ή όταν της έλεγα ότι πρέπει να βγούμε βολτίτσα… Αυτό γινόταν όποιος και αν ήταν ο προορισμός μας, ακόμη και για τον παιδότοπο…. Μετά όταν επιστρέφαμε σπίτι πάλι τα ιδία το βραδυ για να ξαναβάλει πιτζάμες… Η κατάσταση απελπιστική, ώσπου ήρθε η ώρα να παει σχολειο..! τώρα δεν είχα περιθώρια, έπρεπε το παιδί να είναι 8 ώρα έτοιμο για το νηπιαγωγείο και όχι μονο αυτό, αλλά τώρα θα έπρεπε οπωσδήποτε να πλύνει το πρόσωπο, τα δοντια, να χτενιζεται…
Θεε μου, πως θα τα καταφερωωω…
Σηκωνομουν από τις 7 παρα το πρωι και ξεκινουσε το μαρτυριο… 9 ώρα καταληγαμε στο νηπιαγωγείο… Μια μερα την πήγα με τις πιτζαμες (κανενα πρόβλημα!)
Η λύση ήταν πολύ απλή, πολύ χαζή, αλλά έλα που δεν το είχα σκεφτεί !
Πήρα ένα χαρτόνι και ζωγράφισα (μαζί με την μικρή) τι έπρεπε να κάνει κάθε πρωί με το που ξυπνάει και το ιδιο και για το βραδυ.
Ζωγράφισα έναν ήλιο και κάθε φορά που τελειώναμε μια δραστηριότητα που έπρεπε να γίνει, μόνη της μετακινούσε τον ήλιο και πηγαίναμε χωρίς κλάματα και ιστορίες στην επομένη.
Στο τέλος της έδινα ένα αυτοκόλλητο για ευχαριστώ.
ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ!! Το κορίτσι μου μέσα σε 10 λεπτά είναι έτοιμο!!!!! Είναι απίστευτο, απλά ήθελε να ξέρει ποια θα είναι η επομένη κίνηση του; Θα σας γελάσω, η ουσία είναι ότι έπιασε και πλενόμαστε, χτενιζόμαστε, τα πάντα, γελώντας και τραγουδώντας όπως ΟΛΑ τα παιδάκια και σήμερα κάναμε και ένα μεσημεριανό πινακα για το τι πρέπει να κάνει όταν γυρναει από το νηπιαγωγείο !!!
Έστω και μια μαμά να βοηθηθεί από την ιστορία μου για μένα θα είναι μια «νίκη»
Γιατί πολύ θα ήθελα να είχα διαβάσει μια παρόμοια ιστορία από μια άλλη μαμά πριν 3 χρόνια
Όσες μανούλες έχουν δύσκολα παιδάκια θα με καταλάβουν!
Σημειώνω πως το ταλέντο μου στην ζωγραφική είναι χαλια, αλλά της μικρής μου της αρέσει (χι,χι)
πρωί βράδυ
1. Πίνω το γάλα μου. Κάνω μπάνιο ή πλένω πρόσωπο
2. βάζω τα ρούχα μου βάζω πυτζάμες
3. πλένω πρόσωπο – ματάκια πλένω δόντια
4. πλένω τα δόντια μου πηγαίνω στο κρεβατάκι μου
5. χτενίζομαι πίνω το γαλα μου
6. βάζω παπούτσια
7. και φύγαμε
1. βγάζω μπουφάν – καπέλο και τα βάζω στη θέση τους
2. βγάζω παπούτσια- βάζω παντόφλες
3. πλένω χερια
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Ευχαριστώ πολύ για την ιδέα το έφτιαξα για τα δύο μου μικρά, πέντε και έξι ετών.Καθε πρωί και κάθε βράδυ τα ίδια,φωνές και πάλι φωνές.Με αυτήν την μέθοδο ο εξάχρονος ετοιμάζεται μόνος του και αλλάζει τον ηλιο με το φεγγάρι.Εχει αποτέλεσμα, φτιάξτε το!!!!