Θέλω να τον κάνω να αγαπάει ΕΜΑΣ!

Θέλω να τον κάνω να αγαπάει ΕΜΑΣ!

μαμά Ε.

Είμαι η Ε. και θέλω να μοιραστώ μαζί σας το πρόβλημά μου και αν είναι δυνατόν να με βοηθήσετε να βγάλω μια άκρη….

Τα τελευταία 4 χρόνια είμαι παντρεμένη με τον καλό μου και ήμασταν άλλα 4 μαζί. Έχουμε ένα μωράκι που τώρα είναι 13 μηνών.

Αν εξαιρέσετε τις γλύκες που έχουν όλα τα ζευγάρια στην αρχή, τα προβλήματά μας άρχισαν από νωρίς. Όμως επειδή δεν ήταν και τόσο σπουδαία ή μεγάλης σημασίας αν θέλετε, συν την παρόρμηση του έρωτα, δεν έκανα ποτέ κίνηση να απομακρυνθώ απ’ αυτόν.

Στην αρχή της σχέσης μας είχαμε προβλήματα με την πρώην του που δεν ήθελε να πιστέψει πως χώρισαν (κι ας είχαν χωρίσει 1,5 χρόνο πριν…..), έπειτα είχαμε τους φίλους του που δεν ήθελαν να βγαίνουμε όλοι μαζί γιατί θεωρούσαν πως η «αντροπαρέα» διαλύεται….. μετά ήταν οι δικοί μου οι φίλοι που σιγά σιγά απομακρύνθηκαν χωρίς ποτέ να καταλάβω το γιατί….. Όλα αυτά όμως δεν μου χτύπαγαν τόσο πολύ γιατί ουσιαστικά δεν είχε κάποια ευθύνη εκείνος.

Αργότερα που αποφασίσαμε να παντρευτούμε και δώσαμε λόγο, άρχισαν να φαίνονται τα πραγματικά πρόσωπα όλων….

Η πεθερά μου, ενώ μέχρι τότε είχαμε τις καλύτερες σχέσεις, ξαφνικά πέταξε την ουρά της απ’έξω και δεν ασχολιόταν με τίποτα. Φτιάχναμε το σπίτι μας και ούτε καν ερχόταν να δει πώς πάει το όλο θέμα!!! Μην τυχόν την βάλουμε και ρίξει κανένα σφουγγάρισμα!!!

Η κουνιάδα μου η μεγαλύτερη εξαφανισμένη γιατί «έχει τα παιδιαααααά…..»

Η κουνιάδα μου η δεύτερη που είχαμε γίνει κ@$#$@#ς και βρακί αυτά τα χρόνια εξαφανίστηκε κι αυτή γιατί κι αυτή είχε πολλά να κάνει και «έχει κι αυτή παιδιαααααααά» (όταν χρησιμοπιούνε σαν δικαιολογία οι μάνες τα παιδιά τους για να αποφύγουν διάφορα, πολύ με διαολίζουνε……….)

Ο κουνιάδος μου μόνο ο καημένος προσπαθούσε να βοηθήσει όπως και όσο μπορούσε την κατάσταση. Θυμάμαι χαρακτηριστικά πως την ημέρα του κρεββατιού είχε σχολάσει 2 ώρες νωρίτερα απ’τη δουλειά του για να έρθει από νωρίς να βάλει τους ξηρούς καρπούς στα μπολάκια…… (δεν είναι φοβερός….;;;), όταν φτιάχναμε το σπίτι, ερχόταν και μας έλεγε τη γνώμη του, βάψανε το σπίτι μαζί με τον άντρα μου και τον πατέρα μου, ήρθε η κοπέλα του και φτιάξαμε μαζί τις ντουλάπες…..

Επίσης, άλλο ένα σημαντικό για μένα είναι πως έχω χάσει τη μητέρα μου εδώ και 8 χρόνια και καταλαβαίνετε πόσο δύσκολο είναι για μια κοπελα να ετοιμάζει τον γάμο της χωρίς την μαμά της…..

Σε όλα αυτά λοιπόν ο καλός σου, όταν του έλεγα «βρε Σ…. τι γίνεται; Δεν μπορεί να ‘ρθει και η μάνα σου λίγο από δω να βοηθήσει; Αφού πνιγόμαστε, δεν το βλέπεις;» η απάντησή του ήταν πάντα «χέσ’την μωρέ!!!!» και γύρναγε στην τηλεόραση….

Το πλέον εξωφρενικό ήταν ότι αφού παντρευτήκαμε, ο άντρας μου απολύθηκε απ’ τη δουλειά του και η αποζημείωσή του ήταν 1500€ (!!!!) και ο μισθός του 1200€ και έκανε 3 μήνες να βρει κάτι άλλο….. μπορείτε να διανοηθείτε πόσο πολύ ζοριστήκαμε να τα βγάζουμε πέρα στο σπίτι με 1200 λιγότερα;; Έχουμε και δάνεια…. δεν είμαστε εγώ και η πάρτη μου!!! Ε λοιπόν ούτε τότε η πεθερά μου ασχολήθηκε!!! Να πει, ρε γιε μου έχεις να πληρώσεις ή θα σε πάνε μέσα;;;;; Τίποτα!!!!!

Για να μην παρεξηγηθώ…… δεν έχω την απαίτηση να μας βοηθάει κανείς!!! Έχω όμως την απαίτηση οι γονείς μας τουλάχιστον να ενδιαφέρονται έστω και με τα λόγια!

Για να μην τα πολυλογώ, υπήρξε ένα διάστημα που τα πηγαίναμε πολύ καλά. Αφού η μία μου κουνιάδα έκανε τις απίστευτες χοντράδες και αποφασίσαμε (ουσιαστικά αποφάσισα δλδ) να απομακρυνθεί από κοντά μου και να μην έχουμε πολλές παρτίδες, μπορώ να πω πως φτιάξανε κάπως τα πράγματα μεταξύ μας κι εκεί έμεινα έγκυος.

Ε από την ώρα που έμεινα έγκυος αρχίσαμε πάλι….. «πότε θα μιλήσεις με την αδερφή μου ξανά;;;;; πότε θα πας απ’το σπίτι της μάνας μου να τους δεις;;;;; πότε θα πας να ξαναδείς τα ανήψια μου;;;;;; ΠΟΤΕ ΘΑ ΞΑΝΑΜΙΛΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ;;;;; ΠΟΤΕ ΘΑ ΞΑΝΑΜΙΛΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ;;;;;; ΠΟΤΕ ΘΑ ΞΑΝΑΜΙΛΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ;;;;;;;;;;;;;«

ΠΠΠΠΠΠΠΠΠΠ    ΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ      ΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤ      ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ΧΑΡΗΚΕΣ ΤΩΡΑ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

ΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΦ!!!!!!!!!!!! ΕΣΚΑΣΑ ΠΙΑ!!!!!!!!!!!!!!

Το αποτέλεσμα;;;;;;;;;;;;; Πάλι καβγάδες, πάλι φασαρίες, πάλι φωνές και ως έγκυος και τώρα που έχουμε το μωρό….

Ξέρω πως το σωστό είναι να τον αφήσω, αφού ο άνθρωπος δεν ξεκωλάει απ’ το βρακί της αδερφής του, αλλά εγώ δεν θέλω να το διαλύσω το σπίτι που έφτιαξα. Δεν θέλω να διαλύσω την οικογένειά μου. Θέλω να τον κάνω να θέλει εμάς και να αγαπάει εμάς και να βάζει εμάς πάνω απ’ όλους. Τόσο παράλλογο είναι;;;;;

Δεν μπορώ να πω πως έχω πάψει να τον αγαπάω, όμως έρχονται μέρες που τον μισώ. Που δεν θέλω να με αγγίζει, που δεν θέλω να τον κοιτάω, που ξενερώνω που κοιμόμαστε στο ίδιο κρεβάτι.

Άντε πείτε μου τώρα εσείς…… ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ;;;;;;;;;;;;;

(Να συμπληρώσω πως έχω κάνει και την απόπειρα να τον διώξω απ’ το σπίτι και τον ξαναδέχτηκα με όρους, οι οποίοι είτε τηρήθηκαν και μου τα κοπανάει σε κάθε καβγά, είτε δεν τηρήθηκαν καθόλου….. και επίσης έχω δοκιμάσει όλους τους δρόμους….. της υπομονής, της επιμονής, της άρνησης, του καλοπιάσματος, τα μούτρα…… τα πάντα όλα!!!!!!!!!!)

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com