BOHΘΕΙΑ

Για να γραψω τα παντα θα παρει μεεεεερες. Θα τα πω συντομα και ισως ανακατεμενα.

Πρωτογνωριστηκαμε και φαινοταν λιγο νευρικος αλλα ηταν κατι που υπεθεσα θα περνουσε. Εχουν περασει ομως 7 χρονια, μια εκτρωση, 2 αποβολες και 2 παιδακια και τα νευρα δεν εχουν περασει. Ειδε πως δεν ημουν σαν τις πρωην του αλλα πιο σοβαρη και βρηκε την βαση να χτισει την stepford wife του.

Οταν ειδε πως δεν ξερω (αφου ημουν απλα σπουδαστρια και την μαμα την ειχα χασει τα 18 μου) να μαγειρευω, με πιεση, προσβολες, απειλες και ξυλο, εμαθα να κανω αυτα που θελει (εκεινος λεει πως η πιεση μου βγηκε σε καλο, γιατι τωρα ξερω να μαγειρευω)

Επισης ημουν βρωμιαρα, μιας και ειχα γατα στο σπιτι.

Επρεπε να αφησω και την δουλεια μου, γιατι συμφωνα με εκεινον δεν υπαρχει φιλια μεταξυ αντρα και γυναικας παρα μονο σεξ.

Η λεκτικη βια και οι φωνες ηταν, οπως λεει, ο μονος τροπος να ξυπνησω και να λειτουργησω κανονικα.

Καθε μερα εδω και χρονια ξυπναω με σφιγμενο στομαχι. Δεν φοβαμαι, απλα δεν μπορω να ακουω φωνες. Και εκεινος δεν μπορει να ακουει τα παιδια -που αγαπαει οπως λεει- να κλαινε η να τσακωνονται και να φωναζουν η να παιζουν στο σαλονι, οταν εκεινος θελει  ησυχια. Δεν θελει να τα παιρνει παντου μαζι και οταν εχει ελευθερο χρονο, δεν σκεφτεται να κανει κατι που να ευχαριστει και τα παιδια με προφαση πως ειναι μακρια και δεν εχει ορεξη.

Δεν μπορω να παω καπου βολτα περα απο το μαρκετ και την γειτονια και δεν εμπιστευεται να παω καπου μακρια με τα παιδια χωρις εκεινον.

3 στους 4 καυγαδες περιεχουν σφαλιαρες η κλωτσιες και απειλες.

Θελω να φυγω αλλα πρεπει να περιμενω μεχρι να μπορω.

Ειναι πολλα που δεν εχω πει.

Μετα απο ενα τετοιο καυγα, την επομενη μερα σαν να μην εχει συμβει κατι και πραγματικα ειναι αλλος ανθρωπος, θελει να κανουμε ερωτα και μαλιστα ψυθιριζει πως με αγαπα… Εγω εκεινες τις ωρες θελω η να κλαψω η να κανω εμετο.

Εκανα πολλη υπομονη αλλα τωρα δεν εχω αλλη και γι’ αυτο τα γραφω.

Ελεγχει τα παντα, κινητα, ομιλιες, μεηλ, οποτε δεν θελω να μαθευτει το ονομα μου και να γινει φασαρια προτου παρω τις αποφασεις μου οριστικα. Οι δικοι του για την ωρα τουυλαχιστον με στηριζουν. Μου εχουν πει και να φυγω και οι δικοι μου επισης, οι δικοι μου ομως τα μαθανε προσφατα. Τα εκρυβα για πολυ καιρο. οταν ειδα οτι δεν ειμαι καλα πια ψυχολογικα και εχω τερααααστιες εμμονες με τον καρκινο τελευταια, λογω κληρονομικοτητας απο την μαμα μου και επαθα πανικο μολις εκλεισα μια ορισμενη ηλικια (μικρη αλλα δεν θελω να την πω), τους τα ειπα. Μου ειπανε πως η εμμονη ειναι επειδη δεν ειμαι καλα ψυχολογικα φυσικα. Αν ημου καλα και χαρουμενη δεν θα σκεφτομουν ετσι. Δεν εχω την δυναμη να παω για τεστ μαστογραφιας γιατι νιωθω μονη. Αφου οταν παρελειψα για 6 μηνες το τετ παπ, η αντιδραση του ηταν, γιατι; για να μας τρεχεις το νοσοκομεια κ να μας βαζεις ε αυτο το τρυπακι;;

Εχω παρα πολλες ιστοριες να πω αλλα δεν προλαβαινω. Θελω να πω πως νιωθω εγκλωβισμενη και φτιαχνω σεναρια να βρω ενα τροπο να ξεφυγω ωραια κ πολιτισμενα και οπωσπηποτε μαζι με τα παιδια μου. Σε καμια περιπτωση χωρις αυτα. Θελω να ξερω πως δεν υπαρχει καποιο παραθυρακι που να μπορει να μου παρει τα παιδια η να μου κανει αφαλιστικα μετρα οπως μου ειχε πει καποτε για να μην τα ξαναδω για να με τιμωρησει κ να μου παρει αυτο που με ποναει πιο πολυ.

Δεν δουλευω για την ωρα αλλα εχω ενα μικρο εισοδημα.

γιατι; γιατι δεν ξυπνησα να του ανοιξω το θερμοσιφωνα να κανει μπανιο πριν φυγει, γιατι δεν χτυπησε το ξυπνητηρι μου κ με πηρε ο υπνος, γιατι εγω πρεπει να τον ξυπναω για δουλεια αχετα αμα εγω σηκωνομαι για τα παιδια 2 και 3 φορες την νυχτα. η οταν ειναι αρρωστα και ποτε δεν βοηθα, αντιθετα φωναζει που τον ξυπνανε.

Γιατι δεν ττου κανω καλα τον καφε κ γιατι απο ολα τα πουκαμισα ηθελε να βαλει εκεινο το ενα που ειχα ασιδερωτο. κ κοντεψε να χαλασει τα γενεθλια του παιδιου γι’ αυτο το λογο.

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: 17/2/12

Ευχαριστω.

Πρεπει να απαντησω, τα εγραψα ολα πολυ μπερδεμενα. ευχαριστω ολες. πρεπει να απαντησω σε οσα θυμαμαι απο τα σχολια. κ να προσπαθησω να εξηγησω λιγο καλυτερα την κατασταση κ γιατι δεν εφυγα μεχρι τωρα

Ναι και πριν τα παιδια ειχε λιγα νευρα κ ειχε δειξει μια κατασταση λιγο υπερβολικη ομως εγω που δικαιολογω τους παντες κ δινω ελαφρυντικα, ειπα ε ,ειναι απο την ενταση της στιγμης, ειναι το ενα ειναι η δουλεια, ειναι το αλλο… η πρωτη φορα που απλωσε χερι πανω μου ηταν επειδη ειπα «τι λες παιδι μου, πας καλα;» κ το θεωρησε ασχημο κ απλα με τραβηξε απο τα μαλλια το αμαξι. Αργοτερα, στενοχωρημενος μου ζητησε συγγνωμη. Ηταν η μονη φορα που ζητησε συγγνωμη. Αργοτερα κατα καιρους ηρθαν πολλοι καυγαδες, μου ελεγε να χωρισουμε κ εγω ελεγα οχι, γιατι εδινα 2η ευκαιρια. Και οχι δεν με ειχε τυφλωσει ο ερωτας. Ηταν μια φιλια μηνων που εξελιχθηκε σε σχεση. Εχετε δικιο, επρεπε να ειχα φυγει αλλα δεν ξερω γιατι συμπεριφερομαι ετσι.

Το κυριοτερο πραγμα που νομιζω με κρατησε μεχρι τωρα ειναι οτι αυτα δεν συμβαινουν καθημερινα, αν κ θα μπορουσαν, φροντιζω εγω γιαυτο, δεν πινει, δεν τζογαρει, δεν ειναι αιτια αλλου εξωτερικου παραγοντα. Ειναι ο τροπος του, τα νευρα του κ η αδυναμια να συγκρατηθει. Δεν υπαρχει σωματικη βια σε καθε καυγα. Υπαρχει λεκτικη ομως.

Και το βασικο, οταν περασει ο καυγας, αργοτερα θα με πλησιασει αν να μην εχει γινει τπτ, την επομενη θα ειναι αλλος ανθρωπος (σχετικα, απλα καλοδιαθετος) κ θα συνεχισει να κανει σχεδια για το μελλον, εξω δεν φαινεται οτι ειναι ενας απολυτος αυταρχικος φαλλοκρατης, καμια σχεση, κ αυτο που εχει ειναι ψυχολογικο.

Προσφατα πηγε να εξομολογηθει κ δεν ξερω τι ειπε, αλλα προπαθει με νυχια κ με δοντια να κρατησει ηρεμη την συμπεριφορα του και το αλλο βασικο, οταν λεω στην μαμα του τα περιστατικα, μου λεει πως την γυριζω χρονια πισω γιατι τα ιδια ακριβως εκανε ο μπαμπας του, τον οποιο εγω αγαπω πολυ  κ ο οποιος ξερει οτι ευθυνεται για το πως ειναι ο γιος του σημερα κ σχεδον κ τα υπολοιπα παιδια. Κανει οτι εβλεπε σαν μικρο παιδι. Του  ειναι απιστευτο ποσο καρμπον φερεται. Εως κ τα λογια. Λες και απορροφηθηκαν στο μυαλο του απο μικρο.

κ φυσικα οταν συζηταμε μου λεει τα παραπονα που ειχε σαν παιδι κ καταλαβαινω ποσα παιδικα καταλοιπα εχει.

γιαυτο η αδελφη του μου λεει πως δεν θα αλλαξει κ ουτε κ εγω θα μπορεσω να τον αλλαξω. Κριμα αλλα ετσι εναι.

Εχει παρει επισης τη φαλλοκρατικη συμπεριφορα της μικρης κοινωνιας, τυπου εσυ εισαι εδω για να μου φτιαχνεις την βαλιτσα, τον καφε, να μου φερεις πετσετα οταν κανω μπανιο, ετοιμο φαγητο, κλπ…

Επισης να πω πως δεν ειμαστε παντρεμενοι, εχει αναγνωρισει τα παιδια κ ζουμε μαζι, βεβαια δεν εχει διαφορα περα απο τα γραφειοκρατικα.

Επισης πριν απο τα παιδια, τα ταξιδια η διακεδαση κ μια περιοδος τρελλας που περνουσαμε καλα κ με διαφορα που δεν μπορω να πω, μας κρατουσε τοτε μαζι, χωρις να βλεπουμε αχημη καθημερινοτητα, δεν μπορω να το εξηγησω ξεκαθαρα αυτο. Αλλα ηταν περιοδος «καλη» πριν απο τα παιδια. οχι οτι ολα ξεκινησαν μετα, απλα το βαζω σαν παρενθεση. ακομα και σημερα εχουμε τις αναλαμπες που μπορει να κρατησουν εβδομαδες κ να μην τσακωθουμε για μερες, αλλα παντα ερχεται μια μερα τετοια αργα η γρηγορα.

ηταν χαρουμενος για τα παιδια, πολυ, αφησα να μπει μεσα στην γεννα του πρωτου, σκεφτηκα πως ισως δει με αλλο ματι και σεβαστει περισσοτερο το γυναικειο φυλο αλλα οχι….. δεν εχει χτυπησει τα παιδια, μονο μια παντοφλια, στον ποπο κ μια σπρωξια στο κρεβατι, αμελητεα, αλλα η φωνη  που βαζει αρκει .

Δινω χρονο κ χρονο και χρονο……. προφανως για το τιποτα. γιατι περιμενα να αλλαξουν ολα ως δια μαγειας και να ειμαστε ωραια οικογενεια αλλα δεν γινεται…. και περασαν 7 χρονια γιατι ειμαι πολυ υπομονετικος κ συγχωρητικος (δεν υπαρχει η λεξη το ξερω)ανθρωπος ωπου εφτασα τωρα το μυαλο να υπερφορτωσει και να χαθει πια η υπομονη μου.

γιαυτο τα λεω τωρα.

Πιστεψτε με απεξω δινω τις καλυτερες συμβουλες, απο παλια και επεσα σε αυτα που ελεγα πως δεν θα ανεχτω ποτε.

Θα φυγω. απλα μεθοδικα. αργα κ μεθοδικα. κ νομιζω πως τα πραγματα αρχιζουν να παιρνουν το δρομο τους σιγα σιγα. Το ιδανικο για μενα θα ηταν ενας ηρεμος  «αναιμακτος»χωρισμος.

Οχι δικαστηρια οχι τπτ. δεν με πειραζει να μην δινει κ τπτ για τα παιδια. αρκει να εχω την ηρεμια μου. αν κ εκεινος θελει τα καλυτερα σχολεια κλπ……. ξερει πως δεν ταιριαζουμε , μου εχει πει να χωρισουμε παλια οπως ξανα ειπα, τωρα δεν υπαρχει η οικονομικη δυνατοτητα αλλα ελεγε καποτε οταν θα φτιαξουν τα πραγματα θα φυγει. «δεν μπορουμε να συνεχισουμε ετσι, δεν θα γινει κ αυτο ειναι τελεσιγραφο» κ γιατι μου το ελεγε; γιατι δεν του δινω σημασια, λεει, δεν ειμαι γυναικα απεναντι του (ναι παλια ηταν πιο ευκολο αλλα πως να ειμαι σεξυ οταν με αγγιζει κ σκεφτομαι την αλλη μερα που μου μιλησε ασχημα η με χτυπησε; δεν μπορω, ειναι δυνατον; ειναι αυτο που ειπα, stepford wife)

Οτι αχολουμαι συνεχεια με τα παιδια κ τον εχω σε 2 μοιρα, μα τα παιδια ειναι μικρα!!!! ερχεται 2ος πια τι να κανω????ειναι αναποφευκτο.

η καθημερινοτηα περναει απλα οπως ολων, εκεινος γνωριζει πως ειμαι λιγο πεσμενη ψυχολογικα αλλα υποθετει εξαιτιας των θεματων που εχουμε απο θεμα της δουλειας του που πεσαμε λιγο εξω κ δεν ηρθαν οπως τα περιμεναμε κ περιμενουμε κατι καλο που φαινεται πως ερχεται τωρα, τα πραγματα θα φτιαξουν, κ ετσι συνεχιζει να κανει χεδια για το μελλον δλδ μου λεει θα παμε ταξιδι εκει, εκει….. Την πρωτοχρονια μου εκανε δωρο σεξυ εσωρουχα για να περασουμε ωραια το βραδυ και αυτα τα λεω οχι για να πω γιατι ειμαι μαζι του, δεν ειναι αυτοι φυσικα οι λογοι, αλλα για να τονισω πως δεν πιστευει πως εχει κανει κατι λαθος η τουλαχιτον δεν με αφηνει να δω πως ξερει τα λαθη του. Και να καταλαβετε τον χαρακτηρα του ….πραγμα δυκολο…

εχω αδελφια , ειναι μακρια αλλα μου ειπανε τι να κανω. κ δεν του μιλανε επειδη εγω το ζητησα για την ωρα.

Εχω μπαμπα που εβλεπε κατι πραγματα αλλα προφατα του τα ειπα ολα. Κ αυτος ειπε να περιμενουμε .

αλλα…..μαμαδες μου… δεν εχω μαμα. πια. κ οπως ειχε πει μια αλλη μαμα εδω, αν δεν υπαρχει η αν αρρωστησει η μαμα, ολο το συμπαν καταστρεφεται. Και ειναι τοσο μα τοσο αληθεια. Αν ηταν η μαμα μου εδω ολα θα ηταν τοσο διαφορετικα.

Και ειμαι στα 30 μου αλλα την εχω τοοοοσο πολυ αναγκη οσο ποτε. Φυσικα κ δεν θα ημουν σ’ αυτη την την κατασταση. Την εχω αναζητησει απειρες φορες απο τοτε που την εχασα οταν ημουν 18. Αλλα αυτη ειναι ενα αλλο κεφαλαιο που θα σας πω σε αλλο κειμενο συντομα, πιο μαμαδιστικο. Το σκεφτομαι μερες τωρα.

Σας ευχαριστω